Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Τραγούδια των εκτελωνιστών που διασκεδάζουν παρέες (Σκαρίμπας) 1 Ιουλίου 2014


Τραγούδια των εκτελωνιστών που διασκεδάζουν παρέες (Σκαρίμπας) 1 Ιουλίου 2014


Σπασμένο καράβι - 1975

Μουσική:  Γιάννης Σπανός

Σπασμένο καράβι να `μαι πέρα βαθιά
έτσι να `μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Να `ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω

Να `ν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να `ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά
να κοιτάνε

Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι

Έτσι να `μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να `μαι
σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι



·  
Ειρμός - 1997             


Τα μάτια σου ραμμέν’ από
ραμμέν’ από μετάξι
μοιάζαν ως από μετάξι
ως αποκοιμήσει.

Tα χείλη σου τα σαν,
 
τα χείλη σου τα σαν,
 
μια ξάφνη ψαλι- ψαλιδιά λοξά
μια ψαλιδιά στα ερέβη.

Του πρόσωπού σου το προ-
οφίλ του πρόσωπου
σ’ αψού ζιγκ - ζαγκ κομμένο στυλ
στην ανοιχτή αγκαλιά
στην ανοιχτή της σιωπής,
 
σαν τεθλασμένη αστρα-
αστραπής μου εφάνη.

Τα δόντια μοιάζαν λί-
γο αφρό τα δόντια αφρό
που στ’ όνειρο είχε το αλαφρό
σου ανέβη
στ’ όνειρο είχε ανέβει.



·  
Η παρέα - 2002


Ωραία φίλε, ήταν ωραία
όπως τα λέγαμε και όπως
μες`στο κρασί και την παρέα
γύριζεν ο καιρός κι ο τόπος.

Κι ακόμα ωραία ήταν ως στάζαν
χρυσά τα λόγια της κοντά της,
 
τα μάτια της ως μας κοιτάζαν
ως μας μεθούσε η ομορφιά της.

Ωραία ναι...Μα εγώ φαρμάκι
έπινα, πέφτοντας εντός μου,
 
αυτή που σαν χελιδονάκι
ξεφτούριζε απ`το φως του κόσμου.


·  
Ο γλάρος


Ώρα καλή στου απείρου την καρδία
γλάρε µου βραδινέ πού Φεύγεις πλοίο,
 
µετά από σένα η νύχτα, η σιγαλιά,
 
η κάμαρά µου, ένα Φωσάκι, ένα βιβλίο.
 

Πηγαίνεις σύ ... Εγώ έκπεσµένο αλαργινό
 
αδέλφι σου νοσταλγικό εδώ μένω
ένα βιβλίο, Ένα φωσάκι και πονώ
 
µια καµαρούλα αδέλφι µου υψωμένο.
 

Κι όλο πετάς. Ώρα καλή κι έχω δουλειά
 
στο χώμα δώ πού βρέθηκαν οι καημοί µου,
 
άσπρα να κάμω τα χρυσά µου τα µαλλιά
κι ύστερα να λυγίσω το κορμί µου.
 

Κι από άκοντα (µην απορείς και µη ρωτάς)
σιγανά φύγω έχω δουλειά γλάρε µου πλοίο
ένα βραδάκι που λευκός συ θα πετάς
 
σαν να ‘σαι το ανοιγμένο µου βιβλίο .


·  
Ουλαλούμ - 1987      http://www.stixoi.info/skin/images/flags/french.gif http://www.stixoi.info/skin/images/flags/hebrew.gif   
Μουσική:  Νικόλας Άσιμος


Ήταν σαν να σε πρόσμενα κυρά,
 
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
 
κι έλεγα: Θα `ρθει απόψε απ’ τα νερά, κι από τα δάσα!

Θα `ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
 
και θα μυρίζει φώτα ήλιο και βροχή το νιο φεγγάρι!...

Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
 
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
 
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα.

Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ’ έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και τάχας σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη...

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ...
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο ωϊμένα!
 
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κι εσύ με μένα!...

Τόσο πολύ μ’ αγάπησες, κυρά,
 
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
πάταγα γω στραβός μες στα νερά; κι εσύ κοντά μου!.


·  
Το εισιτήριο - 2010   


Νά 'ναι σα νά 'μουν έτοιμος. Και νά 'ναι
σα νά 'χω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ’ στους καπνούς του - όρνιο - ένα καράβι

Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Κι όλο-όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!...
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
 
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...

Οι βαρκαρέοι!... Το εισιτήριο!... Να τρέμει
- ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι...

Ω διάολε!... Όλα νά 'χουν χαθεί και νά 'χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
 
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...

Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
- κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω...


·  
Φαντασία - 2006        
Μουσική:  Μαρία Βουμβάκη


Να`ναι σαν να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί
προς έναν δρόμο φιδωτό που σβεί στα χάη,
 
και σένα του καπέλου σου πλατιά και φαντεζί
κάποια κορδέλα του, τρελά να χαιρετάει.

Και ναν`σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά
γι`άστρα, τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων,
 
κι αυτός ο άνεμος τρελά τρελά να μας σκουντά
όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.

Κι όλο να λες, να λες, στα βάθη της νυκτός
για ένα με γυάλινα πανιά πλοίο που πάει
όλο βαθιά, όλο βαθιά, όσο που πέφτει εκτός,
 
όξ`απ`τον κύκλο των νερών στα χάη.

Κι όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο αέρας μαζί
περ`από τόπους και καιρούς, έως ότου φως μου
 
(καθώς τρελά θα χαιρετάει κειν`η κορδέλα η φαντεζί)
βγούμε απ`την τρικυμία αυτού του κόσμου.


·  
Χορός συρτός  


Κάλλιο χορευταράς νά `μουνα πέρι,
 
κόλλες που να κρατώ και μολυβάκια,
 
θα `σερνα συρτό χορό, χέρι με χέρι,
 
μ’ όλα μας του γιαλού τα καραβάκια
 

Κι έν’ αψηλό τραγούδι για σιρόκους
θ’ άρχιζα, γι’ αφροπούλια και για ένα
γλαρό καράβι με πανιά και κόντρα φλόκους
που θα’ ρχονταν να μ’ έπαιρνε και μένα
 

Με δίχως τους αναστεναγμούς της Πολυδούρη
μόνο να τραγουδάν τριγύρω οι κάβοι,
 
κι οι πένες μου πενιές σ’ ένα σαντούρι,
 
άσπρα πανιά σου οι κόλλες μου, καράβι!
 

Γιαλό γιαλό να φεύγουμε και άντε!
Να λέμε όλο για μάτια, όλο για μάτια,
 
κι εκεί λες κομφετί μες στο λεβάντε
όλα μου τα γραφτά χίλια κομμάτια!
 

Κι σαν χτισμένη εκεί από κιμωλία
βαθιά να χάνεται η Χαλκίδα πέρα
με όλα μου – ανοιγμένα – τα βιβλία
καθώς μπουλούκι γλάροι στον αέρα


Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό


E-mail =info@bookstars.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου