Κληρονομητήριο (Αστυνομικό Διήγημα) 9 Μαΐου 2014

 

Καλότυχη η μάνα που τα παιδιά της σέβονται ο ένας τον άλλο, που υποχωρεί ο ένας στις απερισκεψίες του άλλου. Καλότυχη, όταν είναι ακόμα και στη γειτονιά των Αγγέλων, γιατί από εκεί σίγουρα βλέπει. Η διαμάχη για την κληρονομιά  μιας μονοκατοικίας σε κεντρικό δρόμο του Κερατσινίου, στον Πειραιά, είναι πρόκληση για τα νεύρα κάθε συνετού πολίτη.. Άνδρες, τα δύο αγόρια της πεθαμένης μάνας, συναγωνίζονται την ασυνεννοησία. Άνδρες μεσήλικες και φυγοδικούν.

«Ναι Νικήτα, ραντεβού στην καφετέρια της πλατείας, στο Δημαρχείο του Πειραιά. Ναι!! μόλις κλείσω το τηλέφωνο θα πάω να πιάσω τραπεζάκι με θέα. και στους καπνίζοντες φυσικά. Εκεί είναι η μοίρα σου, προς τους καπνίζοντες. Σε αυτούς που με ταχύτητα αυξημένη θα πάρουν τον τελικό μονόδρομο. Έτσι θέλησαν»

«Έρχομαι και εγώ σε πέντε λεπτά, να συνεχίζουμε εκεί την μεγάλη κουβέντα της ζωής» απαντά ο Νικήτας.

***

«Φίλιππα, ο αδελφός μου ο Θύμιος» λέει ο Νικήτας «έχει τελείως χάσει τα λογικά του. Είναι αυτή η κληρονομιά της μάνα μας. Ένα  τριάρι μπροστά στον κεντρικό δρόμο, σχεδόν καλή κατασκευή και δύο δωμάτια πίσω στην αυλή, αυτά παλαιάς κατασκευής, προ της κατοχής»

«Μπήκαμε στο κυρίως θέμα Νικήτα;»

«Να μη χάνουμε και χρόνο. Φαντάζομαι ότι δεν θα μας φτάσει όσο διαθέσιμο και να έχουμε. Η συζήτηση μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλες συνέχειες ……… όπως τα έργα στην τηλεόραση»

Η γκαρσόνα έφερε τα σχετικά νερά για να πάρει παραγγελία. Πάντα έτσι συμβαίνει σήμερα στις καφετέριες όλης της Ελλάδας. Έρχονται τα νερά σαν προπομπός για την παραγγελία. Μια ταχύτητα που δημιουργεί καλή εντύπωση προσφοράς υπηρεσιών. Στο πιο μικρό χωριό της Ελλάδας να πας, το ποτήρι με το νερό θα προηγηθεί της παραγγελίας. Ενδιαφέρουσα εξέλιξη των προσφερόμενων υπηρεσιών στο ελληνιστικό τουριστικό περιβάλλον.

«Τι θα πάρεις Νικήτα ;»

«Ότι και εσύ, ένα τσάι ζεστό ……..»

Η γκαρσόνα αποσύρθηκε να εκτελέσει την παραγγελία ……….

Ποιο είναι το πρόβλημα Νικήτα;»

«Να το εκμεταλλευτούμε το ακίνητο Φίλιππα. Να μπορέσουμε να έχουμε και εμείς εισόδημα. Πλησιάζουν τα γηρατειά. Πρόσθετα εισοδήματα είναι, αν όχι απαραίτητα τουλάχιστον ευχάριστα ……… σε τέτοιες ηλικίες »

«Ο αδελφός σου διαφωνεί φαντάζομαι ………… γιατί όμως; μήπως δεν θέλει αυτός τα πρόσθετα εισοδήματα στη μεγάλη του ηλικία;»

«Υποστηρίζει ότι δεν έχει χρήματα για επένδυση. Διαφωνεί, εδώ και πέντε χρόνια τουλάχιστον ………… »

«Έχεις και την εμπλοκή της γηραιάς θείας σου, της Κίρκης;»

«Έχω και αυτή την πρόσθετη έννοια ……..»

»Να κάνω μια καλύτερη περιγραφή του περιβάλλοντος χώρου, Φίλιππα. Να γνωρίσουμε το θέμα ακόμα καλύτερα. Όσες περισσότερες φορές αφηγείσαι το πρόβλημα, τόσο περισσότερο πλησιάζεις στη λύση. Ύστερα η κοινοποίηση σε τρίτους πάντα σε φέρνει πιο κοντά προς το τέλος του. Δίπλα από το σπίτι, το οικοδόμημα τέλος πάντων, έχει αγοράσει η θεία το 50% ενός οικοπέδου εξ αδιαιρέτου, το υπόλοιπο 50% το έχω αγοράσει εγώ ………»

«Πως και πότε έγιναν αυτές οι αγορές Νικήτα; με πας Νικήτα σε άλλες περιπέτειες. Το κληροδότημα είναι το ακίνητο που σας άφησε η μητέρα σας ……….. ναι;»

“Ναι, όμως πρέπει να σου αναφέρω και το ιδιοκτησιακό καθεστώς του διπλανού οικοπέδου. Αυτό προκειμένου να δεις την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή …………

»Η αγορά της θείας έγινε προ 30 τόσα χρόνια, όταν ακόμα δεν είχε ανοικοδομηθεί το υπάρχον μπροστινό μικρό τριάρι και μισό με κουζίνα. Εκείνη την εποχή στο σχεδιαζόμενο κτίσιμο παρουσιάστηκε πρόβλημα. Το μικρό διαμέρισμα  δεν έβγαινε στα μέτρα. Γινόταν κουτσουρεμένο. Οι διαβουλεύσεις προχώραγαν μεταξύ του μηχανικού, της μακαρίτισσας της μάνας μου και της θείας. Η μακαρίτισσα η μάνα μου, τελικά αποδέχτηκε μια δωρεά της θείας, να οικοδομήσει ενάμισι μέτρο στο δικό της χώρο, στο αγορασμένο, το 50% του οικοπέδου εξ αδιαιρέτου. Η συμφωνία έγινε με προφορικές συνεννοήσεις. Η οικοδομή θα προχωρούσε και θα πέρναγε τα σύνορα του νόμιμου οικοπέδου κατά ενάμισι μέτρο. Μετά από χρόνια, όταν έπιασα και εγώ πέντε δεκάρες, αγόρασα το υπόλοιπο 50% από το γείτονα. Σήμερα λοιπόν είναι σε εξέλιξη η διαφωνία με τον αδελφό μου για δύο οικόπεδα, το ένα περιέχει το σπίτι που είναι το μισό κληρονομιά από τη μητέρα μου και το άλλο οικόπεδο έχω το 50% εξ αδιαιρέτου με τη θεία μου και θεία του αδελφού μου»

«Αν θυμάμαι καλά Νικήτα, αυτή η δωρεά του ενάμισι μέτρου από οικόπεδο, είχε γίνει θέμα διαμάχης μεταξύ του πατέρα σου και της μάνας σου. Ο πατέρας σου, υποστήριζε ότι δεν έπρεπε να την αποδεχτούν, θα είχαν προβλήματα στο μέλλον. Η μάνα σου, τον απόπαιρνε με τις συνηθισμένες κουβέντες της < αδελφή μου είναι, δικό μου είναι το οικόπεδο, εγώ αποφασίζω, δεν πρόκειται να τσακωθούμε> <εγώ όμως πληρώνω τα έξοδα κατασκευής από τον μισθό μου> < εγώ κάνω τις οικονομίες μου, θα βοηθήσει και η Κίρκη ……..> αντιγύριζε την κουβέντα η μάνα σου <διαφωνώ δεν ……….> συνέχιζε να λέει ο πατέρας σου < κοίταξε τη δουλειά σου ……..>

Η γκαρσόνα αθόρυβα χωρίς να διακόψει τη συνέχεια της συζήτησης, άφησε το καυτό τσάι σε δύο σερβίτσια, στο τραπεζάκι και αποσύρθηκε. Ξεκίνησαν οι αυτόματες κινήσεις για το σερβίρισμα και την απόλαυση του ροφήματος. Μηχανικά τα χέρια έσχιζαν το χαρτάκι του τσαγιού, το τοποθετούσαν μέσα στο φλιτζάνι και το καυτό νερό με αχνούς έτρεχε. Περίμεναν λιγάκι να πάρει χρώμα το καυτό υγρό και η τελετουργία ξεκίνησε. 

«Δεν ξέρω Φίλιππα, αν έτσι έγιναν τα πράγματα, αν ο πατέρας μου ήταν μάντης κακών, όμως η υπάρχουσα άδεια οικοδομής εκείνης της εποχής, περιγράφει ένα οικόπεδο έκτασης οκτώ μέτρων στην επίμαχη πλευρά, ενώ η οικοδομή καταλαμβάνει εννέα και μισό μέτρα. Η διαφορά του ενάμισι μέτρου από το 50% της ιδιοκτησίας της θείας»

«Μα έγινε δωρεά από τη θεία, να το θυμάσαι αυτό Νικήτα ……… η δωρεά είναι συναλλαγή ………… δεν ανακαλείτε εύκολα, με ελαφρά την καρδιά, υπάρχουν προϋποθέσεις»

«Η μάνα μας πέθανε, είναι εκεί στη γειτονιά των πολύπαθων ανθρώπων, ξέρεις ανάλογα τη διαδρομή κάθε ανθρώπου έχουμε και διάφορες γειτονιές στον ουρανό. Τα τελευταία χρόνια έκανε μεταγγίσεις αίματος, τρεις φορές την εβδομάδα λόγω νεφρών. Ασφυκτικός αγώνας για επιβίωση, με πόνους και αδιέξοδα. Παίρνει δικαιωματικά τη θέση της στη γειτονιά των πολύπαθων ανθρώπων. Από το θάνατό της έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια. Η θεία διεκδικεί ολόκληρο το 50% εξ αδιαιρέτου, υποστηρίζει ότι το έδωσε για να κατοικήσει η αδελφή της, όχι ο ανιψιός της. Μαζί με αυτήν διεκδικώ και εγώ αυτή τη μικρή διαφορά γιατί η αγορά μου είναι εξ αδιαιρέτου και υποκαθίσταται ο ένας ιδιοκτήτης στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις, ο ένας του άλλου……….»

«Μα εδώ έχουμε αρχές τήρησης δεοντολογίας ………… υποσχέσεων χωρίς αλλαγή, ακύρωση της δωρεάς προσπαθείς να επιβάλλεις;»

«Ο νόμος και το συμβόλαιο που έχουμε μιλάει καθαρά για τα μέτρα της ιδιοκτησία μας. Η πολεοδομία τότε δεν έκανε ελέγχους και έχουμε αυτή την παρατυπία …………»

«Δεν θα τηρήσετε εσύ και η θεία το λόγο σας, την προφορική δωρεά, τη δεοντολογία της υπόσχεσης;»

«Ποια δωρεά, ποια δεοντολογία και κουροφέξαλα, ο νόμος λέει  ……….»

“Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αν υπήρχε το σπίτι που έχετε κληρονομήσει, εσύ και ο αδελφός σου χωρίς το διπλανό οικόπεδο. Ποια θα ήταν η απαίτησή σου, σαν δεύτερος κληρονόμος; απάντησέ μου σε αυτό;”

“Δεν το έχω σκεφθεί ………”

“Έχεις χρόνο τώρα να το σκεφτείς ………”

“Μα, αν μπορούσα και επέτρεπε ο χώρος και οι παραξενιές μας, θα έμενα στο σπίτι μαζί με τον αδελφό μου, ή θα το χωρίζαμε ή θα το νοικιάζαμε να παίρναμε το ενοίκιο εξ ημισείας ή θα έμενε ο ένας από τους δυο μας και ο άλλος θα αποδεχόταν να πληρώνει ένα μικρό μισό της αγοράς νοίκι ……….”

“Σωστές προτάσεις κάνεις ……… μερικές λύσεις είναι φιλικές και μπορούν να διαρκέσουν στο χρόνο, μερικές όχι, εξαρτιόνται από την καλή διάθεση και των δύο κληρονόμων. Να συνεχίσω όμως. Τη μεγαλύτερη ωφέλεια που μπορεί να πάρεις από το κληρονομούμενο σπίτι είναι το μισό ενοίκιο, εφόσον ο άλλος κληρονόμος ή εσύ, έχεις την αγαπησιάρικη διάθεση συμπεριφοράς. Το ερώτημα που μπαίνει είναι: αξίζει τον κόπο για τόσα λίγα χρήματα να τσακώνονται τα αδέλφια; ένα μικρό διαμέρισμα είναι πενήντα, εξήντα τετραγωνικών μέτρων”

“Θα ήταν βέβαια πιο απλά τα πράγματα τότε …………….”

“Αν το οικόπεδο που αγόρασες εξ αδιαιρέτου ήταν  σε άλλη περιοχή θα είχες πρόβλημα;”

“Όχι βέβαια ……….δεν θα είχα πρόβλημα με τον αδελφό μου, μόνο με τον συνιδιοκτήτη μου …….”

“Μείωσε τα βέλη σου προς τον αδελφό σου. Πολλά από αυτά έχουν άλλες κατευθύνσεις ……..”

“Πρέπει να συμπεριλάβω και ………”

«Ο αδελφός σου τι λέει γι αυτό ………»

«Λέει <και στο δικαστήριο να πάτε  …….. αποδεικνύω προφορική απόκτηση της δωρεάς, έχω χρησικτησία>, με εκπλήσσει πραγματικά η συμπεριφορά του ………….. τώρα τελευταία έχει χάσει μεγάλα κομμάτια της αξιοπρέπειας του»

«Προμηνύεται κάποια ένταση Νικήτα;»

«Πιθανώς, έχω χάσει την υπομονή μου ………….»

«Και όμως πρέπει να ηρεμήσεις. Μην χάνεις την αυτοκυριαρχία σου»

Το κινητό κτύπησε διακριτικά, στη θήκη του. Ο Φίλιππας το πήρε στα χέρια του να απαντήσει. Έπρεπε να φύγει. Του ζήτησαν να αναχωρήσει για μια νέα συνάντηση. Η συζήτηση δεν τελείωσε. Φάνηκε όμως το πρόβλημα. Πλήρωσαν και έφυγαν με τα ερωτηματικά να παραμένουν αιωρούμενα.

***

Τι είναι αυτό που δημιουργεί την ασυμφωνία σε ένα κληροδότημα; έχουμε πει αλλού τη γνώμη μας για την κληρονομιά. είναι μια δωρεά που έρχεται από το πουθενά. Οι <αγαπημένοι σου γονείς>, τους ευνόησε η τύχη ή έκαναν τις επιλογές τους, προκρίνοντας την επένδυση σε ακίνητα, αντί να  σπαταλήσουν τα εισοδήματα σε καθημερινές απολαύσεις. Αν η κληρονομιά είναι αρκετά μεγάλη, τότε ο χωρισμός είναι εύκολος και τα προβλήματα μειώνονται στο ελάχιστο. Αν είναι μικρή, για παράδειγμα ένα διαμέρισμα, ο χωρισμός είναι οδυνηρός. Αυτή την οδύνη του χωρισμού την επιβαρύνει και μια ανεπιτυχή εξέλιξη των κληρονόμων. Όσο φτωχότεροι είναι οι κληρονόμοι, τόσο περισσότερο περιπλέκεται το πρόβλημα. Φαίνεται λοιπόν ότι ο Νικήτας και ο Θύμιος είχαν όλες τις προϋποθέσεις να βρίσκονται σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Προσπαθούνε με αυτή την κληρονομιά να ορθοποδήσουν στη ζωή. Υποστηρίζουν ότι είναι ένα βοήθημα, όμως παρουσιάζεται σαν ένα στήριγμα ουσιαστικό. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δεν έχει δικό του σπίτι και αν απόκτησε προσωρινά ένας από τους δύο, το έχασε με την βοήθεια και της ατυχίας του.

“Τώρα που τέλειωσε η κηδεία της μάνας μας, τώρα που τα πράγματα έχουν μια άλλη δομή προοπτικής πρέπει να μιλήσουμε Θύμιο”

“Δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Αν πρέπει να μιλήσει, ο κατάλληλος άνθρωπος είναι η θεία Κίρκη. Αυτή πρέπει να αλλάξει τρόπο ζωής”

“Τι πρέπει να αλλάξει στη ζωή της;”

«Όταν ήταν η μάνα μας εν ζωή, ήταν δίπλα της. Αυτό είχε τα καλά του και τα κακά του. Η κακή άποψη ήταν ότι εμείς έπρεπε να υπάκουμε στις δικές της θελήσεις. Ο σημερινός νέος και νέα δεν υπακούει σχεδόν καθόλου τη μάνα του και τον πατέρα του, γιατί πρέπει να ακολουθούν τις παραινέσεις της θειας τους;”

Στην παρέα παρευρίσκονταν τρία άτομα. Ο Θύμιος, ο αδελφός του Νικήτας και η θεία τους, αδελφή της μάνας τους, Κίρκη. Η κουβέντα είχε ξεκινήσει με μεγάλη ηρεμία. Ήλπιζαν όλοι ότι κάποια πράγματα έπρεπε να ξεκαθαρίσουν. Να μπουν στη θέση τους. Άλλαξαν οι συνθήκες ζωής. Πρέπει να αλλάξουν και οι νοοτροπίες. Ο Θύμιος ήταν φορέας αλλαγής. Έτσι τουλάχιστον ένοιωθε.  Ο Νικήτας παρακολουθούσε από μακριά τις αλλαγές αλλά δεν επιθυμούσε να πάρει ενεργό μέρος.

“Η θεία η Κίρκη πρέπει να βρει άλλο σπίτι να μείνει. Αυτό το σπίτι είναι της μάνας μου και δικαιούμαι να μείνω ……..” λέει ο Θύμιος “πρώτα πρέπει να γίνει αυτή η αλλαγή ……..”

“Περίμενε βρε αδελφέ ……… να διώξουμε έναν μεγάλο άνθρωπο από το σπίτι που γεννήθηκε, που έζησε και γέρασε …………”

“Να διώξουμε ……….”

“Είναι παράλογο ……………”

“Εσύ ζήσε στο δικό σου νοικιασμένο διαμέρισμα, εγώ θα ζω στο σπίτι της μάνας μου …….”

“Εγώ δεν φεύγω από το σπίτι, δεν μπορώ” λέει η θεία Κίρκη “έχω τις αναμνήσεις μου εδώ, τα παιδικά μου χρόνια, τα νεανικά μου όνειρα …………… δεν μπορείτε να με διώξετε ………”

Η συζήτηση άλλοτε έπαιρνε γρήγορους ρυθμούς , άλλοτε αργούς. Κράτησε και δύο ώρες. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους. Το ποθούμενο που ζητούσε ο Θύμιος, την αλλαγή κατοικίας της θείας Κίρκης δεν έγινε. Δεν  υπήρχε ισχυρό ρεύμα διάθεσης για μια τέτοια απόφαση. Ο Νικήτας υποστήριζε την παραμονή της θείας στο σπίτι. Έτσι έβλεπε μια συνέχεια αυτού που ζούσε τόσα χρόνια σε αυτό το χώρο.

***

“Ο  αδελφός μου ο Θύμιος» λέει ο Νικήτας στη Δήμητρα τη σύντροφό του «έκανε ένα μεγάλο κύκλο στη ζωή του. Παντρεύτηκε δύο φορές και χώρισε. Απόκτησε ένα παιδί από την πρώτη του γυναίκα και πέρασε δέκα πέντε περίπου χρόνια περιπλανώμενος σε άλλες γειτονιές. Μια γειτονιά σε σπίτι της πρώτης του γυναίκας στην Αγία Σοφία του Πειραιά και μια δεύτερη γειτονιά σε δικό τους νεόκτιστο σπίτι, στην Πάτρα, με τη δεύτερη γυναίκα του. Μια περιπέτεια πολλών χρόνων που τον ανάγκασε να προσγειωθεί ανώμαλα στο πατρικό μας σπίτι.

”Ο Θύμιος έκανε τον πρώτο θυελλώδη γάμο του που κράτησε μια πενταετία. Ύστερα ήλθε ο χωρισμός. Το παιδί ζητούσε χρήματα, ήταν δικό της και δικό του. Έπρεπε να συμμετάσχει στα έξοδά του. Ξεκίνησε ένα δικαστικός αγώνας για λιγότερη διατροφή. Η αγάπη είχε κάνει φτερά. Την είχε αντικαταστήσει το μίσος, η απογοήτευση, η μοναξιά, η στεναχώρια, το πείσμα. Δικαστήριο, στο δικαστήριο η διατροφή πέρναγε από τα χέρια του χωρισμένου συζύγου στα χέρια της χωρισμένης συζύγου για το παιδί τους. Τρελά πράγματα. Η συνεννόηση ήταν μια λέξη που δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό τους. Καημένη λογική, πόσο εύκολα τρέχεις να κρυφτείς. Τρέχεις να κρυφτείς σε μέρη που δεν μπορούν να σε ανακαλύψουν οι άνθρωποι.

”Δεν πέρασε πολύς καιρός και ένας δεύτερος γάμος ξεκίνησε. Η γυναίκα που παντρεύτηκε είχε τρία παιδιά ανήλικα. Έπρεπε να πάρει την ευθύνη και των τριών παιδιών, μια και ζούσαν με τη μάνα τους. Τα προβλήματα ένα, ένα έβγαιναν και τον κατέκλυζαν. Έβλεπε και αυτή η σχέση να μην τον ικανοποιεί. Άρχισαν καινούργια προβλήματα που δεν μπορούσε να τα φανταστεί. Ήλθε μετά το δεύτερο διαζύγιο. Τότε σκέφτηκε το πατρικό του σπίτι, εκεί στα Ταμπούρια. Αυτό θα γινόταν το λιμάνι του, η τελική στάση στη ζωή. Θεωρεί τον εαυτό του έναν οιονεί αποτυχημένο στον έρωτα……..

”Κοίταξε Δήμητρα, η θεία μου η Κίρκη μένει σε αυτό το σπίτι από τότε που γεννήθηκε. Είναι ένα υπερήλικο πρόσωπο,  που δεν μπορεί να δεχθεί τη λογική της αλλαγής. Η μοναδική αλλαγή που θα ήταν αναγκαστικά αποδεκτή, θα ήταν ο αναμενόμενος θάνατος. Τα επιχειρήματα της είναι πολλά και στηρίζονται μόνο στο συναίσθημα. Έζησε εδώ και τις οκτώ δεκαετίες της ζωής της, πώς να αποχωριστεί αυτή την κατοικία, αυτό το σπίτι; μονολογεί πάντα <μόνο εδώ έχω τις αναμνήσεις μου. Αυτές με κρατούν στη ζωή>, και καταλήγει πάντα σε αυτή την πρόταση: <Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν  μπορούμε όλοι μαζί να ζήσουμε, όπως παλαιότερα;>.

”Εγώ σαν Νικήτας», συνεχίζει “εδώ και δύο τρία χρόνια όπως ξέρεις, μένω μόνος και επιβαρύνομαι με τα έξοδα του ενοικίου μου και όχι μόνο ………..  το ακίνητο που μας κληροδότησε η μακαρίτισσα η μάνα μας, εδώ και δέκα περίπου χρόνια το χρησιμοποιεί μόνο ο αδελφός μου και η θεία μου. Αυτό είναι και το σημείο τριβής μας.

“Δηλαδή Νικήτα έκανες και εσύ τις περιοδείες σου στα σύννεφα του γάμου. Μετά από ένα αποτυχημένο γάμο γυρνάς και εσύ γύρω από το πατρικό σου σπίτι, χωρίς να κοιτάζεις κάτι με δική σου επιθυμία. Η κληρονομιά μοιάζει να είναι το σημείο αναφορά σας και των τριών. Ο κάθε ένας για δικό του λόγο. Η πατρική περιουσία είναι ένα μέσο για να βρίσκεσαι σε πλήρη διχόνοια με όλα τα μέρη της οικογένειας. Ή κάνω λάθος;”

“Δεν κάνεις λάθος , γυρνάμε όλοι γύρω από αυτό σαν τα κοράκια σε κάποιο ψοφίμι. Μια αναγκαία πραγματικότητα ……….. Πάντως έπεισα τη θεία να δεχθεί την ανοικοδόμηση του διπλανού της οικοπέδου, δεν μπορώ να πείσω τον αδελφό μου για το γκρέμισμα του σπιτιού ……..…… αυτή η προσπάθεια γίνεται για πέντε ολόκληρα χρόνια ‘

“Αν κατάλαβα καλά” λέει η Δήμητρα “ θέλετε να κάνετε καλύτερη εκμετάλλευση του κληρονομημένου ακινήτου ………..”

“Μάλιστα καλή μου κυρία …….. το ακίνητο έχει τεράστια αξία σήμερα, Είναι μαγαζότοπος και ………”

“Συνέχισε σε  παρακαλώ Νικήτα………. οι σχέσεις μεταξύ της θείας και του Θύμιου πως έχουν εξελιχθεί; εννοώ υπάρχει διχόνοια και σε πόσο βάθος χρόνου;”

“Πράγματι οι σχέσεις με τη θεία δεν είναι καλές. Δεκαετίες τώρα τις σχέσεις των δεν θα τις έλεγα ανθρώπινες. Ξεκινούν από τη διαμάχη του τριγώνου μητέρας – πατέρας – θείας, όταν ακόμα ήταν παιδί ο Θύμιος και κορυφώνονται μετά το θάνατο του πατέρα  και της μητέρας. Τότε σχηματίζεται ένα άλλο καινούργιο τρίγωνο με μητριαρχικές καταβολές Θείας- ανιψιού Θύμιου – ανιψιού Νικήτα. Έχει μείνει η θεία την εποχή που είμαστε ακόμα δεκάχρονα παιδιά, έτσι θέλει η θεια Κίρκη να βλέπει τις σχέσεις μας”

“Δεν μεγαλώσατε ακόμα γι αυτή, έτσι δεν είναι Νικήτα” λέει η φίλη του η Δήμητρα.

“Έτσι είναι, θέλει να ελέγχει κάθε μας πράξη καλή ή κακή. Αυτό δεν το επέτρεψα ούτε εγώ, αποτέλεσμα ήταν να φύγω από το σπίτι, δεν της το επέτρεψε ούτε ο αδελφό μου, με το δικό του τρόπο, ξεκίνησε ένα άσχημο τσακωμό, να την προσβάλει ξεδιάντροπα, να την εξαναγκάσει να φύγει από το σπίτι”

“Έχει τις νεανικές του αντοχές ο Θύμιος, ποντάρει στη μεγάλη ηλικία και στις σωματικές αδυναμίες της θείας  ……….”

“Ένας ανηφορικός δρόμος με πολλές εκπλήξεις Δήμητρα, πολλές εκπλήξεις ………”

***

“Κύριε Αστυνόμε” λέει ο Δημήτρης ο βοηθός του “μας αναφέρουν από το Πολυδυναμικό Τμήμα της Δραπετσώνας ότι έχουν ένα σοβαρό επεισόδιο στο τετράγωνο μεταξύ των οδών Παπαναστασίου, Καλοκαιρινού και Παπανικολή”

“Γιατί είναι σοβαρό το επεισόδιο;”

“Εμπλέκονται αξιόλογα πρόσωπα της περιοχής. Έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί με τις εκλογές στην Δημοτική Αρχή Κερατσινίου. Βέβαια το θέμα μάλλον είναι κληρονομικά μερίδια ………. όμως έχουν μια διάθεση για διαφωνία αξιόποινη. Ο υπεύθυνος αξιωματικός υπηρεσίας δεν θέλει να αναλάβει το επεισόδιο, ίσως εσείς θα μπορούσατε να κατευνάσετε τα πνεύματα.  Να τους φέρω στο γραφείο σας στον Πειραιά;”

‘Έχουμε καμιά άλλη υπόθεση βιαστική;”

“Από ότι ξέρω, όχι ………”

“Πες στα παιδιά του 100 να τους φέρουν στο γραφείο μου, στην κεντρική διεύθυνση του Πειραιά ………..”

“Μάλιστα”

Μετά από μισή περίπου ώρα, είναι ή ώρα τέσσερις το απόγευμα, στο γραφείο του Αστυνόμου Πέτρου, Πέτρου μπαίνει μια ομάδα από πέντε ανθρώπους, μαζί με το αστυνομικό όργανο. Ο αστυφύλακας νιώθει μια δυσφορία, επειδή προσπαθούσε να στηρίξει στα πόδια του έναν άνδρα σαράντα πέντε περίπου ετών. Καταλάβαινες ότι είχε πιει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι <μεθυσμένος>. Αλλά δεν μπορούσε να ελέγχει την ισορροπία του και να συγκρατήσει τη γλώσσα του.

“Καθίστε σας παρακαλώ ………. “ λέει ο αστυνόμος Πέτρου.

Μέσα στο μεγάλο γραφείο του αστυνόμου βρίσκονται, ο Θύμιος που κάθεται κοντά στον Αστυνόμο Πέτρου, μπροστά στην πολυθρόνα του, επηρεασμένος από το αλκοόλ που έχει πιει από το μεσημέρι. Νιώθει ότι πρέπει να είναι κοντά στην <αρχή>, να προστατευθεί από τους διεκδικητές της περιουσίας που του άφησε η μάνα του και ο πατέρας του.

Στον καναπέ, στη δεξιά πλευρά του δωματίου κάθονται με άνεση ο Νικήτας με τη θεία Κίρκη. Τα πρόσωπα τους έχουν ταραχθεί μετά από τις φωνές που <ξεκίνησε> ο Θύμιος στα αδιέξοδα της συζήτησης που είχαν φτάσει. Νιώθουν και μια ντροπή για την παρουσίαση τους σε αστυνομικό τμήμα για θέματα που θα μπορούσαν να τακτοποιηθούν από μόνα τους, αν υπήρχε καλή θέληση από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Η θεία Κίρκη έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Ένα δάκρυ κυλά στο πρόσωπό της και θυμάται τις <προσωπικές> της επιτυχίες όταν αυτά τα παιδιά ήταν μικρά και τα νουθετούσε.

Στην απομονωμένη καρέκλα κάθεται ο Φίλιππας συγγενικό πρόσωπο της οικογένειας. Προσπαθεί να μειώσει τους τόνους της διαμάχης και να ξαναγυρίσει η οικογένεια στην παλιά της συνοχή. Να δουν την κατάσταση με την ψυχρή λογική που βοηθά συνήθως σε μακροχρόνιες λύσεις.

“Λοιπόν κύριοι και κυρίες το πρόβλημά σας ………….. είστε εδώ γιατί δεν μπορείτε να βρείτε μια λύση μόνοι σας. Βέβαια σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να απευθύνεστε στα Δικαστήρια και στους Εισαγγελείς, αλλά τα Δικαστήρια είναι για ψύχραιμες λύσεις. Εσείς φτάσατε σε λόγια αιχμής και πιθανά να καταλήξετε σε χειροδικίες. Πράγμα άσκημο και κολάσιμο. Λοιπόν το πρόβλημα ……..”

“Ο Θύμιος, ο αδελφός μου” λέει ο Νικήτας» είμαστε και οι δύο καθηγητές Μαθηματικών στο Γυμνάσιο Νικαίας, μένει στο σπίτι της <μάνας μας> εδώ και δύο χρόνια. Μάλιστα συζεί με μια κυρία και δεν έχει διάθεση να ξοδευτεί για να εκμεταλλευτούμε, όσο είναι δυνατόν καλύτερα, ολόκληρο το ακίνητο. Του αρκεί που μένει στο σπίτι του, στο σπίτι που μεγάλωσε.

“Είναι κακό αυτό; μένει στο σπίτι της μάνας του…………” λέει ο αστυνόμος Πέτρου.

«Η θεία μου και εγώ θέλουμε να γκρεμίσουμε το σπίτι, και με ένα οικόπεδο που συνορεύει, να φτιάξουμε μια οικοδομή που μπορεί να αποφέρει αρκετά χρήματα από τα ενοίκια. Αυτή είναι η αιτία που βρισκόμαστε εδώ μπροστά σας”

“Είναι αλήθεια έχουν περάσει πολλοί από αυτή την αίθουσα με τέτοια προβλήματα. Δέχτηκα να σας δω, μόνο και μόνο γιατί είμαι αδελφικός φίλος με τον Φίλιππα, το συγγενή σας. Ένας φιλικός διάλογος θα γίνει χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα. Οι αποφάσεις παίρνονται από τα δικαστήρια. Εμείς αγγίζουμε μόνο τα δίκαια συναισθήματα των ανθρώπων. Αν έχετε αντίρρηση μπορεί, τώρα κιόλας να σας στείλω στο αρμόδιο τμήμα, να γραφτεί στο βιβλίο συμβάντων και να πάρει η υπόθεση το δρόμο των δικαστηρίων”

“Σας ευχαριστούμε” με δύο λέξεις μιλάνε ταυτόχρονα ο Νικήτας, η θεια Κίρκη και ο Θύμιος. Συνεχίζει ο Θύμιος “να με προστατέψετε από την αδικία που προσπαθούνε να μου επιβάλλουν. Έχουν κάνει σύμπραξη και ασκούν επάνω μου ψυχολογική πίεση. Υπάρχει ένα σπίτι καλοδιατηρημένο δύο δωματίων με κουζίνα που διαμένω. Γιατί θα πρέπει να το γκρεμίσω και να υποστώ  επί πλέον έξοδα;»

“Ελάτε τώρα” λέει ο αστυνόμος Πέτρου “Θα τα δούμε όλα. Οι σωστές λύσεις πάντα δημιουργούν φίλους. Έτσι δεν είναι Φίλιππα;”

“Έτσι είναι κύριε Πέτρου. Μου επιτρέπεις να σε λέω με το υπηρεσιακό σου όνομα. Άλλωστε ο χώρος το επιβάλλει”

“Ας μιλήσει πρώτα ο κύρος Νικήτας ……….”

Ο Νικήτας ξεκίνησε τη χειμαρρώδη ομιλία του προσπαθώντας να σκιαγραφήσει την όλη κατάσταση που τους έφερε σε αυτή τη δυσάρεστη θέση. Και πάλι ήταν η διαφωνία τους για την ανοικοδόμηση της οικοδομής που τους άφησε σαν κληρονομιά η μακαρίτισσα η μάνα τους. Είχε συμπράξει ο Νικήτας με τη Θεία για μια γενναία νέα οικοδομή σε αυτή την τοποθεσία. Ο Θύμιος αντιστεκόταν σε μια τέτοια απόφαση. Δεν ήθελε την ανοικοδόμηση. Ποιος είχε δίκιο; ποιος είχε άδικο; σε αναζήτηση αυτής της αλήθειας ξέφυγαν από την πολιτισμένη συμπεριφορά και αρπάχτηκαν στα χέρια. Μια σφαλιάρα ο Νικήτας στο Θύμιο. Μια αντεπίθεση ο Θύμιος στο Νικήτα  και η συμπλοκή ξεκίνησε. Ευτυχώς εκεί κοντά ήταν και ο συγγενής τους ο Φίλιππας. Έπεσαν επάνω να σβήσουν τον θυμό που εμφανίστηκε. Το κατάφεραν. Δεν κατάφεραν όμως να σταματήσουν το 100 που επενέβη. Έτσι έφτασαν στο Πολυδυναμικό Τμήμα της Δραπετσώνας.

“Σε τέτοιες περιπτώσεις η καλύτερη λύση είναι το δικαστήριο «λέει ο αστυνόμος  “Θα αποφασίσει το δίκαιο και το σωστό. Εμείς σαν Αστυνομικό Τμήμα συμβουλεύουμε να μην υπερβάλλουν οι πολίτες. Να μην γίνονται εριστικοί. Συνήθως πέφτουν σε παραπτώματα όπως διατάραξη κοινής ησυχίας, καταστροφή ξένης περιουσίας, απόπειρα  χειροδικίας, απειλή κατά της προσωπικής ακεραιότητας …………”

Ο αστυνόμος Πέτρος Πέτρου σταμάτησε την πρότασή του στη μέση. Ήξερε ότι είχε μπροστά του ανθρώπους που κατανοούσαν τα λάθη τους ……………. Ο Φίλιππας τόση ώρα δεν είχε πάρει ενεργά μέρος στην αφήγηση του Νικήτα. Ήθελε να συμβάλλει και αυτός στη λύση του προβλήματος που ήταν ανοικτό για αρκετά χρόνια.

“Τώρα τι ζητάς Νικήτα απ τον αδελφό σου;” λέει ο Φίλιππας.

“Του έκανα δύο προτάσεις. Η πρώτη ήταν να εξαγοράσει το μερίδιο του και να φύγει, να κάνει κάτι δικό του μακριά και αγαπημένα. Η δεύτερη ήταν να γκρεμίσουμε όλη την οικοδομή, να πάρουμε ένα δάνειο από την Τράπεζα και να κτίσουμε ένα οικοδόμημα, με μαγαζιά και διαμερίσματα ή γραφεία. Να εξοφλήσουμε το δάνειο από τα νοίκια και τα άλλα έσοδα. Ούτε στην πρώτη συμφώνησε, ούτε στη δεύτερη <δεν έχω λεπτά για τέτοιες δραστηριότητες> μου αντιγύρισε. <μου ανήκει το μισό από το σπίτι της μάνας μας> <έλα να μείνεις μαζί μου> <δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό, συζείς ……….>

“Νικήτα” λέει ο Φίλιππας “ έχει πολλά προβλήματα άλυτα αυτή η κληρονομιά. Πρώτα, πρώτα γιατί είναι κληρονομιά. Σε μεγάλο ποσοστό, αυτής της μορφή η κατοχή, είναι ένα ανώφελο χωρίς έσοδα περιουσιακό στοιχείο. Είναι <κληρονομιά>, δεν δούλεψες εσύ για να το δημιουργήσεις, άρα η διαπραγματευτική σου ένταση πρέπει να βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο ……….

“Να μην εξάπτομαι Φίλιππα, να μη διεκδικώ το δίκιο μου;”

“Το δίκιο πηγάζει κυρίως από στοιχεία που δημιουργείς. Τα στοιχεία κληρονομιάς έχουν τη λογική της <δωρεάς> τι είχες; τι έχασες;>

“Ανάθεμα μου, δεν το είχα σκεφθεί έτσι ………”

“Δεν συγκλίνουν σχεδόν ποτέ οι προτιμήσεις των κληρονόμων. Οι σχέσεις αίματος είναι αναιμικές έναντι των άλλων σχέσεων που έχουν δημιουργηθεί σε κάθε ένα κληρονόμο. Νικήτα, το κληροδότημα, γίνεται ακόμα ποιο περίπλοκο από άλλες αιτίες μεταξύ της θείας Κίρκης και του αδελφού σου Θύμιου. Τα χρόνια, πετραδάκι- πετραδάκι συσσώρευσαν ασχήμιες. Αυτές οι ασχήμιες είναι που απομακρύνουν τη λύση της διαφωνίας σας. Έχω την εντύπωση ότι <αν φύγει η θεία από τη μέση> το πρόβλημα μπορεί να παρουσιαστεί πιο εύκολο για λύση. Όχι γιατί μόνο μειώνονται οι διαφωνούντες, από τρεις γνώμες γίνονται δύο, άλλα γιατί οι ηλικίες σας  έχουν λογικές καλλίτερης προσαρμογής, μιλά η ίδια γενιά γα τα προβλήματα της ”

“Μου ζητάς να κάνω υπομονή,

να περιμένω ακόμα,

πόσο;

είμαι αρκετά μεγάλος στην ηλικία, μετά θάνατο; …………..

«Πως φτάσατε στο σημερινό επεισόδιο. Το όργανο της τάξεως μου ανέφερε ότι η θεία σας έκλεγε, ο κύριος Θύμιος ήταν μεθυσμένος και φώναζε, μάλλον ξεφώνιζε έξαλλος και εσείς Νικήτα προσπαθούσατε να συγκρατήσετε την κατάσταση ………..” λέει ο αστυνόμος Πέτρου.

“Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσε να χαθεί ο έλεγχος της κατάστασης και να είχαμε κάποιο δυστύχημα με μαχαίρι ή με βαρύ εργαλείο. Η θεία καταλήγει συνήθως να λέγει: <είσαι ίδιος ο άχρηστος πατέρας σου ……….> εννοώντας το Θύμιο. Αυτή η πρόταση κάνει τον αδελφό μου έξαλλο, εκτός εαυτού ……...

“Να κάνω εγώ μια πρόταση” λέει ο αστυνόμος Πέτρου “νοικιάστε το διαμέρισμα και ότι άλλο μπορείτε και μοιραστείτε να χρήματα. Είναι μια πρόταση που θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τις ανάγκες σας. Το μόνο μέσο που μπορεί να μοιρασθεί δίκαια είναι το νόμισμα. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής. Ύστερα θα βρείτε και  την κοινή συμφωνία”

“Μα θα ξεσπιτωθώ κύριε αστυνόμε” λέει ο Θύμιος.

“Το ακίνητο είναι μια κληρονομιά. Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζεται. Αν ζούσε η μάνα σου θα έμενες στο σπίτι; φαντάζομαι όχι………” 

»Κύριοι, νομίζω “ συνεχίζει ο Αστυνόμος Πέτρου” δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Ελπίζω να καταλαβαίνεται τη δύσκολη θέση που φέρνεται την Αστυνομία. Η φιλική μας σχέση με τον Φίλιππα δεν θα με σταματήσει από την εκτέλεση του καθήκοντος. Νομίζω ότι έγινα σαφής. Το μόνο που μπορώ να πω σαν συμπέρασμα είναι το εξής: Η <μπερδεμένη> κληρονομιά είναι μια κατάρα για τους κληρονόμους>”

***

Η παρουσίαση ενώπιον του Αστυνόμου Πέτρου δεν βοήθησε και τόσο στην ανεύρεση μιας αποδεκτής λύσης. Και τα τρία μέρη υποστήριζαν το δικό τους. Ο Θύμιος είχε την πεποίθηση ότι κάνει σωστή χρήση του κληρονομημένου ακινήτου. μένει μέσα στο σπίτι της μακαρίτισσας της μάνας του, αφού δεν έχει περισσευούμενα χρήματα να διαθέσει για μια καλύτερη εκμετάλλευση. Παρά αυτά μένει πάντα στην διάθεση μιας πιο καλύτερης συνεννόησης με τον αδελφό του.  Αυτό που δεν μπορεί να ανεχθεί είναι η απαίτηση της Θείας Κίρκης. Απαίτηση που στηρίζεται περισσότερο σε μοντέλα εκείνης της παλαιάς εποχής, που οι γυναίκες κυκλοφορούσαν <με φόρεμα κάτω από το γόνατα>

“Λοιπόν Νικήτα” λέει ο Θύμιος “πάλι ήλθες να συζητήσουμε;”

“Περιμένω να φτάσω σε μια λύση ………..”

“Σου έχω προτείνει δύο λύσεις Θύμιο που δεν τις κάνεις αποδεκτές. Η μία είναι να αγοράσω το μερίδιό σου, στο σπίτι και η άλλη να συμφωνήσεις σε ένα δάνειο για καλύτερη εκμετάλλευση του. Και η μια λύση και η  άλλη δημιουργεί προϋποθέσεις καλής επίλυσης της κληρονομιάς που μας άφησε η <μητέρα μας> …….”

“Και ο πατέρας μας Νικήτα, και ο πατέρας μας. Μην τον ξεχνάμε ………..”

‘Έχεις δίκιο και ο πατέρας μας, ότι πεις εσύ ……….”

“Αυτή την άποψη δεν την εκτιμάει η θεία, εγώ θεωρώ, ότι αν δεν ήταν ο πατέρας μας, δεν θα είχαμε τίποτα σήμερα. Δούλεψε και μας σπούδασε, αλλά και έκτισε το σπίτι. Χρειάζεται λιγάκι να τον θυμόμαστε, λιγάκι σεβασμό στη μνήμη του ………”

“Έχεις κάτι να προτείνεις εσύ Θύμιο ;”

“Αν θέλεις μπορείς να κτίσεις πανωσήκωμα για να μείνεις. Βέβαια εγώ δεν συνεισφέρω. Δεν έχω χρήματα”

“Μα πανωσήκωμα θα ξοδευτώ πολύ πιο περισσότερο ………..”

“Τι άλλο να σου πω. Έλα να κάτσεις εδώ ………………”

“Θα πάω δικαστικώς Θύμιο. Θα βάλω τους δικηγόρους να διεκδικήσουν το δίκιο μου”

“Άκουσε αδελφέ ………. Αμφιβάλλω πολύ αν αυτή σου η ενέργεια είναι η σωστή. Κανόνας πρέπει να είναι το αίμα δεν το πάνε στα δικαστήρια. Η ζημιά θα είναι και για τους δύο. Όχι μόνο οικονομική καταστροφή- εγώ έχω συνηθίσει τόσα χρόνια στα δικαστήρια με τις τέως συζύγους μου- αλλά και ηθική. Θα δημιουργηθούν προβλήματα υγείας από το πουθενά. Όσοι κατέφυγαν στα δικαστήρια, δεν είσαι ούτε ο πρώτο ούτε ο τελευταίος, πήγαν κόντρα στη θέληση του <θεού>. Τους τιμώρησε με αρρώστιες, με θανάτους και συμφορές”

”Με εξοργίζει το αδιέξοδο που έχω βρεθεί …………..”

“Δεν θέλω, εγώ ο Θύμιος, να αλλάξω τίποτα από την παλιά τάξη πραγμάτων που υπήρχε και σε αυτό θα επιμένω αδελφέ ……………..

“Έχω και το 50% του διπλανού οικοπέδου. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να προχωρήσω σε κάτι ποιο πρακτικό ……………..”

“Μπορείς να οικοδομήσεις το διπλανό οικόπεδο αν συμφωνήσει και η ………..θεία ……….”

“Μα υπάρχει μια διαμάχη κατοχής ενός και ημίσεως μέτρου από το ήδη υπάρχον κτίσμα. Είναι κτισμένο με παράνομη άδεια. Δεν επιτρέπει αυτή η παράτυπη κατοχή να κτισθεί το οικόπεδο. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο ……….”

“Δεν είναι δυνατόν να σου επιτρέψω να γκρεμίσεις το σπίτι για να έχεις μια ακεραιότητα οικοπέδου. Άλλωστε είναι της …………. Θείας, όχι δικό σου”

“Αφού είναι εξ αδιαιρέτου, είναι και δικό μου ……….. έχω το μισό οικόπεδο εξ αδιαιρέτου που πηγαίνει άχρηστο. ”

“Ας πρόσεχες όταν το αγόραζες, ήξερες τις αδυναμίες του”

Μα έχει γίνει κατοχή ενάμισι μέτρου του οικοπέδου παράνομα

“Λάθος …………”

“Πάλι δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα “

“Εγώ πάντως μένω, σαν Θύμιος γιος της μακαρίτισσας μάνας μου, στο σπίτι”

“Θα πάω δικαστικώς για την παράτυπη κατοχή του οικοπέδου ………”

“Πήγαινε, δεν με ενδιαφέρει, είναι ξεκάθαρη  χρησικτησία ………. έχουν περάσει τριάντα και χρόνια …………”

“Δεν είναι άρτιο το οικόπεδο που απομένει …………..”

“Ας πρόσεχες στην αγορά ……….”

Ο θυμός  πάλι ήλθε στο μυαλό του Νικήτα. Προσπάθησε να τον συγκρατήσει. Δεν ήθελε να βρεθεί πάλι στο Αστυνομικό Τμήμα. Γύρισε 180 μοίρες το πρόσωπο του, πήρε μια βαθειά αναπνοή και έφυγε βιαστικά προς την εξώπορτα, έπρεπε να την ανοίξει , να βγει στον καθαρό αέρα. Να οξυγονωθεί το αίμα του, να κατεβάσει το θυμό του.

***

“Με εξοργίζει η ασυμφωνία που παρουσιάζει το όλο θέμα ……….. ο Θύμιος, ο αδελφός μου ……… κάνει λάθος εκτιμήσεις ………. έτσι μου έρχεται να βάλω μια μπουλντόζα ένα Σαββατοκύριακο και να τα κατεδαφίσω όλα ……………”

“Είναι λάθος σου, αυτές οι βίαιες κινήσεις θα έχουν βίαιη ανταπόκριση”

“Θα σκοτωθούμε; πιθανώς έτσι να υπολογίζεις; ……….”

“Έτσι και χειρότερα …………”

“Θα τον σκοτώσω εγώ!!! αντί να με σκοτώσει αυτός. Εμπρός τι περιμένει;”

Λέξεις 4931

Ιανουάριος 2005

Σημ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική

Δείτε πίνακα διηγημάτων στην Ανάρτηση της 6/5/2014