Ιστορίες του επαγγέλματος. Χρονογράφημα του Γιάννη Βελιώτη 11 Ιουνίου 2014

Ιστορίες του επαγγέλματος.  Χρονογράφημα του Γιάννη Βελιώτη 11 Ιουνίου 2014

Βρέθηκα στη συντροφιά αγαπητών συνάδελφων πού αποφάσισαν μετά από αρκετά χρόνια να ξανασμίξουν,   μια  και αποτραβηγμένοι  από  τα τελωνεία,  απομονωμένοι στα γραφεία τους χάσαν κάθε καθημερινή  μεταξύ    τους επαφή. Στον κύκλο λοιπόν αυτό τον ευχάριστο και  τί   δεν   θυμηθήκαμε. Πόσα ευτράπελα  ειπώθηκαν  και πάσες θύμησες  ξεχύθηκαν στο  νου μας!   Κουβεντιάσαμε   για  παλιούς διευθυντές  τελωνείων πού  ο  καθένας είχε δικές του συνήθειες, ακό­μα το σεβασμό πού γεννούσαν με τις γνώσεις τους   και θυμηθήκαμε συνθήκες δουλειάς πού σήμερα φαίνονται απίστευτες.

Πως βουτούσαμε στα λασπόνερα, μέσα  στο ξεροβόρι, να βρούμε τα   εμπορεύματα  στο   Ντοκ  το   συναγωνισμό πού κάναμε με το τραμ της παραλίας,    τα    λογιστικά    σημειώματα πού   βγαίνανε  με   το   χέρι,   κι   ας ήτανε και 15 κλάσεις ακόμα. Πόσα και πάτα δεν ειπώθηκαν πού μας έκαναν   να   ξανανιώσουμε   τη   νεανική   μας    ηλικία.  

Ξανάρθαν    για λίγο στα μάτια μας τα μαύρα μας μαλλιά και οι  λυγερές  κορμοστασιές  μας.  Πώς φεύγουν τα άτιμα χρόνια και πώς χαράζουν στο πρόσωπό σου  τα βάρη και  τις σκοτούρες  πού πέρασες!  Τα   χείλια τώρα πιότερο  αναστενάζουν παρά τραγουδούν.   Και   τα   γκρίζα  μαλλιά   κάνουμε   πώς   πιστεύουμε   ότι τονίζουν τη σοφία και  τη  σωφροσύνη   μας.   Ειπώθηκαν   πολλά.   Κι ήρθε και μένα στο μυαλό  μου μια ιστορία   κωμική,   πού   τη   θυμάμαι και  γελώ  ακόμα.

Ο Μίμης ο Φανός - και ποιος δεν γνωρίζει  τον καλοκάγαθο και λεβέντη Μίμη - τελώνιζε κάποτε χειρουργικά εργαλεία με κάποιο νεοφερμένο   ελεγκτή.  Ό   ελεγκτής αυτός   όμως θες  από  περιέργεια ή  από  σχολαστικότητα,     επέμενε καλά και σώνει να τού εξηγήσει ο Φανός πού χρησιμοποιείται το κάβε εργαλείο.  Έβηξε,  ξερόβηξε, προσπάθησε να  τα μπουρδουκλώσει,   όμως   ο   ελεγκτής καλά   και σώνει  ήθελε  «τη  χρήση κάθε  χειρουργικού  εργαλείου».   Πώς   μπορούσε να  τις  γνωρίζει   ο Φανός; Αφού   ακόμα και στην  τελευταία εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας πού έκανε ήτανε κοιμισμένος όταν χρησιμοποιούσαν αυτά τα εργαλεία. Προσπαθούσε με φωνές και επιχειρήματα να πείσει τον ελεγκτή πώς τέτοια εργαλεία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει  ούτε ο  τσαγκάρης, ούτε και ο μαραγκός, παρά  μόνο  χειρουργός.  Οι  εξηγήσεις δεν έπειθαν τον ελεγκτή. Είναι  μεγάλη αδυναμία   βλέπεις,  να μπορεί ένας εκτελωνιστής  να γυρίζει  πράγματα   πού  μάθανε άλλοι επιστήμονες περνώντας ολόκληρα  χρόνια στα ειδικά θρανία. Ένας   μέτριος  εκτελωνιστής  πρέ­πει να είναι άριστος ηλεκτρολόγος,  μηχανολόγος, γεωπόνος, ηλεκτρονικός, χημικός και  ό,τι   επάγγελμα απαιτεί το εμπόρευμα πού τελωνίζει. Το κακό είναι  όμως πώς, αν μάς πουν πώς «δεν είσαι σε θέση να μάς εξηγήσεις πώς λει­τουργεί  ένα κομπιούτερ»   μάς  κακοφαίνεται κιόλας. Την ώρα πού ο Φανός  έχανε το παιχνίδι  βρέθηκα εγώ μπροστά του για να τού δώσω λεφτά.  Αρπάζει  την ευκαιρία και  με παρουσιάζει  στον ελεγκτή βάζοντας την επίσημη φωνή του.

- Καλώς το γιατρό.

Εγώ ξαφνιάστηκα, μα ο νόμος του ελεγκτηρίου είναι «άκου και μη μιλάς». Χωρίς να κοκκινίσει με πάει στο ανοιγμένο κιβώτιο και με  ρωτά:

- Πού χρησιμοποιούνται  αυτά τα χειρουργικά εργαλεία;

Το πόδι του κόντευε να λειώσει το δικό μου από το πάτημα μια και τότε είχαμε αρκετή διαφορά στο βάρος. Τι να κάνω ο καψερός για να αποφύγω το πικρό ποτήρι:

- Εγώ  είμαι  ακτινολόγος, τραύλισα.

Ό νεοφερμένος όμως ελεγκτής επέμενε:

- Οπωσδήποτε γνωρίζετε καλύτερα από  μάς.

Παίρνω στο χέρι ένα νυστέρι και του λέω:

- Με αυτό σκίζουμε το δέρμα.

Έμοιαζε τόσο με την φαλτσέτα του τσαγκάρη, μας πού δεν χωρούσε αμφιβολία, βουτάω και μια λαβίδα απ’ αυτές που σφίγγουνε τις αρτηρίες και του λέω:

- Με αυτό σταματάμε το αίμα.

Νομίζοντας πώς έκανα το καθήκον μου προσπαθώ να ξεφύγω. Όμως ο Φανός διασκεδάζει τώρα και μου βγάζει ένα εργαλείο που ούτε το είχα φανταστεί ποτέ μου και με ρωτά:

- Αυτό πού το χρησιμοποιείς, γιατρέ μου;

Μου ‘ρθε στα χείλια να τού πω, άντε…… Όμως συγκρατήθηκα και έκανα πώς προσπαθώ να θυμηθώ. Σε μια στιγμή όλα γκρεμίστηκαν, γιατί ο αγαπητός διευθυντής του Τελωνείου, κάνοντας επιθεώρηση εκείνη την ώρα, με χτύπησε στην πλάτη και είπε στον ελεγκτή:

- Απ’ τα  καλύτερα παιδιά μας.

Ό ελεγκτής γούρλωσε τα μάτια και ετοιμάστηκε να μου ορμίσει. Εγώ κρύφτηκα πίσω άπ’ το διευθυντή και με κόπο εξήγησα τη συμφορά μου. Τότε ανέ­λαβε εκείνος την ευθύνη και πρόλαβε την κατάσταση για να μη χρειαζόταν να μεταβληθώ από γιατρός τραυματίας.

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail =info@bookstars.gr