Ο Μάριος Κακαδέλλης Εκτελωνιστής, επαληθεύεται για τους κινδύνους του
επαγγέλματος, 3 Μαρτίου 2015
Ο Κίνδυνος του ακίνδυνου
Το κουδούνισμα του τηλεφώνου στο γραφείο μου
φάνηκε κάπως παράξενο., διαφορετικό. Σαν πιο επίπονο, πιο βιαστικό. Κι η φωνή
στην άλλη άκρη του σύρματος ήταν νευρική , ανήσυχη:
-Φίλε γεια, είναι ο ….
-Ναι είμαι ο
…………… απάντησε. Εσύ ποιος είσαι;
-Εγώ ο ……..
είπε η φωνή. Συνάδελφος.
-Έλα ρε, του λέω- τι τρέχει;
-Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι τραύλισε.
-Βέβαια –είπα κι εγώ βαριεστημένα – Πάνω σε τι;
-Πάνω στη δουλειά –ξεθαρεύτηκε.
-Θέλησα τότε να τον ξεφορτωθώ.
-Αν είναι για την δουλειά θα σε απογοητεύσω. Ούτε
έχω ενημερωθεί για πολλά, ούτε καινούργιο δασμολόγιο έχω.
-Α! όχι για συγκεκριμένη δουλειά – με πρόλαβε πάλι
ο άλλος – Για το επάγγελμα θέλω να μάθω.
-Να μάθεις τι; Ρώτησα με απορία.
Μόλις και μετά βίας, βγήκε από το στόμα του
τρεμάμενη βραχνή, ανήσυχη η ερώτηση: Κινδυνεύει;
-Τι είπες; Ρώτησα σαν μην κατάλαβα. Ο φίλος όμως
ήταν σαφής. Ρωτώ αν το επάγγελμά μας κινδυνεύει. Θέλησα να ξεφύγω με ντρίπλα
και ρώτησα:
-Εσύ τι λες;
Δεν με περίμενε. Η παύση που έγινε στο ακουστικό
μ’ έκανε να καταλάβω πως σκεπτόταν. Αλλά επανήλθε.
-Δεν ξέρω. Τάχω χαμένα. Αλλά νομίζω πως μάλλον
όχι. Δεν κινδυνεύει.
Θέλησα να περάσω πάλι στην αντεπίθεση:
-Πως το ξέρεις; Ρώτησα.
-Τ’ άκουσα
το Σάββατο το πρωί στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ.
-Από ποιον; Επέμενα εγώ.
-Τι από ποιον. Από τον κύριο τέως πρόεδρο του
ΣΕΠΑ. Τόπε ξεκάθαρα. Το επάγγελμα δεν κινδυνεύει. Θα ζήσει και θα
μεγαλουργήσει. Εσύ δεν τ’ άκουσες; Ρώτησε με τη σειρά του:
-Τάκουσα κι εγώ – έκανα συμφωνώντας μαζί του.
-Και λοιπόν τι λες; Έτσι είναι; ξαναρώτησε.
-Να σου πω. Έτσι θάναι – τον καθησύχασα- αφού τόπε
κοτζάμ τέως Πρόεδρος έτσι θάναι. Δεν μπορεί ένας τέως να λέει κοτσάνες.
-Ναι αλλά εδώ είναι που μπερδεύτηκα και τάχω
χαμένα – είπε ανήσυχα.
-Δηλαδή; Ξαναρώτησα παριστάνοντας τον κουτό.
-Βρε παιδί μου, πριν λίγο καιρό ο κύριος τέως όταν
δεν ήταν τέως όταν ήρθε η αλφαβητική σειρά μου με φώναξε στον ΣΕΠΑ με μερικούς
άλλους και μου είπε πράμματα και θάματα. Ένα ολόκληρο απόγευμα μας έλεγε τέτοια
πράμματα που έτρεμα ολόκληρος και εκείνο το βράδυ θυμάμαι πως ούτε κοιμήθηκα.
-Δηλαδή σαν τι σας είπε – συνέχισα εγώ τον ρόλο
του απληροφόρητου.
-Για τον Φορέα[1]
ντε. Πως είναι η μόνη λύση που μας μένει . γιατί αν δεν γίνει αλλοίμονό μας. Πως
αν δεν συμφωνήσουμε, το επάγγελμα θα σβήσει- Πως αν δεν ήταν τόσο σοβαρά τα
πράμματα δεν θα άφηνε το σπίτι του και τη δουλειά του να κάθεται κάθε απόγευμα
και να ενημερώνει τον καθένα μας. Κι άλλα πολλά που σε κάναν να διερωτάσαι:
«Θα ζει κανείς εκτελωνιστής; Ή δεν θα ζει;»
-Ε καλά. Αυτά τα ξέρω. Του είπα θέλοντας να κατεβάσω
λίγο τα «μποφόρ» του εκνευρισμού του.
-Αφού λοιπόν τα ξέρεις εξήγησέ μου πως είναι
δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα ν’ αλλάξει πορεία
180 μοιρών και να λέει ακριβώς τ’ αντίθετα απ’ αυτά που έλεγε λίγο πιο πριν. Τι
μεσολάβησε κύριε; μου σφύριξε νευριασμένα.
-Α! για σταμάτα- είπα ανεβάζοντας τον τόνο της
φωνής μου – τι ρωτάς εμένα. Κάθε μέρα ο κύριος τέως γυρίζει στους χώρους
δουλειάς. Βρες τον λοιπόν και ρώτησέ τον να σου φύγει η απορία, αλλά τι τα σκαλίζεις
πολύ. Ότι έλεγε ο άνθρωπος πριν, πάνε περάσανε. Εσύ θα δώσεις προσοχή σ’ αυτά
που λέει τώρα. Γιατί για να τα λέει από κάπου τα πληροφορήθηκε. Και πρέπει
νάναι σωστά. Γιατί δεν τα λέει στο καφενείο. Τα λέει στο μικρόφωνο της Γενικής
Συνέλευσης.
-Μα ο Χριστιανός – με διέκοψε ο φίλος – αφού ήξερε
ότι το θέμα της έκτακτης ήταν ακριβώς ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο κλάδος,
γιατί δεν πήρε πρώτος – πρώτος το μικρόφωνο να μας πει ότι κακώς μαζευτήκαμε
δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, γιατί του τόπε ο κύριος ΤΑΔΕ, να φεύγαμε στα
σπίτια μας πούχε και λαϊκή η γειτονιά μου να ψώνιζα με την ησυχία μου;
-Αυτό δεν το ξέρω. Θα του διέφυγε, είπα θέλοντας
να δώσω τέλος στην συζήτηση.
-Στάσου μη κλείνεις, με πρόλαβε πάλι ο συνάδελφος
-Τι θες άλλο; Ρώτησα χωρίς όρεξη για κουβέντα.
-Τίποτα. Μόνο να δω που καταλήξαμε. Κινδυνεύουμε;
Ή όχι; Ο τέως λέει όχι ο νυν λέει ναι. Ποιον να πιστέψω; Εσύ με ποιον είσαι;
-Με τον Εθνικό Πειραιώς – είπα θέλοντας να κάνω
πνεύμα, ούτε με τον Λ ούτε με το Ζ. εγώ φίλε μου είμαι με το Χ. Με τον άγνωστο
Εκτελωνιστή, που τόσα χρόνια τον κουβαλάγανε στις Συνελεύσεις και τον
ταλαιπωρούσαν μέχρι τα μεσάνυχτα για να ακούσει βρισιές και αλληλοκατηγορίες
και που αγανακτισμένος έφτυνε στον πάτωμα από αηδία και έφευγε παίρνοντας όρκο
να μην ξαναπατήσει το πόδι του εκεί. Εγώ άγνωστε συνάδελφέ μου συν ομιλητή,
είμαι με τον Χ εκτελωνιστή που ύστερα από τόσα χρόνια είδε μια αχτίδα ελπίδας
το Σάββατο στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ. Που ύστερα από τόσα χρόνια είδε να παίρνετε μια
απόφαση παμψηφεί για το καλό του συνόλου. Που ύστερα από τόσα χρόνια είδε ένα
κινηματογράφο γεμάτο στην πλατεία στο εξώστη, στους διαδρόμους , στο φουαγιέ,
στην είσοδο να μαζεύονται οι εκτελωνιστές για να αποφασίσουν για το μέλλον τους
για το μέλλον των παιδιών τους. Αφού λοιπόν φίλε μου όπως είδες και συ όλοι
μαζί αποφασίσαμε ν’ αγωνιστούμε για το ψωμί των παιδιών μας σου δίνω το
δικαίωμα να αισιοδοξείς έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, στη δύναμή σου, που
μαζί με τη δύναμή μου γίνεται δύναμή μας. Και τότε μη τρέμεις κανένα κίνδυνο.
Μα πως σε λένε συνάδελφέ μου καλέ; Τον ρώτησα στο
τέλος .
-Ακίνδυνος, απάντησε σχεδόν ήρεμος.
-Χαίρω πολύ καλέ μου φίλε. Αν θες το πρωί θα
δουλεύω στο Η[2]
έλα να πιούμε καφέ στου Γιάννη. Γεια χαρά. Είπα και κατέβασα το ακουστικό. Μετά
σκέφτηκα αυτά που του είχα πει στο τέλος. Όλοι οι συνάδελφοι μαζί μπροστά σε
κάθε κίνδυνο. Τι ωραίο πράγμα επί τέλους.
Μάριος Κακαδέλλης
Αναδημοσίευση από το Εκτελωνιστικό Βήμα Μάρτιος
1981
-
[1] Στον φορέα συμμετείχαν πάνω από 1000 εκτελωνιστές σε ένα πλήθος
εκτελωνιστών πάνω από 4500 στην περιοχή της Τελωνειακής Περιφέρειας
Πειραιά. Λειτούργησε για λίγο καιρό και διαλύθηκε από τα αντιμαχόμενα
συμφέροντα που παρουσιάστηκαν κατά την
εφαρμογή του.
[2] Πρόκειται για το Όγδοο (Η) Τελωνείο
Πειραιά με χωρική αρμοδιότητα το 3 Ντοκ, στην αριστερή πλευρά του λιμένα,
βλέποντάς τον από την θάλασσα. .
|
Στο blog που βρισκόσαστε υπάρχουν:
145 αναρτήσεις σε 1.765 προβολές σελίδων
με λογοτεχνία, πολιτιστικά,
φωτογραφίες για Εκτελωνιστές
Πίνακας προηγούμενων
στην ανάρτηση της 12 Ιανουαρίου 2015
|
|
Το Blog
Λογοτεχνία – Πολιτιστικά Εκτελωνιστών δέχεται
να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό
πολιτισμό
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου