Άδειες του καλοκαιριού Διήγημα με ανθρώπους των Τελωνείων 25 Απριλίου 2014

Άδειες του καλοκαιριού Διήγημα με ανθρώπους των Τελωνείων 25 Απριλίου 2014

Γιώργος Γραικός   Περιστατικά στα Εκτελωνιστήρια Διηγήματα με ανθρώπους των Τελωνείων Ν. Κηφισιά Bookstars.gr Βιβλιαράκι καρφίτσας σελ 52

Ένα από τα τέσσερα διηγήματα από τα  «Περιστατικά στα Εκτελωνιστήρια» ……………………………………………… Στα Τελωνεία πάντα έχει εφαρμογή ο τίτλος του θεατρικού έργου του Τένεσσυ  Ουίλιαμς: <Καλοκαίρι και καταχνιά>. Λίγες φορές έχουμε ξαστεριές. Από την άλλη καλοκαίρι και διασαφήσεις δεν ταιριάζει με τίποτα. Ο Γρηγόρης ήξερε να ταιριάζει τα αταίριαστα. Έπιανε τις ευκαιρίες.

Άδειες του καλοκαιριού

Διήγημα με ανθρώπους των Τελωνείων

Ο Γρηγόρης καταφθάνει ιδρωμένος στο Παλατάκι, στο Α Τελωνείο Πειραιά. Άφησε το μικρό του Ντεσεβώ στη μεγάλη παραλιακή λεωφόρο , έξω από το μεγάλο μαντρότοιχο του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς και έτρεξε να καταχωρήσει τέσσερις διασαφήσεις. Θα μου πείτε που είναι το παράξενο; γιατί έτρεχε; όλοι οι εκτελωνιστές τρέχουν να καταχωρήσουν, να τελωνίσουν να βγάλουν δελτίο χημείου να κάνουν συνάλλαγμα, να παραλάβουν τα εμπορεύματα του πελάτη.

Το πρώτο Τελωνείο Πειραιά είναι αυτό που λειτούργησε αμέσως μετά την ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους. Είναι ένα ιστορικό κατ’ όνομα, Τελωνείο που το πρώτο κτίριο εγκατάστασης βρισκόταν μεταξύ της πλατείας Καραϊσκάκη και Ηλεκτρικού Σταθμού Πειραιά, το δεύτερο στην Πλατεία Καραϊσκάκη, το τρίτο κτίριο αντίκρυ  στον Άγιο Νικόλα και το τέταρτο και σημερινό στο Ντοκ Α, τριακόσια μέτρα μετά το Παλατάκι. Έμεινε με το όνομα Παλατάκι, το εξοχικό περίπτερο της βασιλικής δυναστείας των Γκλύξμπουργκ στην Ελλάδα.

Ο Γρηγόρης, ο εκτελωνιστής, σήμερα δεν είχε μόνο τέσσερις διασαφήσεις να τελωνίσει, είχε τριάντα κλάσεις γραμμένες σε καθεμία. Παιδευόταν ώρες και ώρες, να ξεχωρίσει τις αξίες, να κατατάξει τα πατρόν, από απόγευμα μέχρι βράδυ. Είχε χάσει και την αίσθηση του χρόνου. Καταλάβατε κάτι; Ναι!!! Φαίνεται ότι είσαστε γνώστης των εισαγωγών; ήταν ανταλλακτικά αυτοκινήτων, αυτό το είδος των εισαγωγών θέλει γνώσεις, πείρα και υπομονή.

Εκεί στα βράχια της Πειραϊκής Χερσονήσου σήμερα δεν υπάρχει τίποτα από το εξοχικό τοπίο εκείνης της εποχής. Μικρές αλάνες και σπίτια μονώροφα  περιτριγυρισμένα από οικόπεδο. Ποιο πέρα το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Η παραλιακή λεωφόρος είχε οικοδομηθεί  πολυκατοικίες ναυτιλιακών συμφερόντων. Ο Γρηγόρης δεν είχε μυαλό για τέτοιες σκέψεις, έβλεπε τις διασαφήσεις στα χέρια του και έτριζε τα δόντια του.

Αντίκρυ του κοίταζε αφηρημένα το Βασιλικό Περίπτερο. Εκείνα τα χρόνια που η Σχολή Δοκίμων του Ελληνικού Ναυτικού ήταν εξοχική κατοικία του Βασιλιά Κωνσταντίνου, το μικρό κτίσμα ήταν μια ανάσα στο καθημερινό κυνήγι του. Ίσως θα ξεπέζευε από το άλογό του ν' αγναντέψει τα κατάρτια των καραβιών που στάλιζαν στο μεγάλο λιμάνι.

«Κύριε Επόπτα καλησπέρα»

«Καλησπέρα Γρηγόρη. Τι έχουμε σήμερα;»

«Ανταλλακτικά αυτοκινήτων Γιώργο». Ο Γρηγόρης πάντα είχε καλές σχέσεις με το υπαλληλικό προσωπικό των Τελωνείων. Πρόσεχε πάντα τη συμπεριφορά του. Όταν όμως βρισκόταν μόνος με Επόπτη που γνώριζε, χωρίς την παρουσία μαρτύρων, κουβέντιαζε στον ενικό.

«Δεν έχω Γρηγόρη ελεγκτή κατάλληλο να τελωνίσει ανταλλακτικά. Ο κος Νικολάου φεύγει σήμερα σε κανονική άδεια. Πάει διακοπές να ξεκουραστεί. Οι δύο άλλοι είναι καινούργιοι, απαίδευτοι.

«Γιώργο πρέπει να τελωνίσω τα ανταλλακτικά, ο πελάτης τα θέλει, δεν μπορεί να περιμένει»

«Δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα σου Γρηγόρη>. Δεν βλέπω τουλάχιστον για σήμερα. Το πρωί θα μιλήσω με τον Γενικό, αν μπορεί να φέρει στο Υπόστεγο κάποιο κατάλληλο. Η ώρα είναι μία και είκοσι, το <δημόσιο μαγαζί> κλείνει σε δέκα λεπτά»

Ο Γρηγόρης βρέθηκε προ αδιεξόδου. Κοίταξε ψηλά το ταβάνι της Εποπτείας και έμεινε σιωπηλός,. Πάντα όταν έχει δυσκολίες κοιτάζει το ταβάνι. Ψάχνει να βρει αν έχει κανένα μήνυμα εκεί ψηλά.

«Κύριε Επόπτα» είχε μπει ήδη άλλος συνάδελφος στην Εποπτεία και άρχισαν και οι δύο τους τον πληθυντικό «βάλλε μου τον κο Νικολάου. Θα κοιτάξω τι μπορεί να κάνει, αύριο είναι μια άλλη μέρα. Να εργαστούμε για το σήμερα όμως!!!»

Ο Επόπτης δεν είχε αντίρρηση. Σημείωσε στην πρώτη όψη της διασάφησης και στην κατάλληλη γραμμογράφηση, το όνομα του ελεγκτή που θα τελώνιζε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Γρηγόρης βρισκόταν σε τέτοιο αδιέξοδο. Έπρεπε να βρει και μια δικαιολογία το μεσημέρι στο Γραφείο, τα νέα θα ήταν δυσάρεστα για το αφεντικό και για τον πελάτη.

Το κλείσιμο της διασάφησης με ανταλλακτικά αυτοκινήτων ήταν μια επίπονη εργασία. Δεν υπήρχαν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές για να κάνουν γρήγορες και σωστές αριθμητικές πράξεις και όχι μόνο. Ένα αριθμητήριο ηλεκτρονικό ήταν το καλύτερο βοήθημα που μπορούσε να είχε ο ελεγκτής.

«Κύριε Νικολάου, έχω ανταλλακτικά αυτοκινήτων να τελωνίσω»

«Αδύνατον»..

«Τι είναι αδύνατον; δεν άκουσες και το άλλο κύριε Ελεγκτά, είναι τέσσερις οι διασαφήσεις»

«Βρε παιδάκι μου. σήμερα φεύγω με άδεια. Καλοκαιρινές διακοπές, δεν μπορώ να σε εξυπηρετήσω ……..»

«Που πάτε κύριε Ελεγκτά; αν επιτρέπεται φυσικά;»

«Στα Καμένα Βούρλα»

«Ωραίο μέρος για ξεκούραση. Θα κάνετε και ιαματικά λουτρά;»

«Το κατά δύναμιν. Άρχισαν να με ενοχλούν τα αρθριτικά μου»

«Θα τελωνίσουμε τα ανταλλακτικά» πέταξε πάλι την επώδυνη πρόταση ο Γρηγόρης. Ήξερε τη μαγική δύναμη της επανάληψης «Θα τελωνίσουμε τα Ανταλλακτικά κύριε Ελεγκτά;» δεύτερη φορά επανάληψης. Το μήνυμα πρέπει να πάει μέχρι την καρδιά του στόχου.

«Βρε παιδάκι μου σου είπα δεν ………… για στάσου. Θα κάνουμε μια συμφωνία. Έχεις αυτοκίνητο;»

«Έχω»

«Ωραία. Θα πάρω τις διασαφήσεις στο σπίτι, θα δουλέψω όλο το απόγευμα να τις <κλείσω>. Εσύ θα έλθεις το πρωί στο σπίτι μου, στο Χολαργό, θα με πάρεις μαζί με τη γυναίκα μου και την κόρη μου και θα με πας στο Καμένα Βούρλα ……»

Η ρομφαία της εξουσίας ξανακτύπησε πάλι. Βρήκε πάλι ή μήπως διαμόρφωσε ένα νέο θύμα;

Σημ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική

Δείτε πίνακα διηγημάτων στην Ανάρτηση της 12/4/2014