Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Το Πρώτο Μεροκάματο Στη μάχη της επιβίωσης στα Τελωνεία 1 Μαΐου 2014


Το Πρώτο Μεροκάματο Στη μάχη της επιβίωσης στα Τελωνεία 1 Μαΐου 2014

Γιώργος Γραικός

Το Πρώτο Μεροκάματο
Στη μάχη της Επιβίωσης στα Τελωνεία


Ν. Κηφισιά
Bookstars.gr

Βιβλιαράκι καρφίτσας σελ 12

Έβλεπα μπροστά το επόμενο μεροκάματο. Έγινε η αρχή μιας δύσκολης αλλαγής.
Η προσαρμογή μου στην νέα μου επαγγελματική απασχόληση.
Από «κουμάντο» στην μαχόμενη εκτελωνιστική πραγματικότητα.

Το Πρώτο Μεροκάματο 
Στη μάχη της επιβίωσης στα Τελωνεία 

Ημέρα Τρίτη ένδεκα Νοεμβρίου 2003 στο Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Όπως συνήθως κάθομαι στο προαύλιο του Τελωνείου τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Έχω αποφασίσει να περνώ τα πρωινά μου στο Τελωνείου του Αεροδρομίου και το απόγευμα στο γραφείο του Πειραιά. Κάθομαι στο τραπεζάκι του μεταφορέα και ακούω νέα. Νέα με χιούμορ, νέα με αργκό, νέα με αδιαφορία, νέα της δουλειάς.

Κάποια στιγμή κουράστηκα στην καρέκλα και σηκώθηκα για μια βόλτα. Βγήκα έξω από το Κτήριο 27. Είδα τον καιρό από το πρωί. Ήταν καιρός συννεφιασμένος, βροχερός, ερχόταν καταιγίδα. Μπήκα πάλι μέσα στο κτίριο. Πήγα στην Μαρία, στη Αίθουσα των Εκτελωνιστών. Το τραπέζι που κάθεται είναι στο άκρο δεξιά της αίθουσας, όπως το βλέπουμε από την πόρτα. Κάθισα εκεί και μιλούσα αόριστα με την Μαρία και τη Εύα.

«Να ο εκτελωνιστής. Δώστε τα χαρτιά» άκουσα μια φωνή απάνω από το κεφάλι μου. Μου έδωσε στα χέρια δύο δέσμες χαρτιά, ένας γνωστός συνάδελφο. Κοίταξα γύρω μου για τη Μαρία ή την Εύα. Δεν ήταν καμία. Πανικοβλήθηκα καταρχήν. Ύστερα συνήλθα.

Πήρα τα χαρτιά στα χέρια μου και άρχισα να διαβάζω. Αυτή τη δουλειά την ήξερα καλά. Την έκανα τριάντα τόσα χρόνια. Κάτι μου έλεγε μέσα μου. Προχώρα, είναι ευκαιρία να συνηθίσεις. Είχα πολλά χρόνια αποκοπεί από την πρακτική εφαρμογή του Τελωνείου. Βρήκα δύο έντυπα διασαφήσεων σε μια τσάντα και ξεκίνησα την συμπλήρωσή τους. Είχα προβλήματα προσαρμογής, ένιωθα πρωτάρης μέσα μου. Πρώτα ερχόταν η δεοντολογία του επαγγέλματος, Δεύτερον δεν είχα όλες τις προϋποθέσεις πρακτικής γνώσης για να συμπληρώσω τις διασαφήσεις. Θα το ξεπεράσω άραγε, μονολογούσα. Πήγε το μυαλό προς τα εκεί.

Ήλθε όμως ή Εύα και της απηύθυνα τη δεοντολογική ενοχή που είχα στο μυαλό μου.
«Εύα ήλθε ο κύριος με δύο χαρτιά. Πάρτα να προχωρήσεις»
«Όχι Γιώργο. Τα προχωράς εσύ………………»
Εκεί έκλεισε ο διάλογος μας, Δείγμα ότι με παρότρυνε να κάνω το πρώτο μεροκάματο, με περαστικό πελάτη του Αεροδρομίου. Η ενοχή έφυγε γρήγορα από μέσα μου και αφοσιώθηκα στη σύνταξη των διασαφήσεων.

Της απηύθυνα μία ή δύο ερωτήσεις και οι διασαφήσεις με λίγη ανάγνωση από το δασμολόγιο συμπληρώθηκαν. Είχα βέβαια και ένα υπόδειγμα διασάφησης γραμμένης μπροστά χωρίς να το βλέπει ο επιβάτης. Το δύσκολο ήταν η ανεύρεση της δασμολογικής κλάσης. Σ’ αυτό βοήθησε λιγάκι και ο παραλήπτης με τις τεχνικές γνώσεις του. Ήταν μια αντλία ελαίου και τα μοτέρ της.

Τέσσερις μήνες τώρα προσπαθώ ν’ αλλάξω τρόπο δουλειάς. Είχα γραφείο με μια δεκάδα ανθρώπους, που έτρεχαν στα τελωνεία, στους πελάτες, στις τράπεζες, στα πρακτορεία. Έκανα συντονισμό όλης αυτής της διεκπεραίωσης. Διηύθυνα τους εκτελωνισμούς και τις μεταφορές που έκαναν οι συνάδελφοι μου από το γραφείο. Ήμουν το «κουμάντο». Αυτό γινόταν για τριάντα πέντε τόσα χρόνια. Τώρα πρέπει να κατέβω στα Ελεγκτήρια των Τελωνείων για να επιβιώσω οικονομικά.

Το πρώτο μεροκάματο ξεκίνησε. Στην καταχώρηση υπάλληλος του Τελωνείου με παρατήρησε γιατί δεν είχα συμπληρώσει τη χρέωση των δασμών και λοιπών φόρων. Πάλι πίσω στο τραπέζι της Αίθουσας των Εκτελωνιστών για να υπολογίσω και να τους γράψω. Από κοντά και ο παραλήπτης και ήταν ……….  το πρώτο μεροκάματο.

Το θέμα ξεπεράστηκε και πήγαμε στο κλιμάκιο των ελεγκτών, στην Αποθήκη της Ολυμπιακής . Ο επόπτης όρισε γρήγορα ελεγκτή με προτεραιότητα. O παραλήπτης ήταν ιδιώτης.

Το πρώτο μεροκάματο ήταν σε εξέλιξη. Ο ελεγκτής μελέτησε τα χαρτιά, είδε το εμπόρευμα και δέχτηκε τη δασμολογική κατάταξη. Ένα σκαλοπάτι ακόμα έμεινε, η θεώρηση των διασαφήσεων από τον Επόπτη. Το κρίσιμο στάδιο του τελωνισμού πέρασε. Δεύτερη μικρή παρατυπία, δεν σκέφτηκα την μετατροπή των δολαρίων ΗΠΑ σε Ευρώ. Το τελωνείο δέχτηκε την αξία σε Ευρώ και επιβαρύνθηκε ο Ιδιώτης με μερικές μονάδες ευρώ παραπάνω. Ο ιδιοκτήτης στεκόταν διακριτικά λίγο απομακρυσμένος από τα ελεγκτήρια.

Το πρώτο μεροκάματο έφτανε στο τέλος του. Η θεώρηση των συναλλαγματικών διατυπώσεων έγινε γρήγορα και αποτελεσματικά. Ακόμα έμεινε ο προέλεγχος και το κομπιούτερ.

Έφτασα στο τέλος του μεροκάματου. Οι άδειες παραλαβής των εμπορευμάτων βγήκαν από τη μηχανοργάνωση. Ατένισα με ανάσα το τέλος της διαδικασίας. Παρακάλεσα τον ιδιοκτήτη του εμπορεύματος να πιει ένα καφέ και να με περιμένει. Εκεί στο μπαρ, του υποσχέθηκα ότι γρήγορα θα τελειώσουμε. Να έχει υπομονή. Θα του δώσω τις νόμιμες αποδείξεις για φορολογική χρήση και τα έξοδα που πραγματοποιήθηκαν. Μετά από λίγο τον έστειλα να πληρώσει τα αποθήκευτρα στην αποθήκη και να παραλάβει τα πράγματά του. Εκεί θα είχε ακόμα μια μικρή καθυστέρηση. Η τελευταία λέξη ειπώθηκε από τον ιδιοκτήτη:
«Τόση μεγάλη διαδικασία για την πληρωμή των φόρων;»
Εγώ δεν απάντησα. Έβλεπα μπροστά το επόμενο μεροκάματο. Έγινε η αρχή μιας δύσκολης αλλαγής. Η προσαρμογή μου στην νέα μου επαγγελματική απασχόληση. Από «κουμάντο» στην μαχόμενη εκτελωνιστική πραγματικότητα. Ίσως να δοθεί κάποτε μια απάντηση.

Πειραιάς 1 Δεκεμβρίου 2003


Δείτε πίνακα διηγημάτων στην Ανάρτηση της 12/4/2014

Σημ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Η Επιτροπή αξιολόγησης. Η καθημερινότητα στα Εκτελωνιστήρια 29 Απριλίου 2014


Η Επιτροπή αξιολόγησης. Η καθημερινότητα στα Εκτελωνιστήρια  29 Απριλίου 2014





Ο Γρηγόρης αντιπαθούσε τον εαυτό του όταν αναγκαζόταν να βηματίζει σε τεντωμένο σχοινί, κοντά σε γκρίζες περιοχές.
Βλαστημούσε τη δουλειά τού εκτελωνιστή για τους μονόδρομους που του άνοιγε.
Τρελαινόταν όταν του υπαγόρευαν τους κανόνες συμπεριφοράς του. Τσαλαβουτούσε, να κάνει το σωστό, να περάσει μέσα από τη λάσπη χωρίς να λερωθεί.
Κάθε φορά αναρωτιόταν αν το πετύχαινε.
  
  




“Γρηγόρη η παρτίδα που έρχεται με το πλοίο <Peiraias> έχει αβαρία»
«Τι εννοείς έχει αβαρία;»
«Φαίνεται ότι έπεσε σε φουρτούνα το πλοίο. Γέμισαν τα αμπάρια νερό. Μετακινήθηκαν τα φορτία. Κτυπήθηκαν μεταξύ τους. Όλα τα κακά μαζί συνέβησαν» λέει ο Μελέτης Μελετίου, εισαγωγέας ηλεκτρικών συσκευών, με μαγαζί στον Πειραιά.
«Θα κάνω τη διαδικασία για φθορά του φορτίου» λέει ο Γρηγόρης Γρηγορόπουλος εκτελωνιστής, “αφού ελέγξω πρώτα τα κιβώτια», συνέχισε.
«Κοίταξε, Γρηγόρη, η παρτίδα αποτελείται από εκατό κιβώτια. Κάθε κιβώτιο είναι και μια ηλεκτρική συσκευή. Μηχανήματα είναι. Πάθαμε ζημιά σε αυτή την παρτίδα. Φαντάζομαι μετά από τέτοια ταλαιπωρία που πέρασαν, δύσκολο να πουληθούν.»
«Θα κάνω ότι μπορώ».
«Μου είχες αναφέρει παλαιότερα ότι υπάρχει Ειδική Επιτροπή που ορίζει σε ποσοστό την απώλεια της αξίας των μηχανημάτων»
«Ναι θέλεις να την καλέσω να συσταθεί;»
«Βεβαίως. Ύστερα ξέρεις εσύ ……..» κρατήθηκε μια σιωπή λίγων δευτερολέπτων, μια σιωπή υπόγεια που νοερά σε μεταφέρει σε περιοχές παρατυπίας. Ο Γρηγόρης έχει εκπαιδευμένα τα αντανακλαστικά του, σε τέτοια υπονοούμενα.
«Τι ξέρω εγώ Μελέτη;» τον ρωτά.
«Να βρε παιδάκι μου. Να πείσεις την Επιτροπή να αποδεχθεί μεγάλο ποσοστό φθοράς του εμπορεύματος. Δεν σου είπα να κάνεις κανένα λαθρεμπόριο !!!»
«Η Επιτροπή αποτελείτε από τρεις Δημόσιους Υπαλλήλους, καλοί ή κακοί, δημόσιοι υπάλληλοι είναι» συνεχίζει σε υψηλούς τόνους ο Γρηγόρης.
«Δώσε στον καθένα κάτι, ένα δώρο για παράδειγμα, ένα γρηγορόσημο, ένα φακελάκι, το κάτι τι της τους τέλος πάντων» και ακούστηκε από την άλλη γραμμή το γέλιο του.
«Δεν γίνονται αυτά Μελέτη. Η Επιτροπή θα κρίνει αξιοκρατικά την απώλεια σε αξία των ηλεκτρικών συσκευών ……..»
«Μήπως θα πρέπει να ενδιαφερθώ για άλλον εκτελωνιστή;» Το υπονοούμενο του Μελέτη έγινε μια μορφή απειλής. Φαίνεται ότι καμιά διαπραγμάτευση δεν γίνεται χωρίς να διαφαίνεται απειλή.
«Αυτό είναι επιλογή δική σου, όχι δική μου. Διάλεξε και μάλιστα γρήγορα, πριν μετανιώσω και αρνηθώ την ανάθεση της τελωνειακής εργασίας  ………..»
«Καλά φίλε μου Γρηγόρη, ένα αστείο κάναμε, προσπαθήσαμε να πούμε …….»
«Τα αστεία έχουν και όρια …….»
«Να έχεις υπόψη σου» συνέχισε απτόητος ο Μελέτης Μελετίου, εισαγωγέας ηλεκτρικών συσκευών, με μια ταμπέλα με πηχυαία γράμματα έξω από το μαγαζί του “ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε την αβαρία που μας παρουσιάστηκε ……….»
«Θα δούμε την κατάσταση των εμπορευμάτων και θα το ξανακουβεντιάσουμε ……. Κατανοώ ότι είσαι έμπορος και θέλεις να κερδίσεις. Το αθέμιτο κέρδος με ενοχλεί …….»
«Βουίζουν τα ραδιόφωνα, εικονογραφούν οι τηλεοράσεις, γράφουν πολύστηλα οι εφημερίδες για το ΦΠΑ, Γρηγόρη. Πως βλέπεις τα πράγματα;» γυρνά την κουβέντα σε ανώδυνα θέματα ο Μελέτης. Θέλει να αφήσει να αιωρείται μια λογική εκβιασμού.
«Κατ’ αρχήν Μελέτη να ακολουθήσεις τις οδηγίες του Λογιστή σου. Θα πρέπει να είναι ενημερωμένος, αν όχι, δεν είναι τίποτε το βιαστικό για σένα. Βέβαια ο ΦΠΑ θα επηρεάσει τις λιανικές τιμές της αγοράς, το καλάθι της νοικοκυράς, τα βιομηχανικά προϊόντα, τις τιμές των ακινήτων. Πιθανώς να υπάρχει μείωση του γενικότερου τζίρου, που κατά γενική ομολογία θα μειώσει τα κέρδη σας. Εδώ φαίνεται ότι καταφθάνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις με τα αστείρευτα κεφάλαια που αντέχουν στο χρόνο, να βρουν νέες ισορροπίες στην αγορά”. Παρασύρθηκε ο Γρηγόρης στη λογική αναφοράς στο ΦΠΑ. Ήταν γιατί, τις τελευταίες ημέρες είχε στριμώξει στο μυαλό του σειρά από νέες διατάξεις του πρωτοεμφανιζόμενου νόμου. Είχε στριμώξει στο μυαλό του πολλούς διάλογους και μονολόγους, με εκτελωνιστές, με τελωνειακούς, με φοροτέχνες, με εμπόρους.
«Θα πρέπει να έχω τις νέες επιβαρύνσεις των προϊόντων μου έγκαιρα» λέει ο Μελέτης.
«Ενημερώνομαι συνέχεια. Τις πληροφορίες που θέλεις θα τις έχεις σύντομα».
«Γρηγόρη, επανέρχομαι στο φλέγον θέμα». Τολμά να χαχανίσει από το τηλέφωνο, ο εισαγωγέας πελάτης. «Τα τρακαρίσματα των ηλεκτρικών συσκευών μέσα στα αμπάρια του πλοίου, τα ξεφλουδίσματα της μπογιάς, τα βαθουλώματα, είναι αρνητικά σημεία πώλησης. Και να ξέρεις ή το πουλάς ή σου μένει άχρηστο, δεν έχει μέσο όρο. Άντε γεια»..


***


Η αίθουσα ταυ ξενοδοχείου Μετροπόλιταν (πρώην Χανδρής), στο τέλος της λεωφόρου Συγγρού, στην έξοδό της προς το Νέο Φάληρο, ήταν γεμάτη. Μια έντονη ανησυχία φαινόταν στα πρόσωπα που ερχόντουσαν κατά ομάδες να γεμίσουν τα άδεια καθίσματα της αίθουσας. Υπήρχε η λογική της κοσμοπλημμύρας. Το θέμα που θα αναπτυσσόταν ήταν η εφαρμογή του ΦΠΑ στα Τελωνεία. Αλλεπάλληλες συσκέψεις είχαν γίνει στο Υπουργείο Οικονομικών για την εφαρμογή της 6ης οδηγίας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η Ελλάδα μετά την Ένωση της το 1981, βρισκόταν διαρκώς μπροστά σε νέες δύσκολες μεταβολές, μεταβολές που επηρέαζαν το δασμολόγιο, τους φόρους εισαγωγής, τους έμμεσους φόρους, τα έντυπα και τέλος τη διαδικασία. Περίμενε η Ελλάδα και την κορυφαία μεταβολή με την ενιαία εσωτερική αγορά του 1993.
Είχαν κληθεί να δώσουν διευκρινιστικές εξηγήσεις στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών, για τους εκτελωνιστές, σχετικά με την αντικατάσταση των έμμεσων φόρων των Τελωνείων με το ΦΠΑ. Ένας καινούργιος έμμεσος φόρος που θα εφαρμοζόταν  στο Τελωνείο και στις Εφορίες (Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες- Δ.Ο.Υ). Οι εκτελωνιστές είχαν μελετήσει το ΦΠΑ, τη βασική οδηγία της Κοινότητας, τις εγκυκλίους διαταγές του Υπ. Οικ. και προσπαθούσαν να συλλάβουν το σκηνικό της εφαρμογής του. Έπρεπε να συμπληρώσουν στα κατάλληλα τετραγωνίδια της διασάφησης τον ανάλογο κωδικό. Είχαν συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές. Προσαρμογές του εισαγωγικού δασμού του Ελληνικού Δασμολογίου για πολλά χρόνια τους έδωσαν πολλές εμπειρίες. Αυτή τη φορά υπήρχε κατάργηση πολλών έμμεσων φόρων, μαζί με την εφαρμογή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, τον περιβόητο Φ(ά) ΠΑ.
“Πέτρο πως τα βλέπεις τα πράγματα;” λέει ο Γρηγόρης, στον κατά καιρούς συνεργάτη του.
“Ελπίζω να εξελιχθούν ομαλά”
“Πόσο ομαλά δηλαδή; Ανατρέπονται όλα τα δεδομένα που είχαμε μέχρι σήμερα: Φόρος Κύκλου Εργασιών, Φόρος Πολυτελείας, Ειδικός Φόρος Κύκλου Εργασιών, Τέλη Χαρτοσήμου και τι δεν καταργείται;”
“Έχεις δίκιο. Όμως είμαστε ταγμένοι να υπηρετούμε σε τέτοιες διαδικασίες. Δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Πρέπει να τις ακολουθήσουμε”
“Το πρόβλημα των Εκτελωνιστών Πέτρο, είναι διαφορετικό από αυτό των Τελωνειακών. Εμείς πρέπει να ξέρουμε σφαιρικά, επισημαίνω τη λέξη, σφαιρικά τις αλλαγές. Ο Τελωνειακός καλύπτει ένα μικρό τμήμα δουλειάς. Ύστερα μπορεί να ζητήσει βοήθεια από το συνάδελφο, από τον προϊστάμενο ………. Ο Εκτελωνιστής από πού;”
“Βλέπω ξέρεις Γρηγόρη να βρίσκεις τα κενά”
“Είναι η δουλειά μας αυτή”
“Πάμε να πιούμε καφέ στο Μπαρ, έχουμε καιρό μέχρι να ξεκινήσει η ενημέρωση”
“Ξέρεις κάτι, αγωνιώ για το αύριο. Αφού αρχίζει ο συμψηφισμός των έμμεσων φόρων, που σημαίνει απλοποίηση, θα ξεκινήσουν και άλλες απλοποιήσεις”.
“Θέλεις να γίνεις πιο ξεκάθαρος;”
“Να !!! θα έχουμε και απλοποιήσεις στο Τελωνειακό Δασμολόγιο, θα έχουμε και απλοποιήσεις στις διαδικασίες τελωνισμού. Αυτό όλο το σκηνικό, φοβίζει για το μέλλον. Είμαι μόλις σαράντα χρόνων, έχω δύο παιδιά, μένω με νοίκι και βλέπω γκρίζα σύννεφα στον ορίζοντα ……….. Γιατί να χρειαστούν τους Εκτελωνιστές οι πελάτες, όταν όλα απλοποιηθούν;”
«Εδώ και λίγο καιρό για λόγους ενημέρωσης σε μια χημική ανάλυση, είχα κατεβάσει τον πελάτη, για καλύτερη συνεννόηση με τον χημικό. Χημικός ο πελάτης – εισαγωγέας, χημικός ο δημόσιος υπάλληλος, θα τα εύρισκαν στην ταξινόμηση της ύλης στο δασμολόγιο. Είναι μια ιεροτελεστία και αυτή η <κάθοδος των πελατών> που την χρησιμοποιούμε, βέβαια με πολύ μεγάλη περίσκεψη. Ο έμπορας – πελάτης έχει στο μυαλό του το κέρδος, ο δημόσιος υπάλληλος την είσπραξη των φόρων, αλληλοσυγκρουόμενες έννοιες από αρχαιοτάτων χρόνων. Καλό είναι βέβαια να παρακολουθείς αυτούς τους διαλογικούς διαξιφισμούς, εισπράττεις τιμιότητα, εισπράττεις φιλοφρόνηση, εισπράττεις ευφυΐα”.
Συνέχισε σχεδόν να μονολογεί ο Γρηγόρης “Θεωρούμε την ελευθερία μας δεδομένη, λίγες φορές θέλουμε εμείς οι εκτελωνιστές τον ξένο στα πόδια μας, στο Τελωνείο, στις τελωνειακές αποθήκες, μια ελευθερία που δεν την εκχωρούμε με τίποτα. Η συζήτηση με το χημικό τελείωσε και ο πελάτης – έμπορος γύρισε στα γραφεία της επιχείρησής του. Η επιτυχία ήταν μισή –μισή. Το προϊόν ταξινομήθηκε σε άλλη κλάση με επιβάρυνση ενδιάμεση. Το σοβαρό της υπόθεσης είναι άλλο. Ο πελάτης σε μια συνάντησή μας σχολίασε την <κάθοδό του> στο Τελωνείο: <Το περιβάλλον δουλειάς σου είναι χειρότερο από τρελοκομείο> Σε ερώτηση γιατί; <Μα, παντού συνωστισμός, παντού υπάρχουν άνθρωποι να τρέχουν, αυτοκίνητα να φορτώνουν με δυσκολία, να φωνάζουν άνθρωποι δυνατά, επίμονα και κραυγαλέα. Μια σύγχρονη Βαβέλ της Βίβλου> και συνεχίζει απορώντας: <μήπως έτυχα σε ώρα αιχμής;>. Τον καθησύχασα λέγοντάς του ότι ολόκληρο το ωράριο εργασίας των Τελωνείων έχει αυτή τη λογική της συμπεριφοράς, όλοι τρέχουν, εκτελωνιστές και τελωνειακοί, μεταφορείς και αποθηκάριοι.”
“Συνέχισε να μιλά ή μάλλον να παραμιλά ο πελάτης <είναι ένα τρελοκομείο>, σου λέω, <εύχομαι να μην αναγκαστώ πάλι να επισκεφθώ το χώρο σου>. Σου αφηγήθηκα αυτό το περιστατικό, για να σου δώσω να καταλάβεις ότι η χρησιμότητα του εκτελωνιστή είναι η υπαρκτή πολυπλοκότητα των διαδικασιών, η υπαρκτή πραγματικότητα του τρελοκομείου.”
“Όσο αντιλαμβάνονται την ύπαρξη της πολυπλοκότητας οι πελάτες, τόσο είμαι σίγουρος ότι θα μεγαλώσω τα παιδιά μου. Ο ΦΠΑ είναι μια απλοποιημένη διαδικασία. Είναι μια προοπτική απλοποίησης. Να δούμε σε πόσο βάθος χρόνου θα χρειασθεί να εφαρμοσθεί ολοκληρωτικά;”
“Ξέρεις Πέτρο, αύριο έχω να συστήσω την Επιτροπή για μια αβαρία, ηλεκτρικών πλυντηρίων. Ο πελάτης είναι από αυτούς που θέλουν κάτι παραπάνω από το δίκαιο, το νόμιμο δίκαιο. Πρέπει να κουλαντρίσω, όχι μόνο την Επιτροπή αλλά και τον πελάτη. Δύσκολη υπόθεση. Είναι μια από τις περιπτώσεις που ανέφερα και παραπάνω. Μια πολύπλοκή περίπτωση που χρειάζονται αυξημένες δεξιότητες. Πολυπλοκότητα ανθρώπων, πραγμάτων, συνθηκών, το συνηθισμένο κλίμα των Εκτελωνιστών που διαμορφώνει <το τρελοκομείο> κατά τη γνώμη του πελάτη.” Εκεί γέλασε με νόημα ο Γρηγόρης. Παρέσυρε και τον Πέτρο και γέλασαν μαζί, παρακολουθώντας τις ομάδες των συναδέλφων που έμπαιναν ήρεμα στην αίθουσα.
Ο Γρηγόρης σταμάτησε για λίγο το <Φιλιππικό> του. Δύσκολα μεταθέτεις τη σκέψη σου από το πρόβλημα του ΦΠΑ, στο πρόβλημα της Επιτροπής Φθοράς των Εμπορευμάτων. Δύσκολα να εφαρμόσεις το νέον νόμο του ΦΠΑ, να διαβάσεις την οδηγία, να διαβάσεις τα άρθρα του νόμου, να διαβάσεις την εισηγητική του έκθεση, να διαβάσεις τις εγκυκλίους που συμπληρώνουν και καταλήγουν σε συλλογική εφαρμογή. Να κατανοήσεις το πνεύμα του νομοθέτη τελικά με τις ευλογίες της Διοίκησης των Τελωνείων, μέχρι να διορθωθεί, αν διορθωθεί από κάποια δικαστική απόφαση και να γίνει αποδεκτή από τη Διοίκηση.
“Γρηγόρη, πάμε μέσα στην Αίθουσα, πάμε να ακούσουμε τις εισηγήσεις. Θα έχουμε εξελίξεις με νέες γνώσεις, πάμε, προχώρα …….”
Ο Γρηγόρης, δύσκολος στις λογικές της άμεσης αποδοχής, αποφάσισε να προσχωρήσει, με την παρακίνηση του συναδέλφου του. Η αίθουσα κατάμεστη, μια λέξη που ταιριάζει στη περίσταση. Με μεγάλη σιωπή, με ευλάβεια, ακούστηκαν οι δύο εισηγήσεις των υπαλλήλων του Υπουργείου Οικονομικών. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκτελωνιστών, πήρε το μικρόφωνο και συνέχισε την ενημέρωση. Τόνισε ιδιαίτερα, το ενδιαφέρον που είχαν οι δύο εισηγήσεις και ευχαρίστησε τους ομιλητές για την προσφορά τους. Μετά απευθύνθηκε στο ακροατήριο των Εκτελωνιστών: <Παρακαλούμε όποιος από τους συναδέλφους έχει ερωτήσεις ας τις σημειώσει σε ένα χαρτί, θα προωθηθούν στο Προεδρείο και αφού ταξινομηθούν θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες απαντήσεις. Κοντά μας, γι αυτόν το σκοπό είναι ο Τελωνειακός Διευθυντής Κωνσταντίνος Κονιστής και ο εφοριακός  …………..>
Οι ερωτήσεις, μερικές εκατοντάδες και οι απαντήσεις ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια για συμπλήρωση των κενών που είχαν παρουσιαστεί. Φαίνεται ότι άξιζε τον κόπο η παρακολούθηση των εισηγήσεων. Θα γίνουν οι εκτελωνιστές <σοφότεροι> ή τουλάχιστον ήξεραν που θα ανιχνεύσουν τις απαντήσεις στα ερωτήματα τους. Ο Γρηγόρης δεν περίμενε άλλο στην αίθουσα. Έφυγε χωρίς να αποχαιρετήσει τον Πέτρο. Είχε μπροστά του την αυριανή δύσκολη μέρα, να μελετήσει ακόμα περισσότερο τις διαταγές του ΦΠΑ που είχε συγκεντρώσει και να μεθοδεύσει την οργάνωση για τη σύσταση της Επιτροπής αξιολόγησης.


***


Ο Γρηγόρης στο γραφείο του μαζεύει τη δουλειά της αυριανής ημέρας. Φαίνεται ότι θα περάσει και πάλι κοπιαστικές ώρες μέχρι να φτάσει το απομεσήμερο. Έχει και το πρόβλημα της αβαρίας που πρέπει να το προετοιμάσει. Το αφήνει για αργότερα, τώρα επείγει να γράψει τρεις διασαφήσεις με ξυλουργικά μηχανήματα. Σκοπεύει τα ξυλουργικά του πελάτη από τη Λάρισα να τα <ετοιμάσει> αύριο Τρίτη, να πληρώσει τους δασμούς και λοιπούς φόρους για να τα φορτώσει την Τετάρτη. Ήδη αυτός ο πελάτης έχει πουλήσει δύο τεμάχια, τον είχε ενημερώσει σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε χθες.
Σαν γλίτωσε από τη ρουτινιάρικη γραφική του δουλειά και βρέθηκε πάλι με τα φορτωτικά έγγραφα της αβαρίας στα χέρια. Έβαλε το μυαλό του να δουλέψει πιο γρήγορα και πιο μεθοδευμένα. Καταπιάστηκε πρώτα- πρώτα, με τα φορτωτικά έγγραφα. Ηλεκτρικά πλυντήρια για το νοικοκυριό, για τα ρούχα και τα πιάτα  Ήξερε να ταξινομεί τις καθημερινές του υποθέσεις. Ήταν και αυτό ένα βασικό προσόν του επαγγέλματος.
Ξεφύλλισε πρώτα τη φορτωτική, δεν την είχε αλλάξει ακόμα με διατακτική στο ναυτικό πρακτορείο. Διάβασε το τιμολόγιο και το κιβωτολόγιο και προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Άρχισε να μιλά μόνος του, μέσα στο γραφείο. Οι συνεργάτες του, δίπλα του, ποτέ δεν παραξενεύονταν με τα καμώματά του.
Πρώτο βήμα να διαβάσω τον Τελωνειακό Κώδικα στο άρθρο που αναφέρει την Επιτροπή Προσδιορισμού της Αξίας, εκεί που αναφέρει για φθαρμένα ή μεταχειρισμένα εμπορεύματα. Να φρεσκάρω τη μνήμη μου.
«Κατερίνα που είναι ο Τελωνειακός Κώδικας;»
«Στην βιβλιοθήκη κε Γρηγόρη»
«Το μάτια μου δεν τον διακρίνουν από τόσο μακρυά», λέει και κοιτάζει την Κατερίνα με ερωτηματικό. Ξέρει ότι θα τον κατεβάσει από τη βιβλιοθήκη του Γραφείου  και με το τσαχπίνικο περπάτημα της, θα του τον παραδώσει μπροστά από τις διασαφήσεις που ετοιμάζει. Είναι  πάντα ευγενικιά και καλόκαρδη η Κατερίνα, δείχνει τη γυναικεία της πλευρά, χωρίς να παραμελεί τη δουλειά της.
Ψάχνει πάντα ο Γρηγόρης στα βιβλία, στους νόμους, στα άρθρα, στις υποσημειώσεις να βρει επιχειρήματα να πείσει τον δημόσιο υπάλληλο, να πείσει τα μέλη της Επιτροπής, να πείσει……….
Να μην ξεχάσει να συντάξει και την αίτηση για σύσταση Επιτροπής.
Διαβάζει δυνατά τον Τελωνειακό Κώδικα, να ακούσει τους φθόγγους και η ψυχή του:
Άρθρον 36
1. Εν περιπτώσει βλάβης ή φθοράς εμπορευμάτων υποκειμένων εις εισαγωγικόν τέλος, μήπως δε εκτελωνισθέντων, ο βαθμός αυτής βεβαιούται παρά του Τελώνου, του ελεγκτού και του χημικού του Τελωνείου, εν ελλείψει δε εκατέρου των δύο τελευταίων και του Ειρηνοδίκου και κατά λόγον της βεβαιωθείσης βλάβης ή φθοράς, μειούται το τέλος, συντασσομένου περί τούτου πρωτοκόλλου. Η Επιτροπή αύτη αποφαίνεται κατά πλειοψηφίαν.
2.Εάν ο παραλήπτης ενίσταται κατά του πρωτοκόλλου, αποφαίνονται δύο πραγματογνώμονες, ων τον ένα διορίζει η τελωνειακή Αρχή και όστις δέον να ην Δημόσιος Υπάλληλος, τον δε έτερον ο παραλήπτης. Εν διαφωνία τούτων διορίζεται επιδιαιτητής Δημόσιος Υπάλληλος εκ των μάλλον ειδημόνων προς το υπό εκτίμησιν θέμα υπό του εν τη έδρα της τελωνειακής αρχής Προέδρου των Πρωτοδικών ή εν ελλείψει τοιούτου υπό του Ειρηνοδικείου, όστις αποφαίνεται αμετακλήτως της αποφάσεώς του περιοριζομένης εντός των ορίων των αποφάσεων των πραγματογνωμόνων. 
3. Εάν εμπορεύματα, ων εζητήθη η παραλαβή ή οιαδήποτε άλλη διάθεσις υπέστησαν βλάβην, ης ένεκεν απώλεσαν πάσαν αξίαν κατά την κρίσιν του παραλήπτου, καταστρέφονται τη αιτήσει αυτού, παρουσία επιτροπής αποτελουμένης εκ του Τελώνου και του ελεγκτού, συντασσομένου περί τούτου πρωτοκόλλου. Μη υπάρχοντος ελεγκτού αναπληρούται ούτος υπό του Ειρηνοδίκου.
4. Εάν εμπορεύματα ευρισκόμενα εν τελωνειακαίς αποθήκαις ή εν εποταμιεύσει υποστώσιν σήψιν ή αλλοίωσιν απειλούσαν κατά την γνώμην του αστυνομικού ή υγειονομικού ιατρού ή εν ελλείψει τοιούτου, άλλου επιστήμονος ιατρού, την δημοσίαν υγείαν, η τελωνειακή Αρχή κοινοποιεί την ιατρικήν γνωμοδότησιν εις τον κύριον των εμπορευμάτων και καλεί αυτόν να παραστεί κατά την καταστροφήν, ήτις ενεργείται κατά την διάταξιν της προηγουμένης παραγράφου.
Ο κύριος των εμπορευμάτων δικαιούται να ζητήση εντός 24 ωρών από της προς αυτόν κοινοποιήσεως αναθεώρησιν της ιατρικής γνωμοδοτήσεως, ενεργουμένην εντός δύο ημερών παρά του γνωμοδοτήσαντος ιατρού και ετέρου τοιούτου, προτεινομένου υπό του κυρίου των εμπορευμάτων. Εν διαφωνία, αποφαίνεται αμετακλήτως τρίτος επιδιαιτητής επιστήμων ιατρός διοριζόμενος παρά του Ειρηνοδίκου.
5. Οι πραγματογνώμονες δίδουσιν ενώπιον του προϊσταμένου της Τελωνειακής Αρχής τον κατά τας διατάξεις της Πολιτικής Δικονομίας οριζόμενον όρκον και υπέχουσι τας ευθύνας των δημοσίων υπαλλήλων δια την εκτέλεσιν των καθηκόντων των .
6. Αι αποζημιώσεις των πραγματογνωμόνων και των ιατρών βαρύνουσι τον παραλήπτην, ορίζονται δε υπό του Ειρηνοδίκου.
Μόλις τελείωσε τη δυνατή ανάγνωση και ……. Ήθελε πάντα να περνά στους συνεργάτες του, όσοι βρίσκονται στο γραφείο, τους προβληματισμούς του, μάθαινε αυτός, μάθαιναν αυτοί
“Βρες τώρα εσύ Κατερίνα τον τρόπο να πείσεις την Επιτροπή να σου δώσει μεγάλη αύξηση φθοράς. Όταν λέω μεγάλη, εννοώ αύξηση που να μείνει ικανοποιημένος ο πελάτης. Όλοι οι πελάτες έχουν μια ακόρεστη δίψα για κέρδη. Θεωρούν τη φορολογία ένα βάρος άδικο και ασήκωτο. Δεν θέλουν να πληρώσουν μία δραχμή, που λέει ο λόγος.”
“Να βάλεις κύριε Γρηγόρη, το καλό σου κοστούμι την ημέρα της Επιτροπής, να παρουσιάσεις το καλύτερό σου χαμόγελο, να βρεις λέξεις που να ταιριάζουν στην περίσταση, καθαρές, κτυπητές, όπως καταστροφή, ζημιά, να μιλήσεις για <έξοδα> και χασούρες“
“Θα συμμορφωθώ με τις υποδείξεις σου. Θέλει μια θεατρική παράσταση που δεν ξέρω αν θα έχει αποτελεσματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι θα πετύχω μια καλή έκπτωση στην τιμολογιακή αξία. Αυτό είναι σίγουρο. Ο πελάτης έχει όμως τον τελευταίο λόγο”
Σταμάτησε τη συζήτηση με την Κατερίνα. Δεν είχε διάθεση για περισσότερα λόγια, του στέρεψαν. Ήθελε να φτιάξει το πρόγραμμά του. Γύριζε το μυαλό του πίσω στο χρόνο. Ξανάφερνε στη μνήμη του παρόμοιες περιπτώσεις:
Πρέπει να δείξει τα εμπορεύματα με ένα τρόπο που να γίνει πιστευτός. Βρίσκει τη μέθοδο της φθίνουσας φθοράς σαν πιο πειστική για το στόχο του. Είναι εκατό κιβώτια, με μεγάλες ή μικρές φθορές, με εκτενείς ή φανερές παραμορφώσεις. Πρέπει να βρει δύο εργάτες και ένα Κλαρκ, το ανυψωτικό όχημα στο υπόστεγο του ΟΛΠ. Να ταξινομήσει τα κιβώτια, να ξεκινήσει από αυτά που έχουν εκτεταμένες φθορές, να συνεχίσει την εξάντληση της παρτίδας, μέχρι αυτά που δεν έχουν καθόλου. Πιστεύει ότι μια ανάκατη παρουσίαση δεν θα βοηθούσε να γίνουν αποδεκτά τα επιχειρήματα του. Η Επιτροπή σε τέτοιες περιπτώσεις θα εστίαζε περισσότερο την προσοχή της  στα άθικτα από την αβαρία
Αυτή η τακτική της φθίνουσας φθοράς, θα του δώσει την ευχέρεια να εντυπωσιάσει αρχικά την Επιτροπή και να ζητήσει μεγάλη έκπτωση της αξίας.
Θα βάλει στην πρώτη σειρά τρία μηχανήματα πλυντηρίων πιάτων, θα ξεκινήσει με αυτά που κρέμονται οι λαμαρίνες τους, ύστερα με αυτά που είναι στραπατσαρισμένες ή διπλωμένες οι λαμαρίνες τους, αυτά σκέφτεται δεν δείχνουν καθόλου ότι είναι πλυντήρια τόσο καταστρεμμένα. Ύστερα θα βάλει σειρές που έχουν ξεφλουδίσει οι μπογιές της λαμαρίνας. Ακολουθώντας αυτή την τακτική θα καταλήξει στις τελευταίες σειρές να βάλει τα βρεγμένα, αυτά που έχουν στεγνώσει και φαίνονται τα αλάτια της θάλασσας. Για κάθε μορφή φθοράς θα βρει και ένα κατάλληλο επιχείρημα. Ακόμα και για τα μουσκεμένα κιβώτια που περιέχουν τα ηλεκτρικά πλυντήρια, θα υποστηρίξει ότι το θαλασσινό νερό χάλασε τον εγκέφαλο λειτουργίας των και είναι άχρηστα, για τα σκουπίδια. Ήλπιζε ότι η Επιτροπή δεν θα έφτανε μέχρι τις τελευταίες σειρές ταξινόμησης. Συνήθως κάτι τέτοιο συμβαίνει. <Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός>.
Δεν μπορούσε να ξέρει μέχρι που λέει την αλήθεια ο έμπορος – πελάτης του. Υποστήριζε μια ολική καταστροφή του εμπορεύματος. Τα επιχειρήματα του ήταν πειστικά, όμως ήταν ένας έμπορος όπως όλοι οι άλλοι. Σαλτάριζε να πετύχει το μεγαλύτερο κέρδος, από όλες τις πλευρές. Τα σημάδια που του έδειχνε από παλαιότερες συνεργασίες ήταν πότε θολά, πότε ξάστερα, αίνιγμα που χρειαζόταν λύση.
Η παράσταση εντυπωσιασμού της Επιτροπής πρέπει να σκηνοθετηθεί με τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Να μην αφήσει κανένα ερωτηματικό αναπάντητο της Επιτροπής. Έτσι θα πετύχει ένα μεγάλο ποσοστό έκπτωσης, ίσως μέχρι και 80% της αξία των. Αυτές οι Επιτροπές έχουν κατά καιρούς δείξει δείγματα φορολογικής εμπάθειας. Ο Γρηγόρης, από την πείρα του γνώριζε ακόμα και τους κανόνες της ψυχολογικής κατάστασης που πρέπει να έχουν τα μέλη της Επιτροπής εκείνη την ημέρα. Μπορεί να βρίσκονται σε καλή ή κακή ψυχολογική κατάσταση. Άνθρωποι είναι και αυτοί!!! Έχουν προβλήματα με τα εικοσάχρονα παιδιά τους, με την ανυπόμονη γυναίκα τους, με την ομάδα τους που έχασε την πρόκριση για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Συχνά τέτοιες εκτελωνιστικές δουλειές έδιναν λαβή για προστριβές με τον πελάτη- εισαγωγέα. Ήταν μια δουλειά με θολό περιεχόμενο, χωρίς κριτήρια αξιολόγησης. Οι δυσαρέσκειες έφταναν ακόμα και σε διακοπή της συνεργασίας με τον πελάτη, μια συνεργασία που ξεκινούσε σε βάθος χρόνου από δύο δεκαετίες ίσως.


***


Άλλη μια μέρα ο Γρηγόρης σκέφτηκε ότι περνά από μπροστά του. Θα ήταν μια η ώρα το μεσημέρι καθώς περνούσε τη μεγάλη πόρτα των γραφείων των Τελωνείων Β και Ζ του Πειραιά. Είχε τελειώσει δύο τελωνισμούς στα ελεγκτήρια χωρίς ουσιαστικό πρόβλημα. Ήθελε να κάνει ένα προέλεγχο στις δύο διασαφήσεις και θα ήταν ελεύθερος για να πάει στα Γραφεία. Ερχόταν το μεσημέρι και η δουλειά άρχισε να μαζεύεται για την επόμενη ημέρα. Καρφίτσωνε για μια ακόμα φορά τα συνοδευτικά έγγραφα των δύο διασαφήσεων χωρίς να κοιτάζει αριστερά και δεξιά. Με την άκρη του ματιού του παρατηρούσε το έδαφος στο πόδια του μήπως παραπατήσει, αυτό ήταν που ήθελε να αποφύγει. Έτσι κάνουν σχεδόν όλοι οι εκτελωνιστές. Αυτόματες κινήσεις να προλάβουν το χρόνο. Ο Ελεγκτής Μιλτιάδης Μυλόπουλος τον σκούντησε στο ώμο φωνάζοντας δυνατά για να ακουστεί. Ο θόρυβος από το μαρσάρισμα ενός φορτηγού εκεί κοντά δεν επέτρεπε την επικοινωνία.  Εκείνη τη στιγμή το φορτηγό μαρσάριζε την αντοχή των παρευρισκομένων.
“Γρηγόρη, έχω μια απορία” Ο Ελεγκτής μπήκε χωρίς φιλοφρονήσεις στο θέμα.
“Σας ακούω κύριε Ελεγκτά” και έβαλε το καλύτερό του χαμόγελο.
“Θέλω να κουβεντιάσουμε, με το χέρι στην καρδιά, για την αβαρία της περασμένης εβδομάδας …..”
“Μα πέρασε αυτό. Κάτι καινούργιο έχεις να κουβεντιάσουμε;”
“Θέλω να μάθω την αλήθεια για την αβαρία ……”
“Τι ακριβώς ζητάς; Επιτροπή είσαστε, εσείς αποφασίσατε, εγώ ήμουν απών”.
“Μας αιφνιδίασες Γρηγόρη. Η έκπτωση που σου παρείχαμε ήταν δυσανάλογα μεγάλη, σε αυτή τη φθορά των πλυντηρίων”.
“Ελάτε κύριε Ελεγκτά. Το εμπόριο έχει τη λογική <της πώλησης> ή το πουλάς και κερδίζεις ή δεν το πουλάς και καταστρέφεσαι”.
“Γρηγόρη με εντυπωσίασε η παρουσίαση των κιβωτίων. Η ταξινόμηση και τα σχόλια που ακολούθησαν από εσένα ήταν πετυχημένα. Δεν μας άφησε χρόνο να σκεφθούμε πιο ψύχραιμα, πιο νηφάλια”.
“Κύριε Ελεγκτά μου, στην Επιτροπή Αποτίμησης Αξίας ήσασταν, είχατε όλο το διαθέσιμο χρόνο να αποφασίσετε. Σας υπενθυμίζω, χωρίς να θέλω να σας προσβάλλω, την εμπειρία που έχετε αποκτήσει από άλλες σας συμμετοχές”
“Γρηγόρη, ακόμα και τώρα δεν παύεις να με εκπλήσσεις. Τα επιχειρήματα σου είναι μοναδικά και ακαταμάχητα. Να σου πω πως αισθάνθηκα όταν τελείωσε αυτή η Επιτροπή Αποτίμησης Αξίας; Τα πρώτα συναισθήματα εμφανίστηκαν το μεσημέρι προς το απόγευμα, όταν κάθισα στο τραπέζι του σπιτιού μου να βάλω την πρώτη μπουκιά στο στόμα μου. Δεν μπορούσα να αποδεχθώ ένα τόσο υψηλό ποσοστό, ένα ποσοστό που φθάνει το 75% της αξίας των εισαγόμενων προϊόντων”.
“Η γυναίκα μου, έφερε στο τραπέζι το σερβίτσιο με το μεσημεριανό μου, ένα πιάτο με μια μπριζόλα μοσχαρίσια γαρνιρισμένη με πατάτες στο φούρνο. Οι πατάτες είχαν το σχήμα του δίσκου, ένα πιάτο σαλάτα μαρούλι, ένα μήλο φιρίκι και ένα μπολ με γλυκό κυδώνι”.
Ο Γρηγόρης τον παρακολουθούσε με αμηχανία, δεν ήξερε που θα πήγαινε την κουβέντα. Δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τη λογική της παράθεσης του μεσημεριανού γεύματος του Ελεγκτού. Που άραγε κόλλαγε η Επιτροπή που έδωσε το ποσοστό φθοράς στα πλυντήρια;
Ο Ελεγκτής συνέχισε το δικό του λογύδριο: “ Έκανα μια κίνηση να πιάσω το πιάτο από το δίσκο σερβιρίσματος και όπως είμαι απρόσεκτος, λέρωσα το τραπεζομάντιλο. Η γυναίκα μου με κοίταξε χαμογελώντας. Πάντα περίμενε τέτοιες κινήσεις από εμένα. Ήταν ένα ελάττωμα που επαναλαμβανόταν για χρόνια τώρα. Μου είπε: <δεν πειράζει Μιλτιάδη, θα το βάλω στο πλυντήριο να πλυθεί. Δεν είναι κούραση για μένα>. Στο μυαλό μου ήλθε το σκηνικό της Επιτροπής για την αποτίμηση της φθοράς στα πλυντήρια, του ίδιου πρωινού. Ένιωσα ένα  μεγάλο κενό στο στομάχι μου. Τα επιχειρήματα σου, ενώ με έπεισαν εμένα και τα άλλα μέλη της Επιτροπής εκείνη την ώρα, την ώρα του φαγητού μου, μου φάνηκαν περιορισμένης αξίας”.
“Το πλυντήριο μπορεί να επισκευαστεί, το πλυντήριο μπορεί και να επιδιορθωθεί, δεν έχει ομορφιά, έχει μόνο δράση, η ομορφιά είναι παρεπόμενο. Ποιος ο λόγος να δώσουμε 75% ποσοστό φθοράς στα εισαγόμενα πλυντήρια;”
“Πέρασαν αρκετές ημέρες και δεν μπορεί να μου φύγει η ιδέα της χαμηλής αποτίμησης. Η φορολογική μου συνείδηση έτσι όπως με εξουσιοδότησε η κυβερνητική αρχή να υπηρετώ, με ελέγχει. Έχεις εσύ άποψη;”
«Κύριε Ελεγκτά τις εκτιμήσεις μου τις άκουσες όπως τις παρουσίασα στην αποθήκη του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά. Εκεί μίλησα, δίπλα στα κιβώτια που είχαν αβαρία. Θα πρέπει να δεχθείς ότι και εγώ δεν μπορώ να έχω εξειδικευμένη γνώση σαν του εμπόρου, ίσως κάποιου τεχνολόγου. Καταβάλλω μια προσπάθεια, στηριζόμενος όπως και εσείς, στην εμπειρία του χώρου μου και στην παρατηρητικότητα. Αν αυτό που πέτυχα είναι το σωστό, το υπερβολικό, το ελάχιστο δεν το ξέρω, ας μην μας ξεγελούν οι μεγάλοι αριθμοί και οι φήμες. Δεν μπορώ να έχω οπωσδήποτε τώρα μια δεύτερη άποψη.”
“Ο έμπορος έμεινε ευχαριστημένος;” ρωτά ο Ελεγκτής. Επιμένει ο Μιλτιάδης Μυλόπουλος να γνωρίσει την άποψη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, να δει αν ξεγελάστηκε και σε πιο βαθμό”.
«Κύριε Ελεγκτά, έχετε ενημερωθεί για το ΦΠΑ; σε λίγες μέρες αρχίζει η εφαρμογή του.»
«Πήγα δύο φορές στα Σεμινάρια του Υπουργείου.»
«Μείνατε ευχαριστημένος; δηλαδή θέλω να πω, νιώθετε την αυτάρκεια της γνώσης;»
«Αυτό θα το δείξει η συμπλήρωση των τετραγώνων στην διασάφηση. Εκείνη την ώρα θα γεννηθούν τα ερωτηματικά. Όμως Γρηγόρη ξέφυγες από την ερώτηση που σου έκανα. Ο έμπορος έμεινε ευχαριστημένος;»
Ο Γρηγόρης κατεβάζει με λόγια, το δικό του τοιχείο στην καθημερινότητα της δουλειάς του: “Οι έμποροι δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι με τα κέρδη τους. Αυτός είναι ένας κανόνας από τα παλιά ….”


Τέλος


Σημ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική

Δείτε πίνακα διηγημάτων στην Ανάρτηση της 12/4/2014
  

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Το δώρο δεν δωρίζεται Η καθημερινότητα στα Εκτελωνιστήρια του Τελωνείου 28 Απριλίου 2014



Το δώρο δεν δωρίζεται Η καθημερινότητα στα Εκτελωνιστήρια του Τελωνείου 28 Απριλίου 2014




Γιώργος Γραικός

 

Περιστατικά στα Εκτελωνιστήρια
Διηγήματα με ανθρώπους των Τελωνείων

Ν. Κηφισιά
Bookstars.gr

Βιβλιαράκι καρφίτσας σελ 52





Ένα από τα τέσσερα διηγήματα
από τα
«Περιστατικά στα Εκτελωνιστήρια»
………………
Όταν το θράσος περισσεύει, ο άνθρωπος ξεχνάει το νόημα της λέξης <όρια>








«Γρηγόρη έλα στα γραφεία που σε θέλω….»
«Συμβαίνει κάτι»
«Ναι!! και είναι επείγον» Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Εταιρείας ΓΕΜΕ που εισάγει ενδύματα γυναικεία, ανδρικά και παιδικά, γνωστών οίκων μόδας του εξωτερικού, ακούστηκε στο τηλέφωνο να είναι οργισμένος.
Ο Γρηγόρης, εκτελωνιστής της Εταιρίας ΓΕΜΕ, παίρνει το δρόμο για τον πελάτη του. Τα ερωτηματικά να τον βασανίζουν στο δρόμο. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα που ξεκίνησε από το Τελωνείο; ανέβηκε το κόστος εισαγόμενων γυναικείων φορεμάτων; Ίσως κανένα έλλειμμα που του διέφυγε;.
Η εισαγωγική εταιρία είχε συμβόλαια με γνωστούς οίκους μόδας του εξωτερικού και το κύριο αντικείμενο της είναι η διανομή των μοντέλων τους, στα μεγάλα καταστήματα σε όλη την Ελλάδα. Διέθετε ένα στόλο από μικρά ημιφορτηγά αυτοκίνητα Van με κρεμάστρες για να είναι σε πρώτη ζήτηση πανταχού παρόν στις ανάγκες της πελατείας.
«Σταύρο, εξήγησέ μου κάτι» λέει ο Διευθύνων Σύμβουλος που τυχαίνει να είναι και ο κύριος ιδιοκτήτης της εταιρίας.
«Παρακαλώ!!»
«Ήλθε μια κυρία και ζήτησε αλλαγή ενός φορέματος χειμωνιάτικης σαιζόν, που ο κωδικός δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στην αγορά. Εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά!!! Πως βρέθηκε στα χέρια της; Έχεις εξήγηση; εγώ δεν έχω». Τα λόγια του Διευθύνοντος Συμβούλου έβγαιναν οργισμένα και βιαστικά, σχεδόν αταίριαστα. Σημείο ότι είχε χάσει την ψυχραιμία του. Την κερδοφορία της επιχείρησης την στήριζε στα νέα μοντέλα, στο χαρούμενο ξάφνιασμα της αγοράς.
«Θα μου πείτε ποια ημερομηνία κάναμε την εισαγωγή; Διαβάστε το τιμολόγιο μου».
«Να φωνάξω τον Πέτρο από το Λογιστήριο. Αυτός ξέρει!!»
Με ιδιαίτερη σοβαρότητα, ο Γρηγόρης διάβασε το τιμολόγιο του και τα επισυναπτόμενα έγγραφα. Προσπάθησε να συγκεντρώσει τη μνήμη του και να θυμηθεί. Να θυμηθεί τον τελωνισμό και τα στάδια που προσέγγισαν οι εμπλεκόμενοι το εμπόρευμα. Ήξερε ότι το εμπόρευμα δεν ήταν κανονική παραγγελία. Ήταν παραγγελία δειγμάτων, έτσι γίνεται πάντα. Πρώτα η παραγγελία δειγμάτων και ύστερα οι μαζικές εισαγωγές. Θέμα διαίσθησης και μάρκετινγκ.
Ο Γρηγόρης κοίταζε μια το τιμολόγιο του, μια τους ανθρώπους που τον παρακολουθούσαν ανυπόμονα. Μια λάμψη πέρασε από το μυαλό του. Φωτίστηκε η υπόθεση. Σκεφτόταν: «Λες να είναι αυτό που υποψιάζομαι; χαμογέλασε λιγάκι, ύστερα άνοιξε περισσότερα τα χείλια του ασυναίσθητα και γέλασε πλατειά.
«Δεν είναι τίποτα το σπουδαίο. Φαίνεται ότι η πλεονεξία περισσεύει στους ανθρώπους»
«Εξήγησε και σε εμάς …….» λιγότερο σοβαρός τώρα, μίλησε ο Διευθύνων Σύμβουλος
«Να! στον  τελωνισμό αυτών των δειγμάτων, θέλησα να κάνω ένα δώρο στον Ελεγκτή. Εκείνη την ημέρα εόρταζε. Είχε φορέσει το επίσημο κουστούμι του και  ……. έλαμπε μέσα στα ελεγκτήρια. Ο Γρηγόρης ήταν με το μέρος του πελάτη και έβλεπε το Τελωνείο, σαν ένα φρούριο που έπρεπε να κατακτηθεί. Πολεμούσε τη διαδικασία με την πείρα του, με τις γνώσεις του, με την ύψωση της φωνής του, με την γρηγοράδα του. Προσπαθούσε να βρει κενά στη διαδικασία για να την ξεπεράσει. Στόχος του πάντα θεμιτός, το εμπόρευμα να ελευθερώνεται με προορισμό τις αποθήκες του παραλήπτη.


Όλοι στα Ελεγκτήρια της αποθήκης εκείνη την ημέρα τις γιορτής του, έκαναν ένα χρήσιμο δώρο στον Ελεγκτή. Το συνηθισμένο γρηγορόσημο ήταν μόνο για καθημερινή υπόθεση. Το χώνευε η εξουσία χωρίς διάκριση.  Ήταν ανθρώπινο να δώσουμε, εμείς οι εκτελωνιστές έναν νέο τόνο χαράς. Ο επόπτης του προσέφερε ένα στυλό, άλλος παρουσιάστηκε με ένα μπουκάλι ουίσκι, άλλος ένα βιβλίο, άλλος μια ανδρική τσάντα, μια κυρία συναλλασσόμενη εκτελωνίστρια, μία ανθοδέσμη, εγώ είπα να του δώσω ένα φόρεμα, έστω και αν ήταν από παραγγελία δειγμάτων. Επικοινώνησα αν θυμόσαστε μαζί σας και μου το επιτρέψατε. Τη συνέχεια πρέπει να τα την υποψιάζεστε. Το δώρισε σε φιλενάδα του και ……….. ήλθε να κάνει την αλλαγή σε εσάς. Γνωρίζει τον οίκο μόδα και την διεύθυνσή σας και προχώρησε σε αυτή την απερισκεψία. Δεν τηρήθηκε η λαϊκή παροιμία το δώρο δεν δωρίζεται. Ηθέλησε η φιλενάδα του, δεν πρόκειται πιστεύω για τη γυναίκα του, να υπερβεί τα εσκαμμένα και να περάσει στην απληστία»
«Α!!! έτσι εξηγούνται όλα και νομίζαμε ότι εμφιλοχώρησε στην αντιπροσωπεία κανένας ανταγωνιστής» λέει πιο ήρεμος τώρα ο Διευθύνων Σύμβουλος και γέλασε κοροϊδευτικά και αυτός.

Σημ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική

Δείτε πίνακα διηγημάτων στην Ανάρτηση της 12 Απριλίου 2014




Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Φίλος ή γνωστός; Η καθημερινότητα στα Εκτελωνιστήρια των Τελωνείων 26 Απριλίου 2014


Φίλος ή γνωστός; Η καθημερινότητα στα Εκτελωνιστήρια των Τελωνείων  26 Απριλίου 2014



Γιώργος Γραικός

 

Περιστατικά στα Εκτελωνιστήρια
Διηγήματα με ανθρώπους των Τελωνείων

Ν. Κηφισιά
Bookstars.gr

Βιβλιαράκι καρφίτσας σελ 52




Ένα από τα τέσσερα διηγήματα από τα
«Περιστατικά στα Εκτελωνιστήρια»
………………………………
Ο πίνακας προτεραιοτήτων του καθενός είναι προσωπική επιλογή.
Βάζεις πρώτα τα χρήματα, ύστερα ακολουθεί η φιλία, η αγάπη, η καλοσύνη. Καλοδέχεσαι τον έρωτα, θέλεις να συγχωρείς το συνάνθρωπό σου.
Μόνο που, αν μπορείς να διαβάσεις έναν τέτοιο πίνακα, βλέπεις το μέγεθος της ανθρωπιάς σου.



 
Η καθημερινότητα στα Εκτελωνιστήρια των Τελωνείων
Η συντροφιά κάθεται σε μαγαζί στο Πειραιά, εκεί κατά την Τερψιθέα μεριά. Όμορφο μικρό μαγαζί με δέκα περίπου τραπέζια, σε μια σάλα τέσσερα επί δέκα μέτρα, με καλή και ήρεμη μουσική. Το μαγαζί βρισκόταν στο βόρειο τμήμα του κήπου της Τερψιθέας. Κουβεντιάζει η συντροφιά την καθημερινότητα και τον επαγγελματισμό της. Ένας εκτελωνιστής,, τρεις τελωνειακοί η συντροφιά τους, έχει ζυμώσει ο χρόνος που έχει περάσει από πάνω τους. Ανταμώνουν τακτικά σε αυτή την ταβέρνα, έτσι για ενημέρωση, έτσι για να αλλάζουν σκηνικό.
«Τι κάνει ο Κωστής ο γιος σου;» λέει ο Γρηγόρης, ο εκτελωνιστής, απευθυνόμενος στον Βαγγέλη, τον τελωνειακό.
«Καλά είναι. Ψάχνει να βρει το δρόμο του. Μπήκε στα ΤΕΙ του Πειραιά, στους μηχανολόγους. Πότε παρακολουθεί, πότε όχι»
«Έλα τώρα, όλα γίνονται σιγά, σιγά. Οι νέοι σήμερα αργούν να προσαρμοστούν”
«Εγώ ξεκίνησα να δουλεύω όταν ήμουν δεκάξι χρονών. Ο Κωστής έπιασε τα είκοσι δύο του και ακόμα τίποτε»
«Παιδιάς, παιδιάς καημένε’ έτσι έλεγε ο παππούς μου» συμπληρώνει ο Θανάσης, ο δεύτερος τελωνειακός. Δεν ξέρουμε σε ποια γραμματική κλήση ανήκει η έκφραση. <Επιφυλαττόμεθα> να το ψάξουμε.
«Βρήκα ένα φίλο. Τον παρακάλεσα. Τον εξυπηρέτησα σε μερικές εισαγωγές που έκανε. Έχει ένα μηχανουργείο στον Άγιο Γεώργιο, εκεί στη Βιομηχανική Ζώνη στο Σχιστό. Θέλει ανθρώπους για τα μηχανήματα που δουλεύουν. Τεράστια σε μέγεθος συγκροτήματα, τόρνους, ψαλίδια, πρέσες για κάθε παραγγελία, συνήθως πλοίου, που θα του παρουσιαστεί στο δρόμο. Τον προκάλεσα να πάρει τον Κωστή, να μάθει, να συνηθίσει να ξυπνά το πρωί, να βγάζει το χαρτζιλίκι του»
«Λοιπόν η συνέχεια;»
«Πήγε τέσσερις ημέρες και σταμάτησε. Αυτό ήταν. Με πήρε τηλέφωνο ο φίλος, ο ιδιοκτήτης του μηχανουργείου. Του εξομολογήθηκα: “Στεναχωρήθηκα για το γιο μου, δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του> και συνέχισα: Κάνε έναν κόπο μίλα του. Ίσως εσένα σε ντραπεί, σε ακούσει. Εκεί έμεινε το θέμα ….»
«Η δική σου ή Ελένη, το Ελενάκι; πως πηγαίνει με τις επιχειρήσεις της;» λέει ο Βαγγέλης, ο τελωνειακός στο Γρηγόρη τον εκτελωνιστή.
«Δεν ξέρω λεπτομέρειες. Νέοι με ορμή όλοι τους. Έρχεται κάποια Σαββατοκύριακα στην Αθήνα. Τότε γίνομαι χαρούμενος. Σχεδόν ευτυχισμένος. Η Θεσσαλονίκη είναι αναπτυσσόμενη περιοχή, λέει η κόρη μου. Τα κινητά τηλέφωνα θα κατακτήσουν την αγορά των Θεσσαλονικέων»
«Έχει στήσει κάποιο επιχείρηση με τα κινητά;»
«Με δύο άλλους έστησαν μια επιχείρηση πώλησης κινητών τηλεφώνων, με το θεσμό των Φρανσάιζ. Η πρώτη τους προσπάθεια είχε πολλά έξοδα. Τώρα βρήκαν καινούργια γραφεία με οικονομικά νοίκια, η δουλειά έχει αποκτήσει γρηγορότερους ρυθμούς»
«Θανάση οι μεταθέσεις είναι προ των πυλών έμαθα»
«Μου πρότειναν να πάρω τη Διεύθυνση του Ε Τελωνείου Πειραιά. Εγώ δεν δέχτηκα. Είναι μεγάλη ευθύνη ρε παιδιά!!! δεν αντέχουν τα νεύρα μου, εσύ θα την αποδεχόσουν αυτή τη θέση;»
«Θα το σκεφτόμουν, μόνο ίσως για την υστεροφημία μου»
***

Μετά από τρεις ημέρες στο Ελεγκτήρια της ΣΤ Τελωνείου πέρα στις αποθήκες του Σχιστού.
«Θανάση καλημέρα»
«Καλημέρα Γρηγόρη, πως από εδώ;»
«Η δουλειά μας Θανάση, η δουλειά του εκτελωνιστή σε εγρήγορση». Ο Γρηγόρης κρατούσε στα χέρια του δύο διασαφήσεις με μηχανήματα φωτισμού της θεατρικής σκηνής.
«Τι έχεις;»
«Ένα σύστημα φωτισμού θεατρικής σκηνής»
«Συμπλήρωσε τα χαρτιά. Φέρε να σου υπογράψω»
Ο Γρηγόρης, ο εκτελωνιστής δίπλωσε δέκα ευρώ στα τέσσερα, πήρε τις υπογεγραμμένες διασαφήσεις και με τρόπο έβαλε το διπλωμένο χαρτονόμισμα στη εξωτερική τσέπη του σακακιού του Θανάση. Ο Θανάσης μόρφασε, βγάζει τα δέκα ευρώ και τα πετάει στο τραπέζι.
«Δεν παίρνω λεφτά από φίλους»
Ο Γρηγόρης γνωρίζει την οικονομική κατάσταση του Θανάση. έχει τρία παιδιά σε σπουδές, άλλος στην Αγγλία, άλλη στη Γερμανία, άλλος στην Ξάνθη. Επιμένει στην χειρονομία του. Τι και αν ήπιαν κρασί μαζί;
Πάλι κάνει την κίνηση και του βάζει το χαρτονόμισμα στην τσέπη. Κάνει την κίνηση και του προσφέρει το καθιερωμένο γρηγορόσημο. Είναι ένα έθιμο από τότε που υπάρχουν τα Τελωνεία. Είναι τα λεγόμενο κωλόκουρο. Ισχύει στα πέρατα του κόσμου.. Για το γρηγορόσημο έχουν γραφεί πολλά. Ο ημερήσιος τύπος και τα παράθυρα της τηλεόρασης συχνά αναφέρονται στο θέμα. Το γρηγορόσημο θα λέγαμε, είναι το <μωρό> στο μεγάλο αχόρταγο <φακελάκι>. Η ύπαρξή του εξαρτάται στενά από το χρονοβόρο των διαδικασιών, όπου υπάρχουν διαδικασίες που δημιουργούν ουρές εκεί φύεται το γρηγορόσημο.
«Δεν παίρνω χρήματα, σου λέω, με φίλους που πίνω κρασί μαζί τους»
«Έλα Θανάση, ξέρω τις ανάγκες σου …….»
Ο Θανάσης παίρνει το δεκάρικο και το κάνει δύο μεγάλα κομμάτια. Ήταν αμετάπειστος. Το χαρτονόμισμα έγινε θυσία στη φιλία δύο ανθρώπων που ξέρουν να τιμούν τις ανθρώπινες σχέσεις.


***


Μετά από πέντε ημέρες στα Ελεγκτήρια του Ε Τελωνείου Πειραιά.
«Κύριε Ελεγκτά καλημέρα»
«Καλημέρα Γρηγόρη»
«Έχω ένα κοντέινερ με χημικά ………… χημείο;»
«Πάμε να πάρουμε δείγμα Γρηγόρη»
Ο Γρηγόρης, με το ένστικτο του εκτελωνιστή, προσπαθεί να κάνει τη συντροφιά στη δουλειά με τον Βαγγέλη περισσότερο φιλική.. ….νιώθει όμως ότι ο Ελεγκτής, εκεί στο χώρο της δουλειάς του αφοσιώνεται στη εξουσία. Μοιάζει με την ιέρεια που υπηρετεί τον σκοπό της πίστης της. Βρίσκεται υπό τη επίδραση του τελετουργικού της.
Μετά από δύο ώρες, ξανά ο Γρηγόρης δίπλα στον Ελεγκτή να κλείσει τη διασάφηση. Έχει ειδοποιήσει το μεταφορέα, το κοντέινερ είναι ήδη φορτωμένο. Είναι η συνηθισμένη διαδικασία. Παίρνεις δείγμα, βγάζεις δελτίο χημικής ανάλυση που κατευθύνει τον ελεγκτή στην κατάταξη σε δασμολογική κλάση, χρεώνεις τους δασμούς και φόρους, ελέγχονται οι πιθανοί περιορισμοί και πληρώνεις του δασμούς. Η καθημερινή διαδικασία, πότε γρήγορη, πότε χρονοβόρα, πότε αξιόπιστη, πότε σε γκρίζες περιοχές.
Ο Γρηγόρης, ο εκτελωνιστής, διπλώνει ένα χαρτονόμισμα των δέκα ευρώ, παίρνει την κλεισμένη διασάφηση από τον Ελεγκτή, και ταυτόχρονα του περνά στο χέρι το διπλωμένο χαρτονόμισμα. Κάνει την κίνηση και του προσφέρει το γρηγορόσημο. Η κίνηση του Θανάση του ελεγκτή, είναι μηχανική, σφίγγει απαλά το χαρτονόμισμα των δέκα ευρώ και το τοποθετεί στην τσέπη του. Το χαρτονόμισμα είναι εξάρτημα της εξουσίας που υπηρετεί ο ελεγκτής, οι διαδικασίες νομοθετούνται για να δημιουργούνται εξουσίες μικρές ή μεγάλες. Η φιλία δεν έχει θέση στη λογική της εξουσίας.
Η Ελβετία για παράδειγμα αποφεύγει τις πολλές τελωνειακές διαδικασίες όπως το δείγμα για το χημείο.

Μάρτιος 2007


Σημ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική 

Δείτε πίνακα διηγημάτων στην Ανάρτηση της 12/4/2014