Οι διαγωνισμοί για πτυχία Εκτελωνιστού γίνονται σημεία προστριβών την περίοδο 1948 1949 (Ο Νομικός πολιτισμός των Εκτελωνιστών),1 Δεκεμβρίου 2015
ΑΝ 791 της 23/24 Σεπτ. 1948 (Α243). Περί
τροποποιήσεως του Νόμου 1165/1918 περί τελωνειακού Κώδικος και άλλων διατάξεων
(άρθρο 27)
Άρθρον 27
1. Διασαφισταί
υπηρετούντες παρά τοις Τελωνείοις η Υποτελωνείοις προ της ισχύος του νόμου
741/1943 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών κλπ» εργαζόμενοι έκτοτε συνεχώς μέχρι
Δεκεμβρίου 1946 και μη δυνηθέντες να αντικαταστήσωσι την άδειαν διασαφιστού,
δια πτυχίου εκτελωνιστού συμφώνως προς το άρθρον 4 του ως άνω νόμου, δύνανται
εντός 6 μηνών από της ισχύος του παρόντος, να αιτήσωνται παρά των κατά το
άρθρον 6 του νόμου 5253 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών κλπ.» προβλεπομένων
Επιτροπών και υπό την εν αυτώ καθοριζομένην διαδικασίαν την αντικατάσιασιν της,
αδείας των δια πτυχίου εκτελωνιστού. Η ανωτέρω προθεσμία δύναται
να παραταθή εφ από μέχρις 6 εισέτι μηνών δι’ αποφάσεις του Υπουργού ιών Οικονομικών.
2. Έφεδροι παλαιοί
πολεμισταί ασκούντες το επάγγελμα του βοηθού εκτελωνιστού
επί συνεχή μέχρι της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος δεκαετίαν, δύνανται να
λάβουν πτυχίον εκτελωνιστού υπό της κατά το άρθρον 5 του νόμου 5263 «περί
εκτελωνιστών και διασαφιστών κλπ.» προβλεπόμενης επιτροπής κατόπιν αιτήσεως των
υποβαλλομένης εντός 6 μηνών από της ισχύος του παρόντος.
3. Πτυχίον διασαφιστού
παρά τοις Τελωνοσταθμαρχείοις και Τελωνοφυλακείοις χορηγείται παρά της κατά το άρθρον 5 του νόμου
5253 Επιτροπής του Τελωνείου Α' τάξεως εις ο υπάγονται ταύτα μετ’ εκτίμησιν της
ανάγκης της πληρώσεως εκάστης θέσεως.
4. Τα υπό άρθρου 8 του
νόμου 5253 προβλεπόμενα πρόστιμα εκατονταπλασιάζονται, δυνάμενα ν’ αυξομειώνονται
εκάστοτε υπό του Υπουργ. Οικονομικών.
Α.Ν.1324 / της 25/26 Νοεμβρίου 1949 (Α.326). Περί
προστασίας και αποκαταστάσεως των Αναπήρων πολέμου Οπλιτών και Θυμάτων Πολέμου (άρθρο 95)
Αρθρ. 95.-1 Εις τας δυνάμει οιουδήποτε
μου, Δ/τος εγκυκλίου, αποφάσεως ή διατάξεις κατωχυρωμένα ή κεκορεσμένα η
καθιστάμενα τοις πάσης φύσεως επαγγέλματα και επί ποσοστού καθ’ υπέρβασιν του
αριθμού αυτών και ….. της υπάρξεως υπεραρίθμων, υποχρεωτικώς καθίστανται οι επιθυμούντες
να εξασκήσωσι οποιαδήποτε των επαγγελμάτων τούτων ανάπηροι κατοικούντες μονίμως εν τω τόπω ένθα επιθυμούσι
να ασκήσωσι το επάγγελμα τούτο προ της 28 Οκτωβρίου 1940 και έχοντες τα σχετικά
προσόντα 2) Τα ως άνω ευεργετήματα χορηγούνται προτάσει της εθνικής Γενικής
Συνομοσπονδίας Αναπήρων πολέμου Ελλάδος.
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 823/1949 Ανάκλησις αδείας ενεργείας εκτελωνιστικών
εργασιών υπό μονίμων υπαλλήλων κυρίων εμπορευμάτων (Ν. 5253/1931 αρ. 7 και Β.Δ. 25-10-1933 \ Αρ.
26-27).-Έρευνα υπάρξεως προϋποθέσεων εφαρμογής αρθρ. 14 Ν. 741/ 1943 περί
χορηγήσεως πτυχίου εις μονίμους υπαλλήλους συνεχώς από του 1931 εργαζομένους.
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον
εκ των μελών αυτού Κ. Κυριακοπούλου, Αντιπροέδρου, (κωλυομένου
του Προέδρου), Σ. Διβάρη, Π. Μερτικοπούλου, Σ. Σολιώτη, Α. Ραγκούση, Κλ. Μηλιαρέση, Εμμ. Σαουνάτσου, Συμβούλων της Επικρατείας,
Όθ. Κυριακού και Δ. Ψαρού, Παρέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Συνεδριάσαν
δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη ογδόη (8η) Απριλίου 1949, παρόντος και του
Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ. Κοντογιάννη, ίνα δικάση την
κατωτέρω εκτιθεμένην υπόθεσιν, επί τη από 9ης Αυγούστου 1948 αιτήσει: του
Μιχαήλ Ν. Παρίση, κατοίκου Αθηνών, παραστάντος
δια των πληρεξουσίων του Ν. Δανέλλη και Σ. Φετζιάν, δικηγόρων, κατά του Υπουργού
των Οικονομικών, παραστάντος δια του αντιπροσώπου αυτού Εμμ. Σαμαλέα, Παρέδρου του Νομικού Συμβουλίου,
περί ακυρώσεως του υπ’ αριθ. 73 της
27-12-1946 Πρακτικού της κατά το άρθρον 5 παρ. 3 του Νόμου 5253/1931 αρμοδίας
Επιτροπής χορηγήσεως πτυχίων εκτελωνιστών ή διασαφιστών.
Ακούσαν
του Εισηγητού, Παρέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ. Ψαρρού, αναγνόντος
και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού καθ’ ην το ιστορικόν της προκειμένης
υποθέσεως έχει ως έπεται :
Δια της υπό κρίσιν
αιτήσεως, ζητείται η ακύρωσις της υπ’ αρ. 73 από 27 Δεκεμβρίου 1946 αποφάσεως της
κατά το άρθρον 5 του Ν 5253/1931 Επιτροπής, δι’ ης απερρίφθη αίτησις του
προσφεύγοντος Μ. Παρίση, περί χορηγήσεως, δυνάμει του αρθρ. 14 του Ν. 741/1943,
πτυχίου εκτελωνιστού, με την αιτιολογίαν ότι δεν εμπίπτει εις την διάταξιν
ταύτην, διότι η υπ’ αυτού κτηθείσα κατά
το έτος 1930 υπ’ αριθ. 111 άδεια υπαλλήλου
παραλήπτου ανεκλήθη οριστικώς δυνάμει της υπ’ αριθμ. 23
από 8 Οκτωβρίου 1937 αποφάσεως της Επιτροπής.
Τα επί της προκειμένης υποθέσεως προκύπτοντα ζητήματα
είναι ανάλογα προς τους προβαλλομένους λόγους ακυρώσεως.
Εφ’
ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν
των πληρεξουσίων του προσφεύγοντος, αναπτυξάντων και προφορικώς τους λόγους της
προσφυγής και αιτησαμένων την παραδοχήν αυτής, του αντιπροσώπου του Υπουργού
αιτησαμένου την απόρριψιν ταύτης.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον νόμον
Επειδή
δια της προσβαλλομένης υπ’ αριθ. 73 από
27 Δεκεμβρίου 1946 αποφάσεως της κατά το αρθρ. 5 του Ν. 5253/1931 Επιτροπής
απερρίφθη αίτησις του προσφεύγοντος Μιχ. Παρίση περί χορηγήσεως, δυνάμει του
αρθρ. 14 του Ν. 741/1943 πτυχίου εκτελωνιστού, με την αιτιολογίαν ότι δεν
εμπίπτει εις την διάταξιν ταύτην, διότι η υπ’ αυτού κτηθείσα κατά το έτος 1930 υπ’ αριθ. 111 άδεια υπαλλήλου παραλήπτου ανεκλήθη
οριστικώς δυνάμει της υπ’ αριθ. 23 από 8
Οκτωβρίου 1937 αποφάσεως της Επιτροπής.
Επειδή
ως εκ του φακέλλου προκύπτει η υπ’ αριθ.
111/1930 άδεια, ης ο αιτών ετύγχανε κάτοχος, εκδοθείσα δυνάμει της διατάξεως
αρθρ. 7 παρ. 4 του Ν. 5253/1931, καθ’ ην μόνιμοι υπάλληλοι κυρίων εμπορευμάτων
εφοδιάζονται υπό της προς τούτο υπό του νόμου οριζόμενης Επιτροπής, δι’ ειδικής
αδείας προς ενέργειαν εκτελωνιστικών εργασιών μόνον του κυρίου των εμπορευμάτων
εις ον υπηρετεί ο μόνιμος υπάλληλος, ανεκλήθη δια της υπ’ αριθ. 23 από 8 Οκτωβρίου 1937 αποφάσεως της
αυτής Επιτροπής, εκδοθείσης δυνάμει της διατάξεως αρθρ. 27 παρ. 2 εδ. Α’, εν
συνδυασμώ προς την διάταξιν αρθρ. 26 του Ν. Δ. της 25 "Οκτωβρίου 1933
«περί εκτελωνιστών κλπ.» (455), καθ' ην διάταξιν αι αδειαι αύται ανανεούνται κατ’ έτος δια της εκ νέου
εκάστοτε υποβολής των σχετικών δικαιολογητικών.
Επειδή
κατά την διάταξιν αρθρ. 14 του Ν. 741/1943, ης ο αιτών επικαλείται εν
προκειμένω την εφαρμογήν, «υπό τους όρους και τας διατυπώσεις του άρθρου 13 του
παρόντος δικαιούνται πτυχίου εκτελωνιστού οι παρά τοις τελωνείοις
Πειραιώς-Αθηνών και Θεσσαλονίκης κατόπιν σχετικών αδειών εργαζόμενοι προ της
ισχύος του νόμου 5253/ 1931 και συνεχώς έκτοτε μέχρι της δημοσιεύσεως του
παρόντος μόνιμοι υπάλληλοι κυρίων των εμπορευμάτων, εφ όσον ούτοι κέκτηνται
απολυτήριον σχολαρχείου......».
Επειδή
ο αιτών ισχυρίζεται ότι παρά την ως άνω ανακλητικήν πράξιν της αδείας του, ης
πράξεως άλλωστε ουδέποτε, ως διατείνεται, έλαβε γνώσιν, εξηκολούθησεν εκτελών
εκτελωνιστικάς εργασίας του κυρίου των εμπορευμάτων ου ετύγχανε μόνιμος
υπάλληλος, ήτοι της εταιρείας ΒΙΟ, καθ’ όλον το υπό της
διαληφθείσης διατάξεως απαιτούμενον χρονικόν διάστημα, προσάγων σχετικάς
αποδείξεις του ισχυρισμού τούτου, συνεπώς δε θεωρεί εαυτόν ως εργαζόμενον κατά
την άνω διάταξιν, και δικαιούμενον του πτυχίου του εκτελωνιστού.
Επειδή
ανεξαρτήτως της ερμηνείας ήτις ήθελε δοθή εις την παρά του αιτούντος
επικαλουμένην διάταξιν αρθρ. 14 του Ν. 741, ήτοι εάν δια της διατάξεως ταύτης ο
νομοθέτης ηθέλησε να νομιμοποίηση και τους τυχόν άνευ σχετικής αδείας, ή
κατόπιν ανακλήσεως των αρχικών των αδειών, κατ’ ανοχήν τυχόν της τελωνειακής
υπηρεσίας εκτελούντας επονόματι κυρίου εμπορευμάτων εκτελωνισμούς εμπορευμάτων,
πάντως εν προκειμένω αι υπό του αιτούντος προσαγόμεναι αποδείξεις περί της τοιαύτης
παρ’ αυτού ενασκήσεως εκτελωνισμών, ήτοι ένορκοι βεβαιώσεις εκτελωνιστών, βεβαιώσεις της εταιρείας ΒΙΟ έτους 1937 και 1949, καταστάσεις της αυτής
εταιρείας εκτελωνισμού εμπορευμάτων ετών 1938 - 1940 προσυπογεγραμμέναι παρά του
αιτούντος δεν κρίνονται ως επαρκώς αποδεικνύουσαι τον ισχυρισμόν του αιτούντος
εφ όσον δεν προσάγεται ουδέν επίσημον αντίγραφον τελωνειακών διασαφήσεων εξ ων
να πιστοποιώνται αι τοιαύται ενέργειαι του προσφεύγοντος.
Επειδή
κατά ταύτα απορριπτέα κρίνεται η υπό κρίσιν αίτησις εν τω συνόλω αυτής.
Δια ταύτα
Απορρίπτει
την από 12 Αυγούστου 1948 αίτησιν ακυρώσεως του Μιχ. Παρίση.
Διατάσσει
την κατάπτωσιν του κατατεθέντος παραβόλου, και
Επιβάλλει
τω αιτούντι την δικαστικήν δαπάνην του Δημοσίου εκ δραχμών εβδομήκοντα χιλιάδων
(70.000).
Εκρίθη
και απεφασίσθη εν Αθήναις τη 8η Απριλίου 1949
Ό Αντιπρόεδρος Ο Γραμματεύς
Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Δ.
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ
και εδημοσιεύθη αυτόθι τη
3η Μαΐου 1949.
Ό Πρόεδρος Ο Γραμματεύς
ΠΑΝ. ΠΟΥΛΙΤΣΑΣ Δ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 1282/1949. Θεωρείται επιτυχών εις τας εξετάσεις
μόνον ο λαβών εις έκαστον των μαθημάτων τουλάχιστον την βάσιν, ήτοι τον αριθμόν
δέκα, αδιαφόρως του αν ο συνολικός βαθμός ον συνεκέντρωσεν είναι ίσος προς το
γινόμενον της βάσεως επί τον αριθμόν των μαθημάτων.
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον
εκ των μελών αυτού Μ Τσαμαδού, Αντιπροέδρου κωλυομένου του
Προέδρου, Σ. Διβάρη, Π. Μερτικοπούλου, Σ. Σολιώτη, Α. Ραγκούση, Γ. Θ.
Σπυρόπουλου, Γ. Παπαχατζή, Συμβούλων της Επικρατείας, Α. Μαρούδα και Ν. Μπουροπούλου, Παρέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Συνεδριάσαν
δημοσία επ’ ακροατηρίω του τη 24η Ιουνίου 1949, παρόντος και του
Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ. Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω
εκτιθεμένην υπόθεσιν, επί τη από 29 Μαρτίου 1949 αιτήσει:
Αντωνίου
Βακοντίου, παραστάντος δια του
πληρεξουσίου του δικηγόρου Γ. Σουμφαλιάδη, κατά Υπουργού Οικονομικών,
παραστάντος δια του αντιπροσώπου αυτού Εμμ. Σαμαλέα, Παρέδρου του Νομικού
Συμβουλίου και του παρεμβαινόντων Στυλιανού Μυλωνά, Σταματίου Ξηραδάκη και Πέτρου Καμπάνη, κατοίκων Σύρου, παραστάντων
δια του πληρεξουσίου των δικηγόρων Γ. Ρωμανού, περί ακυρώσεως εν μέρει του
πρακτικού της 9 Μαρτίου 1949 Επιτροπής του νόμου 5253/1931.
Ακούσαν
του Εισηγητού, Παρέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Α. Μαρούδα, αναγνόντος
και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού καθ’ ην το ιστορικόν της προκειμένης
υποθέσεως έχει ως έπεται :
Προκηρυχθέντος
και διεταχθέντος διαγωνισμού δια την απόκτησιν πτυχίου εκτελωνιστού παρά τω
τελωνείω Σύρου συμφώνως προς τας διατάξεις του νόμου 5253 της
2/6 Αυγούστου 1931 και του εκτελεστικού αυτού από 25/31 Οκτωβρίου 1933
διατάγματος, ως τούτο ετροποποιήθη δια του από 17/24 Ιανουαρίου 1934 ομοίου,
εκρίθησαν παρά της οικείας Επιτροπής διεξαγωγής του διαγωνισμού επιτυχόντες και
οι πέντε λαβόντες δια του από 9/3/49 πρακτικού αυτής μέρος εις τον διαγωνισμόν.
Το
πρακτικόν τούτο, καθ’ ο μέρος εκρίθησαν δι’ αυτού επιτυχόντες οι Στ. Μυλωνάς.
Στ. Ξυραδάκης και Π. Καμπάνης προσβάλλει δια της υπό κρίσιν αιτήσεως ο Αντων.
Βακούτιος, εκτελωνιστής παρά τω αυτώ τελωνείω Σύρου.
Εις
την δίκην παρεμβαίνουσιν οι ανωτέρω καθ’ ων στρέφεται η αίτησις.
Τα
προκύπτοντα ζητήματα είναι αν οι διατυπούμενοι δυο λόγοι ακυρώσεως τυγχάνουσι βάσιμοι.
Εφ’
ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν
του πληρεξουσίου του προσφεύγοντος, αναπτυξάντων και προφορικώς τους λόγους της
προσφυγής και αιτησαμένων την παραδοχήν αυτής, του αντιπροσώπου του Υπουργού
ζητήσαντος την απόρριψιν ταύτης.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον νόμον
Επειδή
παραδεκτώς η υπό κρίσιν αίτησις στρέφεται κατά του από 9 Μαρτίου 1949 πρακτικού
της κατά το άρθρον 9 του νόμου 5253/1931 εξεταστικής παρά τω τελωνείω Σύρου
Επιτροπής δια την χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού, καθ’ ο μέρος εκρίθησαν δια
τούτου επιτυχόντες οι εκ των συμμετασχόντων εις τας εξετάσεις Στ. Μηλωνάς, Στ.
Ξυρακάκης και Π. Καμπάνης, του αιτούντος νομιμοποιούμενου εις την άσκησιν της
αιτήσεως, ως διατελούντος εκτελωνιστού παρά τω αυτώ Τελωνείω.
Επειδή
ο διαληφθείς νόμος 5253 απαιτεί εν άρθρ. 5 εδάφ. 3 την μυστικότητα της
ψηφοφορίας δια την λήψιν αποφάσεως εν τη ειδική περιπτώσει της αφαιρέσεως
αδείας ασκήσεως επαγγέλματος εκτελωνιστού, ουχί δε και εν τη περιπτώσει της
διεξαγωγής εξετάσεων προς χορήγησιν πτυχίου, δεδομένου άλλως ότι η φύσις των
σχετικών δια την διεξαγωγήν των εξετάσεων ενεργειών θα ήτο ασυμβίβαστος προς
την αρχήν της μυστικότητος. Ο επί των αντιθέτων συνεπώς ισχυρισμών ερειδόμενος
πρώτος λόγος της υπό κρίσιν αιτήσεως αβάσιμος και απορριπτέος κρίνεται.
Επειδή
κατά την αληθή έννοιαν της διατάξεως του άρθρου 5 του κατ εκτέλεσιν του άρθρ.
11 του αυτού ως άνω νόμου 5253 εκδοθέντος διατάγματος της 25/31 Οκτωβρίου 1933,
ως τούτο ετροποποιήθη μεταγενεστέρως, διαλαμβανούσης περί της βαθμολογήσεως και
των όρων της επιτυχίας των υποψηφίων εκτελωνιστών, θεωρείται επιτυχών εις τας
εξετάσεις μόνον ο λαβών εις έκαστον των μαθημάτων τουλάχιστον την βάσιν,
ήτοι τον αριθμόν δέκα, αδιαφόρως του αν ο συνολικός βαθμός ον συνεκέντρωσεν
είναι ίσος προς το γινόμενον της βάσεως επί τον αριθμόν των μαθημάτων. Η
ερμηνεία αύτη όντως επιβάλλεται εκ της γραμματικής διατυπώσεως της παρ. 2 του διαληφθέντος
άρθρου, δι’ ης ρητώς τίθεται η αρχή ότι ως βάσις προς επιτυχίαν θεωρείται ο
αριθμός δέκα δι έκαστον μάθημα.
Η
επακολουθούσα διάταξις της παρ. 3 καθ ην ως επιτυχών θεωρείται ο συγκεντρών το
άθροισμα των βάσεων απάντων των μαθημάτων δεν συγκρούεται προς την αρχήν την
τιθεμένην δια της προηγουμένης παραγράφου, αλλ’ αντιθέτως συμπολιτεύεται προς
αυτήν, διότι δια της παραγράφου ταύτης ο νομοθέτης απλώς ηθέλησεν ως εκ
περισσού, να διασαφήση την σκέψιν του και να είπη ότι δια την επιτυχίαν
απαιτείται η συγκέντρωσις των βάσεων δι έκαστον μάθημα και ουχί ο μέσος όρος
των βαθμών των καθ’ ‘έκαστα μαθημάτων.
Προς
την ερμηνείαν δε ταύτην την εκ του γράμματος του νόμου προκύπτουσαν συμβαδίζει
και η λογική ερμηνεία αυτού, διότι θα ήτο άτοπον να υποτεθή ότι ο νομοθέτης
έκρινεν ουσιαστικώς δίκαιον και ικανοποιητικόν να λογίζηται επιτυχημένος ο εν
τισι των μαθημάτων, ενδεχομένως δε τοις ουσιωδεστέροις λαβών τον βαθμόν μηδέν,
εν ετέροις δε λαβών τον βαθμόν είκοσι, δυνάμενος ούτω να εξουδετερώση την εν
τισι των μαθημάτων διαπιστωθείσαν απόλυτον ανικανότητα αυτού, εις ο αποτέλεσμα
θα κατέληγεν αναγκαίως η αντίθετος ερμηνεία.
Επειδή,
ως προκύπτει εκ του προσβαλλομένου πρακτικού οι τρεις εκ των υποψηφίων καθ’ ων
στρέφεται η υπό κρίσιν αίτησις, ήτοι οι Στ. Μυλωνάς, Στ. Ξυραδάκης και Π.
Καμπάνης έλαβον εν τισι των μαθημάτων, εις α εξετάσθησαν, βαθμόν κατώτερον της
βάσεως, ήτοι του αριθμού δέκα. Κατά ψευδή συνεπώς ερμηνείαν των διατάξεων του
νόμου, εκρίθησαν ούτοι επιτυχόντες, καίπερ μη λαβόντες την βάσιν εν πάσι τοις
μαθήμασι, ακυρωτέον κατ ακολουθίαν αποβαίνει το πρακτικόν, καθ’ ο μέρος
εκρίθησαν δι’ αυτού επιτυχόντες οι ανωτέρω τρεις και κατά τον περί τούτου
βάσιμον δεύτερον λόγον ακυρώσεως, δεκτής γενομένης ούτω της υπό κρίσιν αιτήσεως
και απορριπτομένης της παρά των ανωτέρω Στ. Μυλωνά, Στ. Ξυραδάκη και Π. Καμπάνη
ασκηθείσης παρεμβάσεως.
Δια ταύτα
Δέχεται
την υπό την κρίσιν από 29 Μαρτίου 1949 αίτησιν του Αντωνίου Βοκαντίου και
απορρίπτει την ασκηθείσαν παρέμβασιν.
Ακυροί
το προσβαλλόμενον από 9 Μαρτίου 1949 πρακτικόν της κατά το άρθρον 5 του νόμου
5253 εξεταστικής Επιτροπής δια την χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού παρά τω
τελωνείω Σύρου, καθ’ ο μέρος δια τούτου εκρίθησαν επιτυχόντες οι Στ. Μυλωνάς,
Στ. Ξυραδάκης και Π. Καμπάνης
Διατάσσει
την κατάπτωσιν του κατατεθέντος παραβόλου, και
Επιβάλλει
εις το Δημόσιον την δικαστικήν δαπάνην του αιτούντος εκ δραχμών ογδοήκοντα
χιλιάδων .
Εκρίθη
και απεφασίσθη εν Αθήναις τη 3η Ιουλίου 1949[1]
Γνωμοδότησις
Νομικού Συμβουλίου Αριθμ. Πρωτ. 0.2063)Γ.1193)22-6-49. Ερμηνεία
διαφόρων διατάξεων της περί εκτελωνιστών νομοθεσίας
Υπουργείον Οικονομικών (Γενικήν Διεύθυνσιν Εμμέσων
Φόρων - Δ)νσιν Τελωνείων)
Εις
απάντησιν του υπ’ αριθ. Τ.5008 έ. ε.
υμετέρου έγγραφου έχομεν την τιμήν να γνωρίσωμεν υμίν ότι το Α' Τμήμα του Νομ.
Συμβουλίου εκ των κ. κ. Δ. Αποστολάκη Αντιπροέδρου, Στ. Μεσημέρη, Ι. Κυβέλου, Α. Παπαγιαννοπούλου, Τ. Κοντονασοπούλου, Ι. Κουμουτσοπούλου και Α.
Χατζηδάκη Νομικών Συμβούλων, Δ. Μαγγιώρου, Ν. Κοντογιάννη, Δ. Καλλαντζάκου. Παρέδρων, απεφάνθη επί του
εν τω ως άνω εγγράφω ερωτήματος υμών ομοφώνως οΰτω :
1. Ο
Υπουργός των Οικονομικών, ενεργών, ως ασκών την ανωτάτην εποπτείαν επί της
Επιτροπής του άρθρου 5 του Ν. 5253 του 1931 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών κλπ.»
(Ε.Κ.258), δύναται και να ακυρώση παρανόμους πράξεις της Επιτροπής ταύτης (Σ.Ε.
1016—1050)1937) και πολλώ μάλλον δύναται να υποδείξη εις αυτήν απλώς την
συμμόρφωσίν της προς τον νόμον. Το δικαίωμα όμως της εποπτείας δεν δίδει εις
τον Υπουργόν των Οικονομικών και την εξουσίαν να παραγγέλλη την παρά τον νόμον
ενέργειαν της Επιτροπής, αφού, αν το αντίθετον εγένετο δεκτόν θα ανεγνωρίζετο
εις τον Υπουργόν η εξουσία να διατάξη την αναστολήν της εφαρμογής των νόμων,
όπερ άτοπον. Εφ' όσον δε κατά το άρθρον 6 του Ν. 5253 ο αριθμός των
εκτελωνιστών είναι καθωρισμένος, αύξησις δε η ελάττωσις αυτού επιτρέπεται μόνον
αποφάσει της κατά το άρθρον 5 Επιτροπής, ο Υπουργός δύναται μεν να υποδείξει εις
την Επιτροπήν την προκήρυξιν διαγωνισμού δια την πλήρωσιν των υφισταμένων κενών
θέσεων εκτελωνιστών, δεν δύναται όμως να εντέλληται την μη πλήρωσιν των
υφισταμένων κενών θέσεων.
2. Ως
προκύπτει και εκ των άρθρων 1, 2, 3, 5, 7 του Ν. 5253 και του συνόλου εν γένει
του νόμου τούτου αρμόδιον όργανον προς έκδοσιν του πτυχίου του εκτελωνιστού εις
τους επιτυγχάνοντας εις τον διαγωνισμόν είναι η κατά το άρθρον 5 Επιτροπή, η
έχουσα την αρμοδιότητα της προκηρύξεως και ενεργείας του διαγωνισμού. Συνεπώς
το Π. Δ. της 5)8-1-1932 «περί πτυχίου εκτελωνιστών» (Ε. Κ. 18) το προβλέπον
περί εκδόσεως του πτυχίου κατόπιν αποφάσεως της Επιτροπής υπό του Προέδρου
αυτής αποδίδει πιστώς το πνεύμα του Ν. 5253. Καίτοι δε το Διάταγμα τούτο αφορά
την χορήγησιν πτυχίου εις τους κατά την έναρξιν της ισχύος του Ν. 5253
ασκούντας το επάγγελμα του εκτελωνιστού ή διασαφιστού αι διατάξεις του Π. Δ.
τούτου δύνανται και πρέπει να τύχωσι κατ’ αναλογίαν εφαρμογής και επί των
πτυχίων των χορηγουμένων εις τους επιτυγχάνοντας εις τας ενώπιον της Επιτροπής
ενεργουμένας εξετάσεις.
Πάντως
η παρά του Υπουργείου των Οικονομικών έκδοσις του πτυχίου βάσει του υπό της
Επιτροπής καταρτισθέντος πίνακος επιτυχίας δεν θα ήτο σύμφωνος προς τον νόμον,
αφού η εκδοσις του πτυχίου δεν ανάγεται εις την άσκησιν της ανηκούσης εις το
Υπουργείον των Οικονομικών κατά τ’ ανωτέρω υπό εκτεθέντα ανωτάτης εποπτείας,
άλλ’ εις την άσκησιν αρμοδιότητος ανηκούσης κατά νόμον εις την Επιτροπήν, εφ'
όσον δε ο νόμος δεν προέβλεψεν ειδικώς την παρά της ασκούσης την εποπτείαν
αρχής άσκησιν της αρμοδιότητος της υφισταμένης αρχής, η παρά της προϊσταμένης
αρχής επιχείρησίς της εις την αρμοδιότητα της υφισταμένης ανατεθειμένης υπό του
νόμου πράξεως είναι παράνομος (πρβλ. Μ. Στασινοπούλου, θεωρία της ατομικής διοικητικής
πράξεως, σελ. 121, σημ. 7, 8).
3.
Υπό του άρθρου 7 του Νόμου 5253 αφέθη άνευ τινός περιορισμού ελευθερία εις τον
κύριον του εμπορεύματος, όστις αυτοπροσώπως ή δια μονίμου υπαλλήλων αυτού
προβαίνω εις τον εκτελωνισμόν των εις αυτόν ανηκόντων εμπορευμάτων. Ως κύριος
του εμπορεύματος, αφού ο Ν. 5253 δεν ορίζει
άλλο τι θα έπρεπε να νοηθή ο κατά το αστικόν δίκαιον κύριος. Μετά τούτο ο εις
το άρθρον 25 του εκτελεστικού Διατάγματος της 25-10-1933 (Ε. Κ. 357) ορισμός
του κυρίου του εμπορεύματος, του δυναμένου να εκτελή εκτελωνιστικός εργασίας ως
του φυσικού προσώπου του εξασκούντος προσωπικώς άμα την εμπορίαν του περί ου
πρόκειται εμπορεύματος εν ιδίω καταστήματι κατά κύριον και σύνηθες επάγγελμα,
το δικαίωμα του εκτελωνιστού των εμπορευμάτων των, όπερ δεν είχεν αφαιρεθή παρ’
αυτών υπό του νόμου.
Ο
περιορισμός δε ούτος των κυρίων τούτων όσον αφορά τον εκτελωνισμόν των
εμπορευμάτων των ούτε υπό του νόμου εθεσπίσθη, ούτε και υφίσταται νομοθετική
εξουσιοδότησις προς την εκτελεσπκήν εξουσίαν, όπως θεσπίση ταύτην, πρέπει να
θεωρηθή ως θεσπισθείς ακύρως δια Π. Δ. και στερούμενος συνεπώς εννόμων
συνεπειών.
Ο Νομικός Σύμβουλος Υπουργείου
Οικονομικών - Α. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ
Γνωμοδότησις
Νομικών Συμβούλων. Αριθ. πρωτ. 1382] 11150]21-4-49. Περί του ποίος θεωρείται επιτυχών εν διαγωνισμώ εκτελωνιστών
Νομικός Σύμβουλος Υπ. Οικονομικών
Υπουργείο Οικονομικών (Γεν. Δ)σιν Εμμ,
Φόρων - Δ)σιν Τελωνείων)
Εις
απάντησιν του υπ’ αριθ. Τ. 3137 έ. ε. υμετέρου εγγράφου ληφθέντος σήμερον
έχομεν την τιμήν να γνωρίσωμεν υμίν ότι κατά την γνώμην ημών το ζήτημα του τις
πρέπει να θεωρηθη ως επιτυχών εις τον διαγωνισμόν τον προβλεπόμενον υπό των
αρθ. 1-6 του Π. Δ. της 25)31)10)1933 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών κ. λ. π.»
(Εφ. Κ. 337) λύεται κατά τον σαφέστερον τρόπον υπό του αρθ. δ § 3 του Π. Δ.
τούτου καθ’ο ως επιτυχών θεωρείται ο συγκεντρών το άθροισμα των βάσεων απάντων
των μαθημάτων, γραπτών και προφορικών. Είναι αδιάφορον συνεπώς κατά την
διάταξιν ταύτην αν ο υποψήφιος έλαβε την βάσιν εις άπαντα τα εξεταζόμενα
μαθήματα, αρκεί να συγκεντρώσει
γενικόν βαθμόν ίσον προς το άθροισμα των βάσεων απάντων των μαθημάτων.
Η
αντίθετος λύσις δεν είναι δυνατόν να συναχθή εκ της παρ. 2 του αυτού άρθρου,
όπερ ορίζει μόνον ποία είναι η βάσις δι’ έκαστον μάθημα και τούτο δια να
καταστή γνωστόν ποίον είναι το άθροισμα των βάσεων απάντων των μαθημάτων το
οποίον πρέπει να λάβη ο υποψήφιος δια να θεωρηθή επιτυχών κατά την § 3. Ούτε
όμως εκ του περιεχομένου της § 2 ούτε εκ του σκοπού της νομοθετήσεως της
προκύπτει έστω και πόρρωθεν ότι δια ταύτης εσκοπήθη νά δοθή άλλη έννοια εις την
§ 3 διάφορος της σαφέστατα εκ του γράμματος της § 3 προκυπτούσης.
Ο
Νομικός Σύμβουλος
Α. Χατζηδάκης
[1] Κρίσις της Διοικήσεως περί ανωτέρας βίας δεν στερείται
νομίμου βάσεως, δεχομένη την ύπαρξιν σοβαράς ασθενείας και εκ ταύτης αδυναμίαν
του ενδιαφερομένου ν ανταλλάξη άδειαν δια πτυχίου εκτελωνιστού 1437/49.
Δια να θεωρηθώ επιτυχών εις εξετάσεις προς
χορήγησιν πτυχίου δέον ο υποψήφιος να συγκεντρώνη την βάσιν εις έκαστον των
εξετασθέντων μαθημάτων, (π.δ. 25-10-1933 αρθρ. 5 § 2), αδιάφορο όντος του μέσου
όρου βαθμολογίας εις άπαντα τα μαθήματα,1282 / 49.
Η μυστικότης της ψηφοφορίας απαιτείται (ν.
5253 άρθρ. 5 § 3) μόνον δια την περίπτωσιν αφαιρέσεως αδείας, ουχί δε και δια
την διεξαγωγήν εξετάσεων προς χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού, 1282/ 49.
Ανεξαρτήτως της, εννοίας του αρθρ. 14 ν.
741/43, ήτοι αν αποσκοπή την νομιμοποίησιν και των τυχόν άνευ αδείας, κατόπιν
ανακλήσεως της αρχικής, κατ’ ανοχήν τυχόν εκτελούντων, επ’ ονόματι κυρίου
εμ/των, εκτελωνισμούς, πάντως αι προσαγόμεναι αποδείξεις περί της τοιαύτης
ενασκήσεως εκτελωνισμών, ήτοι ένορκοι βεβαιώσεις εκτελωνιστών, βεβαιώσεις
εταιρείας και καταστάσεις αυτής εκτελωνισμού εμ/των προσυπογεγραμμέναι υπό του
ενδιαφερομένου, δεν κρίνονται επαρκώς αποδεικνύουσαι τον ισχυρισμών τούτον,
εφ’ όσον δεν προσάγεται ουδέν επίσημον αντίγραφον τελωνειακών διασαφήσεων, εξ
ων να πιστοποιήται ούτος, 823/49.
E-mail =info@bookstars.gr
|
