Άλκης Κουλούρης εκτελωνιστής μe φιλοσοφική ενατένιση 14 Οκτωβρίου 2014

Άλκης Κουλούρης εκτελωνιστής μe φιλοσοφική ενατένιση 14 Οκτωβρίου 2014

Στεναγμοί

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από κείνον που νοιώθει κανείς, όταν, μες στην αθλιότητα, θυμάται ευτυχισμένους καιρούς»

ΝΤΑΝΤΕ[1]

Πέρασε τόσος καιρός![2]

Προδότρα η θύμηση των παληών καλών καιρών, δήμιος της στιγμής η στέρηση, αγχόνη της χαράς η μάταιη συζήτηση, τον ρίξανε στις ζοφερές τούτες στιγμές της απόγνωσης.

Βουνά οι σκέψεις, φαράγγια άγρια οι ανάμνησες, ύψη θεόρατα, βάθη σκοτεινά.

Πούναι τ’ απλωμένα τα φτερά, οι μεταξένιες σκαλωσιές, τ’ αγέρι το φως;

Μια καταιγίδα ξέσπασε χτες και σήμερα δεν είδε τη φωλιά πάνω στο δένδρο ……. Κακόμοιρο πουλί!

Προσπάθησε να κοιτάξει μακριά στον ορίζοντα κει που το κυπαρίσσι προβάλλει τη ψηλότερη σιλουέτα κι΄ένοιωσε πως του βούρκωσαν τα μάτια……… πόσο ξεσυνήθισε η ματιά τις μακρινές εικόνες! Κι όμως δεν πάει  πολύς καιρός, που δεν θάμπωσε το βλέμμα κι΄οι μορφές δεν έχαναν τη γραμμή τους.

Τούπανε πως καμιά φορά κι΄αυτό το μυστήριο που σκεπάζει μερικά παλιά πράγματα, γίνεται γλυκό σαν τις νοσταλγικές μπαλάντες, που οι τροβαδούροι τραγουδούσαν κάτω απ΄τα κάστρα του μεσαίωνα ……..

Μα οι  κρύες σιδερένιες πόρτες, βαριές, κλείνουν το διάβα στον Ιππότη που φέρει το μήνυμα της νίκης στον άρχοντα κι΄αυτός ανήμπορος θωρεί το τείχος το ψηλό που άλλοτε σαν αίλουρος ανέβαινε, τότε που οι πληγές δεν είχανε ακόμα στάξει κόκκινο ζεστό υγρό.

Μη του δικάζετε τον στεναγμό, το κλάμα τούτο το δειλό του πόθου του, τ΄ανθρώπυ, που σφιχτοδεμένος στ΄αραξοβόλι του πόνου, προσβάλλει ίσως την αντρειοσύνη του κόσμου με τη δική του ανημποριά.

Μη του δικάζετε, λοιπόν τον στεναγμό. Δεν είναι τούτος σαν και σας που από τη θλίψη πιο ψηλά στεκόσαστε – αν είν΄αλήθεια. Δεν είναι τούτος σαν και σας που ξέρετε δημιουργό, τον πόνο σας να κάνετε –αν ξέρετε στ΄αλήθεια- και το περίσσιο της χαράς σας να το διαλαλείτε, πουλώντας το φτηνά στους περαστικούς – τι γενναιοδωρία! Τουτουνού τ΄ανθρώπου τ΄αχνάρια χάθηκαν μέσα στα λασπονέρια και τούτος ο χαμός του απόκλεισε το γυρισμό στ΄αραξοβόλι της χαράς. Τουτουνού τ΄ανθρώπου η αγωνία δεν έχει τίποτα παρόμοιο με τη δική σας άφοβη περιέργεια για το σήμερα ή το αύριο – αν βέβαια είσαστε περίεργοι.

Τούτος ο άνθρωπος έχασε τη ελπίδα, που σεις οι ίδιοι του κλέψατε, σεις, που κάποτε δισταχτικά τούχατε δώσει.

Και τώρα;

Πέρα, πολύ μακριά, πάνω στο κορφοβούνι με τον άγριο κι΄ αδιαπέραστο λόγγο γύρωθέ του, κει που το ξωκλήσι μόνο αετοί, θαρρείς, μπορέσανε να χτίσουν, το σκουριασμένο σήμαντρο λες και προσμένει το άγγιγμα τ΄ανθρώπου, για να τον καλέσει στο θεϊκό συμπόσιο.

Κι΄ο άνθρωπός μας ; Μη προσμένει τον ήχο τον ουρανικό; Μη τόνε νοιάζεται; Μην είν΄ο ίδιος του ο στεναγμός;

Βουνά οι σκέψεις, φαράγγια άγρια οι ανάμνησες, ύψη θεόρατα, βάθη σκοτεινά,. Πούναι τες οι μεταξένιες σκαλωσιές, τ΄απλωμενα τα φτερά, τ΄αγέρι, το φως: ……. Χαθήκαν;

Άλκης Κ. (ουλούρης)

Αναδημοσίευση από τον Βοηθό Εκτελωνιστή φύλλο 109Φεβρουα΄ριος 1965

---

[1] Ντάντε Αλιγκιέρι (Dante Alighieri)1265 – 1321 γνωστότερος στην Ελλάδα ως Δάντης, εθνικός ποιητής της Ιταλίας. («Θεία Κωμωδία»)

[2] Ο Άλκης Κουλούρης υπήρξε πρόεδρος του Συλλόγου Εκτελωνιστών Πειραιώς Αθηνών. Είχε μέσα του τη δημιουργική δύναμη για μια καλύτερη ποιοτική ζωή και αυτό εξέπεμπε στο περιβάλλον του. Ποιοτική ζωή μέσα από το επάγγελμα του Εκτελωνιστή. Τον βασάνιζε αυτή η δύναμη καθημερινά. Θυμόμαστε σε στιγμές τετ-α-τετ να ζητά σχεδόν παρακαλεστά να μην τον ……….. προκαλώ. Ο «πόνος» σε αυτό το φιλοσοφικό κείμενο είναι διάχυτος, ιδιαίτερα για τον άνθρωπο.  Οραματιζόταν ……….., όμως οι πίκρες του τον ανάγκασαν  γρήγορα να πάρει το μονοπάτι χωρίς επιστροφή.

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό