Η επίσκεψη στο Μουσείο των Θηβών 7 Μαρτίου 2019
Η επίσκεψη
Μια αναφορά σε
αρχαίο Μουσείο
Ο άνθρωπος είναι
από φύση κοινωνικός. Αυτά λέει χιλιάδες χρόνια πίσω και ο φιλόσοφος
Αριστοτέλης. Ο Γιώργος θέλησε να συμφωνήσει και με αυτή την μορφή κοινωνικής
συμπεριφοράς και να αποδεχθεί τις παραινέσεις της ομάδας του Όστρια. Μία ημερήσια εκδρομή, τη λένε και εκπαιδευτική, επίσκεψης στο Μουσείο της
πόλης των Θηβών. Σχεδιάστηκε από τον
Σύλλογο Συνταξιούχων Εκτελωνιστών.
Η εκπαιδευτική
ημερήσια εκδρομή, έφερε στο προσκήνιο ακόμα ένα ζητούμενο. Τι θα δούμε εκεί. Ποιος θα μας ξεναγήσει στα αρχαία εκθέματα;
Έπρεπε να υπάρχει μια προετοιμασία γνώσης ιστορίας ………….
Σχεδιάστηκε ένα
μικρό φυλλάδιο: «Το νέο Μουσείο των Θηβών», όλα τα στοιχεία παρμένα από τις
σελίδες του Ιντερνέτ. Ο Γιώργος είχε παραιτηθεί από χρόνια για εκδρομές και μετακινήσεις
ημέρας και ημερών. Περιοριζόταν στην
καθημερινότητα των Blogs,
στον Αυλώνας του και στις κοντινές επισκέψεις στον Πειραιά και στην Χαλκίδα. Επισκεπτόταν τη γέφυρα στην Χαλκίδα, τη Νέα Αρτάκη για σε
χειμωνιάτικο καιρό και το παραλιακό Μπούρτζι το ζεστό καυτερά καλοκαίρι. Καλή ανάμνηση
πάντα είχε, από το δροσερό αεράκι , στο μισό μέτρο από τη θάλασσα, όταν επισκεπτόταν
το Μπούρτζι.
Η επίσκεψη στη
Θήβα προγραμματίστηκε για Σάββατο, πάντα ζευγάρια, το πρωί αναχώρηση, το
σούρουπο επιστροφή στην Αθήνα. Μια διακοπή καθημερινότητας ίσως έδινε και νέα
ευχαρίστηση.
Ο καιρός περνά
πάντα με την καθημερινότητα. Η Δευτέρα είναι η πρώτη ημέρα εργασίας της
πολιτιστικής Δύσης, η Παρασκευή είναι η μέρα του απολογισμού. Άλλη μια εβδομάδα
πέρασε. Η νεαρή ηλικία έχει τη γρηγοράδα στο μυαλό και στα πόδια. Δεν περνά
γρήγορα η εβδομάδα. Ο χρόνος έρχεται σε αντιπαράθεση με τα νιάτα. Η γεροντική διαδρομή
έχει ανάμνηση και το βραδυκίνητο στα πόδια
και στα χέρια. Ο χρόνος της εβδομάδας γίνεται σίφουνας και περνά.
…………………………………..
Το απλό, εύκολο
τηλεφώνημα ενημέρωσης έγινε ………………
-Γιώργο;
-Ναι Γιάννη (Ο γραμματέας του Συλλόγου ………….)
-Ναι, με ακούς ;
Περνάμε από τη Κηφισιά να σε πάρουμε; Η θέση που θα περιμένεις;
-Στο θρυλικό ποτάμι,
τη σημερινή Λεωφόρο Κηφισού, στο ύψος του πρώην Λαϊνόπουλου θα σας περιμένουμε.
-Λαϊνόπουλος,
Λαϊνόπουλος ……………….. μήπως λες εκεί
στην πρώην «Πίτσα με το μέτρο;» εκεί στον Θανόπουλο;
-Ακριβώς εκεί.
-Συνεννοηθήκαμε
……
Ο Γιώργος βλέπει,
έβλεπε και θα βλέπει αντιθέσεις,
συνθέσεις, αποδοχές, απορρίψεις και μονολογεί: Ο Σύλλογος Συνταξιούχων
Εκτελωνιστών έχει μια αναχρονιστική χροιά. Γρήγορα, γρήγορα από το τίποτα ………..
περνά στο σπουδαίο και χάνεται.
Δεν ακούγεται και
σε εσάς κάπως περίεργα;
Οι Συνταξιούχοι μπορούν
-Να τρώνε
-Να περπατούν
. …….. κατά το δυνατόν
-Να μορφώνονται ………. αν δεν βαριούνται
-Να παντρεύονται
-Να κάνουν
παιδιά ………. μόνο με νεαρές γυναίκες……
-Να δουλεύουν
-Να σκέπτονται.
Στο παρελθόν πίστευαν
ότι έπρεπε να αποσυρθούν «Μέχρι εδώ είναι η
ζωή». Όμως το τραγούδι επιβεβαιώνει: «Ο πενηντάρης είναι ο εικοσάρης της εποχής»;
Ίσως θα έπρεπε να
καταργηθεί η λέξη συνταξιούχος. Ίσως από «Σύλλογος Συνταξιούχων
εκτελωνιστών» θα πρέπει να καταργηθεί
και να απορροφηθεί από το Σύλλογο
Εκτελωνιστών εν Ενεργεία .
***
Η ομορφιά της
εκδρομής, της εκπαιδευτικής βεβαίως, ξεκινά από το Πούλμαν και την πρώτη ομαδοποίηση
των εκδρομέων.
Οι κιθάρες πήγαν
στα χέρια των συναδέλφων εκδρομέων. Ειπώθηκαν κάποιες καλημέρες, ή χαράχτηκαν κάποια χαμόγελα, ακούμπησαν ώμους κάποια χέρια, μειδίασαν
κάποιοι επιβάτες. Η κινητήριος έλξη ήταν οι κιθάρες.
Το τραγούδι ακούστηκε
σε όλο το Πούλμαν. Τα δάκτυλα έπαιζαν τις χορδές μέχρι που τις κτυπούσαν .
Τα πρώτα σπίτια
της Θήβας έκαναν την εμφάνισή τους. Οι κιθάρες σιώπησαν……………….
Ξεκίνησε η επίσκεψη
στο Μουσείο της Θήβας. Πάτησαν ποδάρι οι πρώτοι επισκέπτες στο προαύλιο.
-Από εδώ ο
ξεναγός και αρχαιολόγος θα μας ξεναγήσει στις αίθουσες του Μουσείου (Βρέθηκε
ο αρμόδιος στην κατάλληλη στιγμή να μας ενημερώσει). Πάντα υπάρχουν και
θα υπάρχουν για να ενημερώνουν την ομαδοποιημένη κοινωνία.
-Είστε στις αίθουσες
έκθεσης του Μουσείου των Θηβών
………………….. ονομάζομαι …………..
με επάγγελμα ………………….
-Θα προχωρήσουμε
πρώτα στη μυθολογική εποχή
-Είχαν
δημιουργηθεί τρεις ή τέσσερις ομάδες όσες και τα πούλμαν , που αντιστοιχούσε σε έναν ξεναγό. (τάδε έφη: ο κατάλληλος για την
ενημέρωση).
-Τώρα μπαίνουμε
στην μυκηναϊκή εποχή. Θεματική ο Οιδίπους τύραννος και ο μύθος.
- Πάμε στην
επόμενη αίθουσα της αρχαίας εποχής (ακούγετε η φωνή του ξεναγού). Πρωταγωνιστούν :: Επαμεινώνδας και Πελοπίδας, μεγάλοι
στρατηγοί της Θήβας και της αρχαιότητας
. Γνωστή ακόμα και η . Συμμαχία των
Θηβών.
-Θα μας δείξετε ,
ύψωσε φωνή ο Γιώργος τις Σάρισες του Επαμεινώνδα και του Πελοπίδα;
-Δυστυχώς δεν
έχουμε καθόλου ενότητα από αυτό το έκθεμα.
-Υπάρχει
σκοπιμότητα; (Το καρφί της ομάδας).
-Δεν γνωρίζω ……………………..
(Ο ξεναγός άφησε ένα κενό σιγής
προτού να απαντήσει
……………. ). Με έξυπνο ελιγμό είπε: Εδώ
ερχόμαστε σε κάτι ξεχωριστό ………………..
παρακαλώ διαβάστε την πλευρά της
πέτρας . Είναι όπως βλέπεται τετράγωνη
………… διαβάστε παρακαλώ …………..(προτείνει με ιδιαίτερη επιμονή ο
ξεναγός).
Ο Γιώργος, ο Πά
νος ο Γιάννης έσκυψαν με προσμονή. Έσκυψαν να διαβάσουν τα χαραγμένα γράμματα
της αλφαβήτας. Διάβασαν όλοι μαζί «Πραξιτέλης ποίησε τούτο». Κοιτάχτηκαν μεταξύ
τους, ο Γιώργος άρχισε να σκέφτεται φωναχτά:
_ Αναλογιστείτε ότι
την πελέκησε ο μεγάλος Πραξιτέλης. Δηλαδή βάλτε μια εικόνα στο μυαλό σας. Εδώ,
αυτή η πέτρα κτυπήθηκε όχι από ένα
Πραξιτέλη αλλά από τον ίδιο τον Πραξιτέλη. Εδώ η αναπνοή του είναι ακόμα στην
επιφάνεια αυτής της πέτρας. Αν αναλογιστούμε και αποδεχτούμε τη θεωρία ότι
τίποτα δεν χάνετε, ζούμε δίπλα - δίπλα στον γλύπτη, στην ανάσα του. Αυτός που
μπορεί να κατανοήσει, εμβαθύνει διαχρονικά τέτοιες εμπειρίες είναι
ευλογημένος.» Οι άνθρωποι της ομάδας που παρακολουθούσε πέρασαν σε σκέψεις
……………… αλλά …….
Η περιήγηση στις
όμορφες αξιόλογες αίθουσες τού Μουσείου των Θηβών τελείωσε. Ο ξεναγός στον
περίγυρο του κτίσματος ευχαρίστησε τους επισκέπτες και ζήτησε να γίνουν αγγελιοφόροι
για άλλους, αλλά και για τους ίδιους για μια ακόμα φορά επίσκεψης.
-Αγαπητέ φίλε να κάνω
μια πρόταση (απομονώνει τον ξεναγό ο Γιώργος).
-Παρακαλώ ,
…………………. ακούω.
-Η έλλειψη
έκθεσης δυο ουσιαστικών εκθεμάτων μας στεναχωρεί ………………
α) Οι Ταναγραίες Κόρες.
Ξέρετε ότι είναι σε παγκόσμια κλίμακα γνωστές και ……….
-Έχετε δίκιο,
όμως υπάρχουν πολλές , πάρα πολλές σε ένα τμήμα του Μουσείου, που φιλοξενεί μια
μικρότερη κοντινή πολιτεία (Τανάγρα ή Σχηματάρι κλπ).
-Ευχαριστώ. Έχει πάντως ένα τοπικισμό , παλαιάς εποχής,
αυτή η απάντηση.
-Το β) είναι η έλλειψη
μιας ομάδας από Σάρισες. Ξέρω ότι είναι πολεμικό όπλο. Προξενεί δυσάρεστα
αισθήματα. Όμως πάντα υπάρχει για επιλογή αρκετών λέξεων της ελληνική γλώσσας,
να περάσει σαν πολιτιστική προσπάθεια. Παράδειγμα και όχι μόνο, το επιχείρημα
ότι ο Φίλιππος, σαν δούλος την εποχή του Επαμεινώνδα και του Πελοπίδα
………….. την έκλεψε και την χρησιμοποίησε
σαν Βασιλιάς της Μακεδονίας.. Όμως το μέγα πολιτιστικό γεγονός έρχεται μετά…………………….. ο γιος του ο Αλέξανδρος ο Μέγας, τη χρησιμοποίησε εναντίον του Πέρση Κύρου για να διδάξει τις
σοφίες του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα από τους Αιγύπτιους μέχρι τις Ινδίες. Η δύναμη της πολιτιστικής διάδοσης
του Αλέξανδρου ξεπερνά την άσχημη πλευρά της
Σάρισας, σαν ……………. σαν φονικό όπλο. Πολιτισμός της Δύσης βρε παιδάκι μου;
-Δίκαιο έχετε, θα
το προτείνω στην αρμόδια Επιτροπή.
-Κάτι τελευταίο.
Η τακτική του Αλέξανδρου με οπλισμένους άνδρες της Σάρισας διδάσκετε σε όλα τα
Πανεπιστήμια του κόσμου, παρακαλώ του κόσμου. Η Θήβα πρέπει να είναι υπερήφανη
για αυτή την εφεύρεση της …………………. περήφανη και σαν πόλη της Ελλάδας.
Τη διαλογική
συζήτηση διέκοψε ο Γιάννης – Ο γενικός γραμματέας του Συλλόγου- , υπεύθυνος για
την καλή έκβαση της εκδρομής. Περιφερόταν
στα πηγαδάκια των εκδρομέων. Το ανοικτό χαμόγελο σε παρότρυνε να εκστομίσεις ακόμα
και παράπονο.
- Γιώργο νιώθω
πολλές φορές άσχημα. (Ανήσυχος; Εξομολόγηση;)
- Γιατί Γιάννη;
- Χάσαμε έναν επιβάτη
στο ύψος της πρώην Πεζώ. Έγινε σύγχυση, έγινε
παράλειψη, έγινε κακή συνεννόηση και στεναχωρήθηκα. Όμως ας πάνε όλα καλά …………..
δεν έχουμε τίποτα να ……………. χωρίσουμε, τίποτα.
- Είναι μια καλή
πρόταση…………..
***
Εδώ σ’ αυτό τον τόπο, όπως και χιλιάδες χρόνια ζωντανεύει το «άρτος
και θεάματα. Τα θεάματα δείχνουν τον δρόμο της ομορφιάς και ο «άρτος» το δρόμο
του στομαχιού. Η εκδρομή έχει στο πρόγραμμα και ταβέρνα. Τα 150-200 άτομα
οδηγήθηκαν σε τραπέζια με κάποιο μενού
για φαγητό. Η ταβέρνα, μια ευρύχωρη αίθουσα ικανοποίησε τους εκδρομείς από μια πρώτη ματιά. Η ιδιαίτερη προσοχή στο φαγητό ικανοποιεί
πολλές κατηγορίες ανθρώπων. Είναι αυτός που τρώει γιατί πεινάει ………….
είναι αυτός που τρώει για να μην παχύνει ……………….
είναι αυτός που τρώει για να γλεντήσει
με ποτό ……………… είναι αυτός που
τρώει από ανάγκη …………… είναι αυτός που
τρώει για ένα πρωτάθλημα ………. είναι αυτός που τρώει γιατί
μαγειρεύει …………..
Μετά το φαγητό η
πίστα της αίθουσας γέμισε από κόσμο. Χόρευαν ζευγάρια, χόρευαν άνθρωποι μοναξιάς. Ο χορός σε βάζει στη διαδικασία
της, έκστασης, αυτού του μυστηρίου που
δεν μπορείς να προσδιορίσεις. Άλλοι βλέπουν το χορό σαν μέσο επικοινωνίας,
άνθρωπος με άνθρωπο, άνδρας με γυναίκα. Άλλοι βλέπουν τη συμμετοχή στην ομάδα, ομάδα
και καλαματιανό.
Τελευταία η γυναίκα
άρχιζε να διαχειρίζεται το χορό ξεχωριστά από τον άνδρα. Σήμερα χορογραφούν όχι
μόνο έναν ρεμπέτη αλλά και μια ρεμπέτισσα.
Χόρευαν τους
νέους ρυθμούς και χιπ χοπ, χόρευαν κουνώντας
το κορμί στην ανατολίτικη έκδοσή του ή στην αφρικανική. Το παράξενο βρίσκεται
στην χορευτική επίδειξη. Βλέπουμε να χορεύει ένα κορμί , αυτό που έχει
διατηρήσει το εφηβικό του σχήμα. Βλέπουμε ένα κορμί 130 κιλών, που βγαίνει στην
πίστα. Βλέπουμε ένα κορμί που επιμένει να κάνει υπέρβαση εκεί που έχει αδυναμία. Βλέπουμε ………………..
Ο χορός έχει ένα
τέλος, το θέλεις δεν το θέλεις. Ζητάς να αποσυρθείς από τη φασαρία, το
χοροπήδημα, να ηρεμήσεις, να συντροφευθείς. Η αυλή του κέντρου διασκέδασης ήταν
μεγάλη, όχι μόνο ευρύχωρη μάλλον χωράφι κοντά στο ένα στρέμμα. Ήταν μάλλον η διασκέδαση
του καλοκαιριού, η διασκέδαση του ανοικτού ουρανού.
Παρέες πέντε-
πέντε, παρέες δύο -δύο, παρέες μοναχικές, δείχνουν τον χαρακτήρα τους.
Στεριώνουν στη μοναξιά τους. Σε μια άκρη εκεί με καθίσματα, σε ένα κιόσκι είχε
μαζευτεί πολύς κόσμος.
-Τι συμβαίνει βρε
παιδιά εκεί;
-Είναι η έκφραση
της αδυναμίας τους.
-Τι θέλεις να
πεις με αυτό;
-Πνίγηκαν από τα
τραγούδια του χορού, πνίγηκαν από τις κραυγές του DG, τις επιλογές του. Κουράστηκαν από αυτή
την έκφραση ζωής, πήγαν κάπου αλλού.
-Που πήγαν, δώσε καλές
εξηγήσεις.
-Μια κιθάρα για
τον τραγουδιστή Αλέκο, μια κιθάρα για τον ένθερμο παίκτη
Κώστα και ένας ένθερμος τραγουδιστής , ο Γιώργος, άρχισαν …………….
-Αυτό ψάχνω και
εγώ. Το τραγούδι που βγαίνει από το λαρύγγι
……………..
Το λαρύγγι
αρθρώνει λέξεις και φράσεις. Φτιάχνει οράματα , εικόνες …………..
Δραπετσώνα
Μ’ αίμα χτισμένο,
κάθε πέτρα και καημός,
Μ’ αίμα χτισμένο,
κάθε πέτρα και καημός
Μ’ αίμα χτισμένο,
κάθε πέτρα και καημός
Αετός
Και
αν μoυ κάψεις τα φτερά
Και
αν μoυ κάψεις τα φτερά
Και
αν μoυ κάψεις τα φτερά
Η αγάπη για
τραγούδι φαίνεται από την ικανότητα των
μουσικών να μην πηγαίνουν σε διάλειμμα. Παρακολουθείς από μακριά και η ευθυμία
σου μεγαλώνει. Θέλεις να πας κοντά. Να αρχίσεις να κουνάς τα χείλια στο ρυθμό
κιθάρας. Είναι πράγματι
μεταδοτική ………………..
Ο Λάζαρος έβγαλε
τη φυσαρμόνικα, έγλυψε τα χείλια του και ακολούθησε το ρυθμό των ήχων από τις
κιθάρες.
Απόλαυση η
σύνθεση, χωρίς να είναι ούτε ο κατάλληλος
τόπος ούτε η κατάλληλη ώρα, ούτε το κατάλληλο ερέθισμα. Το ένα τραγούδι
τελείωσε, άρχισε ένα καινούργιο, μετά ήλθε ένα τρίτο και η φυσαρμόνικα ακολούθησε
Εκεί στη στιγμή
ξεκίνησε μια φωνή, από τον κόσμο που παρακολουθούσε, μια φωνή επιτακτική :
-Ο Λάζαρος να μας
πει μια καντσονέτα …………..
--Να μας πει κομμάτι
από το ιταλικό ρεπερτόριο
-Να μας πει
ναι …….
Ναι ………….. ναι.
O Sole Mio
O Sole Mio
O Sole Mio
Η φυσαρμόνικα σταμάτησε,
σίγησε μάλλον. Άρχισε τη διαδρομή της φωνής του Λάζαρου. Πράγματι όμορφη φωνή,
καλή τεχνική, δύσκολη εκτέλεση. Με το απότομο ανέβασμα της φωνής, με τη χαμηλή φωνή
για να ξαναπάρουν αέρα τα πνευμόνια και να πλησιάσουν στις υψηλές νότες.
Λίγοι αγαπούν την όπερα. Λίγοι έχουν παιδεία
κλασσικής μουσικής. Τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας από ήλιο, από
αέρα , από θάλασσα, από νερό. Διαμορφώνουν, διαμορφώνουν καλαματιανό και ρεμπέτικο. Τα σύννεφα, το κρύο
, το χιόνι, διαμορφώνουν συνθήκες άλλης
ακρόασης μουσικής,, μόνο δωματίου. Όλοι όμως ακούν, θαυμάζουν , εκπλήσσονται
στις στροφές των υψηλών συχνοτήτων της καλλιεργημένης φωνής.
Χειροκροτήθηκε ο
Λάζαρος, χειροκροτήθηκε , ξανά χειροκροτήθηκε. Ύστερα έφυγε απομονώθηκε ήθελε να ξανά -συνέλθει από . ……………
την προσπάθεια.
«Μπράβο Λάζαρε.
Μπράβο.
***
Τα Πούλμαν παρατάχτηκαν στη σειρά περιμένοντας την ώρα
της αναχώρησης. Θα ερχόταν και η επιβίβαση των εκδρομέων για την επιστροφή.
Ήταν το τελευταίο κομμάτι εκδρομής της
επίσκεψης στο Μουσείο της Θήβας, στην γενέτειρα
του Πλούταρχου, στη γενέτειρα του Πελοπίδα και Επαμεινώνδα.
Το τραγούδι οι
κιθάρες συνέχισαν τη γλυκιά φασαρία τους, ακόμα και στην επιστροφή . Ήταν τα
παιδιά , τα μικρά παιδιά στην μεγάλη αυλή του Παππού αι της Γιαγιάς. Οι
επισκέπτες έτσι ένιωσαν στην εκδρομή, παιδιά.
Ο Γιάννης τον
θυμόσαστε - σαν υπεύθυνος του Πούλμαν αλλά και ολόκληρης της εκδρομής πρόσφερε τις
τελευταίες του φροντίδες. Έπρεπε να συγκεντρώσει τα καλά και τα άσχημα. Να
ανακαλύψει τις αδυναμίες των ανθρώπων όταν γίνονται ομάδα. Συμπεριφορές, απαιτήσεις,
απολαύσεις, χαρές, αδιαφορίες,
στεναχώριες συναισθήματα πολλά, πολλά και
ανθρώπινα. Ο δρόμος της επιστροφής δεν έχει πολλές φορές περίσκεψη.
Ποιοι να νοιάζονται
για το αύριο , για την επόμενη ημέρα, όταν μάλιστα είσαι σε γραμμή προσδόκιμης
ηλικίας.
Χωρίς περίσκεψη
ήταν η επιστροφή.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
|
O Sole Mio – Luciano Pavarotti στίχοι
σε μετάφραση
Τι ωραίο πράγμα
που είναι η ηλιόλουστη μέρα
ο καθαρός αέρας
μετά απ’ την καταιγίδα
από τον φρέσκο
αέρα ήδη αρχίζει η γιορτή
τι ωραίο πράγμα
που είναι η ηλιόλουστη μέρα.
Μα ένας άλλος
ωραιότερος ήλιος δεν υπάρχει
o ήλιος μου
είναι το μέτωπό σου!
ο ήλιος, ο
ήλιος μου
είναι το μέτωπό
σου… το μέτωπό σου.
Υπάρχει φως στα
τζάμια του παραθύρου σου
μια πλύστρα
τραγουδά και καυχιέται (υπερηφανεύεται)
κι ενώ στύβει,
απλώνει και τραγουδάει
υπάρχει φως στα
τζάμια του παραθύρου σου.
Μα ένας άλλος
ωραιότερος ήλιος δεν υπάρχει
o ήλιος μου
είναι το μέτωπό σου!
ο ήλιος, ο
ήλιος μου
είναι το μέτωπό
σου… το μέτωπό σου.
Όταν νυχτώνει
και ο ήλιος βασιλεύει
σχεδόν με
πιάνει μια μελαγχολία
θα παρέμενα στο
παράθυρό σου
όταν η νυχτώνει
και ο ήλιος βασιλεύει.
Μα ένας άλλος
ωραιότερος ήλιος δεν υπάρχει
o ήλιος μου
είναι το μέτωπό σου!
ο ήλιος, ο
ήλιος μου
είναι το μέτωπό
σου… το μέτωπό σου.
|
O Sole Mio – Luciano Pavarotti – στίχοι
Che bella cosa e’ na jurnata ’e
sole
n’aria serena doppo na tempesta!
Pe’ ll’aria fresca pare già na
festa
Che bella cosa e’ na jurnata ’e
sole
Ma n’atu sole,
cchiù bello, oje ne’
’O sole mio
sta ’nfronte a te!
’O sole, ’o sole mio
sta ’nfronte a te!
sta ’nfronte a te!
Quanno fa notte e ’o sole se ne
scenne,
me vene quase ’na malincunia;
sotto ’a fenesta toia restarria
quanno fa notte e ’o sole se ne
scenne.
Ma n’atu sole,
cchiù bello, oje ne’
’O sole mio
sta ’nfronte a te!
’O sole, ’o sole mio
sta ’nfronte a te!
sta ’nfronte a te!
|
|
Δραπετσώνα
Μ’ αίμα
χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός,
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός.
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ’ τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά.
Το ’δερνε
αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή.
Αχ, το σπιτάκι
μας, κι αυτό είχε ψυχή.
Πάρ’ το γεράνι μας, πάρ’ το στεφάνι μας,
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή.
Κράτα το χέρι
μου και πάμε αστέρι μου,
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί.
Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά,
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά.
|
Κάθε του πόρτα
ιδρώτας κι αναστεναγμός,
κάθε παράθυρό του κι ουρανός.
Μα όταν ερχόταν
η βραδιά,
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά.
Αχ, το σπιτάκι
μας, κι αυτό είχε καρδιά.
Πάρ’ το γεράνι
μας, πάρ’ το στεφάνι μας,
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή.
Κράτα το χέρι
μου και πάμε αστέρι μου,
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί.
|
|
Αετός
Και αν μoυ
κάψεις τα φτερά
vα μηv ξαvαπετάξω,
απ’ της φωτιάς μoυ τov καπvό
πάλι ψηλά θα φτάσω.
Ο αετός πεθαίvει στov αέρα,
ελεύθερoς και δυvατός.
Της απovιάς όταv τov βρίσκει σφαίρα,
τov αγκαλιάζει o ουρανός.
|
Τo αετίσιο
δάκρυ μoυ
στo χώμα δεv θα φτάvει.
Θα με ζητάς τα δειλιvά
κι ύπvoς δε θα σε πιάvει.
Ο αετός πεθαίvει στov αέρα,
ελεύθερoς και δυvατός.
Της απovιάς όταv τov βρίσκει σφαίρα,
τov αγκαλιάζει o ουρανός.
|
Δεκέμβριος 2018
Πηγή φωτογραφιών: Η ιστοσελίδα του Μουσείου
