Τα
τραγούδια των Εκτελωνιστών που διασκεδάζουν τις παρέες (Γεράνης) 24 Ιουνίου 2014
Οι Θαλασσινοί το τραγούδια
του Ζαμπέτα με στίχους Στέλιου Γεράνη εκτελωνιστή, ακούγεται μέχρι σήμερα,
διασκεδάζοντας τις παρέες των Ελλήνων
Οι Θαλασσινοί
Σε περιμένω μην αργείς
κάτω στην παραλία
Της μαύρης μου παλιοζωής
να κλείσω τα βιβλία
κάτω στην παραλία
Της μαύρης μου παλιοζωής
να κλείσω τα βιβλία
Πάρε ναυτάκι,
ναυτάκι Συριανό
Λοστρόμο Πειραιώτη
Μηχανικό Μυτηλινιό,
τιμόνι Καλαματιανό
Και καπετάνιο Χιώτη
ναυτάκι Συριανό
Λοστρόμο Πειραιώτη
Μηχανικό Μυτηλινιό,
τιμόνι Καλαματιανό
Και καπετάνιο Χιώτη
Πάρε και τον αυγερινό
δικό σου καμαρότο
και το φεγγάρι τ' αργυρό
για τιμονιέρη πρώτο
δικό σου καμαρότο
και το φεγγάρι τ' αργυρό
για τιμονιέρη πρώτο
Πάρε ναυτάκι,
ναυτάκι Συριανό
Λοστρόμο Πειραιώτη
Μηχανικό Μυτηλινιό,
τιμόνι Καλαματιανό
Και καπετάνιο Χιώτη
ναυτάκι Συριανό
Λοστρόμο Πειραιώτη
Μηχανικό Μυτηλινιό,
τιμόνι Καλαματιανό
Και καπετάνιο Χιώτη
Κι εγώ θα φέρω Τηνιακό
μάστορα στα σκαλιά σου
για να σου κτίσει μια χρυσή
φωλιά μες τη φωλιά σου
μάστορα στα σκαλιά σου
για να σου κτίσει μια χρυσή
φωλιά μες τη φωλιά σου
Πάρε ναυτάκι,
ναυτάκι Συριανό
Λοστρόμο Πειραιώτη
Μηχανικό Μυτηλινιό,
τιμόνι Καλαματιανό
Και καπετάνιο Χιώτη
ναυτάκι Συριανό
Λοστρόμο Πειραιώτη
Μηχανικό Μυτηλινιό,
τιμόνι Καλαματιανό
Και καπετάνιο Χιώτη
Περαία
μου
:
Λημέρι της φτωχολογιάς,
αθάνατε Πειραία,
θά `ρθω κι απόψε να σε βρω,
θά `ρθω κι απόψε να σε βρω
με τη παλιά παρέα
Στο καφενέ του Σταύρακα,
του Κώστα Γερακάρη,
Μανιάτες, Κρητικόπουλα
απλώναν το ζωνάρι
Περαία μου
Κι απάνω στον Προφητ Ηλιά
χρυσό μου σκαλοπάτι
παίρνω και δίνω τα φιλιά,
παίρνω και δίνω τα φιλιά
με τη δροσιά του μπάτη
αθάνατε Πειραία,
θά `ρθω κι απόψε να σε βρω,
θά `ρθω κι απόψε να σε βρω
με τη παλιά παρέα
Στο καφενέ του Σταύρακα,
του Κώστα Γερακάρη,
Μανιάτες, Κρητικόπουλα
απλώναν το ζωνάρι
Περαία μου
Κι απάνω στον Προφητ Ηλιά
χρυσό μου σκαλοπάτι
παίρνω και δίνω τα φιλιά,
παίρνω και δίνω τα φιλιά
με τη δροσιά του μπάτη
Έμαθα τώρα να ταξιδεύω
Έμαθα τώρα να ταξιδεύω σε δύσκολες
Θάλασσες.
Να βαδίζω γυμνός κι αλησμόνητος
και να γεμίζω τους δρόμους.
Ν’ ανοίγω ευθείες να περάσει το φως
να σταματώ, ξαφνικά, στο Νησί σου
με τα μάτια μου στ’ άνοιχτά
και στ’απέραντα
Εκεί που η ποίηση
τινάζεται σαν απρόσμενη αστραπή
και καρφώνεται
σαν πυράκανθος
στα μαλλιά σου.
Το Blog
Λογοτεχνία – Πολιτιστικά Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων,
αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα που
αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό
|
E-mail
=info@bookstars.gr
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου