Φόρος επιτηδεύματος και αμοιβές εκτελωνιστών με σωρεία υποθέσεων παρεκτροπής του επαγγέλματος (Ο Νομικός πολιτισμός των Εκτελωνιστών), 3 Αυγούστου 2015
Για
το έτος 1947
Δ.Υ.Ο. Κ. 25304]46]6-2-47. Οι υπό των εκτελωνιστών εισπραττόμενας υπερβολικάς αμοιβάς. Πάτραι
κ. Οικονομικόν Επιθεωρητήν Τελωνείων-
Περιφερείας Πελοποννήσου - Πάτρας
Απαντώντες
επί τη υπ’ αριθ. 326]22 12-46 υμετέρας αναφοράς εν σχέσει προς τας υπό των
εκτελωνιστών εισπραττομένας υπερβολικάς αμοιβάς, παρά των μετά των τελωνείων
συναλλασσομένων, δια την υπ’ αυτών
περαίωσιν των ανατιθεμένων εις αυτούς εκτελωνιστικών εργασιών, ανακοινούμεν
υμίν τα κάτωθι:
Γνωστόν
τυγχάνει υμίν ότι το άρθρον 11 του Ν. 5253)31 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών
κλπ.» προβλέπει την έκδοσιν διατάγματος κανονίζοντος την εισπραττομένην παρά
των εκτελωνιστών αμοιβήν δια την προσφερομένην υπ’αυτών εργασίαν. Τοιούτον
διάταγμα δεν εξεδόθη μέχρι σήμερον, επειδή αι κατά καιρούς συσταθείσαι
επιτροπαί των ενδιαφερομένων τάξεων δια την μελέτην και σύνταξιν τιμολογίου
εκτελωνιστικής αμοιβής, βάσει του οποίου θα
εξεδίδοτο και το προμνησθέν διάταγμα, δεν κατέληξαν εις συμφωνίαν, λόγω
αντιθέσεως οικονομικών συμφερόντων της εμπορικής τάξεως αφ’ ενός και της τάξεως
των εκτελωνιστών αφ’ ετέρου.
Προ
τίνος δι’ αποφάσεως του κ. Υπουργού των Οικονομικών συνεκροτήθη επιτροπή εξ
ανωτέρων οικονομικών και τελωνειακών υπαλλήλων δια την μελέτην του όλου
ζητήματος και την σύνταξιν, κατόπιν συνεννοήσεως μετά των ενδιαφερομένων
επαγγελματικών τάξεων, τιμολογίου εκτελωνιστικής αμοιβής, ήτις και συνεχίζει το
έργον της.
Ουχ
ήττον, οι μετά των τελωνειακών αρχών και των εκτελωνιστών συναλλασσόμενοι
έμποροι, δύνανται συμφώνως τη διατάξει του άρθρου 13 του από 25-10-33 Δ)τος
(Φ.Ε.Κ. 455)33 και Ε.Δ.Υ.Ο. 133)43), δια πάσαν διαφοράν μεταξύ τούτων ως
εντολέων και του εκτελωνιστού αυτών περί τον καθορισμόν της αμοιβής αυτού ή τον
καταλογισμόν άλλων εξόδων η και οιανδήποτε άλλην χρηματικής φύσεως διαφοράν
κατόπιν εγγράφου αιτήσεως των να απευθύνωνται προς την εδρεύουσαν παρ’ εκάστω
τελωνείω επιτροπήν της παραγρ. 3 του άρθρου 3 του Ν. 5253)31, δια την επίλυσιν
της διαφοράς των.
Η
αρμοδιότης αυτή της επιτροπής αποτελεί επί του παρόντος τον μοναδικόν νόμιμον
τρόπον περιστολής της ασυδοσίας των εκτελωνιστών, εφ όσον το περί κανονισμού
της εκτελωνιστικής αμοιβής διάταγμα είναι ενδεχόμενον να βραδύνη επί τίνα
χρόνον λόγω του ότι παρουσιάζονται ωρισμέναι δυσκολίαι οφειλόμενοι εις την μη
εισέτι αποκατάστασιν του ομαλού οικονομικού βίου της χώρας.
Ως προς τας εν τη υμετέρα αναφορά
μνημονευομένας ενώσεις (κοινοπραξίας) των εκτελωνιστών, ανακοινούμεν υμίν ότι
εκ της διατυπώσεως της διατάξεως της παραγρ. 1 του άρθρου 15 του προμνησθέντος
διατάγματος καθ’ ην οι εκτελωνισταί υποχρεούνται να μη συνεταιρίζωνται μετά
φυσικών και νομικών προσώπων μη πτυχιούχων εκτελωνιστών κλπ. εξάγεται εξ
αντιδιαστολή ότι οι εκτελωνισταί δύνανται να συνεταιρίζονται, εφ όσον
τυγχάνουσι πτυχιούχοι προς άσκησιν του επαγγέλματος των. Εννοείται ότι τα υπ’ αυτών οριζόμενα τιμολόγια εκτελωνιστικής
αμοιβής ουδένα δεσμεύουσι πολλώ μάλλον την επιτροπήν ή τον ασκούντα την
εποπτείαν προϊστάμενον της τελωνειακής αρχής ή της τελωνειακής περιφερείας και
τούτο δέον να καταστή γνωστόν εις τους συναλλασσομένους ίνα μη καταπιέζωνται
παρά των εκτελωνιστών.
Ο
Γεν. Διευθυντής
Ε.Δ.Υ.Ο. 16]Τελων. 12]15·2-47. Περί
καταβολής φόρου επιτηδεύματος παρά των εκτελωνιστών και διασαφιστών
Προς τας Τελωνειακάς Αρχάς του Κράτους.
Οι
παρ’ υμίν εργαζόμενοι πτυχιούχοι εκτελωνισταί και διασαφισταί
υποχρεούνται συμφώνως τω
νόμω να καταβάλλωσιν ανελλιπώς τον φόρον
επιτηδεύματος, δια την
άσκησιν του επαγγέλματος των.
Επειδή,
καθ’ ο ανέφερον ημίν αι αρμόδιαι φοροτεχνικαί υπηρεσίαι πλείστοι των ως άνω
επαγγελματιών ασκούσοι το επάγγελμα των, χωρίς να είναι εφοδιασμένοι δια της
υπό του νόμου προβλεπομένης αδείας ασκήσεως επιτηδεύματος, παραγγέλλομεν όπως
εξακριβώσητε τούτο, αξιούντες παρά (τούτων την προσαγωγήν υμίν των σχετικών αδειών
ασκήσεως επιτηδεύματος ως και του φύλλου χρεώσεως και πιστώσεως του φόρου
επιτηδεύματος.
Ό Διευθυντής
Ε.Δ.Υ.Ο. 120)Τελων. 79)3-12-47. Περί πειθαρχικής διώξεως εκτελωνιστών και
διασαφιστών εις περιπτώσεις ασκήσεως και ετέρου επαγγέλματος ή επιπτώσεως της
προσωπικής των εισφοράς υπέρ του Τ.Σ.Ε.Π.Α. εις βάρος των συναλλασσομένων.
Τελωνειακάς Αρχάς του Κράτους
Κατά
παρασχεθείσας ημίν πληροφορίας ένιοι εκτελωνισταί την κατά την περίπτωσιν β’
της υπ’ αριθ. 4481)1946 Υπουργικής
αποφάσεως (Ε.Υ.Ο. 74]46), προβλεπομένην προσωπικήν εισφοράν των, υπέρ του
Ταμείου Συντάξεως Εκτελωνιστών, δι’ έκαστον παρ’ αυτών
κατατιθέμενον εις την τελωνιακήν αρχήν τελωνειακόν έγγραφον, επιρίπτουσι επί
των συναλλασσομένων, κατά παράβασιν των σχετικών διατάξεων και των δια των υπ’ αριθ. 74)46, 173)46, και 70)47 εγκυκλίων ημών
διαταγών, παρασχεθεισών οδηγιών. Επίσης πληροφορούμεθα ότι εκτελωνισταί τίνες
και διασαφισταί ασκούσι και έτερον επάγγελμα εκτός του εκτελωνιστικού τοιούτου.
Κατόπιν
τούτου παραγγέλλομεν όπως μεριμνήσητε δια την εξακρίβωσιν των ως άνω
καταγγελλομένων.
Εις
περίπτωσιν καθ’ ην διαπιστωθώσιν τοιαύται καταστρατηγήσεις δέον όπως προβήτε
εις πειθαρχικήν δίωξιν των υπαιτίων ενώπιον της κατά το άρθρον 5 του νόμου 5253/31
αρμοδίας επιτροπής δια την ανάκλησιν του πτυχίου του εκτελωνιστού ή
διασαφιστού, κατ’ εφαρμογήν δια μεν την πρώτην περίπτωσιν, των διατάξεων του άρθρου
8 του ως άνω νόμου, δια δε την δευτέραν τοιαύτην των διατάξεων του άρθρου 10
ίδιου νόμου και άρθρου 18 και 31 του από 25-10-1933 Διατάγματος «περί
εκτελωνιστών, διασαφιστών κλπ.»
Αι
υποδεέστεραι τελωνειακαί αρχαί, ήτοι υποτελωνεία, τελωνοσταθμαρχεία, τελωνοφυλακεία, θα παραπέμπωσι τον τυχόν
υπαίτιον εις την παρά τω Τελωνείω Α’ της περιφερείας των λειτουργούσαν
επιτροπήν, ως αρμοδίαν εν προκειμένω.
Εφιστώμεν
την προσοχήν υμών επί της τηρήσεως της υπό των άρθρων 32 και 36 του ως άνω από
25-10-1933 Διατάγματος καθοριζομένης διαδικασίας.
Οι
Οικονομικοί Επιθεωρηταί τελωνείων εντέλλονται δια την ιδιαιτέραν παρακολούθησιν
του ζητήματος.
Ό
Γενικός Διευθυντής
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας αριθ. 83/1947. Εκτροπή εκτελωνιστικού επαγγέλματος
Εν ολομελεία
Συγκείμενο εκ των μελών αυτού Π. Πουλίτσα, Προέδρου Κ. Κυριακοπούλου. Ιω. Φωκά, Χ. Μπρέλια, Κλ. Μηλιαρέση, Ιω. Μανιάτη, Μ. Στασινόπούλου, Συμβούλων της Επικρατείας,
Δ. Μελισσηνού και Γ Παπαχατζή, Παρέδρου του Συμβουλίου
Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 16η
Ιανουαρίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας, Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω
εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από 5 Μαρτίου 1946 αιτήσει:
Του Νικολάου Τσαμίλη, κατοίκου Πειραιώς, μη
παραστάντος,
Κατά του Υπουργού Οικονομικών, παραστάντος δια Α.
Χατζηδάκη, Παρέδρου Νομικού Συμβουλίου,
Περί κυρώσεως της υπ’ αριθ 61 από 9-1-1945 αποφάσεως
της κατά το άρθρον 5 του Νόμου 5253 Επιτροπής Τελωνείου Πειραιά.
Ακούσαν του Εισηγητού Συμβούλου της Επικρατείας, Χ
Μητρέλια, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν
της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:
Ο αιτών εζήτησε βάσει των νόμων 741/1943 (339) και
424/1946 (161) να λάβη πτυχίον εκτελωνιστού, ως διατελών βοηθός εκτελωνιστού
κεκτημένος τα προσόντα του άρθρου 12 παράγ 1 εδάφ. Γ του ν. 741/43. Η αρμοδία
δια την χορήγησιν του πτυχίου τούτου Επιτροπή του άρθρου 5 του ν. 5253/1931
(256) δια της υπ’ αριθ 60/2-12-45 αποφάσεως της απέρριψε την αίτησιν ταύτην επί
τω λόγω ότι ο αιτών εξετράπη προ πολλού του επαγγέλματος μη τυχών αδείας βάσει
του νόμου 5253 και του από 29/12/34 π.δ. Η απόφασις αύτη προσβάλλεται νυν επί
ακυρώσει εμπρόθεσμα, λόγω ελλείψεως αιτιολογίας, παραβάσεως νόμου και πλάνης
περί τα πράγματα.
Τα προκύπτοντα ζητήματα είναι αντίστοιχα των
προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως.
Εφ’ ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του αντιπροσώπου του Υπουργού ζητήσαντος την
απόρριψιν αιτήσεως.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον Νόμον
Επειδή εμπροθέσμως και νομοτύπως ασκουμένη η υπό
κρίσιν αίτησις ακυρώσεως, τύποις δεκτή και εξεταστέα κατ’ ουσίαν τυγχάνει.
Επειδή κατά το άρθρον 12παρ 1 εδαφ. Γ του ν. 741 της
7 Οκτωβρίου 1943 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως τινών του ν. 5253 περί
εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών αυτών παρά ταις τελωνειακαίς
αρχαίς»¨πτυχίου εκτελωνιστού δικαιούνται βοηθοί εκτελωνιστών, εργαζόμενοι ως
τοιούτοι προς της δημοσιεύσεως του δ/τος της 7/1/1925 «περί εκτελωνιστών κτλ» παρά
τοις τελωνείοις Αθηνών –Πειραιώς, εφ’ όσον δεν εξετράπησαν εις έτερα
βιοποριστικά επαγγέλματα και εξακολούθησαν ασκούντες αυτοπροσώπως το
εκτελωνιστικόν επάγγελμα ή του βοηθού, μέχρι της ισχύος αυτού.
Επειδή εν τη κρινομένη υποθέσει, η κατά τον νόμον
5253 αρμοδία προς χορήγησιν του ως άνω πτυχίου επιτροπή, απέρριψε δια της
προσβαλλομένης αποφάσεως της σχετικής αίτησιν του και ήδη αιτούντες, επί τω
λόγω ότι ούτος εξετράπη προ πολλού του επαγγέλματος μη τυχών αδείας βάσει του
ν. 5253 και του από 29/12/1934 π.δ.
Επειδή η αιτιολογία αυτή και σύννομος είναι και
επαρκής, ούτε δε και αποδεικνύεται εκ των εν τω φακέλλω στοιχείων, ή κατά αυτής
επικαλούμενη πλάνη περί τα πράγματα,. Συνεπώς η επί των περί του αντιθέτου
λόγων θεμελιωμένη υπό κρίσιν αίτησις ακυρώσεως, αποβαίνει απορριπτέα κατ’
ουσίαν ως αβάσιμος.
Δια ταύτα
Απορρίπτεται την υπό κρίσιν αίτησιν ως αβάσιμος.
Διατάσσει την κατάπτωσιν του κατατεθέντος παραβόλου
υπέρ του Δημοσίου και
Επιβάλλει εις τον αιτούντα την δικαστικήν δαπάνην
αυτού εκ δραχμών εβδομήκοντα πέντε χιλιάδων και τα τέλη της παρούσης.
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθμ. 84)1947. Ίνα τύχει κατά τον Ν. 741)1943, πτυχίου
εκτελωνιστού ο βοηθός, πρέπει να ήσκει το επάγγελμα του συνεχώς κατά τον
οριζόμενον χρόνον.
Σύμβουλος κ. Χ.
Μητρέλιας
Επειδή
κατά το αρθρ. 12 § 1 εδαφ. 3 και του Ν. 741 της 7)11 Οκτωβρίου 1943
τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινών τον Ν. 5253 «περί εκτελωνιστών,
διασαφιστών, και βοηθών αυτών παρά ταις τελωνειακαίς αρχαίς» πτυχίου
εκτελωνιστού δικαιούνται βοηθοί εκτελωνιστού εργαζόμενον ως τοιούτοι προ της
δημοσιεύσεως του δ)τος της 7/1/1925 «περί εκτελωνιστών κτλ»», παρά τοις τελωνείοις
Αθηνών - Πειραιώς, εφ’ όσον δεν εξετράπησαν εις ετέρα βιοποριστικά επαγγέλματα και ηξηκολούθησαν ασκούντες αυτοπροσώπως το εκτελωνιστικόν
επάγγελμα και του βοηθού μέχρι της ισχύος αυτού.
Επειδή
η αιτιολογία αυτή και σύντομος είναι και επαρκής. Το γεγονός ότι ο αιτών δεν
ανανέωσε την άδειαν βοηθού εκτελωνιστού δια νεωτέρας τοιαύτης συμφώνως τω νόμω
(Αρθ.10 πρ.-.δ/τος 29/31-12-1934) αληθώς μεν, καθ’ εαυτό και μόνον, δεν
αποτελεί νόμιμον έρεισμα δια την μη χορήγησιν του αιτουμένου πτυχίου εφόσον δεν
ορίζεται εν των νόμω ως προϋπόθεσις προς τούτο. Πάντως όμως δύναται να
συνεκτιμηθή νομίμως μετ’ άλλων συντρεχόντων περιστατικών ως τεκμήριον προς
σχηματισμό κρίσεως περί της ασκήσεως του επαγγέλματος του βοηθού εκτελωνιστού
κατά τον υπό του νόμου οριζόμενον χρόνον και υπό την έννοιαν ταύτη προδήλως
εξετιμήθη υπό της προσβαλλομένης αποφάσεως, η κρίσις της οποίας κατά το σημείον
τούτο ως αναγόμενη εις πράγματα είναι ανέλεγκτος υπό του Σ. της Ε. κατά την
προκειμένην ακυρωτικήν δικαιοδοσίαν του, εκτός εάν προβάλληται κατ’ αυτής
πλάνη, περί τα πράγματα ή κατάχρησις εξουσίας.
Επειδή λόγον πλάνης περί τα πράγματα, προβάλλει
πράγματι και ο αϊτών εν προκειμένω, εκ των υπ’ αυτού όμως προσαγομένων
στοιχείων εις απόδειξιν αυτού, αντιφατικών εν πολλοίς κατά το περιεχόμενόν των,
ουδέν το σαφές και συγκεκριμένον προκύπτει δυνάμενον να κλονίση την εξ
αντικειμένου ακρίβειαν της εν τη προσβαλλομένη αποφάσει πραγματικής της άνω
κρίσεως απορριπτέοι όθεν λαμβάνουσι και οι τρεις εν τη υπό κρίσιν αιτήσει
προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως, ως παρανόμου,
αναιτιολογήτου και κατά πλάνη περί τα πράγματα εκδοθείσης, ως μη βάσιμοι.
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 85/1947. Εκτροπή εκτελωνιστικού επαγγέλματος
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον εκ
των μελών αυτών, Π. Πουλίτσα, Πρόεδρον, Κ. Κυριακοπούλου, Ιω. Φωκά, Χ. Μητρέλια, Κλ. Μηλιαρέση, Ιω. Μανιάτη, Μ. Στασινοπούλου, Συμβούλων της επικρατείας,
Δ. Μελισσηνού και Γ. Παπαχατζή, παρέδρων του Συμβουλίου
Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 14η
Ιανουαρίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω
εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από 5 Μαρτίου 1946 αιτήσει:
Του Αναστασίου Γαλέου, κατοίκου Πειραιώς, μη
παραστάντος, κατά του Υπουργού Οικονομικών, παραστάντος δια Α. Χατζηδάκη, παρέδρου Νομικού Συμβουλίου
περί ακυρώσεως της υπ’ αριθμ. 62 από 13-12-1945 αποφάσεως της κατά το άρθρον 5
του Νόμου 5253 Επιτροπής Τελωνείου Πειραιώς.
Ακούσαν του Εισηγητού Συμβούλου της Επικρατείας, Χ.
Μητρέλια, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν
της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:
Ο αιτών εζήτησε βάσει των νόμων 741/43 (339) και
424/45 (161) να λάβη, πτυχίον εκτελωνιστού ως διατελών βοηθός εκτελωνιστού,
κεκτημένος τα προσόντα του άρθρου Ι2 & εδ. γ. του ν. 741/1943. η αρμόδια δια την χορήγησιν
του πτυχίου τούτου επιτροπή του άρθρου 5 του ν.5253/31 (258) δια της υπ’ αριθμ.
62/Ι3,Ι2.45 αποφάσεώς της απέρριψε την αίτησιν ταύτην επί τω λόγω ότι ο αιτών
έτυχεν αδείας βοηθού μετά την ισχύν του ν. 5253/31. Η απόφασις αύτη
προσβάλλεται νυν επί ακυρώσει εμπροθέσμως, λόγω ελλείψεως αιτιολογίας,
παραβάσεως νόμου και πλάνης περί τα πράγματα.
Τα προκύπτοντα ζητήματα είναι αντίστοιχα των
προβαλλομένων.
Εφ’
ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του αντιπροσώπου του υπουργού ζητήσαντος την
απόρριψιν της αιτήσεως.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον
Νόμον
Επειδή εμπροθέσμως και νομοτύπως ασκουμένη η υπό
κρίσιν αίτησις, τύποις δεκτή και εξεταστέα κατ’ ουσίαν τυγχάνει.
Επειδή κατά το άρθρον Ι2 & Ι εδαφ. γ του ν. 741
της 7/ΙΙ Οκτωβρίου 1943 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινών
του ν. 5253 περί εκτελωνιστών διασαφιστών και βοηθών αυτών παρά ταις
τελωνιακαίς αρχαίς» πτυχίον εκτελωνιστού δικαιούνται βοηθοί εκτελωνιστών,
εργαζόμενοι ως τοιούτοι προ της δημοσιεύσεως του δ/τος της 7/1/1925 «περί
εκτελωνιστών κτλ.» παρά τοις τελωνείοις Αθηνών – Πειραιώς, εφόσον δεν
εξετράπησαν εις έτερα βιοποριστικά επαγγέλματα και εξηκολούθησαν ασκούντες
αυτοπροσώπως το εκτελωνιστικόν επάγγελμα ή του βοηθού, μέχρι της ισχύος αυτού.
Επειδή εν τη υπό κρίσιν υποθέσει, η προς χορήγησιν
του ως άνω πτυχίου αρμοδία κατά τον ν. 5253 Επιτροπή, απέρριψεν δια της
προσβαλλομένης αποφάσεώς της σχετικήν αίτησίν του και ήδη αιτούντος επί τω λόγω
ότι ούτος έτυχεν αδείας βοηθού μετά την ισχύν του ν. 5253/1931.
Επειδή η ως άνω αιτιολογία και σύννομος είναι και
επαρκής. Εφ’ όσον δε εκ των εν των εν τω φακέλλω, στοιχείων ουδόλως –
αποδεικνύεται η καταυτής προσβαλλομένη πλάνη περί τα πράγματα, απορριπτέα ως
αβάσιμος κατ’ ουσίαν αποβαίνει η επί των περί του αντιθέτου λόγων θεμελιουμένη
υπό κρίσιν αίτησις ακυρώσεως.
Δια ταύτα
Απορρίπτει
την υπό αίτησιν ακυρώσεως ως αβάσιμον.
Διατάσσει
την κατάπτωσιν του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου.
Επιβάλλει
εις τον αιτούντα την δικαστικήν δαπάνην του Δημοσίου εκ δραχμών εβδομήντα πέντε
χιλιάδων (75.000) και τα τέλη της παρούσης.
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 86/1947. Εκτροπή σε άλλο επάγγελμα από αυτό
του εκτελωνιστού
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον εκ
των μελών αυτών, Π. Πουλίτσα, Πρόεδρον, Κ. Κυριακοπούλου, Ιω. Φωκά, Χ.
Μητρέλια, Κλ. Μηλιαρέση, Ιω. Μανιάτη, Μ. Στασινοπούλου, Συμβούλων της
επικρατείας, Δ. Μελισσηνού και Γ. Παπαχατζή, Παρέδρων του Συμβουλίου
Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 14η
Ιανουαρίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από 5 Μαρτίου
1946 αιτήσει:
του Βασιλείου Σύρμα, κατοίκου Πειραιώς, μη
παραστάντος, κατά του Υπουργού Οικονομικών, παραστάντος δια Α. Χατζηδάκη,
παρέδρου Νομικού Συμβουλίου περί ακυρώσεως της υπ’ αριθμ. 61 από 9-12-1945
αποφάσεως της κατά το άρθρον 5 του Νόμου 5253 Επιτροπής Τελωνείου Πειραιώς.
Ακούσαν του Εισηγητού Συμβούλου της Επικρατείας, Χ.
Μητρέλια, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν
της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:
Ο αιτών εζήτησε βάσει των νόμων 741/43 (339) και
424/45 (161) να λάβη, πτυχίον εκτελωνιστού ως διατελών βοηθός εκτελωνιστού,
κεκτημένος τα προσόντα του άρθρου Ι2 & Ι εδ. γ. του ν. 741/1943. Η αρμόδια δια την χορήγησιν
του πτυχίου τούτου επιτροπή του άρθρου 5 του ν.5253/31 (258) δια της υπ’ αριθμ.
60/2.Ι2.45 αποφάσεώς της απέρριψε την αίτησιν ταύτην επί τω λόγω ότι ο αιτών
εστερείτο αδείας βοηθού και εξετράπη εις έτερον επάγγελμα. Η απόφασις αύτη
προσβάλλεται νυν επί ακυρώσει εμπροθέσμως, λόγω ελλείψεως αιτιολογίας, παραβάσεως
νόμου και πλάνης περί τα πράγματα.
Τα προκύπτοντα ζητήματα είναι αντίστοιχα των
προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως.
Εφ’ ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του αντιπροσώπου του υπουργού ζητήσαντος την
απόρριψιν της αιτήσεως.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα
- Σκεφθέν κατά τον Νόμον
Επειδή εμπροθέσμως και νομοτύπως ασκουμένη η υπό
κρίσιν αίτησις, τύποις δεκτή και εξεταστέα κατ’ ουσίαν τυγχάνει.
Επειδή κατά το άρθρον Ι2 & Ι εδαφ. γ του ν. 741
της 7/11 Οκτωβρίου 1943 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινών
του ν. 5253 περί εκτελωνιστών διασαφιστών και βοηθών αυτών παρά ταις
τελωνιακαίς αρχαίς» πτυχίον εκτελωνιστού δικαιούνται βοηθοί εκτελωνιστών,
εργαζόμενοι ως τοιούτοι προ της δημοσιεύσεως του δ/τος της 7/1/1925 «περί
εκτελωνιστών κτλ.» παρά τοις τελωνείοις Αθηνών – Πειραιώς, εφόσον δεν
εξετράπησαν εις έτερα βιοποριστικά επαγγέλματα και εξηκολούθησαν ασκούντες
αυτοπροσώπως το εκτελωνιστικόν επάγγελμα ή του βοηθού, μέχρι της ισχύος αυτού.
Επειδή εν τη υπό κρίσιν αποθέσει, η προς χορήγησιν του
ως άνω πτυχίου αρμοδία κατά τον ν. 5253 Επιτροπή, απέρριψεν δια της
προσβαλλομένης αποφάσεώς της σχετικήν αίτησιν του και ήδη αιτούντος επί τω λόγω
ότι ούτος έτυχεν αδείας βοηθού μετά την ισχύν του ν. 5253/1931.
Επειδή η ως άνω αιτιολογία και σύννομος είναι και
επαρκής. Εφ’ όσον δε εκ των εν τω φακέλλω, στοιχείων ουδόλως – αποδεικνύεται η
καταυτής προσβαλλομένη πλάνη περί τα πράγματα, απορριπτέα ως αβάσιμος κατ’
ουσίαν αποβαίνει η επί των περί του αντιθέτου λόγων θεμελιουμένη υπό κρίσιν
αίτησις ακυρώσεως.
Δια ταύτα
Απορρίπτει
την υπό αίτησιν ακυρώσεως ως αβάσιμον.
Διατάσσει
την κατάπτωσιν του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου.
Επιβάλλει
εις τον αιτούντα την δικαστικήν δαπάνην του Δημοσίου εκ δραχμών εβδομήντα πέντε
χιλιάδων (75.000) και τα τέλη της παρούσης.
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 1439/1947. Εκτροπή από το επάγγελμα του
εκτελωνιστού
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον
εκ των μελών αυτών, Π. Πουλίτσα, Προέδρου, Ιω. Φωκά Π. Μερτικοπούλου, Α.
Ραγκούση, Χ. Μητρέλια, Κλ. Μηλιαρέση, Ιω. Μανιάτη, Συμβούλων της επικρατείας,
Ν. Γρηγορίου και Δ. Μουρίκη, Παρέδρων του Συμβουλίου Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 26η
Ιουνίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από η
Φεβρουαρίου 1947 αιτήσει:
του Ανδρέα Αθανασιάδου, κατοίκου Πειραιώς, μη
παραστάντος, κατά του Υπουργού Οικονομικών, παραστάντος δια Α. Χατζηδάκη,
παρέδρου Νομικού Συμβουλίου, περί ακυρώσεως της υπ’ αριθμ. 72 της 23 Δεκεμβρίου
1946 αποφάσεως της κατά το άρθρον 13 του Νόμου 5253/31 αποφάσεως του Υπουργού
Οικονομικών και του παρεμβαίνοντος του εν Πειραιεί εδρεύοντος Σωματείου υπό τον
τίτλον «Σύλλογος εκτελωνιστών Πειραιώς – Αθηνών» νομίμως εκπροσωπουμένου υπό
του Προέδρου του Νικολάου Βελιώτου, παραστάντος δια του
πληρεξουσίου του δικηγόρου Π. Ιατρίδη.
Ακούσαν του Εισηγητού, Παρέδρου Συμβούλου της
Επικρατείας, Δ. Μουρίκη, αναγνόντος και αναπτύξαντος
την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως
έπεται:
Δια της προσβαλλοιμένης υπ’ αριθμ. 72 της Δεκεμβρίου
1946 αποφάσεως της κατά το άρθρον 5 του ν. 5253/1931 Επιτροπής απερρίφθη
αίτησις του προσφεύγοντος περί χορηγήσεως αυτώ πτυχίου εκτελωνιστού, επί τη
αιτιολογία ότι η Επιτροπή δεν επείσθη περί προϋπηρεσίας του, διότι δεν
αναφέρεται εις τας υποβαλλομένας βεβαιώσεις εις ποίους εκτελωνιστάς υπηρέτησεν
από του έτους 1924 μέχρι σήμερον και διότι, κατά τας πληροφορίας των
αντιπροσώπων εκτελωνιστών, έχει εκτραπή εις το επάγγελμα του αοιδού.
Δια της υπό κρίσιν αιτήσεως, εμπρόθεσμος ασκουμένη
διώκεται η εμφάνισις της αποφάσεως ταύτης δια πλάνην περί τα πράγματα.
Τα υπό της υποθέσεως ταύτης προκύπτοντα ζητήματα
είναι αντίστοιχα προ τους προβαλλομένους λόγους ακυρώσεως.
Εφ’ ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του αντιπροσώπου του υπουργού και του
πληρεξουσίου του παρεμβαίνοντος αιτησαμένων την απόρριψιν ταύτης.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον
Νόμον
Επειδή δια την υπό κρίσιν αιτήσεως εμπροθέσμως και
νομοτύπως ασκηθείσης διώκεται η ακύρωσις της υπ’ αριθμ. 72 της 23 Δεκεμβρίου
1946 αποφάσεως της κατά το άρθρον 5 του ν. 5253/1941 Επιτροπής, δι’ ης
απερρίφθη αίτησις του προσφεύγοντος περί χορηγήσεως αυτώ εκτελωνιστού επί τη
αιτιολογία, ότι δεν απεδείχθη εκ των υποβληθέντων στοιχείων, ότι εξετέλεσε
καθήκοντα βοηθού εκτελωνιστού από το έτος 1924, ως απαιτείται υπό του άρθρου 12
του νόμου 741/1943, και διότι κατά τας πληροφορίας του εκ των μελών της
επιτροπής αντιπροσώπων των εκτελωνιστών ο αιτών έχει επιδοθή εις άλλο επάγγελμα
το του αοιδού.
Επειδή ως προκύπτει εκ της εν τη ηγουμένη σκέψει
αναφερομένης αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως, αύτη τυγχάνει απολύτως
ειδική και πλήρης κατ’ ακολουθίαν δε το περί αναιτιολογήτου παράπονον του
αιτούντος ελέγχεται αβάσιμον και ως τοιούτον απορριπτέον. Ετέρωθεν ο περί
εσφαλμένης εκτιμήσεως των πραγματικών στοιχείων ισχυρισμός του αιτούντος, ως
πλήττων την κατουσίαν κρίσιν και εκτίμησιν της Επιτροπής, διατυπούται
απαραδέκτως και ως τοιούτος τυγχάνει επίσης απορριπτέος.
Επειδή η εις την προκειμένην δίκην παρέμβασις του
συλλόγου εκτελωνιστών Αθηνών – Πειραιώς τυγχάνει
νόμιμος, ούτος προδήλου του συμφέροντος αυτού επί την εν ισχύ διατήρησιν της
προσβαλλομένης αποφάσεως.
Δια ταύτα
Απορρίπτει
την υπό αίτησιν ακυρώσεως.
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 1733/1947. Εκτροπή από το επάγγελμα του
εκτελωνιστού
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον εκ
των μελών αυτών, Π. Πουλίτσα, Πρόεδρον, Σ. Διβάρη, Ιω. Φωκά, Σ. Σολιώτη, Α. Ραγκούση, Γ.Θ.
Σπυροπούλου, Ε. Σαουνάτσου, Συμβούλων της επικρατείας,
Γ. Μαραγκοπούλου και Δ. Τσαμαράτου, Παρέδρων του Συμβουλίου Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 30η
Οκτωβρίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από 28η
Φεβρουαρίου 1947 αιτήσει:
του Κωνσταντίνου Τούντα, κατοίκου Πειραιώς,
παραστάντος δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Α. Κανέλλη κατά Υπουργού οικονομικών, παραστάντος δια του
Α. Χατζηδάκη, Παρέδρου Νομικού Συμβουλίου περί ακυρώσεως της υπ’ αριθμ. 73 από
14-1-1947 αποφάσεως της κατά το άρθρον 5 του Νόμου 5253 Επιτροπής Τελωνείου
Πειραιώς.
Ακούσαν του Εισηγητού Συμβούλου της Επικρατείας, Δ.
Τσιμαράτου, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν
της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:
Ο αιτών κάτοχος αδείας ασκήσεως επαγγέλματος βοηθού
εκτελωνιστού, χορηγηθείσες αυτώ βάσει του Δ/τος της 7-1-1925, ητήσατο την
χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού συμφώνως με το άρθρο 13 του ν. 741/1943 και ο οι προς της δημοσιεύσεως του ν.5253 του
1931 εργαζόμενοι βοηθοί εκτελωνιστών και εξακολουθούντες εργαζόμενοι ως
τοιούτοι κατά την ισχύν του ειρημένου νόμου 741 δικαιούνται να τύχωσι πτυχίου
εκτελωνιστού υπό τους λοιπούς εν αυτώ όρους και προϋποθέσεις.
Την
αίτησιν ταύτην απέρριψεν δια του υπ’ αριθ. 73/27-12-1946 αποφάσεως της η κατά
νόμον αρμοδία Επιτροπή παρά των τελωνείω Πειραιώς επί τη αιτιολογία ότι δεν
αποδεικνύεται προσηκόντως η προϋπηρεσία αυτού ως
βοηθού εκτελωνιστού προς του νόμου 5253.
Την
απόφασιν ταύτην προσβάλλει ήδη εμπροθέσμως ο αιτών ως αναιτιολόγητον και κατά
πλάνην περί τα πράγματα εκδοθείσαν.
Τα προκύπτοντα ζητήματα είναι αν τυγχάνουν βάσιμοι οι
ως ανωτέρω προτεινόμενοι λόγοι ακυρώσεως.
Εφ’ ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του πληρεξουσίου του αιτούντος αναπτύξαν και
προφορικώς τους λόγους της προσφυγής και αιτησαμένου την παραδοχήν της υπό
κρίσιν αιτήσεως, του αντιπροσώπου του Υπουργού αιτησαμένου την απόφασιν ταύτης.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον
Νόμον
Επειδή δια της υπό κρίσιν εμπροθέσμως ασκηθείσης
αιτήσεως διώκεται η ακύρωσις της υπ’ αρ. 73-27-12-1946 αποφάσεως της παρά τη
δ/ση τελωνείων Πειραιώς Επιτροπής του άρθρου 5 του ν. 5253/1931, δι’ ης
απερρίφθη η υπό του αιτούντος υποβληθείσα αίτησις περί χορηγήσεως αυτώ πτυχίου
εκτελωνιστού, επί αιτιολογία ότι δεν αποδεικνύεται προσηκόντως η προϋπηρεσία
αυτού ως βοηθού εκτελωνιστού προς του νόμου 5253/31.
Επειδή κατά την παρ. 1 του άρθρου 13 του ν. 741/1943,
οι προς της δημοσιεύσεως του ν. 5253/31 εργαζόμενοι βοηθοί εκτελωνιστού και
εξακολουθούντες εργαζόμενοι ως τοιούτοι μέχρι της δημοσιεύσεως του ειρημένου ν.
741, δικαιούνται να τύχωσι πτυχίου εκτελωνιστού.
Επειδή, ως προκύπτει εκ των στοιχείων του φακέλλου, ο
αιτών εκέκτητο την υπ’ αριθμ. 122/1 άδεια βοηθού εκτελωνιστού χορηγηθείσαν αυτώ
κατά το έτος 1926 επί τη βάσει του προϊσχύοντος του ν. 5253 διατάγματος της 7
Ιανουαρίου 1925. Το στοιχείον δε τούτο, αποτελεί επαρκή απόδειξιν περί της
προγενεστέρας του ν. 5253 υπηρεσίας αυτού ως βοηθού, εφόσον τουλάχιστον η
διοίκησις δεν ισχυρίζεται, ουδέ εκ του φακέλλου αποδεικνύεται, ότι ο
προσφεύγων, μολονότι κεκτημένος την ως είρηται άδειαν βοηθού, είχεν εν τούτοις
παύσει πραγματικώς ασκών το επάγγελμα τούτο προς της ισχύος του ν. 5253/31.
Ετέρωθεν, και επί τη
εκδοχή ότι η ανωτέρω διαληφθείσα αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως
αναφέρεται ουχί εκ του προ της ισχύος του ν. 5253 χρόνου, αλλ’ εκ του μετά την
ισχύν αυτού και μέχρι της δημοσιεύσεως του ν. 741/43 τοιούτον, ήτοι την ετέραν
των, κατά την εν τη ηγουμένη σκέψει διάταξιν, απαιτουμένων προϋποθέσεων δια την
χορήγησιν του πτυχίου, ο αιτών, προς απόδειξιν και της κατά τον εν λόγω χρόνον
υπηρεσίας αυτού ως βοηθού, προσεκόμισεν ενώπιον της ειρημένης επιτροπής την εν
τω φακέλλω βεβαίωσιν του εκτελωνιστού Λασκαρίδου δια της οποίας ούτος βεβαιοί ότι ο προσφεύγων
υπηρέτησεν παραυτώ ως βοηθός από του έτους 1927 μέχρι και του Απριλίου 1941. εν
όψει δε των στοιχείων τούτων, η προμνησθείσα αιτιολογία της απορρίψεως της
αιτήσεως του προσφεύγοντος ως μη αποδεικνυομένης προσηκόντως της προϋπηρεσίας
αυτού ως βοηθού, είτε εις τον προγενέστερον είτε προς τον μεταγενέστερον της
ισχύος του νόμου 5253 χρόνου αναφέρεται παρίσταται ανεπαρκής ως μη εκ των στοιχείων
του φακέλλου συμπληρωμένη και, κατ’ ακολουθίαν, ακυρωτέα, τούτω τω λόγω η
προσβαλλομένη απόφασις αποβαίνει.
Δια ταύτα
Δέχεται
την υπό κρίσιν αίτησιν.
Ακυροί
την υπ’ αριθμ. 73/27-12-1946 απόφασιν της παρά τη δ/σει τελωνείων Πειραιώς
επιτροπής του άρθρου 5 του ν. 5253/31 καθ’ όσον αφορά εις τον αιτούντα κατά τα
εν τω σκεπτικώ.
Διατάσσει
την απόδοσιν του παραβόλου και
Επιβάλλει
εις το Δημόσιον την δικαστικήν δαπάνην του αιτούντος εκ δραχμών ογδοήκοντα
χιλιάδων (80.000).
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 1734/1947. Εκτροπή από το επάγγελμα του
εκτελωνιστού
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον εκ
των μελών αυτών, Π. Πουλίτσα, Πρόεδρον, Σ. Διβάρη, Ιω. Φωκά, Σ. Σολιώτη, Α.
Ραγκούση, Γ.Θ. Σπυροπούλου, Ε. Σαουνάτσου, Συμβούλων της επικρατείας,
Γ. Μαραγκοπούλου και Δ. Τσαμαράτου, Παρέδρων του Συμβουλίου Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 3η
Οκτωβρίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από 3η
Μαρτίου 1947 αιτήσει:
του Ιάσονος Σταματίου Βήχου, κατοίκου Αθηνών, παραστάντος
δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Μ. Παπαγεωργίου κατά Υπουργού οικονομικών, παραστάντος δια του
Α. Χατζηδάκη, Παρέδρου του Νομικού
Συμβουλίου περί ακυρώσεως της υπ’ αριθμ. 72 πρακτικού της 23 Δεκεμβρίου 1946
αποφάσεως της Επιτροπής του άρθρου 5 του Νόμου 5253/1931 «περί εκτελωνιστών».
Ακούσαν του Εισηγητού Προέδρου του Συμβουλίου της
Επικρατείας, Δ. Τσιμαράτου, αναγνόντος και αναπτύξαντος
την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως
έπεται:
Ο αιτών κάτοχος αδείας βοηθού εκτελωνιστού, από του
έτους 1936, ητήσατο την χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού ως συγκεντρών τα υπό του
άρθρου 13 του ν. 741/1943 οριζόμενα προσόντα, ήτοι ως βοηθός εκτελωνιστού
εξακολουθών να εργάζεται ως τοιούτος μέχρι της δημοσιεύσεως του ειρημένου νόμου
741.
Την
αίτησιν ταύτην απέρριψεν κατά πλειοψηφία δια του υπ’ αριθ. 72/23-12-1946
αποφάσεως της η κατά νόμον αρμοδία Επιτροπή παρά τω τελωνείω Πειραιώς επί τη
αιτιολογία ότι ο αιτών όστις έχει πραγματικήν προϋπηρεσία βοηθού εκτελωνιστού
συμφώνως τω νόμω.
Την
απόφασιν ταύτην προσβάλλει ούτος εμπροθέσμως ως αναιτιολόγητον και κατά πλάνην
περί τα πράγματα εκδοθείσαν.
Τα προκύπτοντα ζητήματα είναι αν τυγχάνουν βάσιμοι οι
ως ανωτέρω προτεινόμενοι λόγοι ακυρώσεως.
Εφ’ ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του πληρεξουσίου του αιτούντος αναπτύξαντος
και προφορικώς τους λόγους της προσφυγής και αιτησαμένου την παραδοχήν της υπό
κρίσιν αιτήσεως, του αντιπροσώπου του Υπουργού αιτησαμένου την απόφασιν ταύτης.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον
Νόμον
Επειδή δια της υπό κρίσιν εμπροθέσμως ασκηθείσης
αιτήσεως διώκεται η ακύρωσις της υπ’ αρ. 72/23-12-1946 αποφάσεως της κατά το
άρθρον 5 του νόμου 5253/31 Επιτροπής παρά τη δ/ση τελωνείων Πειραιώς, δι’ ης
απερρίφθη η υπό του αιτούντος υποβληθείσα αίτησις περί χορηγήσεως αυτώ πτυχίου
εκτελωνιστού, επί αιτιολογία ότι ούτος στερείται πραγματικής προϋπηρεσία βοηθού
εκτελωνιστού συμφώνως τω νόμω.
Επειδή κατά την παρ. 1 του άρθρου 13 του ν. 741/1943,
οι προς της δημοσιεύσεως του ν. 5253/31 εργαζόμενοι βοηθοί εκτελωνιστού και
εξακολουθούντες εργαζόμενοι ως τοιούτοι μέχρι της δημοσιεύσεως του ειρημένου ν.
741, δικαιούνται να τύχωσι πτυχίου εκτελωνιστού. Κατά την έννοιαν δε της
διατάξεως ταύτης, η πραγματική άσκησις του επαγγέλματος του βοηθού από χρόνου
προγενεστέρου της ισχύος του ν. 5253/31 και εφεξής δικαιολογεί την χορήγησιν
πτυχίου εκτελωνιστού ασχέτως αν η κατά του ως είρηται χρόνου ως βοηθοί
εργαζόμενοι είχον τύχει σχετικής αδείας κατά τας διατάξεις της προϊσχυσάσης του
ν. 5253 νομοθεσίας ήτοι του δ/τος της 7-1-1925 η δε αντικατέστησαν την ην τυχόν
εκέκτηντο τοιαύτην άδειαν μετά την ισχύν του ν. 5253, συμφώνως προς τας
διατάξεις του άρθρου 10 του από 19/31-11-1935 εκτελεστικού του νόμου τούτου
δ/τος.
Η τοιαύτη έννοια της εν
λόγω διατάξεως συνάγεται τόσον εκ των διατάξεων του προηγουμένου άρθρου 12 του
ιδίου νόμου 741 ων προβλέπεται η από τους ειδικωτέρους εν αυτώ όρους χορήγησις
πτυχίου εις ασκούντας το επάγγελμα του εκτελωνιστού ή βοηθού χωρίς να έχωσι
τύχει αδείας κατά την προϊσχύσασαν του ν. 5253 νομοθεσίαν ή μη
αντικαταστήσαντες την ην τυχόν εκέκτηντο τοιαύτην άδειαν κατά την ισχύν του
νόμου τούτου, υπό την προϋπόθεσιν ότι οι ειρημένοι εξηκολούθησαν ασκούντες
αυτοπροσώπως το εκτελωνιστικόν επάγγελμα μέχρι της ισχύος του ν. 741/43, εξ ου
έπεται ότι ο νόμος αναγνωρίζει κατ’ αρχήν την δυνατότητα πραγματικής ασκήσεως
μέχρι του χρόνου της ισχύος του, του εκτελωνιστικού επαγγέλματος παρά προσώπων
μη τακτοποιημένων υπό άποψιν αδείας κατά την κείμενην νομοθεσίαν, όσο και εκ
της διατάξεως του αμέσως επομένου άρθρου 14 του αυτού ως άνω ν. 741, δι’ ης
προκειμένου περί της χορηγήσεως πτυχίου εις τους ανήκοντες εις την περί ης
προνοεί ειδικήν κατηγορίαν εκτελωνιστών, απαιτείται ρητώς υπηρεσία αυτών ως
εκτελωνιστών προ του ν. 5253 κατόπιν σχετικής αδείας.
Επειδή, ως προκύπτει εκ του φακέλλου, ο αιτών έτυχε
το πρώτον άδειας βοηθού κατά το έτος 1937 ήτοι μετά την ισχύν του ν. 5253, προς
διαπίστωσιν δε της προ του νόμου τούτου εφεξής υπηρεσίας του ως βοηθού
εκτελωνιστού προσεκόμισεν ενώπιον της οικείας επιτροπής βεβαίωσιν του τελώνου
α’ τάξεως παρά τη δ/σει τελωνείων Πειραιώς Δημ. Σταματιάδου και ένορκον τοιαύτην του παρά τοις αυτοίς
τελωνείοις εκτελωνιστού Φ. Τριανταφυλλίδου, δι’ ων βεβαιούται ότι ο
ειρημένος εφοδιασμός δι’ αδείας βοηθού χορηγηθείσης αυτώ προ του ν. 5253/31,
εργάζεται έκτοτε συνεχώς εις το εν Αθήναις εκτελωνιστικόν γραφείον του
εκτελωνιστή πατρός του Σταματίου Βήχου. Ήδη δε προσάγει και την από
30 Σεπτεμβρίου βεβαίωσιν του δ/τος του Ζ τελωνείου Πειραιώς Βασ. Αναστασάτου περί της τοιαύτης προ του ν. 5253/1931
υπηρεσίας του.
Εν
όψει των στοιχείων τούτων, η εν ηγουμένη σκέψει παρατιθέμενη αιτιολογία της
απορρίψεως της αιτήσεως του προσφεύγοντος, αναφέρουσα ότι ούτος στερείται
πραγματικής προϋπηρεσίας βοηθού συμφώνως των νόμω, χωρίς όμως εν αυτή και να
μνημονεύωνται, ουδέ εκ των στοιχείων του φακέλλου να προκύπτωσιν τα στοιχεία
εφ’ ων εβασίσθη η τοιαύτη κρίσις, παρίσταται ανεπαρκής ως μη εκ των στοιχείων
του φακέλλου συμπληρουμένη και, κατ ακολουθίαν, ακυρωτέα τούτω των λόγω η
προσβαλλομένη απόφασις αποβαίνει.
Δια ταύτα
Δέχεται
την υπό κρίσιν αίτησιν.
Ακυροί
την υπ’ αριθμ. 72/23-12-1946 απόφασιν της παρά τη δ/σει τελωνείων Πειραιώς
επιτροπής του άρθρου 5 του ν. 5253/31 καθ’ όσον αφορά εις τον αιτούντα κατά τα
εν τω σκεπτικώ.
Διατάσσει
την απόδοσιν του παραβόλου και
Επιβάλλει
εις το Δημόσιον την δικαστικήν δαπάνην του αιτούντος εκ δραχμών ογδοήκοντα
χιλιάδων (80.000).
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 1735/1947. Εκτροπή από το επάγγελμα του
εκτελωνιστού
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον εκ
των μελών αυτών, Π. Πουλίτσα, Πρόεδρον, Σ. Διβάρη, Ιω. Φωκά, Σ. Σολιώτη, Α.
Ραγκούση, Γ.Θ. Σπυροπούλου, Ε. Σαουνάτσου, Συμβούλων της επικρατείας, Γ.
Μαραγκοπούλου και Δ. Τσαμαράτου, Παρέδρων του Συμβουλίου Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 3
Οκτωβρίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από 3η
Μαρτίου 1947 αιτήσει:
του Έκτορος Χ. Σκούρση, κατοίκου Αθηνών, παραστάντος
δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Ν. Δανέλη δικηγόρου κατά του Υπουργού οικονομικών,
παραστάντος δια του Α. Χατζηδάκη, Παρέδρου Νομικού Συμβουλίου περί ακυρώσεως
της υπ’ αριθμ. 73 από 27-12-1946 Πρακτικού της κατά το άρθρον 5 παρ. 3 του
Νόμου 5253/2/6-8-1931 περί εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών αυτών παρά ταις
τελωνιακαίς Αρχαίς αρμόδιας Επιτροπής χορηγήσεων πτυχίων εκτελωνιστών ή
διασαφιστών.
Ακούσαν του Εισηγητού, Παρέδρου του Συμβούλου της
Επικρατείας, Δ. Τσιμαράτου, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού, καθ’
ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:
Ο αιτών κάτοχος αδείας ασκήσεως επαγγέλματος
εκτελωνιστού από του έτους 1926, χορηγηθείσες αυτώ βάσει του Δ/τος της
7-1-1925, δεν αντικατέστησε ταύτην δια πτυχίου εκτελωνιστού συμφώνως με τις
διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 5 του ν. 5253/1931 εντός της τασσομένης προς
τούτο προθεσμίας. Δια του άρθρου 12 του ν. 741/43 επετράπη η χορήγησις πτυχίου
εκτελωνιστού εις τους κεκτημένους άδειαν ως ο αιτών, και μη αντικαταστήσαντας
ταύτην δια πτυχίου κατά τας διατάξεις του ν. 5253, εφόσον εκ λόγων ανωτέρας ας
αποχρώντως αποδεικνυομένης δεν εφωδιάσθησαν εμπροθέσμως δια πτυχίου βάσει του ειρημένου
νόμου 5253, δεν ετράπησαν δ’ εν τω μεταξύ εις έτερα επαγγέλματα αλλ’
εξηκολούθησαν ασκούντες αυτοπροσώπως το επάγγελμα του εκτελωνιστού.
Επί τη βάσει της διατάξεως
ταύτης ο αιτών εζήτησεν την χορήγησιν αυτώ πτυχίου εκτελωνιστού, πλην η αρμοδία
κατά νόμον επιτροπή παρά τω τελωνείω Πειραιώς, δια της υπ’ αριθ. 73 από 27
Δεκεμβρίου 1946 αποφάσεώς της απέρριψε την αίτησίν του προσφεύγοντος επί τη
αιτιολογία ότι ούτος απεμακρύνθη του επαγγέλματος, ουδέ προσήγαγε, εξ’ άλλου,
στοιχεία αποδεικνύοντα την ανωτέραν βίαν συνεπεία της οποίας δεν εγένετο
αντικατάστασις της παλαιάς αδείας του δια πτυχίου εκτελωνιστού κατά την ισχύν
του ν. 5253, ως η διαληφθείσα διάταξις του ν. 741 αξιοί. Την απόφασιν ταύτην
προσβάλλει ήδη ο ειρημένος εμπροθέσμως προτείνων ως λόγους ακυρώσεως
αναιτιολόγητον ταύτης και πλάνην περί τα πράγματα.
Τα προκύπτοντα ζητήματα είναι αντίστοιχα προς τους
προβαλλομένους ως ανωτέρω λόγους ακυρώσεως.
Εφ’ ων ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του πληρεξουσίου του προσφεύγοντος, αναπτύξαντος
και προφορικώς τους λόγους της προσφυγής και αιτησαμένου την παραδοχήν αυτής,
του αντιπροσώπου του Υπουργού αιτησαμένου την απόρριψιν ταύτης.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον
Νόμον
Επειδή δια της υπό κρίσιν εμπροθέσμως ασκηθείσης αιτήσεως
διώκεται η ακύρωσις της υπ’ αρ. 73/27-12-1946 αποφάσεως της παρά τη δ/ση
τελωνείων Πειραιώς Επιτροπής του άρθρου 5 του ν. 5253/1931, δι’ ης απερρίφθη η
υπό του αιτούντος υποβληθείσα επί τη βάσει του ν. 741/1943 και των
παρατεινόντων τας προθεσμίας αυτού αν. ν. 424/1945 και ν.δ. 144/1946
υποβληθείσα αίτησις περί χορηγήσεως αυτώ πτυχίου εκτελωνιστού, επί αιτιολογία
ότι είχε ούτος απομακρυνθή του εκτελωνιστικού επαγγέλματος και ότι υπαγόμενος
εις την διάταξιν του άρθρου 12 παρ. 1 ειδ. α του ν. 741/1943 δεν προσεκόμισε
στοιχεία αποδεικνύοντα την ανωτέραν βίαν, συνεπεία της οποίας δεν ηδυνήθη να
αντικαταστήση εμπροθέσμως, την ην εκέκτητο κατά τας διατάξεις του από 7/20
Ιανουαρίου 1925 δ/τος άδειαν, δια πτυχίου εκτελωνιστού κατά την ισχύν του ν.
5253/1931.
Επειδή κατά το άρθρο 12 παρ. 1 εδ. α. του ν.
741/1943, πτυχίον εκτελωνιστού χορηγείται εις τους κεκτημένους άδειαν
εκτελωνιστού παρά τοις τελωνείοις Αθηνών – Πειραιώς χορηγηθείσαν αυτοίς κατά
τοις διατάξεις του δ/τος της 7/1/1925 περί εκτελωνιστών κλπ και εκ λόγων
ανωτέρας βίας αποχρώντως αποδεικνυόμενης μη εφοδιασθέντων εμπροθέσμως δια
πτυχίου συμφώνως προς την παρ. 3 του άρθρου 5 του ν. 5253/31, εφόσον ούτοι δεν
ετράπησαν εις ετέρα βιοποριστικά επαγγέλματα και ηξηκουλούθησαν ασκούντες
αυτοπροσώπως το εκτελωνιστικόν επάγγελμα μέχρι ισχύος του νόμου τούτου.
Επειδή
ο αιτών κάτοχος της υπ’ αριθμ. 384 αδείας ασκήσεως του επαγγέλματος του
εκτελωνιστού, χορηγηθείσης αυτώ κατά το έτος 1926 κατά τας διατάξεις του δ/τος
της 7/1/1925, μη αντικαταστήσας δε ταύτην δια πτυχίου εκτελωνιστού κατά τους
όρους του ν. 5253/31 εντός της υπ’ αυτού ταρασομένης προς τούτο προθεσμίας και
ως τοιούτος υπαγόμενος εις την υπό της εν τη ηγουμένη σκέψει διατάξεως
προβλεπομένην περίπτωσιν, προς απόδειξιν της συνδρομής και των λοιπών υπό της
διατάξεως ταύτης απαιτουμένων προϋποθέσεων προς χορήγησιν ήδη αυτώ του πτυχίου,
προσεκόμισεν ενώπιον της αρμοδίας επιτροπής, ως εκ του φακέλλου δείκνυται,
ένορκον βεβαίωσιν του εκτελωνιστού παρά τω τελωνείω Πειραιώς Ζαχ. Μάνεση ως και βεβαίωσιν του τελώνου α τάξεως παρά τη
β τελωνείω Πειραιώς Δημ. Κοκκίνη, δι’ ων βεβαιούται η συνεχής
υπό του έτους 1925 και εντεύθεν υπηρεσία του προσφεύγοντος ως εκτελωνιστού παρά
τοις τελωνείοις Πειραιώς.
Ήδη
ο ούτος προσάγει την από 2-10-1947 συμπληρωματικήν βεβαίωσιν του ειρημένου
τελώνου Δ. Κοκκίνη, ως και την από 15-2-1947 ομοίαν του πρώην Υπουργού της
γεωργίας Κ. Σπυρίδη, δι’ ων βεβαιούται ότι ο
προσφεύγων δεν ηδυνήθη να αντικαταστήση δια πτυχίου την ην εκέκτητο προ του ν.
5253 άδειαν εκτελωνιστού εντός της υπό του άρθρου 5 του νόμου τούτου τασσομένης
προθεσμίας καθόσον κατά την διάρκειαν της προθεσμίας ταύτης απουσίαζεν ούτος
εις την αλλοδαπήν προς εκτέλεσιν υπηρεσίας του Υπουργείου Γεωργίας,
συνισταμένην εις την παρ’ αυτού ενεργείαν πασών των τελωνειακών διατυπώσεων και
την συνοδείαν των γενομένων τότε παρά του ειρημένου Υπουργείου αποστολών νωπών
οπωρών εις την αλλοδαπήν.
Εν
όψει δε των στοιχείων τούτων, η εν ηγουμένη σκέψει παρατιθεμένη αιτιολογία της
απορρίψεως της αιτήσεως του προσφεύγοντος κρίνεται ως ανεπαρκής και εκ του
λόγου τούτου ακυρωτέα ή προσβαλλομένη απόφασις αποβαίνει, επί των τέλει της
αναπομπής της υποθέσεως εις την εκδούσαν ταύτην επιτροπήν πληρεστέραν,
λαμβανομένων υπ’ όψιν και των ήδη παρά τούτου προσαγομένων στοιχείων,
αιτιολόγησιν αυτής.
Δια ταύτα
Δέχεται
την υπό κρίσιν αίτησιν.
Ακυροί
την υπ’ αριθμ. 73/27-12-1946 απόφασιν της παρά τη δ/σει τελωνείων Πειραιώς
επιτροπής του άρθρου 5 του ν. 5253/31 καθ’ όσον αφορά εις τον αιτούντα κατά τα
εν τω σκεπτικώ οριζόμενα.
Διατάσσει
την απόδοσιν του παραβόλου και
Επιβάλλει
εις το Δημόσιον την δικαστικήν δαπάνην του αιτούντος εκ δραχμών ογδοήκοντα
χιλιάδων (80.000).
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 2174/1947. Χορήγηση πτυχίου εκτελωνιστού
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον εκ
των μελών αυτών, Π. Πουλίτσα, Πρόεδρον, Σ. Διβάρη, Ιω. Φωκά, Σ. Σολιώτη, Α.
Ραγκούση, Γ.Θ. Σπυροπούλου, Ε. Σαουνάτσου, Συμβούλων της επικρατείας, Γ.
Μαραγκοπούλου και Δ. Τσαμαράτου, Παρέδρων του Συμβουλίου Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 3
Οκτωβρίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από 19η
Μαΐου 1947 αιτήσει:
του Γεωργίου Χ. Χαρτοφύλακος, κατοίκου Πειραιώς,
παραστάντος αυτοπροσώπως και διορίσαντος πληρεξούσιον δικηγόρον τον Ηρ.
Χαρτοφύλακα κατά του Υπουργού οικονομικών, παραστάντος δια
του Α. Χατζηδάκη, Παρέδρου Νομικού Συμβουλίου του εν Πειραιεί εδρεύοντος
Σωματείου υπό τον τίτλον «Σύλλογος εκτελωνιστών Πειραιώς – Αθηνών» νομίμως
εκπροσωπούμενου, υπό του Προέδρου του Νικολάου Βελιώτου, κατοίκου Πειραιώς,
παραστάντας δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου, Π. Ιατρίδη, περί ακυρώσεως του
υπ’ αριθμ. 72 της 26 Δεκεμβρίου 1946 πρακτικού της κατά το άρθρ. 5 του Ν. 5253
Επιτροπής της Δ/νσεως Τελωνείων Πειραιώς.
Ακούσαν του Εισηγητού, Παρέδρου του Συμβούλου της
Επικρατείας, Ρ. Μαραγκοπούλου, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού,
καθ’ ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:
Ο προσφεύγων κάτοχος αδείας εκτελωνιστού χορηγηθείσες εν έτει 1926 κατά τας διατάξεις
του από 7 Ιανουαρίου 1925 δ/τος, ητήσατο επί τη βάσει του νόμου 741/43 ου αι
προθεσμίαι παρετάθησαν δια του υπ’ αριθμ. 424/1945 α νόμου και υπ’ αριθμ.
144/1946 ν.δ./τος, να τω χορηγηθή πτυχίον εκτελωνιστού. Η κατά το άρθρον 5 του
νόμου 5253/31 Επιτροπή, ηρνήθη την χορήγησιν του πτυχίου τούτου δια της υπ’
αριθμ. 72 της 23/12/1946 αποφάσεώς της, ήτις και προσβάλλεται εμπροθέσμως υπό
του Γ. Χαρτοφύλακος δια της υπό την κρίσιν αιτήσεως. Εις την δίκην παρεμβαίνει
και το εν Πειραιεί εδρεύον Σωματείον με τον τίτλον Σύλλογος εκτελωνιστών
Πειραιώς – Αθηνών, διώκον την απόρριψιν της αιτήσεως.
Επί
της υποθέσεως προκύπτει το ζήτημα εάν η υπό κρίσιν αίτησις είναι νόμω βάσιμος.
Εφ’
ου ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του πληρεξουσίου του προσφεύγοντος,
αναπτύξαντος τους λόγους της αιτήσεως και αιτησαμένου την παραδοχήν αυτής και
ακύρωσιν προσβαλλομένης αποφάσεως του αντιπροσώπου του Υπουργού και του
πληρεξουσίου του παρεμβαίνοντος την απόρριψιν της αιτήσεως.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον
Νόμον
Επειδή δια της υπό κρίσιν εμπροθέσμως ασκηθησομένης
αιτήσεως διώκεται η ακύρωσις της υπ’ αρ. 72/23-12-1946 αποφάσεως της κατά το
άρθρον 5 του νόμου 5253/1931 Επιτροπής δι’ ης απερρίφθη αίτησις του
προσφεύγοντος περί χορηγήσεως αυτώ πτυχίου εκτελωνιστού
Επειδή παραδεκτώς παρεμβαίνει εις την δίκην υπέρ του
κύρους της προσβαλλομένης αποφάσεως το εν Πειραιεί εδρεύον σωματείον τον τίτλον
«Σύλλογος εκτελωνιστών Πειραιώς – Αθηνών».
Επειδή, συμφώνως προς τον νόμον 5253 του 1931 «περί
εκτελωνιστών κλπ», δια την άσκησιν του επαγγέλματος εκτελωνιστού απαιτείται
πτυχίον εκτελωνιστού χορηγούμενον καθωρισμένην διαδικασίαν, εις δε τους
κεκτημένους άδειαν εκτελωνιστού επί τη βάσει του από 7 Ιανουαρίου 1925 δ/τος
«περί εκτελωνιστών κλπ» επιβάλλεται εντός ωρισμένης προθεσμίας η ανταλλαγή της
αδείας πτυχίου.
Δια δε του άρθρου 12 του
νόμου 741 του 1943 περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του ν.5253 (φ. 339)»,
(ούτινος αι προθεσμίαι δια την υποβολήν των αιτήσεων και έκδοσιν των αποφάσεων
παρετάθησαν δια του άρθρου 1 του α.ν. 424/1945 (φ. 161) και του άρθρου 18 του
ν.δ. 144/1946 (φ.304) μέχρι τέλους Οκτωβρίου 1946 δια τας αιτήσεις και τέλους
Δεκεμβρίου 1946 δια την έκδοσιν των αποφάσεων) ωρίσθη, μεταξύ άλλων, ότι η κατά
το άρθρον 5 του ν. 5253 Επιτροπή θέλει χορηγήσει πτυχίον εκτελωνιστών εις τους
αιτησαμένους εκ των κεκτημένων άδειαν εκτελωνιστών παρά τοις τελωνείοις Αθηνών
– Πειραιώς κατά τας διατάξεις του δ/τος της 7 Ιανουαρίου 1925 και εκ λόγων
ανωτέρας βίας αποχρώντως αποδεικνυομένης μη εφοδιασθέντων εμπροθέσμως δια
πτυχίων συμφώνως τη παραγρ. 3 του άρθρ. 5 του ν. 5253, εφ’ όσον ούτος δεν
ετράπησαν εις έτερα βιοποριστικά επαγγέλματα και εξηκολούθησαν ασκούντες
αυτοπροσώπως το εκτελωνιστικόν επάγγελμα μέχρι της ισχύος του ν. 741.
Επειδή η κατά το άρθρον 5 του ν. 5253 επιτροπή δια
της προσβαλλομένης αποφάσεώς της ηρνήθη εις τον προσφεύγοντα, κεκτημένον
δυνάμει του από 7 Ιανουαρίου 1925 δ/τος, την υπ’ αριθμ. 232 του 1926 άδειαν
εκτελωνιστού Πειραιώς την χορήγησιν του αιτηθέντος πτυχίου εκτελωνιστού επί τω
λόγω ότι δεν ήσκει ούτος το επάγγελμα του εκτελωνιστού από του έτους 1932 και
εντεύθεν, ήτοι καθ’ ον χρόνον δεν αντήλλαξε την άδειαν δια πτυχίου, μη δυνηθείς
να προσαγάγη στοιχεία πιστοποιούντα το αντίθετον.
Εκ της διατυπώσεως όμως
ταύτης της αποφάσεως προκύπτει ότι η Επιτροπή συνήγαγεν ότι ο προσφεύγων δεν
ασκεί το επάγγελμα του εκτελωνιστού εκ του λόγου ότι δεν αντήλλαξε την άδειαν
του δια πτυχίου, εν ούσα προφανώς ότι δεν
ητήσατο ούτος την τοιαύτην ανταλλαγήν ενώ έδει να εξετάση εάν τα πράγματα ήσκει
το επάγγελμα τούτο. Λόγω της πλημμελούς ταύτης αιτιολογίας αποβαίνει η
προσβαλλομένη απόφασις ακυρωτέα, αφιεμένου εις την Επιτροπήν όπως κρίνη εκ νέου
τον αιτούντα και εξετάση και τους παρ’ αυτού προβαλλομένους λόγους ανωτέρας
βίας.
Δια ταύτα
Δέχεται
την υπό κρίσιν αίτησιν.
Ακυροί
την υπ’ αριθμ. 72/23-12-1946 απόφασιν της κατά το άρθρον 5 του νόμου 5253/1931
Επιτροπής κατά τα εν τω σκεπτικώ.
Δέχεται
τύποις, απορρίπτει δε κατ’ ουσίαν στην παρέμβασιν του Συλλόγου εκτελωνιστών
Πειραιώς - Αθηνών.
Διατάσσει
την απόδοσιν του παραβόλου και
Επιβάλλει
εις βάρος του παρεμβαίνοντος την δικαστικήν δαπάνην του αιτούντος εκ δραχμών
εξήκοντα χιλιάδων (60.000).
Απόφασις
Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 2252/1947. Εκτροπή σε επάγγελμα εκτός αυτού του
εκτελωνιστή
ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκείμενον εκ
των μελών αυτών, Π. Πουλίτσα, Πρόεδρου, Σ. Διβάρη, Ιω. Φωκά, Σ. Σολιώτη, Α.
Ραγκούση, Γ.Θ. Σπυροπούλου, Ε. Σαουνάτσου, Συμβούλων της Επικρατείας, Γ.
Μαραγκοπούλου και Δ. Τσαμαράτου, Παρέδρων του Συμβουλίου Επικρατείας.
Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 3
Οκτωβρίου 1947, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ.
Κοντογιάννη, ίνα δικάση την κατωτέρω εκτιθεμένην υπόθεσιν επί τη από 6η
Μαρτίου 1947 αιτήσει:
του Βασιλείου Εμμανουήλ Ραυτοπούλου, κατοίκου Πειραιώς, ουδόλως παραστάντος κατά του
Υπουργού των Οικονομικών, παραστάντος δια του Α. Χατζηδάκη, Παρέδρου Νομικού
Συμβουλίου περί ακυρώσεως του υπ’ αριθμ. 73 της 27 Δεκεμβρίου 1947 αποφάσεως
της Επιτροπής του αρθ. 5 του Ν. 5253/1931 «περί εκτελωνιστών» δημοσιευθείσης
και τοιχοκολληθείσης την 14 Ιανουαρίου 1947.
Ακούσαν του Εισηγητού, Παρέδρου του Συμβούλου της
Επικρατείας, Δ. Τσιμαράτου, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού, καθ’
ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:
Ο αιτών, κεκτημένος άδειαν βοηθού εκτελωνιστού από
του έτους 1937, ητήσαντο την χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού βάσει του άρθρου 13
του ν. 741 του 1943 καθ’ ο οι προ της δημοσιεύσεως του Ν. 5253 του 1931
εργαζόμενοι βοηθοί εκτελωνιστών και εξακολουθούντες εργαζόμενοι ως τοιούτοι
μέχρι της δημοσιεύσεως του ειρημένου νόμου 741 δικαιούνται να τύχωσι πτυχίου
εκτελωνιστού.
Την αίτησιν ταύτη
απέρριψε, δια της υπ’ αριθ. 73/27-12-46 αποφάσεώς της, η κατά Νόμον αρμοδία
Επιτροπή παρά τω Τελωνείω Πειραιώς επί τη αιτιολογία ότι ο αιτών δεν είχε κατά
την ισχύν του ν. 741/1943 την ιδιότητά του βοηθού εκτελωνιστού καθόσον η άδεια
του ανεκλήθη λόγω απολύσεώς του από 18-11-1939 και επί πλέον διότι κατά
πληροφορίας των αντιπροσώπων των εκτελωνιστών και βοηθών εκτελωνιστών – μελών
της Επιτροπής – ετράπη ούτος εις έτερον επάγγελμα (εμπόριον). Την απόφασιν
ταύτην προσβάλλει ήδη ο ειρημένος εμπροθέσμως προτείνων ως λόγους ακυρώσεως
παράβασιν των σχετικών διατάξεων των ως ανωτέρω νόμων, αναιτιολόγητον και
πλάνην περί τα πράγματα.
Τα προκύπτοντα ζητήματα είναι αν οι ως ανωτέρω
προβαλλόμενοι λόγοι παρίστανται βάσιμοι.
Εφ’ ου ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.
Ακούσαν του αντιπροσώπου του Υπουργού αιτησαμένου την
απόρριψιν της υπό κρίσιν αιτήσεως.
Ιδόν τα σχετικά έγγραφα - Σκεφθέν κατά τον
Νόμον
Επειδή δια της υπό κρίσιν αιτήσεως, εμπροθέσμως
ασκηθείσης διώκεται η ακύρωσις της υπ’ αρ. 72/23-12-1946 αποφάσεως της παρά τη
δ/σει τελωνείου Πειραιώς Επιτροπής του άρθρου του νόμου 5253/1931 δι’ ης
απερρίφθη η υπό του αιτούντος υποβληθείσα αίτησις περί χορηγήσεως αυτώ πτυχίου
εκτελωνιστού επί τη αιτιολογία ότι ούτος δεν εκέκτητο την ιδιότητα του βοηθού
εκτελωνιστού κατά τον χρόνο της ισχύος του ν. 741/43, ως ανακληθείσης της
αδείας του, λόγω απολύσεως του παρά του υπηρετεί εκτελωνιστού, από 18 Νοεμβρίου
1939 και επί πλέον, διότι κατά πληροφορίας των αντιπροσώπων των οικείων
οργανώσεων εκτελωνιστών βοηθών εκτελωνιστών, μελών της επιτροπής, ο ειρημένος
ετράπη εις έτερον επάγγελμα (εμπόριον).
Επειδή κατά την παρ. 1 του άρθρου 13 του ν. 741/1943,
οι προ της δημοσιεύσεως του ν. 5253/1931 εργαζόμενοι βοηθοί εκτελωνιστών και
εξακολουθούντες εργαζόμενοι ως τοιούτοι μέχρι της δημοσιεύσεως του ειρημένου ν.
741, δικαιούνται να τύχωσι πτυχίου εκτελωνιστού.
Επειδή η δυνάμει της υπ’ αριθμ. 66/18 Μαΐου 1946
πράξεως της οικείας Επιτροπής ανάκλησις της ην ο προσφεύγων εκέκτητο από του
έτους 1937 αδείας βοηθού εκτελωνιστού, έχει σαφώς καταργητικόν χαρακτήρα και ως
τοιαύτη επάγεται αφαίρεσιν της αδείας μόνον δια το μέλλον, ήτοι από του χρόνου
εκδόσεως της ρηθείσης πράξεως της Επιτροπής. Όθεν η προσβαλλομένη απόφασις,
δεχθείσα ότι συνεπεία της τοιαύτης εν έτει 1946 ανακλήσεως της αδείας, ο αιτών
εστερήθη της ιδιότητος του βοηθού εκτελωνιστού, ουχί από της εκδόσεως της
σχετικής ως άνω πράξεως περί ανακλήσεως της αδείας, αλλ’ από του έτους 1939,
αφ’ ης συνέτρεξεν ο δικαιολογών την ανάκλησιν λόγος, ήτοι η απόλυσις του
προσφεύγοντος υπό του παρ’ ω ειργάζετο εκτελωνιστού, κατ’ ακολουθίαν δε της
σκέψεως ταύτης, .δεχθείσα εις την κρίσιν ότι ο προσφεύγων κατά την ισχύν του ν.
741/1943 εστερείτο της ιδιότητος του βοηθού εκτελωνιστού, τις κατά την ως
είρηται διάταξιν αποτελεί την ετέραν των αιτουμένων προϋποθέσεων για την
χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού, ελέγχεται, ως προς το σχετικόν μέρος της
αιτιολογίας μη νόμιμος.
Επειδή ως προκύπτει εκ του φακέλλου ο προσφεύγον
……..απόδειξιν της προς της ισχύος του νόμου 5253 του 1931 και εν συνεχείας
μέχρι της ισχύος του νόμου 741/43 υπηρεσίας αυτού ως βοηθού εκτελωνιστού, τουθ’
όπερ αποτελεί την πρώτην ………κατά την ως είρηται διάταξιν απαιτουμένην
προϋπόθεσιν προς χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού, προσεκόμισεν ενώπιον της
Επιτροπής, πλην άλλων στοιχείων την υπ’ αριθ. 14651/31-10-1946 ένορκον
βεβαίωσιν ενώπιον του Ειρηνοδίκου Πειραιώς του τελωνειακού ελεγκτού Σ. Καπιδάκη και του εκτελωνιστού Θ. Κανά (αριθμ. Πτυχ. 374) οίτινες βεβαιούσιν ότι ο
προσφεύγων εργάζεται από του έτους 1930 συνεχώς ως βοηθός εκτελωνιστού, ήδη δι’
ούτος προσάγει: 1) την από 12/10/1947 βεβαίωσιν του ιδίου ως άνω εκτελωνιστού,
προσυπογραφομένην και παρά του ειρημένου τελωνειακού ελεγκτού, 2) την από
13/11/1947 βεβαίωσιν του παρ, ω ήδη εργάζεται ως βοηθός εκτελωνιστού Δημ.
Ζαφειρίου (αριθ. Πτυχ. 483) και 3) την από 19/11/1947
βεβαίωσιν του εκτελωνιστού Χαρ. Παπαδοπούλου (αριθ. πτυχίου 417) δι ων πασών βεβαιώσεων
πιστοποιείται ότι ο ειρημένος ειργάζετο από του έτους 1930, ήτοι προ του ισχύος
του ν. 5253/1931 και εξακολουθεί συνεχώς μέχρι σήμερον εργαζόμενος ως βοηθός
παρά διαφόρους εκτελωνισταίς.
Εν όψει δε των στοιχείων
τούτων, βεβαιούσα η προσβαλλομένη απόφασις δια του σχετικού δευτέρου μέρους της
εν αυτή αιτιολογίας ότι ο προσφεύγων ετράπη εις το εμπόριον, εμφανίζεται
ανεπαρκώς ητιολογημένη και κατ’ ακολουθίαν, ακυρωτέα αποβαίνει, λόγω μη νομίμου
κατά το πρώτο μέρος, ανεπαρκούς δε κατά το έτερον αιτιολογίαν επί τω τέλει της
αναπομπής της υποθέσεως εις την εκδούσα ταύτην Επιτροπήν προς πληρεστέραν,
λαμβανομένην υπ’ όψιν και των ήδη υπό του αιτούντος προσαγομένων στοιχείων,
αιτιολόγησιν ταύτης.
Δια ταύτα
Δέχεται
την υπό κρίσιν αίτησιν.
Ακυροί
την υπ’ αριθμ. 73/27-12-1946 απόφασιν της παρά τω Τελωνείω Πειραιώς κατά το
άρθρον 5 του νόμου 5253/1931 Επιτροπής καθ’ όσον αφορά εις τον αιτούντα, τα εν
τω σκεπτικώ ειδικώτερον οριζόμενα και
Διατάσσει
την απόδοσιν του παραβόλου [1]
[1] Αναιτιολόγητος απόφασις της κατά το άρθρ. 5 ν. 5253/31
επιτροπής, απορρίπτουσα αίτησιν περί χορηγήσεως, πτυχίου εκτελωνιστού (ν.
741/43), επί των λόγω ότι ο ενδιαφερόμενος δεν επέδειξεν ότι εξ ανωτέρας βίας
δεν ηδυνήθη να αντικαταστήση εμπροθέσμως την ην εκέκτητο άδειαν, εφόσον εκ των
ενώπιον του Σ.τ.Ε. προσαγομένων στοιχείων πιθανολογείται η ύπαρξις ανωτέρας
βίας, 1735/47.
Οι δια πράξεως της οικείας
επιτροπής ανάκλησις της αδείας βοηθού εκτελωνιστού έχει καταργητικόν χαρακτήρα,
επαγομένη τα αποτελέσματα της μόνον για το μέλλον και ουχί και αφ’ ης συνέτρεξε
το δικαιολογήσαν την ανάκλησιν γεγονός 2252/1947.
Πλημμελής η αιτιολογία της αποφάσεως επιτροπής
ν. 5253 αρθρ. 5, αρνηθείς την
χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού επί των λόγω ότι δεν ασκεί το επάγγελμα τούτο
από του 1932 και εντεύθεν, εφ’ όσον η κρίσις αύτη στηρίζεται εις το γεγονός ότι
ο ενδιαφερόμενος δεν αντήλλαξε την κατά το δ. 1-1925 άδειάν του δια πτυχίου,
2174/47.
. …ενώ έδει να
εξετασθή αν ο αιτών πράγματι ήσκει το επάγγελμα του εκτελωνιστού, 2174/47.
Κρίνεται ητιολογημένη απόφασις της κατά το
αρθρ. 5 του ν. 5253/1931 επιτροπής δι’ ης απορρίπτεται αίτησις περί χορηγήσεως
πτυχίου εκτελωνιστού 2252/47.
Κρίσις περί ανεπαρκείας αιτιολογίας πράξεως
αρνήσεως χορηγήσεως πτυχίου εκτελωνιστού 2252/47.
Κατά το άρθρ. 12 παρ. 1 εδάφ.
γ’ ν. 741/43 πτυχίου εκτελωνιστού δικαιούνται βοηθοί εκτελωνιστών, εργαζόμενοι
ως τοιούτοι προ της δημοσιεύσεως του π.δ. 7-1-1925 παρά τοις τελωνείοις Αθηνών
– Πειραιώς, εφόσον δεν εξετράπησαν εις έτερα βιοποριστικά επαγγέλματα και
εξηκολούθησαν ασκούντες αυτοπροσώπως το εκτελωνιστικόν επάγγελμα ή του βοηθού
μέχρι της ισχύος αυτού, 83-86/47.
Δια την απόκτησιν πτυχίου εκτελωνιστού κατά ν.
741/43 (αρθρ. 13 § 1) αρκεί ή πραγματική ενάσκησις του επαγγέλματος του βοηθού,
από χρόνου προγενεστέρου του ν. 5253/31 και εφεξής και ασχέτως αν οι κατά τον
χρόνον τούτον εργαζόμενοι ως βοηθοί είχον τύχει αδεία- κατά το π.δ. 7-1-1925 ή
τον ν. 5253/31, 1734/47.
Το γεγονός ότι δεν εγένετο
ανανέωσις της αδείας βοηθού εκτελωνιστού δια νεωτέρας τοιαύτης (αρθρ. 10 π.δ.
29/31-12-1934) δεν αποτελεί αυτό καθ’ εαυτό νόμιμον έρεισμα δια την άρνησιν χορηγήσεως
πτυχίου εκτελωνιστού. Πάντως τούτο δύναται να συνεκτιμηθή νομίμως μετ’ άλλων
στοιχείων δια τον σχηματισμόν της κρίσεως περί της ασκήσεως ή μη του
επαγγέλματος του βοηθού του εκτελωνιστού, κατά τον υπό του νόμου οριζόμενον
χρόνον 84/47.
Άδεια βοηθού εκτελωνιστού, εκδοθείσα βάσει του
ν. 5253/31 αποτελεί επαρκή απόδειξιν περί της προγενεστέρας του νόμου τούτου
υπηρεσίας του κατέχοντος την άδειαν ως βοηθού, εφόσον δεν προκύπτει άλλως πως
ότι ούτος είχε παύσει πραγματικώς ασκών το επάγγελμα τούτο, 1733/47.
Στο blog που βρισκόσαστε υπάρχουν:
166 αναρτήσεις σε 2.100 προβολές σελίδων
με λογοτεχνία, πολιτιστικά,
φωτογραφίες για Εκτελωνιστές
Πίνακας προηγούμενων
στην ανάρτηση της 31 Μαρτίου 2015
|
Το Blog
Λογοτεχνία – Πολιτιστικά Εκτελωνιστών δέχεται
να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό
πολιτισμό
|
