Ο Βασίλης Δρακόπουλος, εκτελωνιστής ιχνηλατεί ψυχές, 17 Νοεμβρίου 2014

Ο Βασίλης Δρακόπουλος, εκτελωνιστής  ιχνηλατεί ψυχές, 17 Νοεμβρίου 2014

Πρόλογος

Γεννήθηκα το 1946 από δύο υπέροχους γονείς τον Δημήτρη και την Ευγενία, στο Λυκότροφο Μεσσήνης στην Μεσσηνία Πελοποννήσου.

Δεν έχω κανένα παράπονο μου πρόσφεραν μπορώ  να πω, περισσότερα από όσα πρόσφεραν άλλοι που είχαν στα παιδιά τους. Μου πρόσφεραν την αγάπη τους και το κυριότερο μ’  έμαθαν να την προσφέρω κι εγώ.

Στην μνήμη αυτών που φεύγουν και σε γνώση αυτών που έρχονται, θέλω να ζήσω πολύ πιο πάνω απ’  ότι μου επιτρέπουν οι βιολογικές συνθήκες.

Γι’  αυτό αποφάσισα να χαρακώσω επάνω σ’  αυτό το χαρτί κάποια σημάδια σε διαφορετικές στιγμές την πρόσκαιρης ζωής μου.

Μην κάνετε καμία σύγκριση με κανέναν. Δεν συγκρίνομαι. Δεν διεκδικώ φιλολογικές δάφνες, συγκρίνετέ με μόνο με τον Δρακόπουλο Βασίλη του Δημήτρη και της Ευγενίας.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Μη σπαταλάς το όνειρο

κράτα το φυλακτό σου,

λίγοι πια ονειρεύονται

κι αυτό, είναι δικό σου.

Το όνειρο για να το δεις

πρέπει να ταξιδεύσεις

εκεί που δεν ταξίδευσε

ο νους σου και οι σκέψεις.

Λίγοι προφταίνουν σήμερα

να είναι ταξιδιώτες

ν’  αλλάζουν τα καθημερινά

του ονείρου θιασώτες.

Ιππότες νάν’  του άπειρου

και εραστές της σκέψης

να ξέρεις το αληθινό

μ’  όνειρο μη μπερδέψεις.

Κι όταν συμβεί κάποια φορά

και γίνει αυτό συνήθεια

κράτα το, είν’  πανάκριβο

είν’  όνειρο, στ’  αλήθεια.

Αναδημοσίευση από την «Πανεκτελωνιστική» Νοέμβριος Δεκέμβριος 1999

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό