Ο Παύλος Αδελίνης, εκτελωνιστής, επιχειρηματολογεί
με την ανεργία λόγω ΕΟΚ, 30 Μαρτίου 2015
Το Κοινωνικό πρόβλημα των εκτελωνιστών σε πρώτη
αγωνιστική προτεραιότητα
Πέρα από τις εισηγήσεις , τις προτάσεις, τους
προβληματισμούς και τις τελικές αποφάσεις, για την ενίσχυση των προοπτικών για
επανακαθορισμό κλαδικών θέσεων και στόχων, ένα συνέδριο παρέχει πάντοτε την
αφορμή για χρονικές αναδρομές για αναπόφευκτες διαπιστώσεις, εκτιμήσεις
συνδικαλιστικών πεπραγμένων και κατά κανόνα, όπως μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί,
πτωχούς απολογισμούς για την μέχρι σήμερα εξέλιξη και προαγωγή των
εκτελωνιστικών θέσεων και επιδιώξεων.[1]
Από την άποψη αυτή ασφαλώς δεν θα πρωτοτυπήσω αν
επαναλάβω τη διαπίστωση της καθολικής αποτυχίας (της προσπάθειας) στο μέγιστο
πάγιο επί μία σχεδόν πενταετία ευκαιριακά κατά τη γνώμη προβαλλόμενο ζήτημα,
αίτημα της αντιμετώπισης και επίλυσης του προβλήματος της ανεργίας [2]των
συναδέλφων εκτελωνιστών.
Όμως επιχειρώ αυτή την αναδρομή για να για να
θυμίσω την τραγικότητα και την ειρωνεία του πράγματος πριν διατυπώσω την
προσωπική μου άποψη για ότι δεν έγινε και για ότι στο μέλλον επιβάλλεται να
γίνει, αν πραγματικά και συνειδητά θέλουμε σε κάποιο άλλο σύνεδρο εκείνοι που
θα μας διαδεχθούν στη διαχείριση των συνδικαλιστικών υποθέσεων του κλάδου μας
να βρίσκονται σε καλύτερη και περισσότερο ευχάριστη θέση, να μπορούν να
χαιρετήσουν επιτυχίες στο θέμα της μείωσης του μεγάλου αριθμού ανέργων
συναδέλφων το οποίο διαρκώς μεγαλώνει.
Με την πρόωρη συνταξιοδότηση μέχρι μιας ορισμένης
ηλικίας και με εναλλακτικές λύσεις εργασίας για τους νεότερους.
Για να μην είναι υποχρεωμένοι, όπως ακόμη σήμερα
εμείς, να πιστοποιήσουν απλά την αποτυχία, αποτέλεσμα σε πολύ μεγάλο βαθμό ασυνέπειας
και απραξίας.
Εκτός αν υποστηριχθεί ότι το μέγιστο αυτό πρόβλημα
που αφορά σημαντική μερίδα συναδέλφων εξαντλείται κάθε φορά με την διαπίστωση
της διάστασής του, με τον προσδιορισμό της μορφής και της οξύτητάς του και με
τη διατύπωση προτάσεων που πρώτοι εμείς λησμονούμε αφού δεν αγωνιζόμαστε όπως
επιβάλλεται να αγωνισθούμε.
Παρά το γεγονός ότι αποδέχομαι τη δυσκολία και την
πολυπλοκότητα του προβλήματος του κλάδου σε σχέση με την εναπομένουσα εργασία,
για τις συναρτήσεις και εξαρτήσεις από πολλά άλλα ζητήματα της
οικονομικοκοινωνικής και πολιτικής ζωής που μπλοκάρουν την αντιμετώπιση και
επίλυση των ζητημάτων, εξακολουθώ να πιστεύω ότι περισσότερο και πάνω απ’ όλα
για τη διαιώνιση των προβλημάτων, φταίει η δική μας ασυνέπεια κα απραξία.
Υπήρξαν και υπάρχουν προτάσεις και υπάρχουν
δυνατότητες και προοπτικές για επίλυση του προβλήματος της ανεργίας.
Εκείνο που δεν έγινε μέχρι σήμερα και που
επιτέλους επιβάλλεται να γίνει, είναι η οριστική επιλογή του στόχου, ο
προσδιορισμός του τρόπου και της μεθόδευσης των ενεργειών μας, για να φτάσουμε
σ’ αυτόν, η ασταμάτητη και σταθερή προβολή, επεξήγηση και υποστήριξη, προς κάθε
κατεύθυνση, της δικαιολογημένης αξίωσής μας για την επίλυση το κοινωνικού
προβλήματος της ανεργίας που μαστίζει τον κλάδο μας και η θρησκευτική προσήλωσή
μας στη σχετική διεκδίκηση.
Δεν νοείται συνεδρίαση του ανωτάτου
συνδικαλιστικού οργάνου μας, χωρίς αναγραφή στην ημερήσια διάταξη του
κοινωνικού προβλήματος των συναδέλφων, που, πέρα από την ουσιαστική το σημασία,
συμβολικά σημαίνει και φανερώνει την πρώτη προτεραιότητά μας. Την ακλόνητη
πίστη, τη σταθερή απόφαση και την
ανυποχώρητη αξίωση του κλάδου για επίλυση.
Σάββατο 13/11/1998
Παύλος Αδελίνης
Αναδημοσίευση από το Εκτελωνιστικό Βήμα τον
Οκτώβριο του 1998
[1] Έχουν περάσει έξη περίπου χρόνια από την εφαρμογή της καταστροφικής Ενιαίας
Εσωτερικής Αγοράς. Για πολλούς, ακόμα και σήμερα το 2015, δεν γνωρίζουν τι
σήμαινε για τους εκτελωνιστές αυτός ο κανονισμός. Οι εισαγωγές και οι εξαγωγές
προς τα κράτη μέλη της τότε ΕΟΚ ήταν περίπου το 85% του συνόλου του εμπορικού
ισοζυγίου της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι οι εργασίες στα Τελωνεία θα μειώνονταν
σε αντίστοιχο ποσοστό. Οι εκτελωνιστές
έχαναν στην κυριολεξία τη δουλειά τους. Ο πρώτος κλάδος που κτυπήθηκε θανάσιμα
από την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση.
[2] Που να προβλέψει ο φίλος Παύλος ότι η ανεργία θα έφτανε στο ένα και μισό
εκατομμύριο και θα έκλεινε το 40% των ελληνικών καταστημάτων!! Που να προβλέψει
ότι περίπου δύο και μισό εκατομμύρια είναι σήμερα συνταξιούχοι!!
Στο blog που βρισκόσαστε υπάρχουν:
145 αναρτήσεις σε 1.765 προβολές σελίδων
με λογοτεχνία, πολιτιστικά,
φωτογραφίες για Εκτελωνιστές
Πίνακας προηγούμενων
στην ανάρτηση της 12 Ιανουαρίου 2015
|
Το Blog
Λογοτεχνία – Πολιτιστικά Εκτελωνιστών δέχεται
να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό
πολιτισμό
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου