Τάκης ∆ημητρόπουλος – Κατσέπας εκτελωνιστής, θυμάται το Παλατάκι και τον κινέζο , 12 Σεπτεμβρίου 2014

Τάκης ∆ημητρόπουλος – Κατσέπας εκτελωνιστής, θυμάται το Παλατάκι και τον Κινέζο ,  12 Σεπτεμβρίου 2014 

Το παλατάκι ο Κινέζος κι εμείς

Αρχές του 1961 ήλθα από το χωριό μου. Βλαχάκι, όλα για μένα ήταν πρωτόβλεπα και πρωτόγνωρα. Κατόπιν από διαδοχικές δουλειές καταστάλαξα σ’ ένα εκτελωνιστικό γραφείο. Στις αρχές ήμουν το παιδί του γραφείου. Τράπεζες, πρακτορεία.

Πέρασε αρκετός χρόνος να ξεχωρίσω το τελωνείο από τον ΟΛΠ. Σιγά, σιγά προσαραζόμουν. ∆εν είμαι ιδιαίτερα εύστροφος. Εντύπωση μου έκαναν απ’ όλους τους χώρους, οι δεξαμενές[1] και το παλατάκι[2]. Το δεύτερο όχι τόσο λόγω του ονόματος (ποτέ η οικογένειά μου δεν ήταν παλατιανή).

Όσο για να φτάσω ως εκεί ο οδηγός του γραφείου μας, ο αείμνηστος Παναγιώτης Μάσβουλας μου έδειχνε τα αξιοθέατα. Γι’ αυτό γράφω τούτες τις εντυπώσεις. Οι παλιοί μου συνάδελφοι θα καταλάβουν. Τότε ήταν αλλιώς αυτή η περιοχή. Κατόπιν έγιναν αυτά τα τεράστια εφοπλιστικά μέγαρα. Τότε σ’ αυτές τις θέσεις ήταν φτωχόσπιτα. Το λεωφορείο των δεξαμενών το πράσινο, έκανε τέρμα στον Άγιο Νικόλαο. Ένα τεράστιο γκρι ταξί ο Σωκράτης, έκανε τη διαδρομή έως το Η τελωνείο. Όλοι οι εκτελωνιστές το χρησιμοποιούσαν. Πολλοί πλήρωναν το Σωκράτη με το μήνα, πολλοί βάραγαν και κανόνι κι ο ευγενέστατος Σωκράτης γινόταν μπαρούτι.

Από τον Άγιο Νικόλαο έως το ΝΤΟΚ ξυλείας αριστερά το έδαφος ήταν επικλινές και αργιλώδες κατά διαστήματα, ο εύκολος άργιλος ήταν σκαμμένος και είχαν δημιουργηθεί μικρές σπηλιές.

Όπως μου έλεγε ο Μάσβουλας, εκεί έβρισκαν καταφύγιο οι χασικλήδες για να μπουν στα ονειροτάξιδά τους. Όλοι οι παλιοί συνθέτες του ρεμπέτικου είχαν περάσει από εκεί. Στη θέση που είναι τώρα το Λιοντάρι ακριβώς απέναντι, ήταν του Κινέζου.

Ζούσαν δύο γυναίκες, μάνα και κόρη. Ζούσαν με είκοσι σκυλιά κι άλλες τόσες γάτες. Πολλοί έλεγαν, ότι τα έτρωγαν, ότι ο Κινέζος ήταν μάγειρας σε μια πλούσια οικογένεια, ερωτεύτηκε την κόρη του αφεντικού, τους έδιωξαν και βρήκαν καταφύγιο εκεί.

Αυτός πέθανε, κι η μάνα με την κόρη ζούσαν εκεί σε άθλιες συνθήκες. Πολύ ρομαντική ιστορία! Παλατάκι το έλεγαν γιατί η τότε βασιλική οικογένεια είχε κάποιο περίπτερο εκεί. Το έλεγαν και ΝΤΟΚ ξυλείας γιατί εκεί ξεφόρτωναν τα πλοία την ξυλεία. Αποκλειστικά εκτελωνιστής ήταν ο παλιός πρωταθλητής του Πόλο, ο Παλικάρης.

Εκεί ένας Τάσος πήγε να ρίξει στη θάλασσα έναν αγέλαστο τελωνειακό που τον έλεγαν ∆ασκαλόπουλο. Ιστορίες, χώροι ξεχασμένοι έρχονται σε στιγμές αναπόλησης. Τυλίγονται σ’ ένα φανταχτερό σελοφάν και γίνονται σχεδόν τυραννικές. Παλατάκια, χασικλήδες, ρομαντικοί έρωτες κι εμείς τίμιοι εργαζόμενοι και προπάντων τότε Νέοι.

Τάκης ∆ημητρόπουλος - Κατσέπας

Συνταξιούχος Εκτελωνιστής

(Αναδημοσίευση από Εκτελωνιστικό Βήμα Αρ. Φύλλου 162 - Απρίλιος 2010 -)

---

[1] Οι δεξαμενές του ΟΛΠ βρίσκονται στο 3^α Ντοκ και εξυπηρετούν στην επισκευή των πλοίων.

[2] Τουριστικό Περίπτερο της βασιλικής οικογένειας κοντά στον  «Λέων του Πειραιά».

Το Blog Λογοτεχνία – Πολιτιστικά  Εκτελωνιστών δέχεται να φιλοξενήσει κείμενα συναδέλφων, αξιώματα και πολιτιστικά δρώμενα  που αναδεικνύουν τον εκτελωνιστικό πολιτισμό

E-mail = ggioggaras@Gmail.com Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ