Λογοτεχνία - Πολιτιστικά Εκτελωνιστών: Αυγούστου 2014

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Κώστας Τσιβελέκας, ο Εκτελωνιστής πετυχημένος ορειβάτης 29 Αυγούστου 2014

Κώστας Τσιβελέκας, ο Εκτελωνιστής πετυχημένος ορειβάτης 29 Αυγούστου 2014

Βιογραφικό σημείωμα:

Ο Κώστας Τσιβελέκας είναι ιδρυτικό μέλος του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου πρόεδρος του από το 1996 και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας Αναρρίχησης ΕΟΟΑ Έχει διατελέσει μέλος και αρχηγός σημαντικών αποστολών επί 40 χρόνια σε ορισμένα από τα ψηλότερα βουνά του κόσμου Εργάζεται ως εκπαιδευτής ορειβασίας

Δύο παρουσιάσεις βιβλίων του εκτελωνιστή Κώστα Τσιβελέκα

Α) Στο πέταγμα του Κόνδορα

Συγγραφείς: Κώστας Τσιβελέκας

Θέμα: Ταξιδιωτικά- Άτλαντες ( Ορειβασία -- Περού -- Κουασκαράν, βουνό. Ανδεις – Πολιτισμός).

Εκδότης: Καστανιώτης

ISBN: 9789600307085, Ημ. Έκδοσης: 01/01/1990

Β) Οι κορυφές του κόσμου,

Σκαρφαλώνουμε σε 26 από τα ψηλότερα βουνά του πλανήτη: μια έκδοση από το "Γεωτρόπιο"

Κώστας Τσιβελέκας, Κώστας Ιωνάς
επιμέλεια: Φίλης Καϊτατζής, Δημήτρης Παπαθανασίου
φωτογράφιση: Κώστας Τσιβελέκας, Ευφροσύνη Τραυλού
εικονογράφηση: Κώστας Τσιβελέκας, Κώστας Ιωνάς, Ιωάννα Δήμου

Ελευθεροτυπία, 2008, 194 σελ. [Κυκλοφορεί]

Περιλαμβάνονται οι ενότητες: "Αντί προλόγου", "Μεγάλα υψόμετρα, μεγάλα προβλήματα", "Κ. Τσιβελέκας", "Κορυφαία δυστυχήματα ξένων αποστολών", "Δυστυχήματα ελληνικών αποστολών", "Ελληνικοί ορειβατικοί σύλλογοι", "Ξένες ομοσπονδίες", καθώς και αναλυτικά στοιχεία για 26 κορυφές βουνών: Όλυμπος, Μον Μπλαν (Γαλλία), Μόντε Ρόσα (Ελβετία-Ιταλία), Μάτερχορν (Ελβετία-Ιταλία), Καύκασος (Ρωσία), Πυρηναία (Ισπανία-Γαλλία), Κιλιμάντζαρο (Τανζανία), Όρος Κένυα (Κένυα), Όρη του Άτλαντα (Μαρόκο), Μακ Κίνλεϊ (Αλάσκα, ΗΠΑ), Ποποκατεπέτλ (Μεξικό), Ακονκάγκουα (Αργεντινή), Όχος Δελ Σαλάδο (Χιλή), Ιλιμάνι (Βολιβία), Ουασκαράν Σουρ (Περού), Αραράτ (Τουρκία), Παμίρ-Πικ Κομουνίσμους (Τατζικιστάν), Αλτάια (Μογγολία), Κ2 (Πακιστάν), Μπροντ Πικ (Πακιστάν), Γκάσερμπρουμ ΙΙ (Πακιστάν), Έβερεστ (Νεπάλ-Θιβέτ), Τσο Ογιού (Νεπάλ), Σίσα Πάνγκμα (Κίνα-Θιβέτ), Μέρα Πικ (Νεπάλ) και Φούτζι-Σαν (Ιαπωνία).

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail =info@bookstars.gr

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Ο Γ. Ζούλιας ένας εκτελωνιστής από το παρελθόν 27 Αυγούστου 2014

Γ. Ζούλιας ένας εκτελωνιστής από το παρελθόν 27 Αυγούστου 2014

Στου Πειραιά τα μονοπάτια

Στου λιμανιού μας το πλακόστρωτ΄ όσοι ζήσαμε,

Και περπατήσαμ΄ αγκαλιά όλως τις ώρες

Μες απ΄ τα βάθυ της ψυχής μας τη γνωρίσαμε

Την ανθρωπιά τη συμπαράσταση στις μπόρες.

Τότε αντέχαμε στην κάψα, και βαδίζαμε

Απ΄το επτά DOCK[1] μέχρι το παλατάκι[2]

Και «Γεια Χαρά» λέγαμε σε όποιον αντικρύζαμε

Να είναι στριμωγμένος στο «Τραμάκι»[3] …….

Κι αν μας έπιαν’ η βροχή όπως τραβάγαμε

Αν τύχαινε κάποιος να έχει μίαν ομπρέλα

Χωνόμαστε και τρεις σ΄αυτήν και το γλεντάγαμε

Αλήθεια, πως τη βγάλαμε με της δουλειάς την τρέλλα;[4]

Κι είχαν οι ¨Τσάνες» μας διασαφήσεις[5] και λεφτά

Κι ήταν οι μέρες μας γεμάτες μ’ άγχος και ευθύνες

Κι ήταν ο λόγος μας συμβόλαιο [6]που δεν πισωγυρνά

Κι ανεβοκατεβαίναμε στις «αίθουσες»[7] όλους τους μήνες ………

Τώρα βλεπόμαστε μόνο για λίγο στο ΤΑΠΕΠΑ

Και κοιταζόμαστε μ’ ένα πικρό χαμόγελο στα μάτια.

Κι οι αναμνήσεις ζωντανεύουνε στου βίου μας τα στέκια

Και το μυαλό μας τριγυρνά στου Πειραιά τα μονοπάτια …..

Πολλώνια ΜΗΛΟΥ – Γ ΖΟΥΛΙΑΣ

Αναδημοσίευση από το «Εκτελωνιστικό Βήμα» Ιανουάριος 1989

[1] Επτά Dock τοπογραφικά εστιάζεται στην μέση προς την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου της Ακτής Κονδύλη, όπως πηγαίνουμε προς την ομότιμη εκκλησία από τον σιδηροδρομικό σταθμό ΣΠΑΠ.

[2] Παλατάκι στην Ακτή Ξαβερίου, στην περιοχή του λιμανιού μετά τον Άγιο Νικόλαο. Το «Παλατάκι», είναι έργο των αρχών του 20ου αιώνα, σε μορφή τυπικού περιπτέρου πολυγωνικής κάτοψης, Χαρακτηρίστηκε μνημείο, λόγω της συμβολικής (πρώην βασιλική παρουσία) για την περιοχή αξίας του. Είναι ονομασία σε ένα κυνηγητικό περίπτερο όταν ήταν εξοχικό των Βασιλέων η Ναυτική Σχολή Δοκίμων.

[3] Το «Τραμ», χαϊδευτικά και ποιητικά το «Τραμάκι» που άφησε πολλές αναμνήσεις στη διαδρομή της ζωής του. Οι αναμνήσεις συνδέονται με πολλά ανέκδοτα επαγγελματικά, κοινωνικά και τοπογραφικά. Συνδεδεμένος με το Τραμ είναι και ο Σωκράτης με το ταξί του, που έκανε την ίδια διαδρομή για συμπληρωματική εξυπηρέτηση των εκτελωνιστών. Ξεκινούσε μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου επί της Ακτής Κονδύλη και έφτανε μέχρι τον Άγιο Νικόλαο, το Α΄ Τελωνείο, διασχίζοντας τις παραλιακές Ακτή Ποσειδώνος, Ακτή Μιαούλη.

[4] Μαρτυρίες εισαγωγέων ή εξαγωγέων εκείνης τη εποχής επιβεβαιώνουν «της δουλειάς την τρέλα». Οι δηλώσεις τους ήταν «πως επιβιώνετε με τέτοιους χαοτικούς ρυθμούς;»

[5] Διασάφηση ήταν και είναι για τους παλιούς εκτελωνιστές, το τελωνειακό έγγραφο για τον εκτελωνισμό εμπορευμάτων με προορισμό από και προς το εξωτερικό. Μετονομάστηκε σταδιακά μετά την Ενιαία Εσωτερικά Αγορά, σε ΕΔΕ (Ενιαίο Διοικητικό Έγγραφο) και τον τελευταίο χρόνο σε MRN (= Movement Reference Number- Μοναδικός Αριθμός αναφοράς κίνησης του τελωνειακού εγγράφου)

[6] Ο Εκτελωνιστής μιλούσε και μιλά, παρουσιάζοντας προτάσεις δασμολογικών και άλλων θεμάτων σε υψηλά επίπεδα και προς το Δημόσιο και προς τον εμποροβιομηχανική κοινότητα. Προς το Δημόσιο συζητά και προτείνει καθημερινά με δημόσιους λειτουργούς 2^ου και 3^ου βαθμού, προς την εμποροβιομηχανική κοινότητα απ΄ ευθείας σε επίπεδο που παίρνονται οι καίριες αποφάσεις ανάπτυξης της επιχείρησης.

[7] Η λέξη ήταν «συνθηματική» στις συζητήσεις των εκτελωνιστών. Σε κάθε Τελωνείο υπήρχε και η «αίθουσα των εκτελωνιστών» όπως εκεί δίδονταν τα διάφορα επαγγελματικά ραντεβού και όχι μόνο.

E-mail =info@bookstars.gr

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Ο Γιώργος Δαδούλης εκτελωνιστής θυμίζει παλιές εποχές στον Τελωνειακό χώρο της Θεσσαλονίκης 25 Αυγούστου 2014

ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΟΤΕ ……

Απομεσήμερο,[1] αρχές Σεπτέμβρη 1962 …..

(Σαν σήμερα, σαν τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αλλά …… πέρασαν (;;;) κιόλας 35 χρόνια και τότε!!).

Σταλμένος από τον Χρήστο Βουλγαράκη, γιο του Ηλία του λιμενεργάτη, (δουλεύαμε μαζί, στον Μήτσο Αγγελή, αριθ πτυχίου 263, ο θεός να τον αναπαύσει), φεύγω για λίγο, από το καΐκι «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ», εγώ ο «μικρός του γραφείου» (μόλις την προηγούμενη χρονιά είχα φορέσει μακριά παντελόνια, με ρητή εντολή: φέρε δύο μερίδες σαρδέλες απ’ του «Γιωργάκη», γιατί εδώ θα βραδιαστούμε ……».

Φορτώναμε στα κάρα, (δεν υπήρχαν, βλέπεις τότε container και νταλίκες ……), χαρτοκιβώτια με σαπούνια, (πράσινα και άσπρα «ΛΕΣΕΛ»,[2] που είχαν φτάσει από τη Μυτιλήνη, με προορισμό τα ……… αγνώριστα πλέον σήμερα ΛΑΔΑΔΙΚΑ της πόλης μας). Φτάνω στην ταβέρνα του «ΓΙΩΡΓΑΚΗ» στην οδό Κατούνη 4, κάτω από τα Γραφεία της Κοινοπραξίας μας.

Παρήγγειλα δύο μερίδες σαρδέλες και περιμένω να ψηθούν στα κάρβουνα. Μπαίνοντας στο μαγαζί, αριστερά δίπλα στην πόρτα ο πάγκος, ο νεροχύτης, η φουφού[3] με τα κάρβουνα, ο Γιωργάκης. Δεξιά ένα τραπέζι στρογγυλό σιδερένιο, γιατί τα άλλα του μαγαζιού ήταν τετράγωνα, ξύλινα και δεν θα χωρούσαν οι πελάτες που έμπαιναν αν έμπαινε μπροστά –μπροστά ένα τέτοιο τραπέζι.

Παραμέσα δύο στραβές σειρές τραπέζια και παντού ξύλινες καρέκλες με ψάθα.

Η πελατεία του μαγαζιού η συνηθισμένη του μεσημεριού: οι «αυτοκινητάδες», εκτελωνιστές της εποχής (Μα, μόνο μεταχειρισμένα σαράβαλα μηχανάκια, από Γερμανία[4] εκτελώνιζαν τότε ……), Πούλιος Παπαδιαμαντής, Κώστας Κωτής, Γιάννης Παπαγεωργίου, Γιάννης Φουμάκης, ο Σίμος ο Αραμπατζής , ο Μαχαλόμαγκας (Μιχάλης Μιχαηλίδης) ο λιμενεργάτης και μερικοί άλλοι που δεν θυμάμαι πια.

Γίνονται διάφορες κουβέντες, πειράγματα, λέγονται ανέκδοτα σε γλώσσα «αργκό», που ταιριάζει με την περιοχή και την συντροφιά και όλα κυλάνε ομαλά, μαζί και τη χύμα ρετσίνα του Γιωργάκη, πάντα συνοδευόμενη από σαρδέλα στα κάρβουνα, ψημένη με μεράκι, γαρνιρισμένη με μαϊντανό και λεμόνι.

Ξαφνικά το σκηνικό ανατρέπεται: Μπαίνει μέσα ο Κώστας, ο Ντε Γκολ (Βαφειάδης), κρατώντας το κινητό γραφείο – τσάντα (ξεφτισμένη, δερμάτινη, ηλικίας άνω των 30 ετών…..), έχει δέσει τον σκύλο του, (έναν ασπρόμαυρο κοπρίτη), στο διπλανό κεπέγκι, που ήταν κατεβασμένο.

Μπαίνοντας χαιρετάει όλους με χαμόγελο …. επιτυχίας, επειδή είχε «χτυπήσει» Λαζογερμανό[5] και είχε μόλις τελειώσει τον εκτελωνισμό μιας μηχανάρας 160 κυβικών. Δίνει εντολή στον Γιωργάκη να κεράσει «από πάρτη του» όλη την παρέα και παίρνοντας μια καρέκλα βολεύεται σε ένα από τα τραπέζια που βρισκόταν στο βάθος του στενόμακρου μαγαζιού, αφήνοντας δίπλα στα πόδια του την τσάντα.

Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που φτάνει η είδηση : «Κώστα τρέχα, ο σκύλος λύθηκε και έφυγε …..» Κάποιος του την είχε κάνει τη λαδιά.

Στην βιασύνη του επάνω, αφήνει την τσάντα, αφού θα έλειπε για λίγο ….

Αστραπιαία η τσάντα ανοίγεται, οι φάκελοι με τα διάφορα χαρτιά[6] βγαίνουν και την θέση τους παίρνουν ….. δύο (2) τούβλα.

Οι σαρδέλες που παρήγγειλα ψήθηκαν, δόθηκαν αλλού, εγώ ακόμη περιμένω, το «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ» περιμένει, ο Χρήστος περιμένει νηστικός.

Ο Κώστας ανυποψίαστος γυρίζει κρατώντας από το παλιόσχοινο τον σκύλο και τον δένει, αυτή τη φορά στο χερούλι της πόρτας του Γιωργάκη: «Για να μην ξαναφύγει ο ……. πούστης».

Αυτή τη φορά οι «Ιούδες» τον κερνάνε, ήταν η σειρά τους.

Το φαγοπότι σε λίγο τελειώνει. Την επόμενη μέρα, μάθαμε, πως τον μπελά του βρήκε ο …….. Γιωργάκης, ο ταβερνιάρης, που είχε φυλάξει τα χαρτιά της τσάντας και τα αντάλλαξε με τα δύο (2) ….. τούβλα.

Έτσι γινόταν, τότε …….!!!

Σήμερα;;

Γιώργος Α. Δαδούλης Σεπτέμβρης 97 (Μετά 35 χρόνια)

Αναδημοσίευση από «Εκτελωνιστών Κατά-θέσεις» φύλλο 3 Οκτώβριος 1997

E-mail =info@bookstars.gr

[1] Σχόλια από τον διαχειριστή του Blogger

[2] Τότε ίσχυε η διασάφηση εσωτερικής μεταφόρτωσης, για κάθε φορτίο που ερχόταν από τα ελληνικά νησιά. Λίγο αργότερα καταργήθηκε

[3] Φουφού = Μια άλλη μορφή σόμπας με κάρβουνα, λόγω του μικρού μεγέθους της.

[4] Ήταν σε έξαρση η μετανάστευση των Ελλήνων στην Γερμανία με όλα τα επακόλουθά της.

[5] Έλληνα μετανάστη στη Γερμανία Λαζό (Μικρασιάτη) στην καταγωγή.

[6] Ότι έχει ένας εκτελωνιστής στο γραφείο του. Έντυπα διασαφήσεων, τη σφραγίδα του, το στυλό, αντίτυπα διάφορων αιτήσεων, κάποιες σελίδες δασμολογίου, εγκύκλιοι του Υπ. Οικ. για τη δουλειά του, αιτήσεις του ΟΛΘ, κατάλογος «πελατών», αμαξάδων, συναδέλφων εκτελωνιστών, ημιτελείς διασαφήσεις κλπ.

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Ο Θανάσης Βενέτης αμφισβητεί δασμολογική κλάση 23 Αυγούστου 2014

Ο Θανάσης Βενέτης αμφισβητεί δασμολογική κλάση, 23 Αυγούστου 2014

ΑΡΑΧΝΑΙΑ ΝΗΜΑΤΑ

Επιστρέφω

μετανοιωμένος στ’ ακροκλώναρα των ιστών τους.

Χαϊδεύω τα μετάξινα υφαντά τους, τα’ αραχνοΰφαντα πέπλα τους.

Ρίχνω πέτρα και κατάρα στους βοριάδες και τη θλίψη τους

παραφυλάω μερόνυχτα και τους φονιάδες τους πισώπλατα

καρφώνω.

Γίνομαι κωφάλαλος και μιλάω μαζί τους με νοήματα

γίνομαι τυφλός και βλέπω με τα μάτια τους, ανασαίνω τη νύχτα τους.

Αρπάζω το σκουριασμένο μου κασμά και σκάβω

εισβάλλω στις αρχαίες τους συναγωγές απροσδόκητα

επίμονος αρουραίος εισχωρώ στα ιερά τους τεμένη

λεηλατώ τα τέμπλα τους, προσβάλλω τους βωμούς τους.

Επιστρέφω

στον τελωνισμό ενός τεχνουργήματος εκ πλαστικών υλών[1]

Και δηλώνω αλλαζονικά στον επόπτη μου την αντίθετη

κατάταξη.

Θανάσης Βενέτης

Αναδημοσίευση «Εκτελωνιστικό Βήμα» φύλλο 62 Μάρτιος 1984

[1] Ο ποιητής – τελώνης δεν ξεχνά τις αντιθέσεις στον προσδιορισμό των φόρων ενός εμπορεύματος, είτε προς τον εκτελωνιστή, είτε προς τον διευθυντή – επόπτη του. Το να διεκπεραιώνεις μια διαδικασία είναι μια δύσκολη υπόθεση, το να επιβάλλεις έναν μικρό ή μεγάλο φόρο, σαράντα και πενήντα φορές την ημέρα είναι μια άλλη βασανιστική εμπειρία. Θυμήθηκε ο ποιητής – τελώνης την περισσότερο συζητημένη δασμολογική κλάση «τεχνουργήματα εκ πλαστικών υλών», με την υψηλότερη φορολογική κλίμακα. Ήταν η εύκολη λύση για τους ελεγκτές, ο ……… εφιάλτης για

τους εκτελωνιστές.

Αραχναία Νήματα

(Απόσπασμα 2)

Πιστοποιητικό μετοικεσίας [1]πήραν

τα όνειρά μου

από τη χώρα της νιότης για τη χώρα

του σήμερα.

Στη συνημμένη κατάσταση[2]

ένα – ένα με λεπτομέρεια καταγράφονται

τα προσωπικά [3]μου είδη:

Μεταχειρισμένες

ελπίδες, φεγγάρια που δεν πουλιούνται

έπιπλα και σκεύη ερώτων άχρηστα

ποτάμια που θόλωσαν πολυκαιρισμένα

αράχνες που ελλοχεύουν ανασφαλείς.

Όλα κουβαλιούνται και όλα

πληρώνονται στην οικοσκευή μου

μόνο για λόγους συναισθηματικούς[4]

-παρά για λόγους χρήσης.

Βλοσυρέ τελωνειακέ[5]

κόψε με μειωμένο δασμό την οφειλή μου – ούκ

αν λάβεις παρά του μη έχοντος.

Θανάσης Βενέτης έκδοση 1984

Αναδημοσίευση από την «Πανεκτελωνιστική» φύλλο 9 Φεβρουάριος 1984

[1] Τα Πιστοποιητικό Μετοικεσίας είναι ένα έγγραφο που εκδίδεται από τα Ελληνικά Προξενεία με την ευκαιρία ενός Έλληνα μετανάστη να επιστρέψει στην πατρίδα. Περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα αντικείμενα που αποτελούν την λειτουργικότητα ενός σπιτιού, εκεί στο εξωτερικό.

[2] Η συνημμένη κατάσταση περιλαμβάνει την οικοσκευή του επαναπατριζόμενου μετανάστη: Έπιπλα, κουζινικά, ρουχισμό, αυτοκίνητο, υαλικά, συσκευές διασκέδασης και εξυπηρέτησης. Ο ποιητής- τελώνης ξέρει τα προβλήματα που παρουσιάζονται σε μια τέτοια τελωνειακή πράξη. Δεν λείπουν οι υπερβολές ένθεν και ένθεν.

[3] Προσωπικά είδη: Μια φράση με πολλές ερμηνείες. Δείγμα μιας εσφαλμένης ερμηνείας και το παρακάτω: Γνωστός φίλος δικηγόρος τηλεφωνεί σε εκτελωνιστή, για την επιμονή του τελωνειακού να του βάλει δασμούς και φόρους σε δύο μπαούλα με έγγραφα και φυλλάδια από τις Βρυξέλλες. Πρόσφατα πήγε εκεί για επαγγελματικούς λόγους (υπόθεσή του σε εξέλιξη) και συγκέντρωσε μια σειρά από νομικά και άλλα έγγραφα. Ο εκτελωνιστής δίνει τις αναγκαίες συμβουλές: «Δείξε στον ελεγκτή την επαγγελματική σου ταυτότητα, το εισιτήριο για τις Βρυξέλλες και ανάφερέ του ότι αυτά αποτελούν στοιχεία από έρευνα που έκανες εκεί. Και συμπλήρωσε, άλλωστε αυτά δεν αποτελούν αντικείμενο εμπορίας πουθενά». Το αποτέλεσμα ήταν, ο ελεγκτής να αλλάξει γνώμη και να παραδοθούν τα αμφισβητούμενα έγγραφα χωρίς δασμούς και φόρους.

[4] Η οικοσκευή είναι συνδεδεμένη περισσότερο με αναμνήσεις και δεν αποτελούν αντικείμενα κάποιας αξίας για πώληση.

[5] Οι υπερβολές ένθεν και ένθεν, δημιούργησαν στον ποιητή τη σκηνή του «βλοσυρού τελώνη» τη στιγμή που κάνει επαλήθευση στην οικοσκευή ή στα προσωπικά είδη.

E-mail =info@bookstars.gr

τους εκτελωνσιτές.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Ο Δημήτρης Λάμπρου τραγουδά τον καημό να γίνει «αφεντικό» 20 Αυγούστου 2014

30 χρόνια …………. πίσω

Του εκτελωνιστή Δημήτριου Μ. Λάμπρου

Θα σε πάω κάπου τριάντα χρόνια πίσω[1]

στο λειτούργημά σου[2], που επιτελούσες

πάντα με μεράκι, γιατί τ’ αγαπούσες

εποχές ωραίες να σου υπενθυμίσω

Θα σου παραστήσω τον συνάδελφό σου

της δεκαετίας φίλε του εβδομήντα

μα και πάρα πίσω του πενήντα –εξήντα

που δεν είναι άλλος απ’ τον εαυτό σου.

Τότε που ξεφεύγει απ’ τ’ αφεντικό σου[3]

έχει βγει στην πιάτσα και βαλαντοδέρνει

νύχτες, μεσημέρια, ύπνος δεν τον παίρνει

για να φτιάξει κάτι, νάναι πια δικό του.

Πρωί ξεκινούσε πριν ακόμη φέξει

απ’ τους πρώτους ήταν στο Λιμάνι

γιατί τάχε μπλέξει τι να πρωτοκάνει

που να πρωτοπάει που να πρωτοτρέξει.

Αερολιμένα[4], από Κερατσίνι[5]

ή να πάει Λούκου[6] να καταχωρήσει

και στο Βήτα-Ζήτα[7] να ξεναγυρίσει

πούχε το χαρτί του στο χημείο[8] μείνει.

Να δηλώσει πόστες[9], ή σειρά να πιάσει

πρακτορεία Μόρφυ και από του Μπέζη[10]

σ’ αυτά τα γραφεία στρώνονταν τραπέζι

είχε ώσπου να φύγει πια μεσημεριάσει.

Έμπαινε στη Ζώνη[11] πλέον μεσημέρι

κι ο βεβαιωτής[12] τον κόλλαγε στον τοίχο

που το πρακτορείο είχε λάθος στίχο

τρέχει πίσω πάλι με χαρτιά στο χέρι.

Κι αφού θεωρήσει και καταχωρήσει[13]

η Διασάφησή του έπαιρνε οστά

είχαν φύγει όμως κάτι ποσοστά

απ’ τον εαυτόν του ως να τελωνίσει[14].

Έκανε αξίες[15], έστειλε χημείο

επιταγές τραπέζης[16] και λογιστικά,

έριξε κομπιούτερ[17] και εργατικά[18]

κι έσταζ’ ο ιδρώτας πάνω στο ταμείο.

Από πίσω κάποιος παρακολουθούσε

ήταν η σκιά του αλλά δεν μιλούσε.

Δεν του είπε τότε η σκιά του, στάσου

γιατί όπως τρέχεις φίλε θα τσακίσεις

κάτσε σε μια κάσα[19] λίγο ξεκουράσω

κάποια ώρα όλα θα τα παρατήσεις.

Μα εκείνος τρέχει πάντα αλαφιασμένος

σκάλες ανεβαίνει, σκάλες κατεβαίνει

ήθελε τα πάντα αν τα προλαβαίνει

«ήταν όμως τύπος τρισχαριτωμένος[20]»

Δημήτριος Μ. Λάμπρος

Αναδημοσίευση από «Εκτελωνιστικό Βήμα» Απρίλιος 1999

[1] Οι υποσημειώσεις από τον υπεύθυνο του blog.

[2] Το εκτελωνιστικό επάγγελμα θεωρήθηκε και από νομοθετική άποψη σαν οιωνοί δημόσιου υπαλλήλου.

[3] Η δεκαετία του εξήντα και εβδομήντα, μέχρι το 1971 υπήρχε μεγάλος αριθμός βοηθών εκτελωνιστών, με νέες πρωτοποριακές διεθνείς εμπορικές ιδέες, που δεν έβρισκαν διέξοδο. Η πίεση που ασκείτο για νέα πτυχία ήταν πολύ μεγάλη. Η Ελλάδα είχε υπογράψει συμφωνία για σύνδεση με την τότε ΕΟΚ. Νέοι ορίζοντες για την χώρα.

[4] Ένας Αερολιμένας με δύο Τελωνεία, το Ι’ και το ΙΑ’.

[5] Ανέβαινε σε εμπορευματική κίνηση το Κερατσίνι, με την ανάληψη υπό της εταιρείας Μερζάριο, της φορτοεκφορτωτικής υπηρεσίας από τον ΟΛΠ, με την εμφάνιση του κοντέινερ στη θαλάσσια μεταφορά.

[6] Τοποθεσία μέσα στην Ελεύθερη Ζώνη του Πειραιά.

[7] Τα Τελωνεία Β’ Ζ’.

[8] Υπήρχε μια διάθεση από την Τελωνειακή Ελεγκτική Υπηρεσία να στέλνει τα προϊόντα που τελώνιζε για χημική ή μακροσκοπική έρευνα, στα Χημικά Παραρτήματα του κράτους, αποφεύγοντας έτσι τις ……. κακοτοπιές.

[9] Πόστα είναι η ομάδα εργατών με τα κατάλληλα μηχανικά μέσα, για την φόρτωση μιας παρτίδας εμπορεύματος, που διατίθετο από τον ΟΛΠ.

[10] Ναυτικά ή Ναυτιλιακά πρακτορεία με πολύ δουλειά και μεγάλη καθυστέρηση στην έκδοση της διατακτικής. Χαρακτηριστική η πρόταση του ποιητή «στρώνονταν τραπέζι» που δείχνει την μεγάλη ταλαιπωρία ανταλλαγής της φορτωτικής με διατακτική.

[11] Τοπογραφικά «Ζώνη» είναι ο χώρος των Λιμενικών Υπόστεγων 5^ο, 4^ο και λοιπά με αντικριστά τα Β’ και Ζ’ Τελωνεία.

[12] Βεβαιωτής, υπάλληλος του ΟΛΠ που τσεκάριζε το στίχο της διατακτικής με τον στίχο του δηλωτικού που είχε καταχωρηθεί στο Τελωνείο από το πλοίο. Οι διαφορές ήταν σύνηθες φαινόμενο με χάσιμο χρόνου στον τελωνισμό του εμπορεύματος, και άντε να ………………….ακούσεις τις διαμαρτυρίες του εισαγωγέα.

[13] Θεώρηση και καταχώρηση διασάφησης είναι από τις πρώτες ενέργειες μιας τελωνειακής διαδικασίας.

[14] Χάνει «ποσοστά» βάρους (αδυνατίζει) από το τροχάδι και την αγωνία να προφτάσει.

[15] Μεγάλο πρόβλημα η θεώρηση της αξίας του τιμολογίου εξωτερικού. Παρουσιάσεις τιμοκαταλόγων, προμήθειες αντιπροσώπου, confirmation of order, χρηματιστηριακές αξίες, όλα συνέτειναν σε μια συνεχή εγρήγορση. Η παρουσίαση της καλύτερης πρότασης για συμφωνία της τελωνειακής Υπηρεσίας Αξιών, από τον εκτελωνιστή, ήταν και εδώ μια πολύ περίπλοκη υπόθεση.

[16] Οι πληρωμές των δασμών και φόρων όταν ξεπερνούν ένα ορισμένο ποσό καταβάλλονται στα Τελωνεία, μόνο με επιταγή, σε διαταγή της Τράπεζας Ελλάδας. Η διαδικασία είναι χρονοβόρα, αν σκεφθεί κανείς ότι πρέπει να περιμένει σε κάποια εμπορική τράπεζα για την έκδοσή της. Αν σκεφθεί κανείς τη συμφωνία για δασμολογική κλάση.

[17] Είναι το τμήμα Τελωνείου, που κάνει το λογιστικό σημείωμα των δασμών και φόρων και εκδίδει την άδεια παράδοσης τελωνισθέντων εμπορευμάτων, οι εκτελωνιστές έχουν βαπτίσει με το όνομα κομπιούτερ.

[18] Η πληρωμή των εργατικών και αποθηκεύτρων στον ΟΛΠ.

[19] Συνηθισμένο είδος συσκευασίας σε εμπορεύματα που διακινούντο σε μακρινές αποστάσεις.

[20] Η επαφή με περισσότερους από είκοσι ανθρώπους καθημερινά, με κύριο σκοπό να ζητηθεί μια «υπηρεσία», δημιουργούσε μία ατμόσφαιρα αισιόδοξου χαμόγελου, παρά κατάθλιψης.

E-mail = ggioggaras@Gmail.com

Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ