Χρήστος Ζησάκης εκτελωνιστής Καβάλας, 2 Σεπτεμβρίου 2014

Χρήστος Ζησάκης εκτελωνιστής Καβάλας, 2 Σεπτεμβρίου 2014

Χωρίς Τίτλο

Κόσμος πολύς, αδιάφορος

Χρώματα, παράξενα γι’ ανθρώπους

άγχος κι απληστία για χρήματα

πατάει ο ένας πάνω στον άλλο

ΙΙ

Μέρες, δύσκολες για μένα

δεν είμ’ εγώ για τέτοιες συναλλαγές

αγωνίζομαι να βγω καθάριος

απ’ τη λαίλαπα του κέρδους

ΙΙΙ

Κελί φυλακής το γραφείο μου

τόπος εξορίας οι εξαγωγές απ’ τ’ αμπέλια

παιχνίδια πολλά  για το χρήμα

βρώμικα λεφτά, ατσίδες και μπίζνεσμεν

ΙV

Στο σκοτάδι βρίσκω κατανόηση, αυτοσχεδιάζω

συγκεντρώνομαι και φιλοσοφώ

μελαγχολώ, μ’ αυτό που βλέπω γύρω μου

και προσπαθώ, να νικήσω το χρόνο

να περάσω αλώβητος.

Χρήστος Ζησάκης

Αναδημοσίευση από το «Εκτελωνιστικό Βήμα» φύλο 66 Ιούλιος 1984

(Σχόλιο της Εφημερίδας: Με ιδιαίτερη χαρά δημοσιεύουμε συνεργασία και συναδέλφου εκτός κέντρου, που αποδεικνύει την ευρύτερη πνευματική ωριμότητα του εκτελωνιστικού κόσμου, αλλά και το ρόλο της εφημερίδας μας σε μια απαραίτητη επαγγελματική και πνευματική Πανελλήνια γνωριμία).

(Σχόλιο της ιστοσελίδας: Όπου υπάρχει το χρήμα και το κέρδος υπάρχει και διαφορετική αντίληψη και προσέγγιση του σωστού. Οι εκτελωνιστές προσπαθούν να ταυτιστούν με την άποψη του σωστού όπως το βλέπει η κοινωνία).

Στο φίλο που έφυγε

Ένας φίλος είπε γεια

ένας λεβέντης στη καρδιά

 ένας αητός χάθηκε ψηλά

μια αγάπη έφυγε, ένας θησαυρός

μια καλημέρα λιγότερη, ένα χαμόγελο

μια ηλιαχτίδα κόκκινη κλωστή

μια συντροφιά ένας άνθρωπος

             ΙΙ

Στη μαρμαρένια σκαλωσιά, στο κάγκελο

Σταυρωτά ο χάρος το σημάδεψε

Το λάδι, σώθηκε

το φως έσβησε

καημός αντάρα κουρνιαχτός

                    ΙΙΙ

Πικρό ποτήρι η ζωή και ραγισμένο

το πένθος αγιάτρευτη πληγή

άσβηστη ατέλειωτη σιωπή

Στην καρδιά, Λύπη Απέραντη και Καταχνιά

Στο Μυαλό, Παντοτεινή η Θύμηση

Στερνή Παρηγοριά

Χρήστος Ζησάκης Εκτελωνιστής Καβάλας

Αναδημοσίευση από το «Εκτελωνιστικό Βήμα» Νοέμβριος 1984

Μετεμψύχωση

Ήσουν εσύ που αγγελούδι στους ουρανούς
μ' έπαιρνες στα φτερά σου
Ήσουν εσύ που παιδάκι μικρό φύλαγες
τα ματωμένα γόνατά μου
και σταματούσε ς το αίμα
Ήσουν εσύ όπου,
χαμένοι κι δυό μας στην έρημο
μούδινες νερό με τις χούφτες σου.

              ΙΙ


Κι ήρθε η άλλη ζωή.
σκληρή κι αδυσώπητη
απάνθρωπη και γλυκειά
κι έγινες πεταλούδα πάνω σε παπαρούνα
στο καταπράσινο λειβάδι
κι έγινες νούφαρο, ανάμεσα σε κύκλους
στη γαλάζια λίμνη
κι έγινες πουλάκι ανέμελο
με κόκκινα φτερά
και πετάς ψηλά - κοντά στον ήλιο
κι έγινες - το γλυκό πουλί της νειότης.

Χρ. Ζησάκης

Αναδημοσίευση από το Εκτελωνιστικό Βήμα Σεπτέμβριος 1984

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail =info@bookstars.gr