Ο Νίκος Βελιώτης Εκτελωνιστής με την ποιητική συλλογή Μελτέμια, 16 Ιανουαρίου 2015

Ο Νίκος Βελιώτης Εκτελωνιστής  με την ποιητική συλλογή Μελτέμια, 16 Ιανουαρίου 2015

μελτέμια

Έκδοση ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Πειραιάς 1972

ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Το Λιμάνι, ναύτες, μπάρκα – Βαβυλώνα –

ντοκ, ιδρώτας και νοσταλγικά μαράζια.

Η Καστέλλα – σα νυχτώνει – μια χελώνα

γαλαξίες πασπαλισμένη και σμαράγδια.

Δάσος τ’ άλμπουρα στη Ζέα, φυτρωμένα

σε μια λίμνη κρυσταλλένια. Και πιο πέρα

η Χερσόνησο, βραχάκια αλμυρωμένα,

με τα στήθια τεντωμένα, στον αγέρα.

Η Φρεαττύδα, μια γοργόνα που ροκάζει

κι’ αφρολούζεται στου ζέφυρου το χάδι.

Και στην Τρούμπα, το φουστάνι ξελογιάζει

ναυτικούς στα καμπαρέ της κάθε βράδι.

Λουλουδένια αρχοντοπούλα, η Τερψιθέα.

Ο Προφήτη-Λιας βιγλάτορας. Δικά του

τα μπογάζια, τα νησιά, - γαλάζια θέα.

Λεβεντόχαρα παιδιά τα Κρητικά του.

Μικρολίμανο, βαρκάκια στοιβαγμένα,

μπλόκια, κόττερα, ταβέρνες, τρεχαντήρια.

Και τα Φάληρα, φτερά ξεδιπλωμένα,

στου πουνέντη τα νερά και τα παιχνίδια.

Πειραιάς, εργατικό πυκνό μελίσσι.

Ο Καραβάς, η Κοκκινιά, το Κερατσίνι

και το ξέσπασμα του μόχθου στο μεθύσι

με καυγάδες, μα στο βάθος καλωσύνη.

Φωτεινός η Αγια-Σοφιά, στο κέντρο, λόφος,

καθαρόσπιτα στη Νίκαια, στα Καμίνια.

Πειραιάς της εργατιάς αχός και κόρφος,

λεβεντόπαιδα, τσαχπίνες και σαΐνια.

Ν’ ΑΓΑΠΑΣ

               Στα παιδιά μου

Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,

τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,

τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα

και πολύ ν’ αγαπάς τους ανθρώπους.

Τα θεριά ν’ αγαπάς και τ’ ανήμερα,

τα νησιά, τα ποτάμια, τ’ αστέρια.

Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα

φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια, 

ν’ αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι

τη δική σου γαλήνη και ’κείνα

που μ’ αγάπη το νου μας φωτίζουνε

και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.

Τ’ ΑΣΗΜΙΑ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΤ

Αργά καινούργιος έρωτας ν’ ανθίσει στην καρδιά μου.

Πως τώρα πια δε σ’ αγαπώ, δυστυχισμένο ψέμα.

Θ’ αναζητώ κάθε στιγμή το γέλιο σου, το βλέμμα.

Του χωρισμού μας αφορμή, τ’ ασήμια στα μαλλιά μου.

Όμως δε θέλω να βρεθείς ξανά στην αγκαλιά μου.

Εγώ τον πόνο μου κρατώ κι αντέχω κάθε μπόρα.

Το τι μου μέλλει πια να ’ρθεί κάλλιο να γίνει τώρα.

Αταίριαστες οι μπούκλες σου και τ’ ασημιά μαλλιά μου.

Λησμόνα την αγάπη μου, τα χάδια, τη λαλιά μου.

Απολυτρώσου στη χαρά, που η νιότη σου προσφέρει.

Καλύτερα μονάχη μια καρδιά σαν υποφέρει.

Δε φταις εσύ μήτε και ’γω : τ’ ασήμια στα μαλλιά μου.

ΗΡΘΕΣ ΑΡΓΑ

Έφθασες λίγο πριν σαλπάρω,

για το ταξίδι το τρανό

και θες μαζί μου να σε πάρω;

Από τη γη στον ουρανό!

Έρχεσαι συ και ’γω πηγαίνω,

πώς να βαδίσουμε μαζί ;

Άνοιξη δε μπορώ να γένω,

το παρελθόν δεν ξαναζεί.

Στο δρόμο σου χαρά κι ελπίδα,

στη ρότα μου δύση θολή,

άλληνε γύρισε σελίδα,

ήρθες πολύ αργά, πολύ.

Στο blog που βρισκόσαστε υπάρχουν: 145 αναρτήσεις σε 1.765 προβολές σελίδων με λογοτεχνία, πολιτιστικά, φωτογραφίες για Εκτελωνιστές Πίνακας προηγούμενων  στην ανάρτηση της 12 Ιανουαρίου 2015

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό