Κάτι σαν κραυγή κάτι σαν θρήνος Χρονογράφημα του Βασίλη Σιάπκα 13 Ιουνίου 2014

Κάτι σαν κραυγή κάτι σαν θρήνος Χρονογράφημα του Βασίλη Σιάπκα 13 Ιουνίου 2014

-Μισούσα τις στατιστικές.

-Απεχθανόμουν τις γενικεύσεις.

-Αμφισβητούσα τις δημοσκοπήσεις.

-Για όλα όσα αφορούσαν το δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο. Όσα αναφέρονταν στις συνήθειες τις προτιμήσεις, τις τάσεις, τις καταστάσεις.

-Δεν ακολουθούσα καταναλωτικά πρότυπα.

-Δεν πήγαινα με τη μόδα.

-Αρνούμαι να συμπράξω στη διαμόρφωση των κατευθύνσεων και των τάσεων που χρησιμοποιούνται από διάφορα επιτελεία για η χάραξη στρατηγικών.

-Δεν ήθελα να γίνω αριθμός στην εκτυπωτική μηχανή ενός τερματικού, μιας πολυεθνικής που «αγωνιά» πώς να μου βελτιώσει τη ζωή χωρίς να το ξέρω.

-Δεν ήθελα να μου βάζουνε ταμπέλες, να με ταξινομούν, να με κατατάσσουν, να με ομαδοποιούν και να μου λένε τι να κάνω αφού και άλλοι με τις ίδιες περίεργες με μένα προτιμήσεις, έπρεπε να έχουν ενιαία συμπεριφορά.

-Επαναστατούσα όταν προσπαθούσαν να με πείσουν, ότι στις οργανωμένες κοινωνίες και στα σύγχρονα κράτη, οι κυβερνήσεις πρέπει να επιλέγουν διάφορους διεθνείς οργανισμούς και να παραδίδουν μεγάλα κομμάτια εξουσίας, απ΄ αυτή που εγώ τους είχα δώσει με την ψήφο μου, γιατί έτσι προστατεύονται καλύτερα τα οικονομικά συμφέρονται της χώρας μου.

-Αρρώσταινα όταν μού ψελλίζανε, ότι κάποιοι ξενέρωτοι γραφειοκράτες, που από την κοιλιά της  μάνας τους βρέθηκαν κατ’ ευθείαν στις κονσόλες του PRISTON,  του YALE και του HARVARD, φορώντας γυαλιά από ταρταρούγα και παπιγιόν με βούλες, ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από τους πολιτικούς τού τόπου μας που θαύμαζα και προσπάθησα να μοιάσω.

-Και ύστερα όταν μια μέρα, οι πολιτικοί ο ψήφιζα ανέθεσαν σ’ αυτούς με τα γυαλιά να φτιάξουν μια Ευρώπη χωρίς σύνορα, γιατί το διεθνές εμπόριο δεν ήθελε και πολλά – πολλά εμπόδια και καθυστερήσεις, τότε αυτοί θεώρησαν ότι κάποιοι γραφιάδες, τρεχάτοι και νευρικοί που δεν άφηναν κανένα εμπόρευμα να τους ξεφύγει, να το μαρκάρουν, το καταμετρούσαν και το χρέωναν, ήταν το πιο μεγάλο εμπόδιο.

-Τράβηξαν τότε μια μονοκονδυλιά και τους διέγραψαν.

-Κι έβγαλαν στεναγμό ανακούφισης οι λαθρέμποροι, οι έμποροι λευκού θανάτου και οι μεταπράτες της απάτης και της φοροδιαφυγής.

-Εκτελωνιστής είναι πια απαγορευμένη λέξη στην Ευρώπη των 15.

-Κάποιοι από μας νόμισαν ότι η μαμά –ΕΟΚ κάτι θάκανε γι’ αυτούς. Έκλεισαν τα γραφεία τους και περίμεναν. Και δεν έγινε τίποτε.

-Κάτι ψίχουλα που τους πέταξαν τ’ αρνήθηκαν .

-Κι άρχισαν να πεθαίνουν.

-Κι εγώ από την 1/1/93 να μετράω.

-Αλέκος Κουταλίδης, Αχιλλέας Καφετείδης, Νίκος Κάγιαλης, Κώστας Ζαμπράκος, Νίκος Μπαμπαράκος, Τάκης Σιδηρόπουλος, Απόστολος Παυλίδης, Νίκος Μπαξεβάνης, Τάκης Σιάγκρης και προχθές ο Λάκης Αλεξανδρίδης.

-Μέσα σε 2,5 χρόνια…………….. Από 34-53 χρονών.

-Κι εγώ άρχισα να αναθεωρώ και να κλονίζομαι.

-Το 1,5% του ενεργού εκτελωνιστικού δυναμικού του Συλλόγου μας (στατιστικά).

-Όλοι γενικά να πλήττονται, να ανησυχούν, να αγωνιούν, να υποφέρουν. Κάποιοι να ραγίζουν και κάποιοι να ελπίζουν.

-Κι εγώ.

-Να προσπαθώ να προσαρμοσθώ.

-Να κοιτάζω να ενταχτώ.

-Να μην ενοχλώ αυτούς με τα γυαλιά.

-Να γίνω καλός πολίτες της Ευρώπης γιατί έχω και οικογένεια.

-Και να φοβάμαι ……..

-Μη διαβάσει κάνας «μεγάλος» αυτά που γράφω. Κι έχουμε κι άλλα.

-Γι’ αυτό και δεν υπογράφω με τα» όνομά μου Βασίλης Σιάπκας, αλλά βάζω Βα.Σια.

-Και το τηλέφωνό μου 031 537 763 δεν το έχω στον τηλεφωνικό κατάλογο…………

-Και οι αρχές ……  και τα πιστεύω;

-Σκατά, αυτά θα κοιτάμε τώρα;

-Προηγείται η Ευρώπη των πολυεθνικών, των στατιστικών και των χαρτογιακάδων.

-Και στο κάτω- κάτω οι εκτελωνιστές που πεθαίνουν, πηγαίνουν στον παράδεισο της Ε.Ε. όχι   στον άλλο, το γενικό, μαζί με την πλέμπα.

Οκτώβρης ‘ 95 Βα. Σια

Μια καταγραφή του Βασίλη Σιάπκα Προέδρου του Συλλόγου Εκτελωνιστών Θεσσαλονίκης, κάτι σαν πρόβλεψη………

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail =info@bookstars.gr

…….