Γιάννης Βουρλάκος εκτελωνιστής, o Πειραιώτης ποιητής 31 Ιουλίου 2014

Γιάννης Βουρλάκος εκτελωνιστής, o Πειραιώτης ποιητής 31 Ιουλίου 2014

Βουρλάκος, Γιάννης

Ο Γιάννης Βουρλάκος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Άρχισε να γράφει σε ηλικία 15 ετών. Στην αρχή έγραφε διηγήματα αλλά μετά τον κέρδισε η ποίηση. Το πρώτο του ποιητικό βιβλίο είχε τίτλο "Ερωτικά" (1983). Ακολούθησε η ποιητική συλλογή "Νυχτερινό σώμα" (1985), έκδοση της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά της οποίας διετέλεσε μέλος του Δ.Σ.

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (1987)

Ανθολογία Ελλήνων ποιητών, Εκδόσεις Καρανάση

Ο τελευταίος περίπατος

Ποίηση

Γιάννης Βουρλάκος

Ιωλκός, 2009
77 σελ.
ISBN 978-960-426-553-4, [Κυκλοφορεί]
Τιμή € 10,00

Αποτελούμενη από δύο μέρη η συλλογή αποτίνει φόρο τιμής στην αξέχαστη σύντροφο του δημιουργού, Ρένα.

Αποσπάσματα από  “ O Τελευταίος περίπατος”

Ξηµέρωµα Παρασκευής...

Ώρα 2:15’ µια αστραπή διώχνει

τροµαγµένα περιστέρια, απ’ το µπαλκόνι σου.

Εκπνοή, φεύγεις...

Ανήµπορος να ανέβω στο µαύρο σου άλογο να

φύγουµε...

Το στήθος µου ταφόπλακα, άδεια τα χέρια, σπα-

σµένα τα πόδια µου.

Πριν λίγο ξέρασες τα σπλάχνα σου και βγήκαν

µαζί καλοκαιρινοί περίπατοι,

χειµώνες, ηλιοβασιλέµατα, έρωτες, θάλασσες.

Όλα βρίσκονται στο πάτωµα ασήκωτα, γλιστρούν

απ’ τα χέρια µου.

Οι ζωές µας φωνάζουν στα προσκεφάλια των

πεθαµένων.

Χτύπηµα στην πόρτα.

Ανοίγω, επίσηµος καλεσµένος ο θάνατος, κάθεται

απέναντί µου,

µπερδεύω το πρόσωπό του µε το δικό σου.

Σε µισώ. Έφυγες.

Σ’ αγαπώ, σε περιµένω...

Οι δικοί µου πεθαµένοι, αναστήθηκαν, είναι δίπλα,

µου κρατούν τα χέρια.

Η λύτρωση παλεύει να µπει µέσα µου, µάταια

όµως, το κορµί µου έγινε τσιµέντο, απροσπέλα-

στο, οι φίλοι προσπαθούν να γράψουν µε τα

νύχια τους στο στήθος µου το όνοµά σου.

Ειρήνη...

Σήµερα το βράδυ ανακάλυψα ποιος είµαι.

Ανήµπορος, µικρός, άθλιος µυσταγωγός,

γεµάτος οργή, πάθη, εξαθλιωµένος.

Εγώ που δίπλα σου διέσχιζα θάλασσες γυµνός.

Περνούσα βουνά, έδιωχνα τους κεραυνούς, για

να κοιµάσαι.

Τώρα µε τροµάζει η βροχή, το πέταγµα του γλά-

ρου.

Οι καταιγίδες των νεκροταφείων γίνονται ρυάκια,

που κυλούν στο αίµα µου.

Λάσπες σπέρµατος τυλίγουν τα µνήµατα.

Το φεγγάρι γέρνει πάνω σου, φωτίζεις.

Άναψε µια φωτιά δίπλα µου να αντέξω το κρύο

που έρχεται.

Περνούν οι µέρες, οι ώρες,

κρίσιµες στιγµές.

Ανάσες σκορπισµένες στον άνεµο.

∆εν είσαι εδώ.

Υπάρχεις, πάντα υπήρχες.

Σε περίµενα.

Σ’ αγαπούσα µέσα απ’ τη µήτρα

της µάνας µου.

Ο ήλιος πέρασε πάνω απ’ τα κορµιά µας,

τα έκαψε, έφυγε.

Πάγωσαν τα χέρια µας.

Χύθηκαν ιστοί ορέξεων, πάνω σε βράχια,

τσακίστηκαν.

Κύµατα έπνιξαν όνειρα, παγιδευτήκαµε

σε σιδερένιες µνήµες.

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail =info@bookstars.gr