Ο Γιώργος Παλληκάρης , εκτελωνιστής και πολίστας 26 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Γιώργος Παλληκάρης , εκτελωνιστής και πολίστας 26 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Γιώργος Παλληκάρης (γεννημένος το 1946 στον Πειραιά) είναι παλαίμαχος Έλληνας διεθνής αθλητής της υδατοσφαίρισης. Ήταν αθλητής του Ολυμπιακού και της Εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης της Ελλάδας. Μάλιστα, ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας που συμμετείχε στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 που διεξήχθησαν στο Μεξικό, όπου η Εθνική Ελλάδος κατέκτησε τη 14η θέση.

Ήταν μέλος του ρόστερ του τμήματος υδατοσφαίρισης του Ολυμπιακού που κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας το 1951.

Συμμετείχε:

1) στον Ολυμπιακό π[ου πήρε πρωτάθλημα  το 1969 με προπονητή το Μάκη Χαρίτο και παίκτες τους Σπύρο Τσιμινό, Γιάννη Παληό, Τάκη Μίχαλο, Περικλή Δαμάσκο,  Βαγγέλη Κοσκινά, Γιώργο Βενάρδο, Σπύρο Ιωαννίδη, Στάθη Σαράντο, Ηλία Δαμάσκο και Όμηρο Πολυχρονόπουλο.

2) στον Ολυμπιακό το1971, με την καθοδήγηση του Τρούμπιτς και με σημαντικότερους παίκτες τους Γιάννη Παληό, Τάκη Μίχαλο, Περικλή Δαμάσκο, , Γιώργο Βενάρδο,Σπύρο Ιωαννίδη, Στάθη Σαράντο, Ηλία Δαμάσκο, Όμηρο Πολυχρονόπουλο και Σαράντη Σαράντο θα κατακτήσει το δέκατο Πρωτάθλημα Ελλάδας της ιστορίας του.

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Γεράσιμος Τσάκαλος , εκτελωνιστής, το χρονογράφημα , Άνθρωποι δίχως όνομα , 18 Σεπτεμβρίου 2014

Γεράσιμος Τσάκαλος , εκτελωνιστής, το   χρονογράφημα , Άνθρωποι δίχως όνομα , 18 Σεπτεμβρίου 2014

 Ένα του Μυθιστόρημα 

Ένα κυριακάτικο δειλινό, πήρα το γυιό μου από το χέρι για να πάμε μια βόλτα ως το Τουρκολίμανο. Μέρες μού ζητούσε να τον σεργιανίσω λίγο στοην ακροθαλασσιά.

-Πατερούλη, πάμε να δω τις βάρκες- μούλεγε- πάμε να δω τα ψαράκια στη θάλασσα.

-Να σε πάω παιδί μου.

Και παίρνοντάς τον απ’ το χεράκι, κατεβήκαμε στο γραφικό Τουρκολίμανο. Ήταν η ώρα που η πορτοκαλιά μάζα του ήλιου, έπαιρνε μια ρόδινη ντροπαλοσύνη, λες κι’ ο αφέντης τ’ ουρανού, μη μπορώντας ν΄αντέξει όλες τις ασκήμιες της μέρας, έγερνε να κρυφτεί πικραμένος, προς τη δύση …..

Αυτούς όμως του συλλογισμούς μου διέκοψε απότομα η φωνή του παιδιού μου, που κοίταζε ξαφνιασμένο όλα τα γύρω του πράγματα και τις εικόνες.

-Πατέρα, για κοίτα μια άμορφη βάρκα!

-Ποια βάρκα, παιδί μου;

-Να, πατέρα, αυτή εκεί, κι’ αυτή, κι’ εκείνη. Φώναζε χαρούμενα δείχνοντας με το χεράκι του τα κατάλευκα κότερα, που σαν κοπάδι κουρασμένων γλάρων ησύχαζαν στα ριγηλά νερά του μικρού λιμανιού.

-Πατέρα τα είδες;

-Τα βλέπω, παιδί μου, μα δεν είναι βάρκες αυτά, είναι κότερα. Μπορεί μέσα σ’ αυτά να είναι και το κότερο τ’ αφεντικού μου.

Χρειάστηκε αρκετή ώρα να του εξηγήσω τι είναι αυτά τα κότερα και ποιοι είναι οι «κυβερνήτες» των.

Λίγο πιο πέρα δυό βαρκούλες παραγαδιάρικες κινήσανε την περιέργεια του παιδιού.

-Αυτή, πατέρα, είναι βάρκα ε; Κι’ εκεί πίσω τι γράφει;

-Ναι, αυτή είναι βάρκα. Κι εκεί πίσω γράφει τ’ όνομά της.

-Και πως την λένε; Ρώτησε πάλι ο μικρός.

-Τι λένε «Χαραυγή»!

-Την άλλη, εκεί κάτω;

-Εκείνη την λένε «Σαΐτα».

-Πατερούλη, όλες οι βάρκες έχουν όνομα;

-Ναι του απάντησα, κουρασμένος από τις πολλές ερωτήσεις του.

Συνεχίζοντας τον περίπατό μας, συναντηθήκαμε μ’ ένα καλό φίλο, ελεγκτή του Τελωνείου.

-Γεια σου, κ. Παπαδόπουλε, με την παρέα σου, μας λέει, καθώς έρχεται κοντά μας.

Χάιδεψε ύστερα λίγο το μικρό και τον ρώτησε;

-Πως σε λένε, μπέμπη;

Ο μικρός κάρφωσε τα μάτια του στον κ. Ελεγκτή, έκπληκτος και παραξενεμένος και του απαντά:

-Με λένε Γιάννη Τσάκαλο!

Τότε ο κ. Ελεγκτής, παραξενεμένος κι’ αυτός με την σειρά του επανέλαβε απορημένα και μηχανικά:

Τσάκαλος; ……. και χαιρετώντας μας ευγενικά, συνέχισε το δρόμο του. Δεν θα μπορούσε, ασφαλώς να εξηγήσει τα μυστήρια της σημερινής ζωής. Και θ’ αναρωτιόνταν ο άνθρωπος : «Τσάκαλος; Ο γυιός Τσάκαλος κι ο πατέρας Παπαδόπουλος; Πως γίνεται;»

Μόλις μείναμε πάλι οι δυό μας- εγώ και ο γυιός μου- με ρωτά επίμονα ο μικρός.

-Γιατί, πατερούλη μου, αυτός ο κύριος σε είπε Παπαδόπουλο;

Κι άρχισα να του εξηγώ και να του λέω πως φωνάζουν τον πατέρα του  Παπαδόπουλο, γιατί έτσι λένε τον εργοδότη του. Κι’ αιτία η σφραγίδα, η σφραγίδα που δεν την έχει ο μπαμπάς του, αλλά την έχει ο κ. Παπαδόπουλος. Γι’ αυτό κι’ ο μπαμπάς του δεν έχει στην αγορά δικό του όνομα, όπως δεν έχει κανένας άλλος βοηθός Εκτελωνιστού, που σφραγίζουν με τον ιδρώτα τους το όνομα κάποιου άλλου.

-Πατέρα, αυτό δεν το καταλαβαίνω. Πως μπορείς να μην έχεις δικό σου όνομα, αφού σε λένε Τσάκαλο. Εδώ ακόμα κι’ οι βάρκες έχουν όνομα!

-Ακόμα κι οι βάρκες – ε!

-Ακόμα κι’ οι βάρκες – επανέλαβα μηχανικά – έχεις δίκιο παιδί μου.

Αυτό, ως   τώρα δεν τόχα σκεφθεί. Ακόμα και οι βάρκες έχουν όνομα! Τον χάιδεψα στο κεφάλι και τον πήρα από το χεράκι να συνεχίσουμε τον περίπατό μας.

Γεράσιμος Τσάκαλος

Αναδημοσίευση από τον «Βοηθό Εκτελωνιστή» φύλλο 112 Ιούνιος 1965

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Δημήτρης Καπιδάκης, ομιλεί για την (Η) …… μαρτυρική κατάθεση ενός εκτελωνιστή, 16 Σεπτεμβρίου 2014

Δημήτρης Καπιδάκης, ομιλεί για την (Η) …… μαρτυρική κατάθεση ενός εκτελωνιστή, 16 Σεπτεμβρίου 2014

Είναι πρωί 6,30 η ώρα και είμαι πρώτος στην «αλάνα» ενός χώρου που δεν ονομάζω  ……. για λόγους εθνικής ασφάλειας!! Είμαι πρώτος αλλά δεν έχω καθορισμένο αριθμό προτεραιότητας. Σκοπός της παρουσίας μου εδώ είναι η ελευθέρωση ενός κοντέινερ για τελωνισμό.[1]

Σε λίγο χρονικό διάστημα μαζεύεται ένα πλήθος από φορτηγατζήδες, εκτελωνιστές, ασκούμενους[2], πράκτορες ………… κανείς τους δεν παραδέχεται ότι είναι τελευταίος ή έστω και δεύτερος. Όλοι εννοούν, ο καθένας για «πάρτη» του, να εξυπηρετηθούν και να φύγουν. Φωνάζουν, χειρονομούν διαπληκτίζονται. Τρέχουν πέρα- δώθε σαν επιβάτες καραβιού που βουλιάζει. Μερικοί με κάποια  ………. αγαθότητα ζητάνε προτεραιότητα «ένα κοντέινερ έχω μόνο. Θα τελειώσω στο τάκα- τάκα…….» και αν σκεφτεί κανείς ότι με ένα κοντέινερ και με την ίδια αξίωση προτεραιότητας είναι καμιά δεκαριά άλλοι!!

Κοιτάζουμε όλοι το beloti [3] που πηγαινοερχότανε βρυχώμενο και εκπέμπoν και το ρυθμικό σήμα του «100»  ή του φορείου της «Άμεσης Βοήθειας».

Κοιτάζω ψηλά να με προσέξει ο χειριστής του beloti και να με εξυπηρετήσει αλλά το αποφεύγει συστηματικά. Προσέχει μόνο τους χειρισμούς του μηχανήματος. Τελικά αυτός είναι και ο  …. κριτής. Αυτός είναι που καθορίζει τη σειρά προτεραιότητας. Κι εγώ δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει στη εναγώνια αναμονή για την ελευθέρωση του κοντέινερ. Κοιτάζουμε όλοι ψηλά στον ουρανό για την ….. εξ ύψους παραμυθία !!!!  Λες κι όπου νάναι θα πέσει το  …… μάννα!

Επί τέλους έφτασε και η πολυπόθητη στιγμή. Ο χειριστής καθώς τον κοιτάζω με λαχτάρα (όπως κοιτάζει ο πεινασμένος σκύλος τ’ αφεντικό του την ώρα που τρώει σάντουιτς), μου γνέφει που σημαίνει: «Τι θέλεις;» «Αυτό το κοντέινερ», του λέω τεντώνοντας το χέρι θριαμβευτικά και προστακτικά όπως ο Κολοκοτρώνης στο άγαλμά του !!! «Σ’ αυτήν εδώ την ντάνα». Κινείται προς τα εκεί. Τα βάσανά μου παίρνουν τέλος!!!

Καθώς προχωρεί το beloti ξεπετάγεται κάποιος και του λέει «Δώσε μου κι εμένα αυτό το κοντέινερ». Σταματάει το beloti πιάνει «αυτό εδώ το κοντέινερ»,  κάνει πίσω και τ’ ακουμπάει στη νταλίκα που περιμένει. Μόλις τ’ ακουμπάει «κρακ» σπάει η αλυσίδα που κρέμεται και ταλαντεύεται σαν κρεμασμένη αυθάδης  γλώσσα χλευάζοντας τον πόνο μου. Το beloti χάλασε!! Βλαστημάω θεούς και δαίμονες. Είμαι βουτηγμένος στον ιδρώτα Γενάρης μήνας. Κατά την ίδια λογική και για την ίδια αιτία θα πρέπει κατακαλόκαιρα την εποχή που σκάει ο τζίτζικας απ’ τη ζέστη – εμείς να τουρτουρίζουμε. Να ξεπαγιάζουμε. Να πέφτουνε οι μύτες μας!! Περιμένουμε τώρα να διορθωθεί το beloti.

Υποτάσσομαι στη μοίρα …. μου. Θα περιμένω να φτιάξουν το beloti και να εξυπηρετηθώ κι εγώ  είμαι κατάκοπος. Ακουμπάω σ’ ένα κοντέινερ για να ξεκουραστώ. Ξεκουράζομαι όρθιος, όρθιος σαν τ’ άλογο. Πότε στο δεξί κι πότε στ΄ αριστερό πόδι ……. αλλά για να μην περνάει  και ……..  άσκοπα η ώρα φτιάχνω το λογιστικό σημείωμα[4] , τις προσαρτήσεις [5] και ….. άλλα τινά.

Ο κόσμος βουίζει γύρω μου. Παραπονιέται, διαμαρτύρεται. Ακούω πάλι τα μουγκρητά του beloti και τον ρυθμικό ήχο της σειρήνας του. Εγώ έχω απορροφηθεί στο έργο μου και δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει. Συνέρχομαι καμιά φορά απ’ την απορρόφησή μου. Σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτάζω ένα γύρω, Ησυχία!!!

Ψυχή δεν υπάρχει. Τώρα λέω με ικανοποίηση θα δουλέψω έστω και καθυστερημένα, με την ησυχία μου. Ρίχνω μια ενστικτώδη ματιά στο ρολόι μου. Η ώρα πήγε τέσσερις!! Έχουν σχολάσει όλοι. Έχασα  -ωιμέ-  την μέρα μου χωρίς να κάνω τίποτε!! Αλλά δεν βαριέσαι και …….. αύριο και μεθαύριο μέρα είναι !!!!

Δημήτρης Καπιδάκης

Αναδημοσίευση από «Εκτελωνιστικό Βήμα» φύλλο 50-51 Μάρτης Απρίλης 1983

Σχόλιο: Ο Δημήτρης Καπιδάκης έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό γελοιογραφιών στο «Εκτελωνιστικό Βήμα», με μεγάλη επιτυχία, με θέμα τα παραλειπόμενα του εκτελωνιστικού επαγγέλματος.  Ευελπιστούμε να δημοσιεύσουμε αρκετές από το αρχείο μας.

---

[1] Τελωνισμός , η επαλήθευση της ποσότητας, της αξίας και της δασμολογικής κατάταξης ενός αγαθού  εισαγόμενου ή εξαγόμενου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

[2] Την εποχή που γραφόταν αυτό το χρονογράφημα υπήρχαν ασκούμενοι εκτελωνιστές, που περίμεναν να πάρουν μετά από εξετάσεις το πτυχίο τους.

[3] Μπελότι: αφορά τα ανυψωτικό μηχάνημα που με κατάλληλο χειρισμό ανυψώνει  τα εμπορευματοκιβώτια και τα μεταφέρει προς φόρτωση ή και προς ντάνιασμα.  (κλαρκ, γερανοί, μπελότι),

[4] Ο περίπλοκος αριθμητικός υπολογισμός των δασμών και λοιπών φόρων ενός εισαγόμενου προϊόντος. Αν είναι δύο  και περισσότερες δασμολογικές κλάσεις, σε μια διασάφηση, το λογιστικό σημείωμα γίνεται ένα δύσκολο εγχείρημα. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή,  η διαφορετικότητα του λογιστικού σημειώματος, μετά από ένα βιβλίο ενός τελωνειακού, ανήρχετο στον αριθμό εβδομήντα.

[5] Τα συνοδευτικά έγγραφα πρέπει να σημειώνονται με υπογραφή του τελωνειακού ελεγκτή,  σε μια προσδιορισμένη θέση στη διασάφηση.

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Ο ΙΑΣΩΝ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ , εκτελωνιστής της τηλεόρασης, 15 Σεπτεμβρίου 2014

Ο ΙΑΣΩΝ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ , εκτελωνιστής της τηλεόρασης, 15 Σεπτεμβρίου 2014

Ο γνωστός πια σκηνοθέτης έδωσε στην τηλεόραση ένα καθαυτό ευρωπαϊκό έργο, με τους καλύτερους ηθοποιούς- εκτός από διάσπαρτα ποιήματα του μερικά από τα οποία τίμησαν τις στήλες μας επανέκδωσε την ποιητική του συλλογή "ο ένατος κύκλος". Η αξιόλογη εργασία του έχει απασχολήσει τους στοχαστές και είναι βέβαιον τι αργότερα θα προσθέσει και στη λογοτεχνία και στη σκηνοθεσία που τον απασχολούν

Ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά από το 1977

(Αναδημοσίευση από τον Εκτελωνιστή της  17-5-1971)

Ποιητική συλλογή

ο ένατος κύκλος

Ιασων Γιαννουλακης

Εκδοσεις Γλαυκη, 1971 - 31 pages

Μ’ ένα χαμόγελο

Στη Lydia R

Ένα έλκηθρο, δυό παιδικά μάτια,

το χιόνο  πυκνώνει,

ευχή παγώνει στο στόμα.

Καλή χρονιά, μωρό μου.

Ένα ποτήρι κρασί,

ένα κομμάτι στο πιάνο

κι’  η αγάπη μας

στην άχαρη πόλη.

Στο πάρκο της θλίψης,

μ’ ένα φιλί, μ’ ένα χαμόγελο,

γιορτάσαμε το νέο χρόνο –

κι’ ας μας χωρίση για πάντα.

Από τη μόλις εκδοθείσα ποιητική συλλογή του κ Ιας. Γιαννουλάκη με τον τίτλο «Ο ένατος κύκλος»

Αναδημοσίευση από τον «Εκτελωνιστή», φύλλο443, 16 Ιουλίου 1962

Ένα του ακόμα ποίημα

Ήταν το άρωμα

Ήταν το άρωμα της βιολέττας,

Ήταν τα μάτια σου τα γκρίζα,

Ήταν η μυρωμένη σου ανάσα,

Ήταν η μουσική της Ανδαλουσίας

Ήταν η άνοιξη ο Απρίλης,

Ήταν τα είκοσί σου χρόνια,

Ήταν τα κόκκινά σου χείλη,

Ήταν ο έρωτας.

Μια κόκκινη τουλίπα στο βάζο με τις πασχαλιές,

Μια ζωή που άλλαξε και έγιν’  ωραία.

Σειρές στην τηλεόραση τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:

Article                   Έτος      Κανάλι 

Το σπίτι με το Φοίνικα  1970|1970 ΥΕΝΕΔ

Κινηματογραφικές ταινίες τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:

Article                     Έτος 

Κιέριον                        1968

Το καλοκαίρι της οργής 1962

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

Εφημερίδα Κτίριο 27, Ενημέρωση για τα εμπορεύματα στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος σε θέματα Τελωνείου και Μεταφοράς. Αριθμός φύλλου 4, 13 Σεπτεμβρίου 2014

Εφημερίδα Κτίριο 27, Ενημέρωση για τα εμπορεύματα στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος σε θέματα Τελωνείου και Μεταφοράς. Αριθμός φύλλου 4, 13 Σεπτεμβρίου  2014

Αναδημοσιεύουμε την εφημερίδα «Κτίριο 27» για να γίνει ευρύτερα γνωστός ο παλμός του εκτελωνιστικού επαγγέλματος την προηγούμενη δεκαετία. Τότε κυκλοφόρησε σε επτά φύλλα και σε τιράζ 100 φύλλων.

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Τάκης ∆ημητρόπουλος – Κατσέπας εκτελωνιστής, θυμάται το Παλατάκι και τον κινέζο , 12 Σεπτεμβρίου 2014

Τάκης ∆ημητρόπουλος – Κατσέπας εκτελωνιστής, θυμάται το Παλατάκι και τον Κινέζο ,  12 Σεπτεμβρίου 2014 

Το παλατάκι ο Κινέζος κι εμείς

Αρχές του 1961 ήλθα από το χωριό μου. Βλαχάκι, όλα για μένα ήταν πρωτόβλεπα και πρωτόγνωρα. Κατόπιν από διαδοχικές δουλειές καταστάλαξα σ’ ένα εκτελωνιστικό γραφείο. Στις αρχές ήμουν το παιδί του γραφείου. Τράπεζες, πρακτορεία.

Πέρασε αρκετός χρόνος να ξεχωρίσω το τελωνείο από τον ΟΛΠ. Σιγά, σιγά προσαραζόμουν. ∆εν είμαι ιδιαίτερα εύστροφος. Εντύπωση μου έκαναν απ’ όλους τους χώρους, οι δεξαμενές[1] και το παλατάκι[2]. Το δεύτερο όχι τόσο λόγω του ονόματος (ποτέ η οικογένειά μου δεν ήταν παλατιανή).

Όσο για να φτάσω ως εκεί ο οδηγός του γραφείου μας, ο αείμνηστος Παναγιώτης Μάσβουλας μου έδειχνε τα αξιοθέατα. Γι’ αυτό γράφω τούτες τις εντυπώσεις. Οι παλιοί μου συνάδελφοι θα καταλάβουν. Τότε ήταν αλλιώς αυτή η περιοχή. Κατόπιν έγιναν αυτά τα τεράστια εφοπλιστικά μέγαρα. Τότε σ’ αυτές τις θέσεις ήταν φτωχόσπιτα. Το λεωφορείο των δεξαμενών το πράσινο, έκανε τέρμα στον Άγιο Νικόλαο. Ένα τεράστιο γκρι ταξί ο Σωκράτης, έκανε τη διαδρομή έως το Η τελωνείο. Όλοι οι εκτελωνιστές το χρησιμοποιούσαν. Πολλοί πλήρωναν το Σωκράτη με το μήνα, πολλοί βάραγαν και κανόνι κι ο ευγενέστατος Σωκράτης γινόταν μπαρούτι.

Από τον Άγιο Νικόλαο έως το ΝΤΟΚ ξυλείας αριστερά το έδαφος ήταν επικλινές και αργιλώδες κατά διαστήματα, ο εύκολος άργιλος ήταν σκαμμένος και είχαν δημιουργηθεί μικρές σπηλιές.

Όπως μου έλεγε ο Μάσβουλας, εκεί έβρισκαν καταφύγιο οι χασικλήδες για να μπουν στα ονειροτάξιδά τους. Όλοι οι παλιοί συνθέτες του ρεμπέτικου είχαν περάσει από εκεί. Στη θέση που είναι τώρα το Λιοντάρι ακριβώς απέναντι, ήταν του Κινέζου.

Ζούσαν δύο γυναίκες, μάνα και κόρη. Ζούσαν με είκοσι σκυλιά κι άλλες τόσες γάτες. Πολλοί έλεγαν, ότι τα έτρωγαν, ότι ο Κινέζος ήταν μάγειρας σε μια πλούσια οικογένεια, ερωτεύτηκε την κόρη του αφεντικού, τους έδιωξαν και βρήκαν καταφύγιο εκεί.

Αυτός πέθανε, κι η μάνα με την κόρη ζούσαν εκεί σε άθλιες συνθήκες. Πολύ ρομαντική ιστορία! Παλατάκι το έλεγαν γιατί η τότε βασιλική οικογένεια είχε κάποιο περίπτερο εκεί. Το έλεγαν και ΝΤΟΚ ξυλείας γιατί εκεί ξεφόρτωναν τα πλοία την ξυλεία. Αποκλειστικά εκτελωνιστής ήταν ο παλιός πρωταθλητής του Πόλο, ο Παλικάρης.

Εκεί ένας Τάσος πήγε να ρίξει στη θάλασσα έναν αγέλαστο τελωνειακό που τον έλεγαν ∆ασκαλόπουλο. Ιστορίες, χώροι ξεχασμένοι έρχονται σε στιγμές αναπόλησης. Τυλίγονται σ’ ένα φανταχτερό σελοφάν και γίνονται σχεδόν τυραννικές. Παλατάκια, χασικλήδες, ρομαντικοί έρωτες κι εμείς τίμιοι εργαζόμενοι και προπάντων τότε Νέοι.

Τάκης ∆ημητρόπουλος - Κατσέπας

Συνταξιούχος Εκτελωνιστής

(Αναδημοσίευση από Εκτελωνιστικό Βήμα Αρ. Φύλλου 162 - Απρίλιος 2010 -)

---

[1] Οι δεξαμενές του ΟΛΠ βρίσκονται στο 3^α Ντοκ και εξυπηρετούν στην επισκευή των πλοίων.

[2] Τουριστικό Περίπτερο της βασιλικής οικογένειας κοντά στον  «Λέων του Πειραιά».

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Ο Κώστας Αγγελόπουλος ο ποιητής με πνευματική καλλιέργεια, 9 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Κώστας Αγγελόπουλος ο ποιητής με πνευματική καλλιέργεια, 9 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Κώστας Αγγελόπουλος εξέδωσε την Ποιητική συλλογή «Στιγμές πολύ ανθρώπινες»

Ένα του ποίημα

Επιλογή

Έχω αδειάσει όλος

δεν μου έχει μείνει

παρά το εξωτερικό μου περίβλημα.

Σαν το κοχύλι στην άμμο

με πλένεις με ξεπλένεις

με μετακινείς θάλασσά μου

-που να υπάρχει το έλεος;

Φύσα βοριά

φύσα Νοτιά

έλα πουνέντε και γαρμπή

να βρούμε την αγάπη μου

που χάθηκε στο πέλαγος

Εκείνο το πρωί

Γεια και χαρά σας αδελφοί.

Κώστας Αγγελόπουλος

Αναδημοσίευση από το «Εκτελωνιστικό Βήμα» Νοέμβριος 1999

Ο Γιάννη Βουρλάκος γράφει για τον συνάδελφο εκτελωνιστή και ταυτόχρονα  ποιητή Κώστα Αγγελόπουλο

Ο Κώστας Αγγελόπουλος έζησε και δούλεψε στον Πειραιά. Διατηρούσε πολλά χρόνια (εκτελωνιστικό ) γραφείο στον Πειραιά. Μέσα από τα χέρια του ξεπήδησαν αρκετοί καταξιωμένοι συνάδελφοι (εκτελωνιστές).

Ο αξέχαστος ποιητής και συνάδελφος Στέλιος Γεράνης είχε γράψει για τον ποιητή άνθρωπο Κώστα Αγγελόπουλο.

Η φιλία μου, με τον Κώστα Αγγελόπουλο, έχει τη αφετηρία της στα νεανικά μας χρόνια και σφυρηλατήθηκε κυρίως με ιδανικό μεσάζοντα την ποίηση.

Στις δεκαετίες που πέρασαν ζήσαμε συγκλονιστικά περιστατικά και  στιγμές επικοινωνίας πολύ ανθρώπινες.

Άνθρωπος με πνευματική καλλιέργεια γνώση και ζηλευτή ενημέρωση , προτιμούσε να θαυμάζει και ν’αγαπά, παρά να εκθέσει τον εαυτό του και το, εν κυοφορία, ταλέντο του.

Πέθανε 1999.

Κώστας Αγγελόπουλος 
(Στον αθόρυβο συνοδοιπόρο της τέχνης)

Κι' αν καιρός περνά και χαρακώνει
φίλε καλέ στο χρόνο με το χρόνο
το πνεύμα δε γερνάει , δεν παλιώνει
μες στην καστροσκοπιά του μένει μόνο.

Άυλο στο σκοπό του δεν ματώνει
πνοής παλμός δε νοιάζεται τον πόνο
την ιδέα σαν λάμψη, φως απλώνει
αιώνιο στον ιερό του τόνο.

Το στοχασμό η μορφή σου μούχει φέρει
κι'  ανάλαφρος ξανοίγομαι, πλαταίνω,
τόση ζωή μου πρόβαλες , ποιος ξέρει

κι'  όλο πετώ ψηλά να σε προφταίνω
και νοιάζομαι μαζί σου να περάσω,
- ας αξιωθώ τον κόσμο  σου να φτάσω

Λουκάς Μουζάκης

Αναδημοσίευση από τον Εκτελωνιστή 23 Μαίου 1970

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Τα τραγούδια των εκτελωνιστών που διασκεδάζουν τις παρέες (Ζούδιαρης) 4 Σεπτεμβρίου 2014

Τα τραγούδια των εκτελωνιστών που διασκεδάζουν τις παρέες (Ζούδιαρης) 4 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Νίκος Ζούδιαρης γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1959 στην Αθήνα (Νέα Λιόσια). Σπούδασε μουσική (θεωρία & κιθάρα) και οικονομικά στο ΚΑΤΕΕ Αθήνας. Εργάστηκε ως εκτελωνιστής από το 1980 έως το 1993 οπότε και ξεκίνησε η δισκογραφική του παρουσία με τον δίσκο «Στην αγορά του κόσμου» με τραγούδια δικά του και ερμηνεία του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Ο δίσκος, αφού έχει απορριφθεί από τη LYRA και την POLYGRAM επειδή θεώρησαν «τα τραγούδια παλιομοδίτικα και τους τραγουδιστές φάλτσους», κυκλοφορεί το Νοέμβριο του 1993 με την επιμονή της Δήμητρας Γαλάνη, η οποία συμμετέχει σε δύο κομμάτια και γίνεται χρυσός.

Ο δεύτερος δίσκος του με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη «Όπως μυστικά και ήσυχα» γίνεται και αυτός χρυσός.
Το 1998 κυκλοφορεί ο τρίτος του δίσκος με τίτλο «Αφήλιο» και ερμηνευτές τον ίδιο, την Τάνια Τσανακλίδου, το Νίκο Κουρουπάκη και τον Τάκη Μπουρμά.

Στα τέλη του 2000 μας παρουσιάζει έναν νέο και άγνωστο ερμηνευτή, τον Απόστολο Ρίζο, στον οποίο εμπιστεύεται τα τραγούδια του στο δίσκο “Ένας κύκνος κλαίει”. Οι δυο τους συμπράττουν και στο single “Φυσαλίδα” την επόμενη χρονιά (2001).
Δυο χρόνια μετά, το 2003, συνεργάζεται με τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά στο δίσκο “Νερό κι αλάτι”, πάλι με δικά του τραγούδια.
Τέλος, το Σεπτέμβριο του 2005 κυκλοφορεί ο δίσκος “Poster” με πέντε κομμάτια, τρία από τα οποία ερμηνεύει ο ίδιος και δύο η Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Το 2007 εκδίδει απο τις εκδόσεις Γαβριηλίδης το "Για ποιο ταξίδι μου μιλάς", όπου εκτός απο τραγούδια περιλαμβάνει και διηγήματα του ίδιου. Ερμηνευτές του δίσκου είναι ο Μανώλης Λιδάκης και ο ίδιος ο συνθέτης.
Το 2010 κυκλοφορεί έναν δίσκο με τίτλο ¨Ποτά πορείας" ο οποίος περιέχει 5 τραγούδια, σε ροκ ύφος, όλα ερμηνευμένα απο τον ίδιο.

Έχει συνεργαστεί με γνωστά ονόματα του χώρου όπως η Τάνια Τσανακλίδου, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Νίκος Κουρουπάκης, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Χρήστος Θηβαίος, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, ο Σταύρος Λογαρίδης, η Ελένη Τσαλιγοπούλου κ.ά.

Πολλά τραγούδια και μουσικές του έχουν γνωρίσει επιτυχία και έχουν αγαπηθεί από το κοινό^{[εκκρεμεί παραπομπή]}.

Το 2012 ανέλαβε την παραγωγή του δίσκου "Σε τόπους που δεν ξέρω" του πρωτοεμφανιζόμενου συνθέτη Γρηγόρη Πολύζου, συμμετέχοντας παράλληλα και ως ερμηνευτής σε δύο τραγούδια, μαζί με τους: Λάκη Χαλκιά. Φωτεινή Δάρρα, Απόστολο Ρίζο και την επίσης πρωτοεμφανιζόμενη αλλά πολλά υποσχόμενη νεαρή ερμηνεύτρια Μαρία Κρασοπούλου.

Στην αγορά του Αλ Χαλίλι - 1993

Στίχοι:   Νίκος Ζούδιαρης

Μουσική:  Νίκος Ζούδιαρης

                1.            Αλκίνοος Ιωαννίδης

                2.            Ελένη Τσαλιγοπούλου

 Ο άνεμος θα καίει στη γη του Νείλου

μια αρχαία μυρωδιά θα μας μεθά

στον τροπικό όπως θα `σαι του Καρκίνου

μέσα σου θα γεννιέται μια θεά

Μ’ άγιο καπνό θα υφάνεις το χρησμό σου

για να μου δώσεις όταν θα ζητώ

να μπω ιεροφάντης στο ναό σου

να σ’ ερμηνεύσω και να ερμηνευτώ

Στην αγορά του Αλ Χαλίλι

θα πουλάν τα δυο σου χείλη

δυο περιουσίες και άλλη μια

τέσσερις εγώ θα δώσω

θα πληρώσω όσο όσο

να μου κάνουν μια μελανιά

Θα σου αγοράσω στο Καρνάκ μπακίρια

με καλλιτέχνες θα τα πιούμε ιθαγενείς

τις νύχτες θα σου κάνω τα χατίρια

όσα ποτέ σου δε σου έκανε κανείς

Θα `μαι η πηγή στην όαση της Σίβας

θα είσαι ο διαμαντένιος ουρανός

Θα γίνεις η βασίλισσα της Θήβας

κι εγώ ένας μαγεμένος Φαραώ

Στην αγορά του Αλ Χαλίλι

θα πουλάν τα δυο σου χείλη

δυο περιουσίες και άλλη μια

τέσσερις εγώ θα δώσω

θα πληρώσω όσο όσο

να μου κάνουν μια μελανιά

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail =info@bookstars.gr