Ο Γιάννης Σκαρίμπας, εκτελωνιστής διεκδικεί την διατήρηση του μεροκάματου στο Τελωνείο Χαλκίδας. Ο Νομικός πολιτισμός των Εκτελωνιστών , 20 Μαΐου 2015

Ο Γιάννης Σκαρίμπας, εκτελωνιστής διεκδικεί την διατήρηση του μεροκάματου στο Τελωνείο Χαλκίδας. Ο Νομικός πολιτισμός των Εκτελωνιστών , 20 Μαΐου 2015

Διαβάστε παρενέργειες  του νόμου 5253. Χρονικό ετών μέχρι 1943.

Δ.Υ.Ο. – Π. 15496) 1-7-37. Το ζήτημα του ανακλητού ή μη των πτυχίων των προ του ν. 5253 καταδικασθέντων εκτελωνιστών δι’ αδικήματα αναφερόμενα εν των άρθρ. 3 του Δ. της 25/31 8βρίου 1933 και 20 του Δ. της 29/31 Δεκεμβρίου 1934

Διεύθυνσιν Τελωνείων Πειραιώς

Απαντώντες επί της υπ’ αριθ. 20139 ε.ε. αναφοράς σας, εν σχέσει προς την δι’ αυτής υποβληθείσαν αίτησιν του εκτελωνιστού Ν. Χ. ανακοινούμεν υμίν ότι το ζήτημα του ανακλητού ή μη των πτυχίων των προ του ν. 5253 καταδικασθέντων εκτελωνιστών δι’ αδικήματα αναφερόμενα εν των άρθρ. 3 του Δ. της 25/31 8βρίου 1933 και 20 του Δ. της 29/31 Δεκεμβρίου 1934, αμφοτέρων εκδοθέντων εις εκτέλεσιν του ως άνω νόμου, ήχθη ενώπιον του Νομικού Συμβουλίου εξ αφορμής εμφανισθείσης ενώπιον του Πειθαρχικού Συμβουλίου των εκτελωνιστών σχετικής περιπτώσεως.

Η πλειοψηφία του αρμοδίου τμήματος του Νομικού Συμβουλίου εγνωμοδότησεν, ότι η καταδίκη εκτελωνιστού προ του ν. 5295 «περί εκτελωνιστών κλπ» και υπό το κράτος του Δ. της 7 Ιανουαρίου 1925 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών κλπ» δι’ ωρισμένα εν τω τελευταίω τούτα αναφερόμενα αδικήματα, δεν επέφεραν αυτοδικαίως την ανάκλησιν της παλαιάς αδείας εκτελωνιστού, νομίμως γενομένης μετά ταύτα της αντικαταστάσεως της τοιαύτης αδείας δια πτυχίου επί τη βάσει της διατάξεως της § 1 του άρθρ. 5 του Νόμου, προσθέτουσα ότι αι διατάξεις του αρθ. 20 του Δ. της 29/31 Δ/βρίου 1934 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τίνων από 25)31 8)βρίου 1933 Δ. «περί εκτελωνιστών κλπ.», τεθείσαι καθ’ υπέρβασιν της υπό του αρύ. 11 του Νόμου παρασχεθείσης εξουσιοδοτήσεως είναι ανίσχυροι.

                Την γνώμην ταύτην συνεμερίσθη το Πειθαρχικόν Συμβούλιον των εκτελωνιστών. Αποδεχόμενοι και ημείς ταύτην, εν αναμονή σαφεστέρας νομοθετικής ρυθμίσεως του περί ου πρόκειται ζητήματος, εντελλόμεθα όπως συμμορφώστε προς αυτήν ασκούντες μόνον πειθαρχικήν δίωξιν κατά των καταδικασθέντων εκτελωνιστών εις ην περίπτωσιν τα αδικήματα διεπράχθησαν κατά την διεξαγωγήν των επαγγελματικών των εργασιών.

Ο Υφυπουργός

Απόφασις Συμβουλίου Επικρατείας Αριθ. 15)1937. Οι υπάλληλοι εμπόρων, οι προ του Ν. 5253)1931 εκτελούντες μόνον δια λογαριασμόν των προϊσταμένων αυτών εκτελωνιστικάς εργασίας δυνάμει αδείας χορηγηθείσης παρά της αρμοδίας Τελωνειακής Αρχής, δύνανται και μετά τον νέον νόμον και αν δεν έχωσι τα προσόντα αυτού να εξακολουθήσωσι παρέχοντες τας αυτάς υπηρεσίας.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

Συγκείμενον εκ των μελών αυτού, Σταμ. Παπαφράγκου, Προέδρου, Στυλ. Παπαντωνάκη, Φ. Παπαγεωργίου Π. Πουλίτσα, Κ. Κυριακοπούλου, Ίωάν. Μανιάτη, Παρέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη 15η Ιανουαρίου 1937 παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου Δ. Κοντογιάννη Δ ίνα αποφασίση επί της από 17 Αύγουστου 1936 αιτήσεως ακυρώσεως του Συλλόγου Εκτελωνιστών Τελωνείου Πειραιώς - Αθηνών, παραστάτος δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου Ιω. Νικοπούλου, κατά του Υπουργού Οικονομικών, αντιπροσωπευομένου δια του Νομικού Συμβούλου Σ. Λάιου, και κατά της από 26 Ιουνίου 1936 αποφάσεως της κατά το άρθρον 5 παραγρ. 4 του Νόμου 5 παραγρ. 4 του Νόμου 52:53 «περί εκτελωνιστών κλπ.» Επιτροπής των Τελωνείων Αθηνών-Πειραιώς, των παρεμβαινόντων, 1) Σταύρου Λαμπρινίδη, 2) Παντελή Κουτρουμπή, 3) Λ. Βλοντάκη, 4) Ά. Παπανδροπούλου, 5) Γ. Κρίκου, 6) Ε. Αλεξίου, 7) Ι. Ζαχαράκη, 8) Ν. Πετροπούλου, 9) Σ. Λούλη. 10) Αγ. Ίωαννίδη, 11) Μ. Κολλιδά, 12) Δ. Βαρβέρη, 13) Π. Κοσμίδη, 14) Ν. Κλαδεμενάκη, και 15) Γ. Κόσιβα. παραστάντων δια των πληρεξουσίων των δικηγόρων, Ε. Φαρμάκη και Μιχαλακοπούλου, και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, παραστάντος δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου, Κ. Σημίτη.

Ακούσαν του Εισηγητού Παρέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Π. Μερτικοπούλου, αναγνόντος, την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:

Δια της υπό κρίσιν αιτήσεως, εμπροθέσμως ασκηθείσης, το εν Πειραιεί Σωματείον υπό την ονομασίαν «Σύλλογος Εκτελωνιστών Τελωνείων Πειραιώς – Αθηνών» αιτείται την ακύρωσιν της από 26 Ιουνίου 1936 πράξεως της κατά το άρθρον 5 παρ. 4 του Ν. 5253 Επιτροπής, δι’ ης ενεκρίθη η χορήγησις ειδικών αδειών υπαλλήλων εκτελωνιστών δια το οικονομικόν έτος 1936-1937 εις τους Στ. Λαμπρινίδην και λοιπούς 15 εν όλω υπαλλήλους εμπορικών οίκων. Κατά της αιτήσεως ήσκησαν παρεμβάσεις α) οι τυχόντες αδείας υπαλλήλου εκτελωνιστού δια της πράξεως, καθ’ ης στρέφεται η αίτησις, και β) το Εμπορικόν και Βιομηχανικόν Επιμελητήριον Πειραιώς

Εν τη προκειμένη υποθέσει γεννώνται τα επόμενα ζητήματα:

1) Αν νομιμοποιώνται οι ασκήσαντες παρεμβάσεις κατά της αιτήσεως και 2) Αν η προσβαλλομένη Διοικητική. Πράξις αντίκειται τη κειμένη νομοθεσία.

Εφ’ ων ο Εισηγητής ανέπτυξε τας γνώμας αυτού.

Ακούσαν του πληρεξουσίου του προσφεύγοντος αναπτύξαντος τους λόγους προσφυγής και αιτησαμένου την παραδοχήν αυτής, του αντιπροσώπου του Δημοσίου και των πληρεξουσίων των παρεμβαινόντων, αιτησαμένων την απόρριψιν ταύτης.

Ιδόν τα σχετικά - Σκεφθέν κατά τον Νόμον

Επειδή ο νόμος 5253)1931 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών αυτών παρά ταις Τελωνειακαίς Αρχαίς» κατ’ εξαίρεσιν των διατάξεων των άρθρων 1 και 2 απαιτουσών δια την άσκησιν του επαγγέλματος του εκτελωνιστού ειδικόν πτυχίον χορηγούμενον κατόπιν ευδοκίμων θεωρητικών και πρακτικών εξετάσεων εις τους έχοντας τα εν άρθρω 2 προσόντα εν άρθρω μεν 7 παρ. 4 ορίζει ότι «οι μόνιμοι υπάλληλοι των κυρίων των εμπορευμάτων εφοδιάζονται παρά της κατά το άρθρον 5 επιτροπής δι’ ειδικής αδείας προς ενέργειαν εκτελωνιστικών εργασιών μόνον του εις ον υπηρετεί ούτος ως μόνιμος υπάλληλος.

Η άδεια αυτή χορηγείται κατόπιν προσαγωγής απάντων των δικαιολογητικών των απαιτουμένων δια την συμμετοχήν εις τας εξετάσεις προς χορήγησιν πτυχίου ασκήσεως επαγγέλματος εκτελωνιστού ως και αιτήσεως του εις ον ανήκει ούτος παραλήπτου εμπορευμάτων, υπέχοντος τας ευθύνας δια τας πράξεις αυτού» εν άρθρω δε 5 παρ. 1 διαλαμβάνει ότι «οι κατά την ισχύν του παρόντος ασκούντες το επάγγελμα του εκτελωνιστού» κατόπιν αδείας χορηγηθείσης κατά τας νομίμους διατυπώσεις δύνανται να εξακολουθήσωσιν ασκούντες το επάγγελμα χωρίς να υποβληθώσιν εις τας διατυπώσεις του παρόντος».

Εκ του συνδυασμού των διατάξεων τούτων και του πνεύματος του όλου νόμου, εκδηλουμένου και εν τη αιτιολογική αυτού εκθέσει, συνάγεται τούτο μεν ότι ο νομοθέτης δεν ηθέλησε να ανατρέψη άρδην την προ αυτού υφισταμένην κατάστασιν δια στερήσεως του δικαιώματος του εκτελωνιστού από των εκτελούντων νομίμως τοιαύτας εργασίας δυνάμει αδείας προ αυτού παρασχεθείσης, τούτο δ’ ότι απέβλεψε, πλην του Δημοσίου, και εις το συμφέρον της εμπορικής τάξεως, ην μάλλον εξυπηρετεί ή δι’ υπαλλήλων των εμπόρων διενέργεια των τελωνειακών διατυπώσεων.

Όθεν και οι υπάλληλοι εμπόρων, οι προ του νόμου 5253)19311 ενεργούντες μόνον δια λογαριασμόν των προϊσταμένων αυτών τελωνειακάς διατυπώσεις, δυνάμει αδείας χορηγηθείσης παρά της αρμοδίας Τελωνειακής Αρχής, δύνανται και μετά τον νέον νόμον, και αν δεν έχωσι τα προσόντα αυτού, να εξακολουθήσωσι παρέχοντες τα αυτάς υπηρεσίας και συνεπώς νομίμως η προσβαλλομένη από 26 Ιουνίου 1936 πράξις της κατά τε άρθρον 5 παρ. 4 του Νόμου 5253 Επιτροπής των Τελωνείων Πειραιώς ενέκρινε την χορήγησιν ειδικών αδειών υπαλλήλων εκτελωνιστών εις υπαλλήλους εμπορικών οίκων, ενεργούντας δυνάμει αδείας και προ του Ν. 5253 εκτελωνιστικάς εργασίας, η δ’ υπό κρίσιν αίτησιν είναι αβάσιμος και απορριπτέα.

Επειδή κατά ταύτα, απορριπτόμενης της αιτήσεως, δέον να γίνωσι. δεκταί αι ασκηθείσαι παρεμβάσεις υπό των τυχόντων αδείας υπαλλήλου εκτελωνιστού δια της προσβαλλομένης διοικητικής πράξεως και υπό του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, νομιμοποιούμενοι και τούτου εις παρέμβασιν, δεδομένου ότι το αντικείμενον της παρούσης δίκης ενδιαφέρει γενικώτερον την εμπορικήν τάξιν, εις την προστασίαν των συμφερόντων της οποίας το επιμελητήριον τούτο έχει ταχθή (Ν. 184 αρθρ. 1).

Δια ταύτα

Απορρίπτει ως αβάσιμον την υπό κρίσιν αίτησιν ακυρώσεως.

Δέχεται τύποις τε και ουσία τας ασκηθείσας παρεμβάσεις.

Διατάσσει την υπέρ του Δημοσίου κατάπτωσιν του κατατεθέντος παραβόλου, και

Καταψηφίζει του αιτούντος την του δημοσίου και των παρεμβαινόντων δικαστικήν δαπάνην εκ δραχμών δισχιλίων συμμέτρως και τα τέλη.

Εκρίθη και απεφασίσθη εν Αθήναις τη 16 Ιανουαρίου 1937, εδημοσιεύθη δ’ αυτόθι τη 22α Ιδίου μηνός και έτους.

Ο Πρόεδρος Ο Γραμματεύς

ΣΤ. ΠΑΠΑΦΡΑΓΚΟΣ Δ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ

Απόφασις Συμβουλείου Επικρατείας Αριθ. 1045)1937. Οι κατά την έναρξιν της ισχύος του Νόμου 5253 νομίμως ασκούντες το επάγγελμα του εκτελωνιστού δύνανται να εξακολουθήσωσιν ασκούντες τούτο άνευ ουδεμιάς διατυπώσεως απαιτουμένης υπό του νόμου τούτου.  Το άρθρον 11 Π. Δ. 25 Οκτωβρίου 1933 τυγχάνει παράνομον.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

Συγκείμενον εκ των Σταμ. Παπαφράγκου, Προέδρου, Μ. Τσαμαδού, Π. Πουλίτσα, Ε. Μελισσείδου, Κ. Κυριακοπούλου, Ι. Φωκά, Α. Διγενοπούλου, Συμβούλων, Σ. Σολιώτη και Χ,. Μητρέλια, Παρέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Συνεδριάσαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του τη τριακοστή (30ην) Νοεμβρίου 1937, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας, ίνα αποφασίση της από 20ής Ιουλίου 1937 αιτήσεως ακυρώσεως του ανεγνωρισμένου Σωματείου «Σύλλογος Εκτελωνιστών Θεσσαλονίκης», εδρεύοντος εν Θεσσαλονίκη και εκπροσωπουμένου νομίμως παρά του Προέδρου αυτού Γεωργίου Βουλγαράκη, κατοίκου Θεσσαλονίκης, παραστάντος δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου Γ. Κοφινά, κατά Υπουργού Οικονομικών, κατοικοεδρεύοντος εν Αθήναις και αντιπροσωπευθέντος δια του Α. Παπαντωνίου  Νομικού Συμβούλου, κατά της υπ’  αριθ. 5028 του έτους 1937 διαταγής του Υπουργείου Οικονομικών.

Ακούσαν του Εισηγητού Συμβούλου της Επικρατείας Ι. Φωκά, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται :

Δια του νόμου 5253 της 2)6 Αύγουστου 1931 «κερί εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών αυτών» (258) απητήθη δια την άσκησιν του επαγγέλματος του εκτελωνιστού παρά ταις τελωνειακαίς Αρχαίς, πτυχίον εκτελωνιστού, όπερ χορηγείται μετά ειδικάς θεωρητικάς και πρακτικάς εξετάσεις. Δια τους κατά την ισχύν του νόμου υπηρετούντας εκτελωνιστάς έλαβεν ειδικήν πρόνοιαν ο ρηθείς 5253 νόμος, ορίσας εν άρθρω 5 παρ. 1 αυτού, ότι «οι κατά την ισχύν του παρόντος ασκούντες το επάγγελμα του εκτελωνιστού κατόπιν αδείας χορηγηθείσης κατά τας νομίμους διατυπώσεις, δύνανται να εξακολουθήσωσιν ασκούντες το επάγγελμα χωρίς να υποβληθώσιν εις τας διατυπώσεις του παρόντος». Δια του αυτού νόμου ιδρύθησαν ειδικαί παρ’ εκάστω τελωνείω Επιτροπαί (άρθρ. 5 παράγραφοι 3 και 4) εις ας ανετέθησαν τα καθήκοντα της, μετ’ έλεγχον, αντικαταστάσεως των αδειών των κατά την ισχύν του νόμου υπηρετούντων εκτελωνιστών δια της χορηγήσεως αυτοίς υποχρεωτικώς πτυχίου εκτελωνιστού.

Εν προκειμένω η παρά των Τελωνείω Θεσσαλονίκης Επιτροπή, δια της από 8 Μαρτίου 1932 υπ’ αριθμ. 3 πράξεως της απεφάσισε την χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού εις τους κατά την ισχύν του νόμου 5253 ασκούντας νομίμως το επάγγελμα του εκτελωνιστικού αλλοδαπούς υπηκόους Πέπο Ματαλόν, Δαυίδ Ματαλόν, Χάιμ Ρεβάχ, Ιακώβ Ρεβάχ και Βενιαμίν Ρεβάχ, εις ους και εχορηγήθησαν πράγματι παρά του Προέδρου της Επιτροπής τα υπό χρονολογίαν 8 Μαρτίου 1932 πτυχία εκτελωνιστού.

Μετά την χορήγησιν των ανωτέρω πτυχίων εξεδόθη, κατ’ εξουσιοδότησιν του άρθρου 11 του Ν. 5253, το υπό χρονολογίαν 25)31 Οκτωβρίου 1933 Διάταγμα «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών αυτών» (337), όπερ εν άρθρω 30 παρ. 2 διέλαβεν, ότι η αντικατάστασις των προ της ισχύος του νόμου 5253 αδειών ασκήσεως επαγγέλματος εκτελωνιστού δια των υπό του Νόμου τούτου καθορισθέντων πτυχίων, (προς άσκησιν τοιούτου επαγγέλματος, εκτελείται εφόσον οι της τοιαύτης αντικαταστάσεως δικαιούμενοι εκτελωνισταί εκέκτηντο κατά τον χρόνον της αντικαταστάσεως τας υπό στοιχεία α, β, γ και δ, του άρθρου 3 του από 7)1)1925 Διατάγματος απαιτουμένας ιδιότητας, της Επιτροπής δικαιούμενης να προβαίνη εις έλεγχον τούτων έστω και μεταγενεστέρως. Αι από στοιχεία α’ και β’ ιδιότητες (τας γ’ και δ’ κέκτηνται οι περί ων εν προκειμένω) του άρθρου 3 του Διατάγματος της 7 Ιανουαρίου 1925 περί εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών, αφορώσι την εγγραφήν των ασκούντων το επάγγελμα του εκτελωνιστού εν’ μητρώω αρρένων Δήμου ή Κοινότητος τίνος του Κράτους και την εκπλήρωσιν των στρατιωτικών αυτών υποχρεώσεων.

Επειδή όμως οι περί ου εν προκειμένω Π. Ματαλόν, Δ. Ματαλόν, Χ. Ρεβάχ, Ι. Ρεβάχ και Β. Ρεβάχ δεν ετύγχαναν εγγεγραμμένοι εν μητρώω αρρένων Δήμου τίνος ή Κοινότητος του Κράτους» καθόσον ετύγχανον ξένοι υπήκοοι, ή κατά το άρθρον 5 του νόμου 5253 Επιτροπή, ερμηνεύουσα άλλως τας διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Ν. 5253, ανεκάλεσε δια της υπ’  άριθ. 18 της 15 Φεβρουαρίου 1937 αποφάσεως της τα εις τους ως άνω αλλοδαπούς χορηγηθέντα πτυχία, ως μη συγκεντρούντας τα κατά νόμον προσόντα, ειδικώς δε ως μη κεκτημένους την Ελληνικήν υπηκοότητα. Εις την απόφασιν της ταύτην η Επιτροπή ενέμεινε και δια της μεταγενεστέρως, συνεπεία αιτήσεως των ενδιαφερομένων, εκδοθείσης υπ’ αριθ. 19 της 17 Μαΐου 1937 πράξεως της, καίτοι υπέρ της αντιθέτου απόψεως εγνωμοδότησε (δια του υπ’ αριθ. 240)17-4-37 προς το Υπουργείον των Οικονομικών εγγράφου του) ο Νομικός Σύμβουλος του Υπουργείου τούτου το περιεχόμενον δε της γνωμοδοτήσεως ταύτης υιοθέτησε ο Υπουργός των Οικονομικών, όστις μάλιστα υπέδειξεν εις την Επιτροπήν, όπως ακυρώση την μεταγενεστέραν απόφασίν της, δι’ ης ανεκλήθησαν τα πτυχία των ειρημένων εκτελωνιστών αλλοδαπών υπηκόων.

Ο Υπουργός όμως των Οικονομικών, φρονών, ότι η ρηθείσα παρά τω Τελωνείω Θεσσαλονίκης 'Επιτροπή εσφαλμένως ενέμεινε και δια της δευτέρας (επιβεβαιωτικής της πρώτης) πράξεως της εις την ανάκλησιν των πτυχίων τω περί ων εν προκειμένω αλλοδαπών υπηκόων, ενετείλατο δια τις ήδη προσβαλλόμενης υπ’ αριθ. 95025 της 29 Μαΐου 1937 αποφάσεως του την άμεσον χορήγησιν εις αυτούς των πτυχίων εκτελωνιστού, ακυρώσας ούτω δια παράβασιν νόμου τας ειρημένας υπ’ αριθ. 18)15)211937 και 12)17-5-1937 πράξεις της παρά τω Τελωνείω Θεσσαλονίκης Επιτροπής.

Ήδη δια της υπό κρίσιν από 29 Ιουλίου 1937 αιτήσεως, ασκούμενης παρά του εν Θεσσαλονίκη σωματείου υπό την επωνυμίαν «Σύλλογος Εκτελωνιστών Θεσσαλονίκης», διώκεται η ακύρωσις της προσβαλλομένης ως άνω υπ’ άριθ. 95028)29)5)1937 υπουργικής αποφάσεως επί τω λόγω ότι αύτη, εξεδόθη κατ’ εσφαλμένην ερμηνείαν και εφαρμογήν των διεπουσών το προκείμενον ζήτημα διατάξεων των άρθρων 2 και 5 παρ. 1 του Νόμου 5253 (1931-25-8) και 30 παρ. 2 του Διατάγματος της 25)10)1933 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών αυτών» (37) και του άρθρου 2 του Διατάγματος της 5)1)1932 «περί πτυχίων εκτελωνιστών» (18).

Επί της υπό κρίσιν, εμπροθέσμως και παραδεκτώς ασκούμενης αιτήσεως ακυρώσεως, το μόνον προκύπτον ζήτημα είναι αν ευσταθώσι κατ’ ουσίαν οι εν αύτη διατυπούμενοι λόγοι ακυρότητος κατά της προσβαλλομένης διοικητικής πράξεως.

Εφ’ ου ο Εισηγητής ανέπτυξε την γνώμην αυτού.

Ακούσαν του πληρεξουσίου του προσφευγόντος Συλλόγου αναπτύξαντος και προφορικώς τους λόγους της προσφυγής και αιτησαμένου την παραδοχήν αυτής, του αντιπροσώπου του Δημοσίου αιτησαμένου την απόρριψιν ταύτης.

Ιδόν τα σχετικά - Σκεφθέν κατά τον Νόμον

Επειδή ως δείκνυται εκ του δικογράφου της προσβαλλομένης αιτήσεως, δι’ αυτής ζητείται η ακύρωσις της υπ’  άριθ. 50128 από 20 Μαΐου 1937 διαταγής του Υπουργού των Οικονομικών δι’ ης ηκυρώθη η απόφασις της παρά τω Τελωνείω Θεσσαλονίκης Επιτροπής του Νόμου 5253 και δι’ ης αύτη ανεκάλεσε τα εις παλαιούς εκτελωνιστάς χορηγηθέντα πτυχία ασκήσεως του επαγγέλματος των. Η πράξις αύτη της Διοικήσεως εκτελεστή ούσα ως προβάσα εις ακύρωσιν αποφάσεως της άνω Επιτροπής παρά του Υπουργού προϊσταμένου αυτής δια παράβασιν νόμου παραδεκτώς προσβάλλεται ενώπιον του Συμβουλίου τούτου.

Επειδή κατά το άρθρον 3 του Δ)τος της 7 Ιανουαρίου 1925 «περί εκτελωνιστών κλπ.» παρά τω Τελωνείω Πειραιώς, επεκταθείσης και επί του Τελωνείου Θεσσαλονίκης δια του από 23)30 Μαΐου 1925 ομοίου, οι βουλόμενοι ν’ αποκτήσωσιν άδειαν εκτελωνιστού οφείλουσι να υποβάλωσιν εις τον Διευθυντήν του Τελωνείου αίτησιν μετά πιστοποιητικού ότι ο αιτών είναι εγγεγραμμένος εις το μητρώον αρρένων Δήμου ή Κοινότητος του Κράτους και ότι εξεπλήρωσε τας στρατολογικάς αυτού υποχρεώσεις του, ότι νομίμως απηλλάγη τούτων.

Δια του επακολουθήσαντος όμως από 30 Οκτωβρίου 1925 Δ. «περί συμπληρώσεως του άνω» προσετέθη ιδία παράγραφος εις το άρθρον 3 του πρώτου καθ’ ην «εξαιρετικώς αι κατά ή δημοσίευσιν του παρόντος Διατάγματος (30 Οκτωβρίου 1925) υπηρετούντες εκτελωνισταί αλλοδαποί υπήκοοι δύναται να προσαρτήσωνται την προσβαλλομένην άδειαν ασκήσεως επαγγέλματος άνευ των άνω πιστοποιητικών». Επί τη βάσει της διατάξεως ταύτης εχορηγήθησαν εις ασκούντας το άνω επάγγελμα προ του 1925 άδειαι, καίτοι δεν ήσαν Έλ­ληνες υπήκοοι ουδ’ είχον εκτελέσει στρατολογικάς υποχρεώσεις.

Ο επακολουθήσασας Νόμος 5253 καθορίσας τα περί πτυχίων εκτελωνιστών εν άρθρω 5 παρ. 3 έλαβε πρόνοιαν περί των νομίμως, ασκούντων το άνω επάγγελμα μη κεκτημένων όμως τα προσόντα του Νόμου τούτου, εις ους επέτρεψε κατ’ εξαίρεσιν την λήψιν πτυχίων χωρίς να περιλάβη τούτους εις τας διατυπώσεις του. Κατ’ ακολουθίαν οι κατά της προϊσχυούσης διατάξεως το επάγγελμα του εκτελωνιστού, δύναται να εξακολουθήσωσιν ασκούντες τούτο άνευ ουδεμίας διατυπώσεως απαιτουμένης υπό του Ν. 5253, συνεπώς ουδέ εξ υποβολής πιστοποιήσεως περί Ελληνικής υπηκοότητος και εκπληρώσεως στρατιωτικών υποχρεώσεων.

Είναι προφανής ο σκοπός του νομοθέτου· ηθελήθη δια του άνω νόμου η εξακολούθησις της υφισταμένης πραγματικής καταστάσεως και η διασφάλισις των επί τη βάσει προϊσχυόντων νόμων νομίμως ασκούντων το επάγγελμα του εκτελωνιστού αι δε διατάξεις περί Ελληνικής ιθαγενείας και εκπληρώσεως στρατιωτικών υποχρεώσεων, αφορώσι τους μετά την ισχύν του νόμου θέλοντες ν’ ασκήσωσι το άνω επάγγελμα.

Δια Διατάγματος όμως στις 25 Οκτωβρίου 1933 εκδοθέντος, ως εν αυτώ φέρεται, κατ’ εξουτιοδότησιν του άρθρου 11 του ανωτέρω νόμου ωρίσθη ότι η αντικατάστασις των προ της ισχύος του νόμου αδειών επαγγέλματος εκτελωνιστών γενήσεται δια των εφεξής καθοριζομένων πτυχίων, εκτελείται δε εφ όσον οι τοιαύτης αντικαταστάσεως δικαιούμενοι εκτελωνισταί εκέκτηντο Ελληνικήν ιθαγένειαν και εξεπλήρωσαν τας στρατολογικάς των υποχρεώσεις, δικαιουμένης της Επιτροπής του άρθρου 5 να προβαίνη εις τον έλεγχον τούτων έστω και μεταγενεστέρως (αρθρ. 30). Επί τη βάσει της διατάξεως ταύτης η Επιτροπή εξέδωκε την προσβαλλομένην πράξιν της αρνηθείσα εις τον αιτούντα το πτυχίον του ως μη όντα υπήκοον Έλληνα.

Ή απόφασις όμως αύτη της Επιτροπής δεν είναι νόμιμος και συνεπώς ακυρωτέα διότι στηρίζεται εις το άνω Διάταγμα όπερ αφ’ ενός μεν αντίκειται εις την σαφή διάταξιν του άρθρου 5 παρ. 1 του άνω νόμου, αφ’ ετέρου δε στηρίζεται εις την εξουσιοδότησιν του άνω άρθρου 11 επιτρέψαντος τον δια Διαταγμάτων καθορισμόν α) του τρόπου της ενεργείας θεωρητικών και πρακτικών εξετάσεων των υποψηφίων, β) της συγκροτήσεως και αμοιβής της εξεταστικής επιτροπής, γ) του τύπου τον πτυχίων και δ) των δικαιωμάτων εν γένει και υποχρεώσεων ευθυνών και ορίων ηλικίας εκτελωνιστών, ουχί δε και τον καθορισμόν των προσόντων εν γένει και προϋποθέσεων υφ’ ας αναγνωρίζεται το δικαίωμα της ασκήσεως του επαγγέλματος του εκτελωνιστού. Η κρινομένη αίτησις στηριζομένη επί αντιθέτου προϋποθέσεως απορριπτέα είναι νομίμου ούσης της προσβαλλομένης πράξεως του Υπουργού ακυρώσαντος πράξιν της Επιτροπής μη νομίμου.

δια ταύτα

Απορρίπτει την υπό κρίσιν και από 20 Ιουλίου 1937 αίτησιν του Συλλόγου Εκτελωνιστών Θεσσαλονίκης καταδικάζει τούτον εις τα έξοδα του Δημοσίου εκ δραχμών χιλίων πεντακοσίων (1.500) και τα τέλη.

Διατάσσει την περιέλευσιν του κατατεθέντος παραβόλου εις το Δημόσιον Ταμείον.

Εκρίθη και απεφασίσθη εν Αθήναις τη τριακοστή (30^η) Νοεμβρίου 1937, και εδημοσιεύθη αυτόθι τη δεκάτη (10^η) Δεκεμβρίου 1937.

Ο Πρόεδρος Ο Γραμματεύς

ΣΤ. ΠΑΠΑΦΡΑΓΚΟΣ Δ. ΚΟΝΤΟΠΑΝΝΗΣ

Απόφασις Συμβουλίου της Επικρατείας Αριθ. 1046)1937. Απορρίπτει αίτησιν ελλείψει αντικειμένου. Οι κατά την ισχύν του παρόντος ασκούντες το επάγγελμα του εκτελωνιστού, κατόπιν αδείας χορηγηθείσης κατά τας νομίμους διατυπώσεις, δύνανται, να εξακολουθήσωσιν ασκούντες το επάγγελμα χωρίς να υποβληθώσιν εις τας διατυπώσεις του παρόντος

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΕΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ.

Συγκείμενον εκ των Σταμ. Παπαφράγκου, Προέδρου, Μ. Τσαμαδού, Π. Πουλίτσα, Ε. Μελισσείδη, Κ. Κυριακοπούλου, Ι. Φωκά, Α. Διγενοπούλου, Συμβούλων, Ι. Σολιώτη και Χ. Μητρέλια Παρέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Συνεδρίασαν δημοσία, εν τω ακροατηρίω του τη 3οή Νοεμβρίου 1937, παρόντος και του Γραμματέως του Συμβουλίου της Επικρατείας Δ. Κοντογιάννη, ίνα αποφασίση επί της από 15 Απριλίου 1937 αιτήσεως του Πεπό Ισαάκ Μαλαλόν κατοίκου Θεσσαλονίκης, παραστάντος δια του πληρεξουσίου, του δικηγόρου Α. Παπαχριστοπούλου, κατά του Υπουργού των Οικονομικών, παραστάντος δια του Νομικού Συμβούλου Α. Παπαντωνίου και κατά της από 15 Φεβρουαρίου 1937 αποφάσεως της Επιτροπής του άρθρου 5 του Νόμου 5233 «περί εκτελωνιστών κλπ. παρά ταις Τελωνειακαίς Αρχαίς».

 Ακούσαν του Εισηγητού Συμβούλου της Επικρατείας Ι. Φωκά, αναγνόντος την έκθεσιν αυτού, καθ’ ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται :

Δια του νόμου 5253 της 2)6 Αύγουστου 1931 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών αυτών» (258) απητήθη δια την άσκησιν του επαγγέλματος του εκτελωνιστού παρά ταις Τελωνειακαίς Αρχαίς, πτυχίον εκτελωνιστούν όπερ χορηγείται μετά ειδικάς θεωρητικάς και πρακτικάς εξετάσεις. Δια τους κατά την ισχύν του νόμου υπηρετούντας εκτελωνιστάς έλαβεν ειδικήν πρόνοιαν ο ρηθείς 5253 νόμος, ορίσας εν άρθρω 5 παρ. 1 αυτού, ότι «οι κατά την ισχύν του παρόντος ασκούντες το επάγγελμα του εκτελωνιστού, κατόπιν αδείας χορηγηθείσης κατά τας νομίμους διατυπώσεις, δύνανται, να εξακολουθήσωσιν ασκούντες το ε­πάγγελμα χωρίς  να υποβληθώσιν εις τας διατυπώσεις του παρόντος». Δια του αυτού νόμου ιδρύθησαν ειδικαί παρ’ εκάστω Τελωνείω Επιτροπαί (άρθρ. 5 παρ. 3 και 4) εις ας ανετέθησαν τα καθήκοντα της, μετ’ έλεγχον, αντικαταστάσεως των αδειών των κατά την ισχύν του νόμου υπηρετούντων εκτελωνιστών δια της χορηγήσεως αυτοίς υποχρεωτικώς πτυχίου εκτελωνιστού.

Εν προκειμένω η παρά τω Τελωνείω Θεσσαλονίκης Επιτροπή δια της από 8 Μαρτίου 1932 υπ’  αριθ. 3 πράξεως της απεφάσισε την χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού εις τους κατά την ισχύν του νομού 5253 ασκούντας το επάγγελμα του εκτελωνιστού νομίμως αλλοδαπούς υπηκόους Πέπο Ματαλόν, Δαυίδ Ματαλόν, Χαΐμ Ρεβάχ, Ιακώβ Ρέβάχ και Βενιαμίν Ρεβάχ, εις ους εχορηγήθησαν πράγματι παρά του Προέδρου της Επιτροπής τα υπό χρονολογίαν 8 Μαρτίου 1932 πτυχία εκτελωνιστού.

Μετά την χορήγησιν των ανωτέρων πτυχίων εξεδόθη κατ’ εξουσιοδότησιν του άρθρου 11 του Ν. 5263, το υπό χρονολογίαν 25)31 Οκτωβρίου Διάταγμα «περί εκτελωνιστών διασαφιστών και βοηθών αυτών» (337), όπερ εν άρθρω 30 παρ. 2 διέλαβεν, ότι η αντικατάστασις των προ της ισχύος του Ν. 5253 αδειών ασκήσεως επαγγέλματος εκτελωνιστού δια των υπό του Νόμου τούτου καθορισθέντων πτυχίων, προς άσκησιν τοιούτου επαγγέλματος εκτελωνιστού, εκτελείται εφ’ όσο οι της τοιαύτης αντικαταστάσεως δικαιούμενοι εκτελωνισταί εκέκτηντο κατά τον χρόνον της αντικαταστάσεως τας υπό στοιχεία α, β, γ και δ του άρθρου 3 του από 7)1)1925 Διατάγματος απαιτούμενας ιδιότητας, της Επιτροπής δικαιούμενης νά προβαίνει εις έλεγχον τούτων έστω και μεταγενεστέρως.

Αι υπό στοιχεία α’ και β’ ιδιότητες (τας γ’ και δ’ κέκτηνται οι περί ων εν προκειμένω) του άρθρου 3 του Διατάγματος της 7^ης Ιανουαρίου 1925 «περί εκτελωνιστών, διασαφιστών και βοηθών αυτών» (1 αφορώσι την εγγραφήν των ασκούντων το επάγγελμα του εκτελωνιστού εν μητρώω αρρένων Δήμου η Κοινότητός τίνος του Κράτους και την εκπλήρωσίν των στρατιωτικών αυτών υποχρεώσεων.

Επειδή όμως ο περί ου εν προκειμένω ήδη ο αιτών, δεν ετύγχανεν εγγεγραμμένος εν μητρώω αρρένων Δήμου τίνος η Κοινότητος του Κράτους», καθόσον ετύγχανεν ξένος υπήκοος ή κατά το άρθρον 5 του Ν. 5253 Επιτροπή ερμηνεύουσα άλλως και τας διατάξεις, των άρθρων 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Ν. 5253 ανεκάλεσε δια της ήδη προσβαλλομένης υπ’  αριθ. 18 της 15 Φεβρουαρίου 1937 αποφάσεως της το εις τον αιτούντα χορηγηθέν πτυχίον, ως μη συγκεντρούντα τα κατά νόμον προσόντα, ειδικώς δε ως μη κεκτημένον την ελληνικήν υπηκοότητα. Εις την απόφασίν της ταύτην η Επιτροπή ενέμεινεν και δια της μεταγενεστέρας συνεπεία, αιτήσεως του ενδιαφερομένου εκδοθείσης υπ’ αριθ. 19 της 17 Μαΐου 1937 πράξεως της. Ήδη δια της υπό κρίσιν από 16 Απριλίου 1937 αιτήσεως ακυρώσεως διώκεται η εξαφάνισις της προσβαλλόμενης ως άνω υπ’ αριθ. 18)15-2-1937 αποφάσεως της κατά το άρθρον 5 του Ν. 5253 Επιτροπής δια τους ακολούθους λόγους:

α) Διότι κατά την ρητήν διάταξιν του άρθρου 5 παρ. 1 του Ν. 5253 απηλλάγησαν των διατυπώσεων του Νόμου τούτου οι κατά την ισχύν, αυτού ασκούντες νομίμως το επάγγελμα του εκτελωνιστού, μεταξύ δε των διατυπώσεων τούτων περιλαμβάνεται και η ελληνική υπηκοότης, και

β) Διότι αι διατάξεις του άρθρου 30 του Δ)τος της 25)10)1933 δεν δύνανται να τύχωσι εφαρμογής ως τεθείσαι καθ’ υπέρβασιν της υπό του άρθρου 11 του Ν. 5253 παρασχεθείσης εξουσιοδοτήσεως και ως αντικείμεναι προς τας διατάξεις του άρθρου 3 του Νόμου τούτου. Μετά την κατάθεσιν όμως της υπό κρίσιν αιτήσεως εξεδόθη η υπ’ άριθ. 85028 της 29 Μαΐου 1937 απόφασις του Υπουργού των Οικονομικών, δι ης ηκυρώθη η προσβαλλομένη απόφασις της Επιτροπής παρά τω Τελωνείω Θεσσαλονίκης, διαταχθείσης της άμεσου χορηγήσεως εις τον αιτούντα πτυχίου εκτελωνιστού.

Επί της υπό κρίσιν αιτήσεως προκύπτουσι τα επόμενα ζητήματα:

α) Εάν συντρέχω περίπτωσις απαραδέκτου, δι’ έλλειψιν αντικειμένου μετά την έκδοσιν της υπ’ αριθ. 85028 της 29 Μαΐου 1937 απόφασις του Υπουργού των Οικονομικών, δι’ ης ηκυρώθη η προσβαλλομένη απόφασις της Επιτροπής παρά τω Τελωνείω Θεσσαλονίκης, διαταχθείσης της αμέσου χορηγήσεως εις τον αιτούντα πτυχίου εκτελωνιστού.

β) Εάν η προσβαλλομένη απόφασις εξεδόθη κατά παραβίασιν των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 1 του Ν. 5253 και εάν αι διατάξεις του άρθρου 30 παρ. 2 του Δ)τος της 25)10)1933 κείνται εντός της παρασχεθείσης υπό του άρθρου 11 του Ν. 5253 εξουσιοδοτήσεως και

γ) Εάν η αυτή απόφασις συμπολιτεύεται προς τας περί αναλύσεως των διοικητικών πράξεων αρχάς του δικαίου.

Εφ’ ων ο Εισηγητής ανέπτυξε τας γνώμας αυτού.

Ακούσαν του πληρεξουσίου του προσφεύγοντος, αναπτύξαντος τους λόγους της προσφυγής και αιτησαμένου την παραδοχήν αυτής και της προσβαλλομένης αποφάσεως, του αντιπροσώπου του Δημοσίου ζητήσαντος την απόρριψιν ταύτης.

Ιδόν τα σχετικά - Σκεφθέν κατά τον Νόμον

Επειδή, ως δείκνυται εκ του φακέλλου η παρά τω Τελωνείω Θεσσαλονίκης Επιτροπή δια της από 8 Μαρτίου 1932 υπ’ αριθ. 3 πράξεως της απεφάσισεν την χορήγησιν πτυχίου εκτελωνιστού εις τον κατά την ισχύν του νόμου 5253 ασκούντα το επάγγελμα του εκτελωνιστού αλλοδαπόν υπήκοον Πεπό Ισαάκ Ματαλόν εις ον εχορηγήθη πράγματι το υπό χρονολογίαν 8 Μαρτίου 1932 πτυχίον εκτελωνιστού. Εκδοθέντος όμως του από 25 Οκτωβρίου 1933 Διατάγματος «περί εκτελωνιστών κλπ.». όπερ εν άρθρω 30 παράγραφος 2 διέλαβεν ότι η αντικατάστασίς των προ της ισχύος του Ν. 5253 αδειών ασκήσεως επαγγέλματος εκτελωνιστού δια των υπό του Νόμου τούτου, καθορισθέντων στοιχείων εκτελείται εφ όσον «οι της τοιαύτης αποκαταστάσεως δικαιούμενοι εκέκτηντο κατά τον χρόνον της αντικαταστάσεως τας υπό στοιχεία α, β, γ και δ του άρθρου 3 του από 1ης Ιανουαρίου 1925 Διατάγματος απαιτουμένας ιδιότητας, της Επιτροπής δικαιούμενης να προβαίνη εις έλεγχον, τούτων, έστω και μεταγενεστέρως. Αι υπό στοιχεία α’ και β’ ιδιότητες του άνω άρθρου 3 αφορώσι την εγγραφήν των ασκούντων το επάγγελμα των εκτελωνιστών εν τω μητρώω των αρρένων Δήμου η κοινότητος τίνος του Κράτους και την πλήρωσιν των στρατιωτικών αυτών υποχρεώσεων.

Επειδή όμως ο αιτών, αλλοδαπός ων υπήκοος δεν εκέκτητο τα άνω προσόντα η άνω Επιτροπή ανεκάλεσεν δια της ήδη προσβαλλομένης πράξεως της υπ’ άριθ. 18 της 18 Φεβρουαρίου 1937 το εις τον αιτούντα χορηγηθέν πτυχίον ως μη έχοντα την ελληνικήν υπηκοότητα. Το αυτό επανέλαβεν η άνω Επιτροπή δια της μεταγενεστέρας 19 της 17 Μαΐου 1937 πράξεως αυτής επιληφθεϊσα εκ νέου της υποθέσεως κατόπιν αιτήσεως του νυν αιτούντος. Ο Υπουργός όμως των Οικονομικών δια της υπ’ αριθμόν Ο,5026 της 29 Μαΐου 1937 διαταγής του προς την Διεύθυνσιν Τελωνείων Θεσσαλονίκης αναφερόμενος εις προγενεστέραν σύστασιν αυτού προς την αυτήν Αρχήν διατάσσει τον εφοδιασμόν του αιτούντος, δια του πτυχίου, του εκτελωνιστού.

Ο Υπουργός εν προκειμένω ενήργησεν ως ασκών την ανωτάτην εποπτείαν επί της υφισταμένης αυτώ Αρχής (της άνω Επιτροπής) και ηκύρωσε τας άνω αποφάσεις αυτής ως παρανόμους. Τούτω τω λόγω, ακυρωθείσης της προσβαλλομένης αποφάσεως υπό του Υπουργού μετά την άσκησιν της κρινομένης αιτήσεως αύτη στερείται αντικειμένου και απορριπτέα κρίνεται τω λόγω τούτω καταδικαζομένου του Δημοσίου εις τα έξοδα ως εξ υπαιτηότητός του προκαλέσαντος την δίκην και διατασσομένης της επιστροφής του παραβόλου.

Δια ταύτα

Απορρίπτει την υπό κρίσιν κι’ από 15 Απριλίου 1937 αίτησιν του Πεπό Ισαάκ Ματαλόν.

Καταδικάζει το Δημόσιον εις τα έξοδα του αιτούντος εις Δραχμάς πεντακόσιας (500) και διατάσσει την επιστροφήν του κατατεθέντος παραβόλου.

 Εκρίθη και απεφασίσθη εν Αθήναις τη 30ή Νοεμβρίου 1937, και δημοσιεύθη αυτόθι τη 10^η Δεκεμβρίου 1937.

Ο Πρόεδρος Ο Γραμματεύς

ΣΤ. ΠΑΠΑΦΡΑΓΚΟΣ Δ. ΚΟΝΤΟΠΑΝΝΗΣ

Δ.Υ.Ο.-Χ. 343]2-3-42. κ. Ιωάννην Σκαρίμπαν -Εκτελωνιστήν Τελωνείου Χαλκίδος Ως αντιπρόσωπον του Συλλόγου Εκτελωνιστών Χαλκίδος εις την κατά το άρθρον 5 του Νόμου 5253 επιτροπήν

Απαντώντες επί της από 4-1-1942 αιτήσεως-εφέσεως σας την οποίαν υπό την ανωτέρω Ιδιότητα σας υπεβάλατε ημίν, περί ακυρώσεως της υπό της επιτροπής του άρθρου 5 του Νόμου 5253 ληφθείσης αποφάσεως κατά την συνεδρίαν αυτής της 3 Ιανουαρίου 1942 περί προσθήκης μιας (1) εισέτι θέσεως εκτελωνιστού παρά τω Τελωνείω Χαλκίδος, ανακοινούμεν υμίν ότι κατ’ αρχήν, εκ των κειμένων διατάξεων, δεν παρέχεται εν προκειμένω εις το Υπουργείον δικαίωμα επεμβάσεως. Εάν όμως ως ισχυρίζεσθε η ως άνω απόφασις ελήφθη κατά παράβασιν του Νόμου 5253 δύνασθε συμφώνως τω Νόμω 3713 «περί Συμβουλίου Επικρατείας» 4210 και 4986, να προσφύγετε εντός της νομίμου προθεσμίας εις το Συμβούλιον Επικρατείας και ζητήσητε την ακύρωσιν της.

Ο Διευθυντής

Στο blog που βρισκόσαστε υπάρχουν: 166 αναρτήσεις σε 2.100 προβολές σελίδων με λογοτεχνία, πολιτιστικά, φωτογραφίες για Εκτελωνιστές Πίνακας προηγούμενων  στην ανάρτηση της 31 Μαρτίου 2015

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό