Χρήστος Ψωμαδάκης, ο εκτελωνιστής και τα ευτράπελα των ελεγκτηρίων, 4 Οκτωβρίου 2014

Χρήστος Ψωμαδάκης, ο εκτελωνιστής και τα ευτράπελα των ελεγκτηρίων, 4 Οκτωβρίου 2014

Κόζα τη λάμα

Η αναμονή στα [1]ελεγκτήρια[2], ήταν απ’ τα πιο δύσκολα του παρελθόντος. Έπρεπε νάσαι «απίκο» γιατί το ρίξιμο έπεφτε σύννεφο. Κάποιος «ταλαντούχος» μπορούσε μπροστά στα μάτια σου, με το δήθεν: «Παιδιά να δω τη σειρά μου», από εικοστός, να πάει δεύτερος. Εκ των πραγμάτων ήθελε πάντα προσοχή. Ευτυχώς που σε κάποια ελεγκτήρια, έβρισκες κάτι απίθανους τύπους που διευκόλυναν την αναμονή σου με διάφορα ευτράπελα. Ένας απ’αυτούς ο «Νιάου» στα ελεγκτήρια του Λούκου[3]. Χαρακτηριστικό απομεινάρι της μετακατοχικής Δραπετσώνας[4]. Ασίκης, μάγκας και βαρύς που στο άκουσμα του «νιάου» γινόταν σκύλος κέρβερος. Έβγαζε απ’ την κωλότσεπη ένα σκουριασμένο σουγιά και ορμούσε δήθεν απειλητικά προς τη μεριά που ακούστηκε, λέγοντας την περίφημη φράση: «κόζα τη λάμα ρε».

Σε ελεύθερη μετάφραση «κοιτάτε το φονικό σουγιά μου ρε». Κι ήταν πολλά τα πειραχτήρια. Οι συνάδελφοί του λιμενεργάτες, κάτι φορτηγατζήδες και φυσικά κάμποσοι δικοί μας. Είναι απίστευτο πόσες ζωές είχαν σωθεί, χάρη στις ατέλειωτες ντάνες[5] της αποθήκης του Λούκου, που έκρυβαν με ασφάλεια τα πειραχτήρια και στη μεγαλοψυχία του «Νιάου» που δεν ήταν σχολαστικός στο ψάξιμο.

Όπως και νάχει, με τη «λάμα» του, κατάφερνε να μη τολμά ποτέ κανείς  να τον πειράξει κατάμουτρα. Γύρευε τι, ήταν αυτό που τον αγρίευε στο άκουσμα του «νιάου».

Ήταν κάμποσοι οι τύποι που σε χαλάρωναν απ’ την ένταση με τα καμώματά τους. Κι ευτυχώς για τη μνήμη, που τους κρατά, σαν σημεία αναφοράς, μιας εποχής που έτσι κι αλλιώς σημάδεψε κι εμάς.

Χρήστος Ψωμαδάκης

Αναδημοσίευση από το εκτελωνιστικό Βήμα φύλο 5 Οκτώβριος 2000

---

[1] Σχόλια από τον διαχειριστή του Blogger.

[2] Η δεκαετία του ογδόντα ήταν μια καλή εποχή για τον εκτελωνιστικό θεσμό. Οι πολλές εισαγωγές και εξαγωγές έφερναν πολλές δουλειές στους εκτελωνιστές. Συνέπεια αυτού ήταν η συσσώρευση διασαφήσεων στα παραθυράκια των ελεγκτηρίων. Η αρίθμηση των διασαφήσεων ήταν μια ανάγκη.  Οι επόπτες είχαν στοίβες για ορισμό ελεγκτή και θεώρηση, και οι ελεγκτές με «γκρίνια» τελώνιζαν τα προετοιμασμένα εμπορεύματα από τους εκτελωνιστές..

[3] Χώρος του ΟΛΠ κοντά στις δεξαμενές.

[4] Η Δραπετσώνα, μια από τις πιο φτωχές περιοχές του Πειραιά, βίωσε  «κλοπές», αντιστάσεις στον κατακτητή, συμμορίες για τα αμερικανάκια, από ανθρώπους που την επισκέπτονταν σκόπιμα ή ζούσαν προσωρινά εκεί.

[5] Τα εμπορεύματα που ερχόντουσαν από το εξωτερικό και τοποθετιόντουσαν στην ύπαιθρο, έπρεπε να είναι προσβάσιμα  από κάθε παραλήπτη. Έτσι δημιουργόντουσαν οι ντάνες, όσοι σχεδόν ήταν οι παραλήπτες.  

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ